Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Auteur: Sloef (Page 8 of 757)

Carnaval

Aalst carnaval is voorbij. Ooit als kind heeft mske dat één keer gezien. Ze is echter nooit drie dagen op haar lappen geweest. Ze vroeg daar niet om en ze zou het toch niet gemogen hebben.

Carnaval is niet aan mske besteed. Ooit vertelde men haar dat mensen zich graag verkleden en dat je dan kan zien wie ze eigenlijk graag zouden willen zijn. Nu zeg … en dan weten dat mske alleen maar zichzelf wil zijn.

Maar nu las ze toch dat er tenten staan voor meer dan 1.000 genodigden en dat voor iets dat begonnen is als volksvermaak.

Nog ne keer de belbus

Luc zou de belbus bellen, op die schone zaterdagnamiddag. Om twintig na vijf pakt hij de telefoon en dan zegt een stem dat ze gesloten zijn vanaf half zes. Tien minuten te vroeg astemblieft!

Luc belt terug op zondagmorgen om halfacht. Jaja, zo vroeg staat hij op, want ze wilden de belbus van zes na negen hebben en je moet een uur op voorhand reserveren. Dat spel werkt aan geen kanten. Daar scheelt wat. Ondertussen is mske ook op en zitten ze mekaar hier op te jagen en ambetantig te doen.

Om ene minuut na den achten krijgt Luc verbinding. Oef zeg, zjust op tijd. Ah ja, de belbuscentrale had technische problemen. Hij vraagt dus de belbus van zes na negen.

Dat kon niet! Dat kan toch niet!

En vanaf toen had hij de indruk dat hij tegen een computer bezig was. Ondanks dat hij nog op tijd belde, ondanks dat de storing in de telefoon zat en niet in de wielen van de bus, het enige dat dat mens nog zei was: “dat gaat niet”. Uiteindelijk heeft hij foert gedacht en afgelegd.

Er rijdt op zondag een belbus om de twee uur! Dat wil zeggen dat ze pas die van zes na elf konden nemen en dat om naar Utrecht te rijden. Als ze dan nog tegenslag hadden in Liège-Guillemins en de aansluiting naar Maastricht misten, dan kwamen ze net op tijd in Utrecht aan om hunne pyjama, bij manier van spreken want dat gebruiken ze hier niet, aan te doen en in hun, hotelbedde te duiken.

Ze hebben het opgelost zoals ze het die andere keer hebben opgelost. Maar mske vindt dat echt een noodoplossing en dus niet voor herhaling vatbaar. Dus zijn ze maar een deftige oplossing aan het zoeken voor in de toekomst.

Bagagekluizen

Een bagagekluis kost er 7,35€ voor 24 uur, een grote wel te verstaan. Maar dan komen de maren en die gaan als volgt:

  • Maar … Luc en mske hebben die kluis geen 24 uur nodig, hoogstens een uur of 2 à 3.
  • Maar … in die bagagekluizen kunnen niet én Lucs reiszak én mskes koffer. Dat wordt dan 14,70€ voor een bagagevrij stadsbezoek van enkele uren.
  • Maar … dan vinden ze dat ze die 14,70€ beter kunnen besteden aan een extraatje.

Even uitrekenen leert hen dat ze dan goedkoper even heen en weer naar het hotel kunnen bussen en de bagage daar in bewaring geven als de kamer nog niet vrij is.

Ze zijn er weer

Hier koerde de duif de voorbije week in de bomen van de feestzaal. Zo ’s morgens bij het ontwaken vind mske dat wel een echt lentegeluid.

Het koor van kwinkelierders deed nog niet mee. Misschien wachten ze tot de zon nog wat vroeger opstaat.

De anderen zijn er dan weer wel, de renners en de voorjaarsklassiekers.

Maar wie, o wie, is er zo snugger om renners, die in weer en wind, over kasseikes en modderpaden moeten koersen, een witte koersbroek aan te trekken … en dat zonder spatbord.

Copycats in reacties

Stel, mske gaat ergens lezen of kijken en ze wil daar reageren, dan gaat ze niet reageren met dezelfde woorden of dezelfde stijl als diegenen die voor haar reageerden. Of ze zegt niets als alles al is gezegd of ze reageert op een specifiek iets dat de vorige reageerders over het hoofd zagen.

Schering en inslag! De volgenden reageren ook op dat specifiek iets. Krijtelijk is dat! Iets dat mske als iets persoonlijk ziet gaan ze aan de lopende band kopiëren. Om sjagrijnig van te worden.

Voor diegenen die graag veel reacties hebben, zal het er nu niet op aankomen, maar voor iemand die het liever persoonlijk ziet …

Nu zijn er mensen die zeggen dat dat toeval is, dat twee mensen hetzelfde denken. Dat kan natuurlijk. Maar zoals gezegd, als het er al staat, dan zet mske iets anders.

Gelukkig staan nu tenminste de oudste reacties bovenaan, dat was vroeger wel anders. En sjagrijnig van worden doet mske ook niet meer. Ze zei alleen maar: “schrijf daar maar eens een stukske over”.

De frisse snit

Omdat het hier toch altijd fout loopt als ze een afspraak bij de kapper willen maken, waren ze op een zekere keer in Leuven, toen ze Amke en Ella gingen halen, in een zaak zonder afspraak binnen gestapt. Het resultaat mocht er zijn.

Ze besloten de afspraken er aan te geven en telkens in Leuven te gaan, ze waren er toch vaak genoeg.

