Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Categorie: Za za, ze & zo (Page 2 of 934)

Hij stopte niet

Als de realiteit de fantasie inhaalt, kan het gebeuren dat een reisbus met Italiaanse toeristen ineens gaat beslissen dat hij niet meer wil remmen en dus zeker niet stoppen.

Ze waren onderweg van Brussel naar Amsterdam, toen de chauffeur ter hoogte van Mechelen ineens problemen met de cruisecontrol vaststelde en ze dus verplicht aan 80km over die snelweg gingen razen.

Hij verwittigde de noodcentrale en overal gingen de alarmbellen af. De politie kwam en zette opritten af om de helse bus voorrang te geven en onder politiebegeleiding werd het rijdend gevaar over de Antwerpse ring richting Nederland geleid.

In Loenhout lonkte de val. Een zware takelwagen ging voor de bus uitrijden en remde bruusk. De bus had de keuze: hij maakte een automatische noodstop of hij reed er tegen. Het werkte. De bus remde abrupt.

De reizigers werden met een Lijnbus in veiligheid gebracht en er kwam een andere reisbus zodat ze hun reis verder konden zetten.

Zo een voorval in Amerika en ze maken er een film van.

____________________
1 Het Nieuwsblad

Denkbeeldig

Denkbeeldige Reporter (DR) interviewt -niet zo denkbeeldige- ms:

DR: kan je me vertellen wie je favoriete wielrenner is?

ms: Lotte Kopecky.

DR: Euhm … ja … ik dacht  eigenlijk euhm … bij de mannen.

ms: Alle Belgen en halve Belgen behalve M.V.G.1

En de realiteit:

Mocht om één of andere reden iemand zich afvragen waarom, wel ik zag de kopstoot en ook de elleboog en was dus niet verwonderd over de sancties.

En ja, ik zag ook het interview achteraf2.

Ik ben er absoluut zeker van dat ik niet zat te slapen en zeker niet naar één of andere mooie dame in het publiek zat te kijken … naar een man ook niet trouwens.

____________________
1 De naam is bekend bij de redactie.
2 Sporza – url: https://sporza.be/nl/2024/07/13/maxim-van-gils-wijst-amaury-capiot-als-hoofdschuldige-aan-boete-en-straf-zijn-redelijk-overdreven~1720867000182/

Een ferm plezant dagske

Het thuisblijven en slechte weersvoorspellingen beu, besloten we vorige vrijdag ons maar aan de planning te houden en de twee stockverkopen, die op de agenda stonden, te gaan bezoeken.

We vertrokken in een grijze regenbui, maar volgens het KMI zou die niet zo lang duren, in Landen dan toch niet, maar in Limburg, waar we naartoe reden, ging die bui een trage pirouette maken, zodat ze daar tot zeker na de middag zou duren.

Op ons eerste adres aangekomen, parkeerde Luc de auto zodat ik niet in een plas moest uitstappen en hij ook niet. We waren er een hele poos binnen, vonden minder dan gehoopt maar wat we hadden gevonden was dan weer beter dan verwacht.

De plas was gegroeid en we hadden beiden wel botten kunnen verdragen om erdoor te waden.

Volgens Google Maps kleurde de N71 volledig rood en ik waarschuwde Luc al nog voor we de brandweerwagens zagen en de nadars die verhinderden dat we die zouden oprijden. Ik gaf snel de alternatieve route in. “Aan die plassen op die parking te zien zal er waarschijnlijk wateroverlast zijn op die N71” opperde Luc.

We reden via een omweggetje langs Mol waar we efkes de omleidingen trotseerden om in de Kringwinkel binnen te stappen om er onverrichter zake terug buiten te komen. Die winkels hebben echt niks -of toch zo goed als niks- meer te bieden. Jammer voor de moeite.

Bij de tweede stockverkoop gingen we enkel eens een kijkje nemen, zo gewoon efkes het aanbod bekijken. Gelooft ge dat? Ze hadden echt wel toffe zaken en we kwamen er buiten met een -voor de helft- gevuld plastic zakske en met de intentie om hun website in het oog te houden.

En dan kwam de verleiding. Het was al na de middag en we hadden de meegenomen boterhammen nog niet op, toen Luc zei: “Bij Ikea kan je een driegangenmenu eten voor minder dan 10€ per persoon”.

