Toen mske eten voor mij wou bestellen vertelde ze de dierenarts dat ik korsten in mijn nek had en ze vroeg hem of dat eten soms niet te straf was.
Ze had ooit met één van de honden ook zo een probleem gehad.
De dierenarts echter wist te vertellen dat dat van die spuiten was die zij, mske, in mijn nek gestoken had.
mske keek nogal raar toen ze het mij vertelde. Ze vindt de plekken namelijk nogal groot voor tien ietiepietie petieterige pikuurkes.
De vrees! De vrees dat “het ding” zou kunnen terugkomen is vreselijk reëel de laatste dagen. Zodoende zit mske hier als een vod aan dat buro, kijkt een beetje raar naar die dossiers en dan naar buiten. Er is niks te beleven met dit weer en om de dossiers te doen heeft ze geen fut. Ze zou zo weer haar bed in duikelen.
En met mij is het ook niet zo in orde. Dat eten uit de nieuwe zak van die dierenarts ruikt anders dan het vorige. Hij zei nochtans dat het hetzelfde was, maar mske heeft er ook al eens aan gesnoven en ze twijfelt toch ook sterk.
Ik had beter afgewacht voor ik mijn actie begon. Daarnet ging mske eens in mijn bakske kijken en daar lag nog zeker de helft in van wat Slow er van morgen in gekapt had. Fwiet, fwiet fwiet, ik deed alsof dat mijn neus bloedde, kunde wel peizen.
Maar mske zei alleen dat ze content was, want dat ze toch ook niet graag zou gehad hebben dat ik honger moest hebben. Maar ze zei er wel bij van: “ziede wel Sloef was altijd al een kleine eter”. Dat zei ze dan wel tegen Slow hé.
Eigenlijk dachten wij allemaal dat ik met die kleine beetjes bijeen meer had dan nu. Verkeerd gedacht!
Bij deze verklaar ik mijn protestactie afgeblazen.
Ik heb vanmorgen 70gr. in mijn bakske gekregen. Je ziet het bijna niet liggen. Ik ben al vier of vijf keer wat gaan eten. Ik ben benieuwd of ik daarmee tot vanavond ga toekomen.
mske zegt dat, als dat niet het geval is, ze morgen dat in twee keer gaat doen, de helft ’s morgens, de helft ’s avonds. Momenteel ligt er nog in maar of dat dat vanavond nog zo zal zijn …
Ik voer in elk geval actie. Kan iemand mij zeggen hoelang mensen actie voeren eer ze zien dat het toch niks uithaalt?
Slow heeft net een zakske eten voor mij gehaald. Bij de dierenarts. Van die dieetvoeding. Ik peins dat ze hier meer de nadruk gaan leggen op dat dieet. Amaai. Dat is van Hills. Maar die dierenarts had gezegd: “70gr.” maar iedere keer als ik eten vroeg, kreeg ik dat van Slow of mske. Maar ik heb ze horen zeggen dat ze die 70gr. eens gaan afwegen op de weegschaal. Oeioeioeioeioeioei!
Ik at vroeger weinig; maar toen we met meer waren moest ik wel eten en dan moest ik niet moeilijk doen of één van de anderen was er mee weg.
Maar nu zei mske dat ik de streken kreeg van Machoechel. Die wou niet eten als haar bakske niet vol was. Het zal hier weer volgens de regels gaan moeten precies. 70gr. Wat doede daar nu mee?
“Wat is dat lawaai toch altijd” vraagt Slow. “Katten in de keuken” mompelt mske want ze is haar internetgazetten aan het lezen.
Nu ging ze net naar de keuken en komt terug zeggende: “Dat lawaai? Toke Demolition Services”. Blijkbaar heeft Toke één van de appartementjes tot schroot herleid.
Nu heb ik binnenpretjes. Ik heb het er niet voor gedaan maar Slow en mske wisten toch efkes niet waar ze het hadden.
Ze zaten hier aan de pc en hadden al verscheidene keren iets gehoord en ineens was er weer dat geluid en Slow kijkt op en vraagt aan mske wat dat was. “Dat komt van jouw kant” zei mske. Ze keek onder het buro door terwijl ze iets mompelde van: “waar zit Sloef, dat lijkt op niezen”, maar ze vond me niet.
“Wel ja” zei Slow, het lijkt op niezen maar ik was er nogal zeker van bij jou kwam”.
Even later hoorde mske het weer en toen wou ze het absoluut weten, ze stond recht, kwam rond het buro en zag me liggen … op de, met nylon overtrokken, CD-draagtas, die ze ooit gekregen had van Zus om CD’s mee te nemen in de auto. En iedere keer als ik me verleg dan ritselt dat zoals ne nies.
Nu denk ik wel dat die tas verplaatst zal worden.
Lag ik hier zalig te slapen op de kast en mske zat zo wat vertederd te lachen. Slow vroeg wat er was en mske zei dat ik net een beebietje was.
Hallo? Ik ben een uiterst gedistingeerde volwassen kater!
Het was hier weer juist een zothuis op de noen. Eerst heeft Slow de show gestolen zodat zelfs Mouche niet meer wist waar ze het had en Mouche is anders al zo kierewiet.
Daarna ging hij even naar de teletekst kijken en hij gaat in de gang en fluistert door de halfopen deur: “hij is juist hier”. Dat had hij dan op die lollige postbode hé! Slow wachtte tot die post op de grond belandde. In plaats van de post door de bus te snokken zodat die kerel van zijn brommerke tot tegen de dakgoot vloog van ’t verschieten … Over solidariteit gesproken!
Bij die post zaten twee dossiers waar mske eerst en vooral, dringend, urgent, stante pede voor moest mailen en Sloef moest wachten met posten.
Mensen zijn toch bizarre wezens. Ze moeten niet opstaan, maar toch staan ze op. Maar als zij op zijn, moet iedereen dat maar zijn. Dat is nu dag na dag hetzelfde scenario. Ik lig nog zalig te slapen op die burostoel als mske binnenkomt en zij moet en zal die burostoel hebben hé! Geen lievemoederen aan, zalig slapen of niet zalig slapen, Sloef moet van die stoel.
Vanmorgen wou ik wat rebelleren door te doen of ik doof was maar ze kwam wat aan mijn achtereind staan stoempen.
Mensen!
Powered by WordPress & Theme by Anders Norén
Zoek