Nu echter, nu kwam het niet zo goed uit. Ze moesten niet naar Leuven en mskes krollekes krulden alle richtingen uit en Luc kreeg weer een apostelvoorkomen.

“We kunnen toch niet alleen voor die kapper naar Leuven gaan” zei Luc en mske dacht over de Kreatos, maar dat verwierp ze weer snel. “We kunnen toch echt niet voor een kapper alleen naar Leuven gaan” zei ze.

En dan vond ze de oplossing. Ze had laatst een paar oorhangers gekocht omdat er van de hare eentje was gebroken en ze had wel graag die vorige opnieuw gehad, ze vond die echt mooi. Die zouden ze ineens ook meebrengen.

En dan was er nog iets, maar ja, dat kunnen we beter op een andere keer vertellen, twee verhaalkes voor de prijs van één dus, maar niet direct.

En als ze daar dan toch waren konden ze nog eens tapas gaan eten en een speciaal biertje drinken.

Bij de kapper waren ze snel binnen en ook buiten. En mske is zeer opgetogen over haar haar. En over dat van Luc ook.

Bij de oorhangertjes ging het haast fout. De vrouw had mske vorige keer verzekerd dat dat modelleke altijd in stock zou zijn en dat was bekanst faliekant uitgevallen. Afin, mske heeft ze toch maar.

Maar dat andere, mske is op het laatste moment van gedacht veranderd. Hoe? Dat vertellen we toch die volgende keer zeker! Denk aan die twee verhaalkes voor de prijs van één?

Toen was het kwart na elf, zijn ze een donker biertje gaan drinken, het was te vroeg voor tapas, en hebben de trein naar huis genomen.

Maar ze zijn toch niet énkel voor de kapper naar Leuven gereden hé.

Eindelijk erkenning!

We hadden het hier al meer over de levensbelangrijke geschillen tussen Luc en mske, namelijk die van de eieren en die van de sokken.

Of we dat van de bananen al vertelden? Ik zou het niet weten. Maar Luc begint zijn banaan langs de kant van het steeltje. mske niet. En omdat Luc een man is wil hij zijn gelijk halen en hij vraagt aan iedereen met een banaan in de hand, hoe ze daar gaan aan beginnen. mske verliest.

Maar nu, nu is het er uit zie! mske heeft gelijk!

En al kan ze zich niet herinneren dat haar moeder haar ooit leerde hoe het moest, mske staat het dichter bij de natuur, zonder gepasjter!

Complimenten

Om één of andere reden dacht mske terug aan alle bloggers die hier ooit reageerden in de trant van: “wat een leuke schrijfstijl heb jij” of “ik kom hier graag lezen” en die na het ontstaan van FB hun schup afkuisten en niets meer van zich lieten horen.

mske is eigenlijk blij dat ze nogal argwanend tegenover zulke reacties staat. Ze zou die mensen eens moeten gaan mogen zijn.

Nu ja, we weten al langer dat de wereld aan elkaar hangt van geveinsde sympathieën en andere dingen die mske niet zo netjes vindt. Haar moeder wist het haar ook al te vertellen toen ze kind was. Toen zei die: “je moet leren mouwvegen of je gaat nog veel bleiten in je leven”.

mske is geen bleiter maar nog steeds geen mouwveger ook niet en als mske een compliment geeft, dan is het gemeend.

Nu wil ik hier een prentje bij zetten en blijkt 1 maart complimentendag te zijn. Poeh! Wat wij van die opgedrongen vrouwendag, soepdag, complimentendag, … dag denken hoeven we niet meer te herhalen zeker? Als het opgedrongen wordt is het nóg vreselijker.

Rommel in de box

mske brengt alles in orde vóór ze naar de evenementen vertrekt.

En daar kunnen ze blijkbaar niet tegen want je kan niet geloven hoeveel miserie ze gedurende zo een week afwezigheid binnen gegooid krijgt.

Zoveel dat ze er minstens een ganse dag over doet om het ganse zaakske weer op te ruimen.

Hangende pootjes

mske keek verwonderd naar de mail en de herinnering kwam terug.

Zoiets van meer dan een jaar geleden, toen mske mensen had gezocht waar ze dossiers kon aan uitbesteden tijdens haar afwezigheid, had de vrouw gereageerd, had anderhalf dossier gemaakt en meer geld geëist.

mske had toen ook al verwonderd gekeken, had geantwoord dat het mens zelf de prijs had voorgesteld en dat wat ze nu ging eisen buiten de perken was.

Het antwoord was gemeen. De boekhouder had gesproken over uitbuiting en mske wist dat goed dat ze van mensen profiteerde en dat terwijl mske maar enkele centjes meer rekende aan haar eigen klanten.

mske antwoordde niet meer, verwijderde de dropbox, waar ze dossiers mee doorzond en haalde haar schouders op.

Er kwam terug een mail met maar weer een verwijt want de vrouw vond mskes reactie ongepast. Natuurlijk vond ze die ongepast. Dat soort mensen vindt maar één reactie gepast, namelijk die waarbij ze hun zin krijgen.

mske heeft er een paar dagen ambetant van gelopen maar vergat het ganse zaakske uiteindelijk toch.

Nu schrijft die vrouw in een mail dat ze ooit al voor mske werkte, nu ja, anderhalf dossier, en dat er een misverstand was gerezen, wat zij een misverstand noemt, en dat ze terug voor mske wil werken, ondanks uitbuiting en ongepaste reacties.

mske denkt het niet.

Page 8 of 757

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén