Wizzewasjes

Gisteren dartelde ik fris en vrolijk naar beneden om aan de dag te beginnen. Ik wist wat ik wou doen. Ik wist wat ik zou doen. Ik wist wat ik zeker niet ging doen. Ik wou namelijk gewoon thuis blijven en één en ander bijwerken.

Toen kwam de postbode. Er was één brief en die was al meteen raak. Ik verschoot me halfdood, de andere helft ging aan het bibberen en beven.

In die brief stond dat, omwille van een vermoeden van fraude, mijn visakaart geblokkeerd was. Ik moest maar even bellen voor meer informatie.

Om een lang verhaal kort te maken, na het menu doorlopen te hebben vroeg men mij om te wachten en dat deed ik … vreselijk lang.

Ondertussen raakte Luc niet op de kaartgegevens en ik kreeg de kouw seskes, ik duwde de telefoon af en ging kijken via de app. Er was niets te zien.

Ik belde terug en om een lang verhaal kort … je weet wel.

“Ben je wel zeker dat die brief echt is?” vroeg Luc. Wat ga je doen als ze je kaartnummer vragen? vroeg Luc. Dat hadden ze al, dat stond in de brief. Maar zij … zij vroegen niks. Ik wachtte.

“Wat als het fraudeurs zijn?” vroeg Luc. “Ik ga de bank bellen” zei Luc. Maar daar geraakte hij niet binnen want je moet er een code ingeven.

Ondertussen had ik al geen kouw seskes meer, maar liep het zweet van errezze in mijn ogen. Ik duwde de telefoon af en belde zelf naar het nummer van ons kantoor.

“Kan je deze namiddag langskomen?” vroeg ons kantoor. Dat konden we.

En dan is het precies om dood te vallen. Die bellen dat nummer en hebben onmiddellijk verbinding.

En ja, daar hadden vlerken met lange vingers met hun vuile fikken aan die kaart gezeten, drie keer dan nog wel.

Ik krijg een andere kaart. Deze mocht vernietigd worden. Het bedrag zou er wel af gaan, maar dat ging wel teruggestort worden. Ik moest me geen zorgen maken.

Neen? Die kaart wordt enkel gebruikt voor internetaankopen, eens een tankbeurt tussenin en verder als veiligheid voor op vakantie. Met onze eerste ervaring op Engelse bodem in gedachten heb ik toch liever een visakaart bij de hand.

Nu afwachten:

• Geraakt die kaart op tijd hier? Waarschijnlijk wel, maar ik mag toch eens dramatisch uit de hoek komen.
• Gaat dat bedrag dat er af gaat er terug opstaan vóór ons vertrek? Want zie je, door al dat gedoe heb ik niet gevraagd over welk bedrag het juist gaat.

De errezze en de kouw seskes zijn weg. Wat bleef was woede.

Heb ik nu van kolère met de deuren gegooid, zoals ik vroeger zou gedaan hebben? Bah neen, dat doe ik niet meer.

Sedert vorige dinsdag staan hier vier tonnetjes op het koerke … open. Ze wachten op regen.

Ons regenwatervat heeft het wel lang uitgehouden maar nu is de bodem in zicht. We wilden een tweede vat onder de dakgootafloop in de hoek naast de keukendeur. Dat geeft een paar problemen. Die nis is niet diep genoeg, er zit een trede in die nis en het vat zou gedeeltelijk in de doorgang komen te staan.

In de kelder stonden de vier tonnetjes. Vorige dinsdag haalde ik ze naar boven. Er werd regen beloofd dus deed ik er zelfs het kelderstof niet af. We waren dan wel niet thuis, maar de regen heeft ons niet nodig om tonnetjes te vullen.

Er viel regen, een paar druppeltjes.

Nu gisteravond was er kans op onweer. De tonnetjes wachtten met hun monden wijd open. Ze zijn uitgedroogd.

Het bezoek had zichzelf uitgenodigd. We hadden er niets op tegen, daar niet van, maar de uitnodiging was niet van ons uitgegaan en was een gevolg van de bloemende bloesems in deze contreien die ze wel eens wilden zien en waarvoor ze dan maar beslisten dat ze er aan kwamen.

De stemming zat er direct goed in toen de eerste vraag luidde: “Hoe? Hebben jullie nog geen flatscreen?” Euh neen, waarom zouden we zolang onze TV het doet.

Nu de bloesems al in appelen en peren zijn veranderd, vraag ik me af waarom we geen flatscreen kochten in de aanloop naar het WK voetbal. Dan hadden we er nu ene gratis gehad.

Krëfel had dat namelijk beloofd: als de Duivels meer dan 15 keer zouden scoren zouden ze alle -in de aanloop naar het WK- aangekochte TV’s terugbetalen¹. Al is gratis niet helemaal gratis en is terugbetalen niet helemaal terugbetalen. Gratis is een terugbetaling met tegoedbonnen voor aankopen bij Krëfel.

Wat we daar allemaal hadden kunnen voor aanschaffen dat we net zo min nodig hadden als een flatscreen TV … je moest eens weten!

En ja, Krëfel heeft het aan zijn been! Al hadden ze er zich blijkbaar voor verzekerd².

¹ Het Nieuwsblad
² Het Laatste Nieuws

[Cynische wijs aan]Vriendschappen verwateren, je groeit uit elkaar en de vriendschap sterft een roemloze dood.

