Mja, de titel vergt niet veel uitleg. het was braderij en onze reuzen gingen daar naartoe. Meer nog, ze gingen een spelleke ganzenbord spelen. Er was een groot ganzenbord klaar gemaakt en hier en daar stond een reus.

Kwamen de deelnemers bij zo een reus terecht moesten ze een vraag oplossen.

Wat was het belangrijkste? De deelnemers amuseerden zich. Het was mooi weer. En er was drinken in overvloed.

Het was niet dat de reuzen dronken werden, maar toch ging Pepijn languit. Dat was even grote paniek. Stel je voor, de grootste en mooiste van de reuzenfamilie met een geschrobberde voorgevel. Maar neen, enkel zijn knokkels waren lichtjes beschadigd. Iemand die het niet weet, zal het niet zien.

En ook de man die Pepijn voortreed kwam er met de schrik van af.

Slow en mske zijn achteraf nog ergens iets gaan eten en konden terugkijken op een zonnige dag.

De 100ste Tour is van start gegaan. Nu is door alle perikelen van bedriegers en zo meer mskes interesse fel bekoeld in het sportieve ervan, maar de zichten en beelden, daar houdt ze nog steeds van.

Nu ja, het was pas zo een goeie 12 km voor het einde dat ze mee ging kijken, ze was met andere zaken bezig geweest. En Slow vertelde dat er een bus onder de triomfboog vastzat. mske dacht dat hij grappig wou zijn.

Hij wou niet grappig zijn. Het wàs grappig. Je zou denken: “100 jaar ervaring”, maar ze klungelen nog steeds. En zij? Ze stonden er bij en ze keken ernaar.

Je kan niet tegen een Fries zeggen dat je hun dialect zo mooi vindt of dat je het begrijpt. Neen, want dat begrijpt een Fries dan weer niet. Fries is geen dialect, zeggen ze, Fries is een taal. Een onafhankelijke taal.

Nu, als mske die Friezen onder elkaar bezig hoort wil ze dat best geloven, maar als ze dan even in de infomap van het hotel gaat lezen, gaat ze daar licht anders over denken.

Fries is blijkbaar een taal die alle Nederlandse klinkers er uit heeft gekiept en er andere in de plaats heeft gestopt en bovendien de medeklinkers ook gebruikt zoals je ze uitspreekt.

Een beetje zoals Zuid-Afrikaans dus, maar ja dat is dan ook een taal op zich.

“We pakken de trein van 6.24 naar Brussel Zuid, stappen in Leuven over op de trein van 6.54 naar Brussel Zuid, dan zijn we om 7.43u in Antwerpen”.

Ge moet het maar doen, denk ik dan. Maar blijkbaar werkt het zo, want ze zijn toch op hun bestemming en ook weer terug thuis geraakt.

• Excuseer mijnheer, is u de vader van JDR?
• JDR? Wie is dat?
• Wel dat is ook iemand die denkt dat hij altijd moet doctoreren, dat zijn gesprekspartners enkel publiek zijn.

 
mske zou dit gesprek nooit voeren, al heeft ze er soms wel zin in. De man ik kwestie sprak niet tegen haar, niet tegen Slow, maar zat achter hen in het restaurantje maar sprak, zoals de meeste van die doctorerenden, erg luid zodat iedereen kon meegenieten.

De radio werkte er nog en hij was nog steeds goed.

Deze keer vielen twee liedjes mske op. R. stak zijn telefoon in de lucht om te kijken wat het was, maar er was waarschijnlijk een slechte verbinding of te veel achtergrondlawaai want de app deed het niet. “Volgens mij is dat Armin van Buuren” zei R.

Slow vond het liedje terug toen hij het thuis opzocht. Mooi toch.

R. had dus gelijk al had Armin van Buuren wat hulp gekregen van Trevor Guthrie.

Het tweede was wat anders, daar had ze het gevoel dat er wendingen in dat muziekske zaten die aan de Fleet Foxes deden denken. Dus ging ze daar maar eens zoeken.

Slow speelde het slimmer, die ging kijken op de playlist van de betreffende radio. Hij is er wel een pozeke zoet mee geweest, maar hij vond uit dat het niet de Fleet Foxes waren maar wel Matt Simons.

Jaja, Slow en mske zijn weer in het land. Ik ben er alvast niet kwaad om.

Ze zijn alvast te laat terug gekomen om mizzD uit te zwaaien die de zon gaat zoeken. Mooi zo! Als ze die vindt kan ze die eens efkes tot de orde roepen.

Wat vonden ze toen ze thuis kwamen? Buiten mij natuurlijk! Een doodsbrief van de buurman hier schuinover. Ze wisten zelfs niet dat hij ziek was. mskes goede luim was zo ineens naar de vaantjes. De buurman was enkele maanden jonger dan Slow.

Wat vonden ze nog?. Dat het hier ferm koud is! Dat vonden ze ervan. mske is gisteravond vroeg in bed getrokken met een boek omdat ze dacht dat ze het dan warmer zou hebben. Nu niet dat ze in subtropische oorden waren, dat niet …

Wat ze nog vonden? Wel iets dat mske toch wel wat nieuwsgierig had gemaakt. Maar daarover vertellen we later meer.

Straks gaat mske een condoleance in de brievenbus bij de buren stoppen …

Als je in een hotel wil aangeven dat je verse handdoeken wil, moet je de gebruikte op de grond gooien. Daar heeft mske het moeilijk mee want zij gooit nooit iets op de grond.

Bovendien vindt ze het nogal neerbuigend tegenover de mensen die het moeten oprapen.

De tijd van de meid is voorbij … dat is natuurlijk niet echt waar maar daarom moet het niet zo gepromoot worden.

Wanneer moet je dringend iets aan je gewicht doen?

Als je broek strak gaat zitten, als je postuur niet meer in de spiegel past of als je baskuul je uitlacht.

Dat overkwam mske, zo een twee weken geleden. Ze stapte op de baskuul en die zei: HH.

Afhankelijk van de plaats waar je woont spreek je dat oftewel hash hasj uit of gewoon HAHA!

De geniepigaard! mske kon er niet mee lachen.

“Ga naar Aruba” zei hij “heerlijk land, mooi weer”. “Je moet nù genieten” zei hij “voor je het weet lig je met je neus omhoog en dan is het te laat”.

Hijzelf was er vertrokken om te studeren, maar nu waren zijn kinderen volwassen en binnen twee jaar gaat hij terug.

Even had mske visioenen van Aruba maar toen dacht ze aan Amke en Ella.

Het is waar, voor je het weet lig je met je neus omhoog en word je herinnerd als de oma die er vandoor ging.