Wij, vooruitdenkend, hebben altijd wisselgeld bij als we een rommel- of boekenmarkt doen. Wat betekent dat we een hoop nikkel en een pakske briefjes van 5€ meenemen.
Die briefkes van 5€ kan je bij bepaalde banken zo uit de automaat halen.
Laat ons nu, bij het thuiskomen bemerken dat we geen enkel briefke van 5€ meer hebben maar wel drie van 10€ en ééntje van 20€. Dat kwam ook omdat onze buurman zonder wisselgeld had gezeten en dus zomaar bij ons komen wisselen was. Tja … zeg eens “neen”.
Nu moeten die briefkes tegen de volgende markt terug gewisseld worden. Ik vraag in een winkel, die ik niet ga noemen omwille van wat volgt, om die lap van 20€ om te wisselen. Ik vraag niet alles ineens, er staan nog klanten achter ons. Hij doet dat zonder morren.
Dus vraag ik gewoon de volgende keer in diezelfde winkel om een briefje van 10€ te wisselen. Dat kind zegt dat zij dat niet mogen.
Die bank van ons -ik zucht even- is niet zo eenvoudig. We rijden er nooit voorbij omdat we steeds de straten in het centrum mijden als we met de auto zijn en we gebruiken dan ook meestal de automaat op de grote steenweg. Deze keer reden we dan maar om door de drukke winkelstraat en ik ging naar de bank. Geld wisselen gaat zomaar niet. Dat gaat wel maar dat moet aangevraagd worden. Ze willen dat wel aanvragen maar dat kan enkele dagen duren en dat met een feestdag en een andere aanstormende markt in het verschiet.
“Ach” zegt Luc “ik vraag het wel even bij de bakker”. Daar kan het ook al niet, want dan klopt de kassa niet meer.
Oplossing? Ik ga straks naar onze bank, stort die briefjes op de rekening en daarna gaan we bij die bepaalde bank, waar je die biljetten van 5€ kan krijgen, dat bedragske er terug afhalen.
De vraag die wij ons al dikwijls hebben gesteld: “Hoe doen oplichters dat toch?”