Huisdieren zijn fantastisch, worden oud en gaan dood.[Cynische wijs uit]

Bloemen dan maar! Je weet wel dat ze er in de winter niet zijn maar bloemen doen het goed … buiten, waar de zon en de regen het werk doen en je enkel moet opletten of het dan wel regent, want dan moet je bijgieten.

Waar heb je geen rekening mee gehouden?

Er lagen een paar paletten op ons koerke die Luc ging omtoveren tot een bloemenpiramide. Dat was echt wel mooi gelukt.

Woensdagavond tikte hij op de ruit. Ik moest even buiten gaan. De bloemenbak die op de eerste trede stond was op zijn kop op de bloemenbak die op de grond stond getuimeld.

Resultaat? Een bak met platgedrukte bloemen en een bak met geknakte bloemen.

“Daar is daarnet een duif op geland” zei Luc.

Dààr hadden we dus geen rekening mee gehouden … met een duif! Echt waar, een duif!

Gisterenmorgen had Luc de bovenste van de twee bakken stevig bevestigd. Die platgedrukte bloemen zagen er niet meer zo platgedrukt uit. Maar die geknakte waren nog steeds geknakt natuurlijk.

Ze hadden het er in de kranten al over gehad. Tijdens een match van de Belgen, zag je praktisch geen verkeer onderweg.

Gisteren konden we dat zelf vaststellen.

Deze diashow vereist JavaScript.

Een poosje geleden wou Luc naar een tuincentrum. Ik had wel al gemerkt dat hij het hele koerke had opgekuist, mar ik kon echt niet bedenken wat hij in een tuincentrum kon willen.

Eens ter plaatse riep hij mijn hulp in. Hij had -eigenlijk als verrassing- een rotstuintje willen maken maar stond zich daar ter plekke af te vragen welke plantjes hij daar moest in zetten.

We wikten, we wogen. Maar dat ene bloemke, die Leontopodium alpinum wou ik wel. Dat leek wel edelweiss. We namen twee plantjes mee.
Eens thuis zocht ik het op. Het ís edelweiss¹.

Na een poosje kreeg het ene plantje knoppen, het andere bleef zoals bij aankoop. En toen ging die ene bloemen en de andere bougeerde nog niet.

Dat ene plantje blijft zoals het was, maar op het andere zagen we enkele dagen terug toch bladluizen zeker. Sedertdien zijn we dagelijks in de weer met de plantenspuit en is het probleem zo goed als verdwenen.

De goede raad van Google om er lieveheersbeestjes op te zetten leek me moeilijker op te volgen. Waar haal je nu verdorie een kudde lieveheersbeestjes?

Wat is nu ergerlijk? We hebben daar drie bloemekes en een half waarvan er twee en een half er niet meer zo fluwelig uitzien omdat ze geraakt zijn door het zeepsop. Blijft over: één edelweisske in superform.

Bizar toch dat slechts één plantje in onze ganse bloemenhof te maken kreeg met beestjes.

¹ Wikipedia

Ik weet het! Het logje van vandaag lijkt wel wat op dat van gisteren. Dat was eigenlijk niet mijn bedoeling, maar ik kan het nu toch ook niet helpen dat dat van vandaag nu juist gisteren gebeurde.

Er zijn de vlinderstruiken. Tot vorig jaar was er maar één, nu zijn ze met twee. Ze staan niet in de volle grond maar in grote metserskuipen zodat we ze kunnen verplaatsen.

Alle vorige jaren viel die ene vlinderstruik zo armtierig uit dat we geen vlinders zagen. Nu gaan die alletwee zo fel hun gang dat het een komen en gaan is van vlinders allerlei. Ik haast me daarvoor niet naar buiten. Gewoon omdat fladderaars zo lang niet blijven zitten.

Gisteren vestigde Luc mijn aandacht op de nieuwste struik en ik repte me wel naar buiten.

(Lees verder onder de foto)

Meer foto’s.

De eerste keer dat ik er eentje zag, was vorig jaar tijdens een wandeling. Die kwam erg dichtbij.

Maar deze van gisteren kwam aan huis en dat maakt het nog net dat ietsje specialer.

Omdat we beiden op pensioen zijn en geen verplichtingen hebben, genieten we volop van deze warme zomer.

We kijken hoe de bloemekes groeien en bloeien, kijken of de familie vreet genoeg te eten heeft, tellen de vlinders rond de vlinderstruik en na al die inspanning doen we af en toe eens een siësteke.

Tijdens de lange voetbalavonden lees ik het ene boek na het andere, soms hier, soms in bed.

En dan kan ik enkel beamen als ik lees dat lui zijn je gelukkig maakt¹.

Natuurlijk doe ik wel meer. Zo af en toe eet ik nog eens ook.

¹ Metrotime

Volgens de overlevering leeft een vlieg één dag, al blijken die dan ééndagsvliegen te heten, wat zou betekenen dat er ook meerdaagse vliegen bestaan.

Het blijft al gelijk, als je de malsjaans hebt dat er een vlieg binnen geraakt, zit dat beest de hele tijd aan je kop te zeuren, je armen en blote benen te kriebelen en dan dan pak jij de vliegenmepper en maakt dat beest zich uit de voeten.

Zolang jij de vliegenmepper in aanslag houdt, zie je geen vlieg meer. Maar durf het ding eens neer te leggen …

Wat ik me dan afvraag …

Hoe kan een vlieg nu weten dat een vliegenmepper gevaarlijk is?