Za za, ze & zo – Pagina 2

Iets vergeten?

By ms

On 29 april 2025

Eén van de voorbije dagen las ik volgende titel in de media:

Ruzie om plaats in wachtrij aan kassa van Lidl loopt fataal af voor Gilbert (85)¹

Nu had ik wel mijn bedenkingen na het lezen van dat artikel want blijkbaar was er getrokken en geduwd met een val met dodelijke afloop als gevolg. Maar een oordeel kan ik niet vellen, ik was er niet bij.

En ik dacht aan een artikel dat ik ook kortgeleden had gelezen over ergernissen aan de kassa. Daar had men het gehad over mensen die hun kar aan de kassa zetten en dan nog één en ander moeten bij halen.

Dat artikel vond ik jammer genoeg niet terug, maar wel een podcast die ik niet had beluisterd, voor de gekende redenen, maar mogelijk was dat wel ergens in de media beland.

Eigenlijk erger ik me niet aan dat soort situaties omdat het nog nooit een probleem opleverde. De kassaspookrijder² komt meestal tijdig terug.

Maar ik dacht nog meer. Sedert een paar maanden gebeurt het dat wij aan de kassa komen en Luc zich omdraait om terug de winkel in te lopen, mij en kar aan ons lot overlatend. Dat kan geen kwaad, ik volg de rij wel.

Meestal komt hij dan aangestesseld met een potje van dit of een blikje van dat, dat dus niet op het lijstje staat. Dat moet niet veel zijn, een blik erwten is al genoeg, maar hij doet het wel.

Laatst echter bedacht hij aan de kassa dat hij het bestelde vlees vergeten had. Voor diegenen die zich afvragen waarom hij dat vlees vergeten had en niet ik, de uitleg is simpel. Als wij in de Colruyt komen, haalt Luc het vlees bij de beenhouwerij en ik haal het brood. We spreken af aan de broodsnijmachine en vervolgen daarna onze weg samen … behalve in de koeling. Daar haal ik het fruit en hij de zuivel.

Dus, ik sta aan de kassa en hij komt niet onmiddellijk terug en het is aan mijn beurt en ik denk …

Net als de medewerker mijn kaart gescand heeft komt Luc er aan met het vlees en ik zeg wat ik net dacht, namelijk dat hij het vlees afzonderlijk had kunnen afrekenen mocht hij niet intijds gekomen zijn.

Want ik heb geen zin in discussie achter een winkelkar en ik snap ook niet hoe je daar zo een punt kan van maken dat het tot trekken en duwen, sleuren en malheuren komt.

____________________
¹ Het Nieuwsblad
² Wouter Deprez – Nieuwe opgave ontbreekwoord

In de weg lopers

By ms

On 28 april 2025

In Za za, ze & zo

Als kind was ik bij de jeugdbeweging en ik hield toen al van wandelen. Dat werd toen wel “trektocht” genoemd en velen waren er niet blij mee als er tijdens het kamp weer zo ene ingepland stond. Ik wel.

Dus moet je rekenen dat ik zo ongeveer van mijn tiende wéét dat je als je tocht gaat, links moet lopen. De uitleg aangaande werd me toen niet gegeven of ik ben hem vergeten.

Jaren later bij een uurtje Verkeersveiligheid, gegeven door een verkeersexpert -zoals men dat nu zou noemen- stelde die de vraag. En ik zei “links” en kreeg de hele klas over mij. Maar ik had gelijk, zo bleek.

Als je links loopt, zie je het je tegemoetkomende verkeer aankomen en rechts komen ze achter je aan.

Sedert wij gaan wandelen heb ik dat ook aan Luc gezegd. Maar owee, er zijn geen wandelpaden meer, want overal crossen ze met hun alle terreinfietsen en brommers door. En sommige wandelpaden lopen over een fietspad en daar krijg je een hoop verwijten over uwe kop dat ge “verdomme” op een fietspad loopt.

Nu lees ik dat wandelaars protesteren tegen onveiligheid tijdens “Vlaanderen wandelt” en daar hebben ze het over beide problemen: dat gedoe met fietsers die de paden opeisen maar ook over wandelaars die de regels niet kennen.

Wat volgens mij ook al zou helpen is dat ze misschien de paden die voor beide bestemd zijn dan niet “Fietsen door het water” gaan noemen, want het is precies dààr dat wij er mee te maken kregen. Ze reden over de volledige breedte en ze vond nog dat ik in de weg stond. Tja … wij mijden die plek nu.

____________________
¹ VRT NWS – url: https://vrtnws.be/p.43jLBXRRo

Lepe Luc

By ms

On 27 april 2025

In Za za, ze & zo

“Vrijdag is er een junior wielerwedstrijd in Hakendover” zei Luc “als je wil kan je daar wat oefenen“.

Hm … een beetje bedenkelijk natuurlijk als je weet hoe lang ik dat fototoestel al heb en hoe vaak we al bij wielerwedstrijden waren.

Ik weet dat hij graag alle sporten life meemaakt, het maakt hem niet uit of het de grote namen zijn of de kuikens die net boven het maaiveld komen kijken. En eigenlijk zie ik dat ook wel zitten, zo’n lokaal koerske.

En omdat we toch niets op de planning hadden zouden we gaan.

Even leek het of de ochtendnevel roet in het eten zou gooien. Maar die heeft toch op tijd plaats gemaakt voor een stralend zonneke.

Maar met zijn argumentatie had de uitstap toch niks te maken.

De vondsten

By ms

On 26 april 2025

In Za za, ze & zo

Na de schets van Ensor, die in januari tussen de spullen in de Kringwinkel werd gevonden, was het nu in de Kringwinkel van Antwerpen weer prijs. Op zoek naar interessante voorwerpen om op “Kringding” te zetten vonden ze nu een schaal van Picasso.

Die hebben ze niet weggeschonken maar per opbod verkocht en het bracht hen 12.600€ op.

En zeggen dat ik de voorbije week in het voorbijlopen van de schilderijen bleef staan omdat ik meende dat er een werk van Fred Bervoets tussen hing. Meestal loop ik de bak met kaders en de schilderijen gewoon voorbij, maar nu had ik het schilderijtje bestudeerd. Er stond een andere signatuur onder.

Wat zou ik een échte Ensor of een échte Picasso gaan vinden, als zelfs een klein schilderijke van Fred Bervoets al te veel gevraagd is …

____________________
VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2025/04/25/kringwinkel-antwerpen-picasso-na-ensor/

Ergens ligt hij

By ms

On 25 april 2025

In Za za, ze & zo

Een groep wandelaars liep over een prachtig aangelegd wandelpad. Dat volgden ze op aan de hand van een -voor hen- uitgestippelde wandelroute.

Tot plots één van hen opmerkte dat ze niet écht juist zaten. Ze zaten te westelijk. Ze besloten dat ze best de eerstvolgende afslag richting oosten zouden nemen om dan onderweg terug de juiste weg in te slaan.

Dat deden ze en ze hielden goed de afslaande wegen in het oog, maar ze zagen enkel een onooglijk smal hobbelig en niet plat gelopen paadje. Ze overlegden. Dat kon het nooit zijn, zo kramakkelig kon de juiste weg niet zijn.

Bij de volgende afslag, een mooi geplaveid wandelpad, vervolgden ze hun weg.

Tot die ene weer opmerkte dat ze hier ook niet écht juist zaten. Ze zaten te ver naar het oosten.

Zou het toch dat onooglijk wegeltje geweest zijn? Neen, dat kon niet.

De groep hield zich aan de voorgeschreven route. Maar de opmerkzame besloot de groep te verlaten en terug te keren naar het hobbelige paadje.

Want de juiste weg is daarom niet altijd geplaveid of aangelegd.

De gulden middenweg¹ is niet van goud, hij is niet gemakkelijk te bewandelen noch gemakkelijk te vinden.

Maar iedereen in zijn/haar waarde -of gewoon gerust- laten is al een handige wandelhulp.

____________________
VRT NWS – url: https://vrtnws.be/p.nwbaZ78Jp

Meertalig

By ms

On 24 april 2025

In Za za, ze & zo

Toen we vorige zondag op het sportevenement waren viel me iets op. De namen van de Litouwse deelnemers eindigen, zowel voor- als achternaam, op “as”.

(Lees verder onder de foto)

En ik ging maar even opzoeken of Ramūnas Navardauskas ook een Litouwer is. Dat is hij.

En dan, heel oneerbiedig, dat wel, las ik over de “kandelaarskast²” waar de paus begraven wou worden en las dat kardinaal … “Ook een Litouwer” dacht ik. En dat was hij ook.

Toen wij kinderen waren speelden we soms dat we Spaans spraken, mogelijk kwam het idee uit de strips van Jommeke, maar dat ging dan zo: “Broeros, Ivanhos isos vanos ’t paardos gedonderost”.

Simpel, maar plezant.

Hadden we het geweten, Broer en ik, we hadden het al even goed in het Litouws kunnen zeggen hebben.

pske van mske:

Als je efkes gaat googelen is te merken dat er ook uitzonderingen zijn.

____________________
¹ Ramūnas Navardauskas
² Het Nieuwsblad

Kunst die binnenkomt

By ms

On 23 april 2025

In Za za, ze & zo

Een poos geleden kreeg ik een whatsappke van Kleindochter met de vraag: “Iets voor jullie?” en een link over een tentoonstelling in M Leuven¹.

Ik ging dan ook even verifiëren bij M zelf² en wij zouden zeker gaan. Twee privéverzamelingen? Daar zou toch wel iets nieuw bij zitten. Ze maken dan wel wat publiciteit met het noemen van de namen van kunstenaars die nu wel wat meer in de belangstelling staan, maar er zijn er anderen ook die ik wel zag zitten.

We gingen. Gisteren. En het was meer dan de moeite waard. Echt onbekende werken van toch wel enkele van mijn favoriete kunstenaars.

Voor deze tentoonstelling afloopt gaan we sowieso nog eens terug.

Het merendeel van de werken van Léon Spilliaert, Constant Permeke, Gustaaf De Smet, … zijn echter wel door hun anonieme eigenaar voor 10 jaar aan M uitgeleend. M kan ons dus nog meer verwachten.

____________________
¹ Het Laatste Nieuws
² Museum Leuven

Raak zonder mikken

By ms

On 22 april 2025

In Za za, ze & zo

Hoe vaak stond ik al bij een activiteit met het fototoestel in aanslag en kreeg ik wat ik wou niet vastgelegd? Vaak.

Hoe vaak vond ik een foto wel goed maar niet zo fenomenaal? Vaak.

En dan krijg je de dag dat je ergens op een hoek staat te wachten en dat de actievelingen uit het niets achter een zwaantje opduiken en Luc zegt: “Daar zijn ze” en ik in een fractie van reactie in een vloeiende beweging ~~mijn wapen trek~~ mijn fototoestel richt én dan ineens maar afdruk ook, niet wetend wie of wat er door dat -mogelijk bewogen- beeld zou bewogen hebben terwijl Luc in mijn oor -dichterbij kon niet of hij zat er in- roept: “Remco en Wout!” waarna hij kalmer herneemt en zegt: “Remco en Wout samen met nog een koereur (Joseph -Joe- Blackmore)”, de schrik me om het hart slaat omdat ik dat moment mogelijk heb gemist, in die camera kijk en zie wat ik al eens vaker had willen zien.

De foto is niet perfect want dan zou het been van Joseph Blackmore ook volledig in beeld hebben gestaan, maar ik was -en ben- er blij mee.

En dat zonder mikken of meten of passen.

Hoogbouw

By ms

On 21 april 2025

In Za za, ze & zo

En dan kwam twee dagen later nog een oude -zij het niet zo oud als de vorige- efkes binnenwippen.

Ooit liep ik met mijn kleine zoon langs het voetpaadje naar huis. Ons huis had aan straatzijde een gelijkvloers, een eerste verdieping en een zolder. Aan de kant van het voetpaadje was de kelderverdieping eigenlijk het gelijkvloers. En laat dat dak toch een puntdak geweest zijn met een ornament er op …

Zoneke keek -zoals steeds- bewonderend naar het huis en hij zei: “Wij wonen in een toren hé mama”.

Zo zag dat er wel een beetje uit, met de straat hoog boven ons en de straat aan de andere zijde ook hoog boven ons.

Daarna had hij mij ook nog meegedeeld dat hij, als hij ooit getrouwd was, op die zolder ging wonen. En als er nu iets is dat ik me helemaal niet herinner, is het wel die zolder.

Nu liepen Luc en ik daar voorbij en ik zag dat het uitzicht vanuit de achterramen van ons vroeger huis … ach ja, er stonden appartementsblokken aan de andere straat die het zicht volledig vergalden en de drie huizen aan de voetweg als kinderspeelgoed lieten lijken.

Ik whatsappte Zoon. Hij antwoordde: “Ik weet het, ik ben er zonet ook een paar keer gepasseerd”.

Dat hij ons daarbij ook een paar keer passeerde kunnen we hem niet kwalijk nemen. Hij zal ons daar op die plaats niet verwacht hebben en wij zouden hem sowieso niet herkend hebben.

Een kerk in Antwerpen

By ms

On 20 april 2025

In Za za, ze & zo

De herinnering is erg oud. Ik was vier jaar oud (of nog niet helemaal) toen wij uit Antwerpen verhuisden.

Maar toen wij er woonden was er die dag dag ik samen met mijn vader bij ons de straat uitliep en links afsloeg en in een gebouw binnenging waar mijn vader mij aanmaande dat ik daar muisstil moest zijn.

Het was imposant en het plafond was er hoger dan bij ons thuis. Het gaf me een erg raar gevoel, zo raar dat ik geen kik zou gegeven hebben, zelfs al had mijn vader mij dat niet gezegd.

Later heb ik meerdere malen naar die kerk uitgekeken, maar ik zag ze niet. In mijn geheugen had die een toren … of had ik die erbij gezet toen ik begon te beseffen dat ik daar voor de eerste keer in mijn leven in een kerk was binnen gestapt.

Die kerk staat er en wel zoals ik me herinnerde, die straat uit en links. Maar ze heeft geen toren die ik als bijna-vierjarige zou gezien hebben.

Toen we vorige week te vroeg waren bij het museum -er mochten maar een beperkt aantal bezoekers samen binnen- gingen we even de innerlijke mens versterken en stonden we voor rood vóór die kerk.

(Lees verder onder de foto)