Za za, ze & zo – Wizzewasjes

Opletten allemaal!

By ms

On 21 januari 2025

Het is al een poos geleden dat ik, bij het lezen van een artikel, dacht: “Allee nu, wat is dat nu voor een vergelijking?” Dat ging over de beste en de slechtste leerling van de klas maar had helemaal niks met school of klas te maken. Het ging over iets helemaal anders.

Sedertdien wordt de uitdrukking zowat voor alles gebruikt, bij voetbal, bij politiek en noem maar op. Je kan het zo zot niet bedenken of er is een beste of slechtste leerling van de klas.

Stoort me dat? Eigenlijk niet, maar toch wel een beetje. Nu kreeg ik gisteren een artikel te lezen¹ waar ze het zelfs meerdere keen in gebruikten. Dat artikel op zich is eigenlijk niet zo interessant, behalve voor de betrokkenen, maar ik vermeld het toch als voorbeeld van wat ik bedoel.

Bij een kleine controle blijkt dat wel ergens ingeburgerd te zijn, zij het noordelijker dan onze taalgrens, want wij gebruiken het niet. Dat is zoiets lokaals als, wanneer Luc tijdens een gesprek zou zeggen: “Na zennek a kwijt“, wij het als: “Na kannek ni volgen” zouden formuleren, wat precies hetzelfde wil zeggen, namelijk: “ik begrijp niet wat je bedoelt”.

Er zijn nog van die uitdrukkingen die te pas en te pas ergens gebruikt worden. Ze mogen ermee stoppen. Het is niet origineel meer. Echt niet.

Maar storend? Niet echt dus. Enkel maar iets om eens over te bloggen.

Uitgelichte afbeelding:

Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

____________________
¹ Het Nieuwsblad

LunchGarden

By ms

On 20 januari 2025

In Za za, ze & zo

Vrijdagavond, Luc zegt dat LunchGarden de vakbonden uitnodigde voor een bijzondere ondernemingsraad¹ en ik dacht “Oh nee”.

Oh ja, want even later konden we al lezen dat LunchGarden het faillisement ging aanvragen² en ik vond en vind dat jammer.

Niet dat ik een speciale band heb met LunchGarden, maar ooit gingen we er regelmatig. We deden de evenementen en in plaats van ’s avonds van 19u of 20u tot 23u aan tafel te schuiven in een gerenommeerd restaurant -op kosten van de baas- verkozen wij toch om bij LunchGarden iets wat huiselijker op ons bord te krijgen.

We hadden nog wat tijd ’s avonds en konden op tijd in bed want ’s morgens om 6u was het weer werkendag.

Een van de collega’s noemde het “bakkenvoer”, een andere collega vond het een belachelijke naam en wij vonden het handig en beter.

Daarna kon het nog gebeuren dat we, onderweg naar huis, stopten bij een tankstation en er bij LunchGarden gingen eten. Dat scheelde, dan moesten we thuis niet meer koken.

Maar die LunchGardens verdwenen en werden vervangen door Frit Autentic waar we twee keer waren: één keer om te proberen, de tweede keer om te bevestigen dat het niks voor ons was.

Speciaal naar LunchGarden gingen we wel als ze Scampi diabolique op het menu zetten, daar was en ben ik fan van. Een paar keer ook voor de mosselen à volonté. Maar eigenlijk gingen we nog bitter weinig.

Het was wel handig in de periode dat Luc voor een paar onderzoeken in de kliniek moest zijn. Dan ging ik ondertussen bij LunchGarden een koffie drinken en dan nam ik ook iets voor erbij.

Natuurlijk stond er op stel en sprong al een retailexpert klaar om zijn mening te spuien³. Hij zei: “Vol-au-vent, balletjes en mosselen: eigenlijk zijn ze nooit geëvolueerd”.

Misschien is dat wel zo, maar was die evolutie zo nodig? Bedoelt hij met “evolutie” wat ik zie bij de meer succesvolle ketens: “McDonalds, Quick, BurgerKing, KFC of het hiervoor genoemde Frit Autentic? Alles gefrituurd?

Luc vroeg zich eigenlijk zo goed als onmiddellijk luidop af waarom deze retailexpert, als hij dit zo al wist, zijn bezorgdheid niet op voorhand heeft gedeeld?