En al hadden we wel al voorzien wat we die avond zouden eten, we reden de parking van Ikea op, die nogal vol stond en aan de vensters van het restaurant te zien zat daar ook wel wat volk bijeen.

“Als er een wachtrij staat, rijden we door” besloten we. Dat is eigenlijk een besluit dat voor altijd en overal geldt.

Er stond geen wachtrij, niet bij het bestellen, niet aan de kassa. Er zat wel veel volk in het restaurant, maar kijk, daar was een tafel vrij. En we zaten en we aten. Het leek wel een stoelendans, het vele volk leek druppelsgewijs op te stappen terwijl hun plaats werd ingenomen door nieuwkomers.


Eens thuis had Luc het over het avondeten, waartegen ik mijn veto stelde -Baskuul spitste zijn oren al- en hielden we het kcal-arm waarna Luc verkondigde dat hij het toch een prettig dagske had gevonden.

Dat was nog vóór we de Media hadden gezien:

Aanhoudende regen zorgt voor wateroverlast in Limburg1
en
Enorme ravage en twee zwaargewonden na ongeval in Lommel: bestelwagen breekt in tweeën2

Dat eerste wisten we dus al, maar dat bericht over dat zware ongeval kwam toch efkes hevig binnen.

____________________
1 Het Nieuwsblad
2 Het Nieuwsblad

Vertaald – Verhaald

“I prefer to read in English. This is Flemish.” zei ze tegen de vrouw die haar vergezelde.

Ze had het boek bij manier van spreken al half uitgelezen terwijl ze er stond. En ik bedacht dat ik ook liefst boeken lees in de oorspronkelijke taal van de schrijver/schrijfster. Als ik de taal machtig ben, tenminste.

Het was een boek van Charlotte Link. Charlotte Link is een Duitse schrijfster.



“Ik heb hier twee kunstboeken gekocht én betaald en gevraagd om ze bij te houden” zei ze -met zéér veel decibels- van in het midden van de straat. Ik werd er ambetantig van. Ze had bij ons geen boeken gekocht.

“Eerst roepen en dan pas praten” zei de dame die in een boek van onze stand aan het kijken was. En: “Ze heeft die boeken ergens achtergelaten en weet niet meer waar” zei ze.

“Plezant is anders” zei ik.

Later bleek dat ze het toneeltje ook al bij andere standhouders had opgevoerd, maar dat hadden mijn half dove oren dan weer niet gehoord.

Plezant is inderdaad anders.

Een poos later paradeerde ze -als een grande dame- voorbij met een grote tas met twee grote boeken er in. Ze liep in het midden van de straat en gunde het gepeupel geen blik.

Kindje met hond

Een kindje van een jaar of zeven liep op de stoep met daar neven een hondje aan de lijn, stijl pluche op pootjes.

Het beestje wou niet verder en plofte neer op zijn buikje, met twee korte pootjes vooruit en twee korte pootjes achteruit. Het kindje stapte verder.

En ik dacht: “Ocharme zijn klootjes”.



We zaten in de auto, reden voorbij, maar ik zag toch dat ze stilstond, zich omdraaide en tegen het hondje praatte, hem probeerde te overreden waarschijnlijk.

Het was grappig, het kon zo uit een komische film komen en ik heb nog napret gehad tot na de boodschappen.

Jammer genoeg is het vertellen nooit zo grappig als het zien en ook kan hier geen foto bij van het tweetal. Ik gebruik dan maar een foto van een ander hondje dat vorig jaar mijn dag goedmaakte.

Zouden …

Vandaag zouden we normaal gezien naar het MSK in Gent gaan, voor een tijdelijke tentoonstelling.

We zouden ook normaal gezien een wandeling maken in de buurt van Gent.

Ook zouden we normaal gezien, om het Viaduct van Vilvoorde te mijden, over Sint-Niklaas en Willebroek doorsteken naar Mechelen om daar de E19 te nemen.

Het onweer van dinsdag stak stokken in de wielen. Want welke streek heeft er, volgens de media, fel te lijden gehad? De streek waar we door zouden moeten gereden zijn als we zouden geweest zijn.

De tentoonstelling loopt -nog- niet weg, het water hopelijk wel.

Wandel + stok = wandelstok

Het is al meerdere jaren geleden maar ik weet wel nog dat het me verwonderde toen ik mensen zag met skistokken maar zonder ski’s maar ook zonder sneeuw. Later doken die ook in onze contreien op en probeerden enkele van deze wandelaars er me van te overtuigen dat het gemakkelijker wandelen was.

Ik vond ze niet nodig en zei dat ook, maar -owee- zij ook niet, wat dacht ik wel. Het was beter voor het evenwicht en ook om over rotsen te lopen. Ik vond ze nog steeds niet nodig.

Het geraakte ingeburgerd en werd Nordic Walking genoemd. Ik vond het niks voor mij en vroeg -en vraag- me -nog steeds- af waarom iedereen me toch wil overtuigen over het nut ervan.

Nu kwam het zelfs in de media te staan en weer voelde ik -bij het lezen- die zachte duw om ertoe over te gaan. Het zou beter zijn voor je kniegewrichten1 maar weer denk ik dat het vooral beter is voor de verkopers van die stokken.

En bovendien … waar moet ik mijn fototoestel dan laten?

____________________
1 Het Nieuwsblad

Anti-toerisme

Er was een tijd dat toeristen met open armen onthaald werden. Ze brachten geld in het laatje en werden in de watten gelegd.

Er was een tijd dat we jaarlijks lazen dat bewoners zich ergerden omdat toeristen de schoonheid kwamen bewonderen maar er niks spendeerden.

Nu is er de tijd dat toeristen niet welkom zijn omdat daardoor alles -van voeding tot wonen- voor de lokale bevolking te duur geworden is.

Ik snap het wel, maar er is een keerzijde. En zoals altijd ligt de gulden middenweg waar hij hoort, in het midden.

Je zal maar eens als brave toerist ergens buiten Barcelona gaan logeren, braaf het openbaar vervoer naar de stad nemen om ze te bezoeken en nat gespoten1 te worden. Zo joeg men vroeger de straathonden ook weg.

Over een koude douche gesproken.

Ik heb Barcelona in elk geval van mijn lijstje geschrapt … al stond het er nog niet op.

____________________
1 Het Nieuwsblad

Een reukje aan

We gingen gisteren naar een rommelmarkt, gewoon een kijkje nemen.

We vonden er een paar boeken, waaronder een mooi, wel dun, kunstboek van een kunstenares die ik nog niet kende, boek dat na wat doorbladeren snel van eigenaar wisselde.

Eens thuis wou ik het boek wat nader bekijken, maar sloeg het onmiddellijk, de adem ontnomen, terug dicht.

De geur van sigarettenrook was misselijkmakend.

Gelukkig vond ik al één en ander via Google en kan aan de slag met een paar -hopelijk goede- hulpmiddeltjes.

Wegenwerken en omleiding

Donderdag reden Luc en ik door de Stationsstraat. Meestal doen we dat niet. Die is nogal druk, maar nu wou ik een foto van die vlagskes en ook wou ik onderstaande foto … maar dan beter.


Maar op het ogenblik dat ik afdrukte, trok Luc op om de omleiding te volgen. Dom van ons, het was donderdag, marktdag, dus wel nog drukker dan normaal.

Voor zover … maar waarom wou ik die foto? Wel ergens de voorbije week waren we uit de andere richting gekomen en stonden stil, in de file, in Landen. Want er was een vrachtwagen die de omleiding moest en wou volgen en die chauffeur kreeg zijn camion daar niet in die smallere straat. Alles stond potvast.

En ik vroeg me af of … maar Luc zei al dat het waterlek wel de oorzaak zou kunnen zijn. Over dat waterlek had ik wel gelezen, maar dat was -denkelijk- toch al een pozeke geleden. Ik moest het opzoeken.

Waterlek in Stationsstraat baart zorgen1
en
Waterlek Stationsstraat nog niet opgelost2

En dan valt dit log ineens helemaal anders uit dan de bedoeling was. Eigenlijk wou ik het hebben over de wegenwerken … tot zelfs in Landen. Want eigenlijk zitten ze, zo goed als overal, als grote mollen, in die wegen te wroeten terwijl er -blijkbaar- een geldtekort is.

____________________
1 Het Nieuwsblad
2 Het Nieuwsblad

Page 2 of 934

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén