Gisterenmorgen zat ik hier, tijdens een kortstondige afwezigheid van mske, in de internetgazet te lezen. Ineens ging mijn haar rechtop staan en ik schrok me een hoedje. Natuurlijk schrok ik me geen hoedje, wat kan een kat met een hoed doen, maar dat is zo een manier van zeggen van de mensen.  Ik schrok me een aap is al even onnozel, voor een kat, maar tot daar toe. Ik schrok. Of moet ik nu gewoon schrijven dat ik me rot schrok. Dat deed ik nu ook niet écht, maar “rot” klinkt niet erg appetijtelijk, gezien het volgende.

Want ik schrok nog erger toen ik efkes later mske hetzelfde artikel zag lezen. Ik voelde me er echt niet goed bij.  Ik vond dat Slow ineens zowat loens naar mij keek en dat mske likkebaardde toen ze me zag … of kwam dat nu omdat Slow haar vertelde wat hij als middagmenu had voorzien?

Kunnen jullie, lezers van dit blog, me nu, na het lezen van dit artikel eens vertellen of ik me zorgen moet maken en mijn biezen moet pakken.  Of zie ik spoken?

We gaan hier geen gedetailleerd plan van dit huis opgeven, we hebben al vermeld dat de indeling nogal bizar is. Daardoor is er net naast Slow en mskes slaapkamer een uitsparing van zo een goeie m².

Aangezien er van de hier in huis aanwezige kasten geen enkele in die nis paste had Slow daar zijn dozen met platen in gezet. Sedert ik alleen ben wou ik natuurlijk altijd zo dicht mogelijk bij Slow en mske zijn en nestelde me ’s nachts tussen de platen.

Maar dat wou mske niet zo graag. Niet voor de platen, niet voor mij en voor wie weet wat nog allemaal niet.

Nu zijn de platen weg, de nis is leeg. Neen, niet echt leeg, want mske heeft de kattenkop van Whiskas daar gezet. Nu had ze niet echt verwacht dat ik in die kattenkop zou gaan slapen. Ze was dus uitermate tevreden toen ik dat ergens vorige week toch deed.

Sedertdien kijkt ze elke avond, voor ze haar kamerdeur opent, of ik er al in lig. Gisteren was dat niet het geval en toen zei ze: “Sloef, zou je niet maken dat je in je bed ligt jong, het is al laat”.

We hebben het hier al over de deur van het bureau gehad, een deur die je echt wel in het oog moet houden of het kleinste kind krijgt die open. Dus ook ikke, Sloef, de kat. Nu letten Slow en mske meestal wel op dat die deur wel degelijk dicht schiet maar soms, heel soms zijn ze gehaast of zo en dan volstaat …

Vanmorgen was ze dicht. En ineens knotste ik daar met mijn hoofd tegen die deur om binnen te kunnen, zo erg dat mske zich een aap schrok en Slow zei: “Hooligan!”

mske deed de deur open maar ik was al weg en zat haar van boven aan de trap te bekijken. “Kom je of kom je niet?” vroeg ze. Ik gaf geen krimp. “Het is nu of niet” zei ze. Ik bleef zitten. “Goed” zei ze “als jij denkt van met mijn voeten te spelen …” en ze sloot de deur waarbij ze heel nadrukkelijk de schieter in het schietgat liet springen.

Denk je dat ze dat vergat? Neen hoor, de ganse dag heeft ze telkens als ze het buro binnen of buiten ging heel goed op die deur gelet maar ook op haar benen, zodat ik niet snel, roefel, daartussen door naar binnen zou schieten.

Daarnet zaten ze aan de tafel toen ik doodgemoedereerd de keukendeur opentrok. “Ah!” zei mske “Houdini is ook daar”.

Het was zondagochtend en mske draaide zich nog een keer toen Slow opstond. Ze soezelde weg toen ze een gekraak hoorde dat haar onmiddellijk aan dit voorval deed denken, maar ze was al wat te ver weg om zich te realiseren dat … ineens schokte er wat. Het leek of het bed geprobeerd had mske er uit te joepen. Nu was ze wel wakker. Ze dacht aan Kulleprul en ze dacht héél even “Sloef” … maar neen dat kon niet. Ze sprong uit bed, keek er onder maar zag niks. Ze deed de deur open en riep: “Slo-ow! Ons bed is levend geworden!” “Dat is Sloef” riep Slow terug. Hij had me gemist bij mijn ochtendeten.

En toen begonnen ze in hun floerevaan naar mij te zoeken. Ik ben maar vanonder dat bed uitgekomen. De pret was er toch al af toen mske foeterde: “nu is ’t zondag en nu zijn we nog om 7u wakker.

Maar ze was niet echt kwaad hoor want toen ze opstond, ze is daarna namelijk terug onder haar donsdeken gekropen, zei ze dat ik in ’t vervolg in ’t bed moet gaan liggen. Van mske mag dat, Slow heeft liever van niet omdat hij al zo een slechte slaper is.