Ik was akkoord, ook kan ik akkoord gaan met iemand die zich in de reacties onder het artikel afvraagt wat je moet doen om retailexpert te worden.

Nu moet natuurlijk iedereen zijn mening daar even over geven en blijkt het er vooral om te gaan dat ze vooral een oudere groep aanspreken⁴, zoals de mensen die groot geworden zijn met vol-au-vent en ballekes in tomatensaus en mosselen. Als ze overal de hippe Poké bowls en Japanse Ramen gaan aanbieden blijven die ouw in-de-wegzitters wel weg.

Mogelijk is het wel nodig om wat te snoeien. Een verlieslatend bedrijf laten bestaan is ook de oplossing niet.

Maar ik hoop dat die van Tienen blijft. We rijden er elke maand na de boekenmarkt voorbij. Waarom we er dan niet gingen eten om thuis niet te moeten koken?

Omdat we er op tegen zagen om met een volle maag daarna die auto nog te lossen.

____________________
¹ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2025/01/17/lunch-garden-ondernemingsraad/
² Het Nieuwsblad
³ Het Laatste Nieuws
⁴ Het Nieuwsblad
____________________

Wat gisteren betreft …

By ms

On 19 januari 2025

In Za za, ze & zo

Gisteren reden we naar een boekenverkoop. Interessant? We vonden elk toch wel één en ander om een beetje blij mee te zijn.

Ik nam het fototoestel mee, omdat ik me daar ergens onderweg een wat speciaal rond punt herinnerde. En ik had vorig jaar besloten daar in de zomer eens te gaan kijken en een foto te nemen. Deed ik dat? Neen, natuurlijk niet.

Die foto nam ik nu wel. Ik zat met het toestel in aanslag.

(Lees verder onder de foto)

En dan had Luc het al een paar keer gehad over de verkoop van varkenskoppen met de feestdag van Sint Antonius. Dat was dan wel telkens ergens in de Kempen. We geraakten er niet.

Maar nu had hij iets dichterbij gevonden. Het waren dan geen varkenskoppen of zo, maar het was ook een veiling. En we gingen een kijkje nemen. Er waren taarten, zelfgebakken wafels en pannekoeken, veel flessen, een paar bakken fruit, voorverpakte tapas, …, eigenlijk te veel om op te noemen.

(Lees verder onder de foto’s van Luc)

En ik was content want Luc was content. Alleen weet ik niet of het voor herhaling vatbaar is … of het zouden toch die varkenskoppen moeten zijn en wij dan met een paar kilo’s pensen en een lap spek naar huis komen.

Dat was het zo een beetje, behalve dan dat ik die hardnekkige en ellendige mist zo erg beu ben dat ik mij als de buizerd van de uitgelichte afbeelding ga voelen.

(…) Once in a lifetime voor de tweede keer

By ms

On 18 januari 2025

In Za za, ze & zo

Zoals gezegd zouden we een keertje teruggaan naar het KMSKA, om de tentoonstelling “Ensors Stoutste Dromen” eens rustig te kunnen bekijken.

HA! En wie dat geloofde … Wij dus. Dat bezoek kwam in orde, we waren er vorige donderdag. Die tentoonstelling was er ook nog, nog tot de 19^de weet ge nog wel. Maar dat rustig? Dat was een ander paar mouwen. Er waren mogelijk nog meer mensen dan bij die eerste keer.

(Lees verder onder de foto)

Het was overal een beetje aanschuiven als je iets wou zien. Of we konden ook efkes tussen een groep gaan staan, al waren er deze keer niet zo veel groepen.

Uiteindelijk hebben we -ik toch- geprobeerd datgene te zien wat ik vorige keer miste en de dingen te herbekijken die ik wel degelijk het herbekijken waard vond en vind. Het zal de laatste kans in mijn leven geweest zijn om die werken te zien die binnen enkele dagen of weken terug naar hun thuisland verzonden worden.

Er waren niet alleen de mensen die keken. Al snel merkten we hier en daar jonge mensen op die stonden en zaten te schetsen. Dus eigenlijk was er meer te zien dan enkel de tentoonstelling alleen, we zagen ook kunstenaars in wording.

(Lees verder onder de foto’s)

Nieuw was ook de schets, die er nu pas ergens de vorige week werd bij gehangen: ze was in de Kringwinkel gevonden en werd aan het KMSKA geschonken¹⁺².

(Lees verder onder de foto)

Mogelijk was dat ook nog een enige kans om die te zien, want waar normaal de Ensorzaal is, was heel wat anders te zien. En of dat opnieuw de Ensorzaal zou worden, weten wij nu natuurlijk ook niet.

Toen we bij het einde van de tentoonstelling vroegen of er eigenlijk één minder drukke dag was geweest tijdens deze tentoonstelling kregen we een ontkennend antwoord. Goed dus dat we het in twee keer bekeken.

Om iedereen de kans te geven de tentoonstelling te zien, maken ze er vandaag een extra lange dag van³.

We laten het KMSKA niet barsten. Al begint het er -letterlijk gezien dan- wel een beetje op te lijken.

____________________
¹ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2025/01/13/ensor-kringwinkel-ksmka-antwerpen-ets/
² Het Nieuwsblad
³ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2025/01/16/weekendtips-18-19-januari-wat-te-doen-dit-weekend-ensor-cloaca-j/

De broodnodige app

By ms

On 17 januari 2025

In Za za, ze & zo

Iemand die we -meer dan- goed kennen had nog altijd een oude telefoon. Ze is niet goed te been, ze moet wekelijks naar de chemo en wij hadden haar al een smartphone aangeraden. Dat vond ze te omslachtig.

Nu had haar kleinzoon haar overhaald om een smartphone te kopen met een abonnementsformule. Dat heeft ze gedaan. En toen we haar een formulier whatsappten, had ze nog de tijd niet gehad om dat bekijken.

Want een vriendin had Shein op haar telefoon gezet, want die had ze echt wel nodig … volgens die vriendin.

Ik zou erom moeten lachen, maar eigenlijk vind ik het gewoon zielig.

Santé! Gezondheid!

By ms

On 16 januari 2025

In Za za, ze & zo

Sedert iets meer dan een jaar heb ik last van mijn oren t.t.z. eerst jeukten ze alleen maar heel erg, daarna gingen ze vanbinnen kapot met ontstekingen en kwetsuren als gevolg, waarna de dokter me uiteindelijk aanraadde om er ’s avonds wat vaseline in te smeren, waarna het allemaal weer wat draaglijker en normaler werd, met uitzondering van die hevige jeuk een paar keer per dag. Die bleef.

Sedert iets meer dan een jaar heb ik last van een dreiging die me volgt t.t.z. van tijd tot tijd voel ik iets bedreigend achter mij, naast mij of bij een geopende deur of zo. Het is geen angst, het is geen schrik, het is gewoon een gevoel. En net omdat ik weet dat het niet echt is loop ik dan gewoon verder en probeer het te negeren. Soms dacht ik dan wel dat er wat scheef zat onder mijn hersenpan of ik schreef het toe aan het ouder worden.

Sedert ergens vorig voorjaar jaar heb ik last van een onheilspellend gevoel vóór daguitstappen en mini-vakanties, niet als ik ze boek -ik kijk er zelfs erg naar uit- maar de dag vóór het vertrek. Dan zou ik ze zo afzeggen. Achteraf, als ik weet dat alles probleemloos verliep ben ik weer gerust en kan ten volle genieten van de herinneringen. De laatste, in de Eifel, was daarop een uitzondering en dus een hele verademing.

Sedert een goed half jaar had ik af en toe last van immense, plots opkomende, pieken van stress. Daar had ik van de dokter een voorschrift voor gekregen voor pillen met geneeskrachtige planten “volgens een oud recept”, zoals hij het formuleerde. Die helpen echt wel bij zo een opstoot.

Sedert een paar maanden heb ik af en toe last van mijn ogen t.t.z. ik heb al meerdere keren gezegd dat ik mogelijk een nieuwe bril nodig had, maar dan ging het ineens weer een paar dagen beter en ging ik mijn bril nog maar eens extra op- en mijn ogen uitwrijven.

Sedert een jaar groeide al die last allemaal van miniem via kwaad naar erger, zodat het eigenlijk in het begin niet zo erg opviel dat het steeds meer werd.

Het besef dat het allemaal kon samenhangen kwam pas toen ik nu sedert een week of twee last kreeg van een droge mond en neus. Ik bedacht dat dat dan misschien ook de oorzaak kon zijn van die jeukende oren.

Vorige zaterdag, de dag vóór de boekenmarkt, was dat onheilspellend gevoel zo hevig dat ik het er voor het eerst eens allemaal uitgooide.

En toen ging ik even overpeinzen en uitrekenen. En wat was de conclusie?

Sedert iets meer dan een jaar neem ik Lipitor (werkzame stof: atorvastatine) voor een ietsje cholesterol en dat is een onooglijk, minuscuul klein pilleke om de twee dagen.

Ik heb die bijsluiter erbij gehaald en heb de meeste symptomen er op gevonden, al staan er ook bijwerkingen op waar ik echt geen last van heb. Daarna heb ik gegoogeld en heb een site gevonden waar ook angst, stress tot zelfs depressie vermeld staan.

Ik maakte voor vorige dinsdag een afspraak bij de dokter, die me zei die Lipitor niet meer te nemen en binnen zes weken terug een afspraak te maken. Dan kunnen we dán verder bekijken voor die cholesterol.

Uitgelichte afbeelding:

Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

Het lijsoog

By ms

On 15 januari 2025

In Za za, ze & zo

Zaterdag- en zondagmorgen 4 & 5 januari: Stofje in oog? Tsh. Wimper in oog? Ambetant. Nevel voor oog? Vervelend. Gedurende de dag, geen hinder van.

Zondagavond: Bult op ooglid! Plots … Herinnering!

^ste

^de

Dat is een lijsoog

¹

Toen ik dat aan Luc vertelde ging hij Dr. Google raadplegen. Het was zondagavond voor iets en een oog is toch niet niks.

Even later wist hij me te vertellen dat hij de nodige uitleg had gevonden die nogal gelijk liep met mijn herinnering, met gevoegdoeningen op kerkhoven en/of smalle kerkweggetjes incluis.

Diezelfde zondagavond zat ik al met een watje, in een kommeke warm water gedrenkt, op dat oog.

Die behandeling herhaalde ik vier keer per dag

Op maandagmorgen was er al wat lichte beterschap zichtbaar.

Sedertdien … pffff …

We zijn vorige week dan maar, zoveel als mogelijk, binnen gebleven.

Officieel heet het Hordeolum externum, vanwaar het woord “lijsoog” komt of kwam, ik weet het niet. Wel is het gekend, want de Nederlandse vrouw op de boekenmarkt kende het, haar man gebruikt het ook.

Ondertussen zijn we dus meer dan een week verder. Sedert deze dinsdag zag het er echt veel beter uit en gisteren was ook het bultje weg. Ik ga de behandeling nog wel een dagske of twee verder zetten om zeker te zijn.

En wat krijgen we dan? Ik ging gisteren naar de dokter, niet omdat ik ziek was of een kwaal had, of wat dan ook. Gewoon omdat ik hem een gelukkig nieuwjaar wou wensen, zeker.

Uitgelichte afbeelding:

Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

____________________
¹ Pardon my French
² Hordeolum externum

Pech!

By ms

On 14 januari 2025

In Za za, ze & zo

Ze hebben iets nieuws gevonden om een beetje te treiteren.

Als we op vakantie, lang of kort, willen vertrekken, dan verandert het weerbericht nogal vaak eens van gedacht. Of er wordt regen voorspeld voor die dagen of, in de winter dan, krijg je vrieskou van het ergste kaliber voorgeschoteld.

Ik bereid me al voor, al is die vakantie nog niet voor morgen.

Maar wat overkwam me de laatste tijd al eens vaker? Iedere morgen haal ik mijn hoorapparaten uit hun oplader, zonder probleem.

Maar! Pas op! Op een dag dat we vroeg op moeten of willen, dan gaat er iets fout. Of één van beide is niet opgeladen of beide zijn niet opgeladen.

Wat doe ik nu? Als ik ’s nachts over de palier loop controleer ik de app. Want ik wil die ellendelingen niet storen in hun slaap. Vorige zondag was er blijkbaar geen probleem. Om 2u stonden ze op 100%.

Toen ik opstond voor de boekenmarkt hadden ze maar 20% meer. Gelukkig waren we nogal wat te vroeg uit bed gerold en had ik nog een uurtje tijd om bij te laden.

Welke onverlaat loopt er ’s nachts met die dingen te zeulen?

Uitgelichte afbeelding:

Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

De korte verhalen

By ms

On 13 januari 2025

In Za za, ze & zo

Hoe zit dat nu met die korte verhaalkes …

Wel, om te beginnen, ms is een luie bees. Dat wist mijn moeder me ook al te vertellen. Al ging ik dan naar de school en moest achteraf dan nog vegen, afstoffen en dweilen.

Het resultaat is dat ik, eens ontsnapt, enkel afstof als ik het stof zie. Er is altijd wel een Swiffer in de buurt.

Wat dat te maken heeft met die korte verhaalkes is gewoon simpel. Als ik een inval krijg, die zomaar op het blog kan, met een paar kleine aanpassingskes desnoods, dan doe ik dat.

Is er één of ander dat niet helemaal klopt, dat ik niet goed geformuleerd vind, of waar ik moet aan sleutelen … dàg verhaalke! Tot nooit meer!

Zo heb ik hier, eind 2023, verteld dat bij het kijken naar de kerstfilms we onze eigen commentaren nogal gemakkelijk vonden en Luc zei dat we beter zelf eens kerstfilms gingen schrijven.

En ja, ik ging er mee aan de slag. Toen, eind 2023 schreef ik twee verhalen, zette ze niet in een log, maar wel op het blog omwille van al het voorgaande en omdat ik ze later wel eens zou bekijken.

Dat later kwam er bij het schrijven van “Het woord verschil“, dat eigenlijk van de eerste keer, mits een paar kleine aanpassingskes, zomaar op het blog kwam en ik dacht aan “Jut is een dwaze vrouw“, dat eigenlijk ook van de eerste keer, mits een paar kleine aanpassingskes, zomaar op het blog kwam, dat ik ook aan die twee andere dacht.

Ik heb ze dan maar eens herlezen, ze gewoon gelaten zoals ze waren en heb enkel de reacties op open gezet.

Voor wie het interesseert, je vindt ze hier, bij “Korte verhalen“. De begeleidende nota zal ik later nog wel eens aanpassen.

Laten we zeggen in Dison(s)

By ms

On 12 januari 2025

In Za za, ze & zo

Toen ik in het nieuws zag dat de burgemeester van Dison¹⁺² beslist had dat er niet meer mocht gerookt worden in het dorpscentrum, dacht ik: “Ohlala! Daar komt miserie van”.

En toen ik hoorde dat het hoofdzakelijk te doen was om het overaanbod aan sigarettepeuken op de Disonse gronden tegen te gaan, dacht ik: “Ze hebben het zelf gezocht”.

Want er zijn oplossingen. De enige persoon, die in onze beperkte kring nog rookt, haalde een poos terug iets uit haar auto dat op een oude poederdoos leek, klapte het open, doofde haar sigaret er in en stopte de peuk er in. Ik keek verwonderd. Het was een draagbare asbak. “Ja” zei ze “In Leuven kan je een forse boete krijgen als je die peuk op de grond gooit”. In Dison werkt dat blijkbaar niet zo met die boete.

In Dison gaan ze het voorbeeld van Milaan volgen maar dan nog iets strenger. In Milaan mag je wel buiten roken zo lang je niet dichter dan 10m in de buurt van iemand anders komt. En dat vind ik nogal omslachtig.

Als ik nu zeg dat de rokers ongelijk heben, krijg ik die allemaal op mijn dak, daar heb ik geen zin in. Maar eerlijk? Zoals ze bezig zijn moeten ze niet verbaasd kijken als er maatregelen komen.

pske van mske:

Mijn gedacht over de tussen-n in bepaalde woorden kan je op deze pagina vinden.

____________________
¹ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2025/01/08/roken-in-centrum-dison-verboden/
Het Nieuwsblad