Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Action

Een soort van kerstgevoel?

Voor de deur van “den Aldi” zat een man met een kartonnen bekertje voor zich, een hond naast zich en een verschillende soorten voedsel, voor hem en voor de hond, nog in de verpakking, rond hen.

Ik zei goeiedag en liep binnen. Het wrong.

Oh ja, ik ken de excuses dat je beter wat bruikbaars geeft dan geld, dat ze het toch allemaal opdrinken en weet ik veel wat. Maar het wrong.

En het wegen en afwegen begon. Er lag al zoveel en het hondje had geen honger, dat bleek uit de brokken die hem onaangeroerd voorgeschoteld waren.

Afwegen dus, weegschaal zijnde: of doen of je neus bloedt en doorlopen of overeenkomstig met je geweten wel geven en denken dat je betoept bent.

Wat zou jij doen?

Gelukkig heeft een vraag van Luc de doorslag gegeven.



En we reden ineens door naar Sint-Truiden, want de automaat van de bank deed het niet en het Kruidvat had niet wat ik zocht; gelukkig had onze Lidl het gewenste wel anders moesten we ook nog die van Sint-Truiden aandoen en daar ben ik geen fan van. Dan liever die van Hannut.

“Lopen we eens bij de Action binnen?” vroeg Luc en daar ben ik ook geen fan van maar hij wel een klein beetje.

Maar eens binnen … Een hele Action vol met kerstspullen. Een echt kerstkraam op groot formaat. En volk, veel volk. Eerst vond ik het maar niks, maar een beetje verder van de ingang en de kassa’s verwijderd ging het beter.

Ik laat me niet snel verleiden maar die ene soort mokken … oooh. Niks te zoetsappig, niks kerstkerel, maar gewoon een tafereel waarbij ik de kaneel kon ruiken. En ja, ik dacht: “Goed voor de Glühwein”.

Ik heb nooit zoiets als een kerstgevoel gekend, maar toen ik bij die Action buiten liep met een paar prullen voor in de kerstboom en die vier mokken, dacht ik toch van wel, het voelde goed.

“Hoe oud zijn wij eigenlijk?” vroeg ik aan Luc, maar eigenlijk vielen onze aankopen nogal mager uit tegen de overvolle winkelkarren die er buiten reden.

En ik dacht aan de Kringwinkels waar de kerstspullen op een hoop bij elkaar zijn gezet voor hun kerstbeurs op 16 november en waar je dus tot volgende zaterdag niks van kan kopen en ik dacht dat Action daar groot profijt mee deed.

Het kussen van den Aldi

Het begon me op te vallen dat ik ongemakkelijk zat in onze auto, zowat ineengedoken en ik zei dat ik wel een kussen in mijn rug zou kunnen verdragen.

Daarna begon het me te storen dat dat ongemak wat gevoelig was op wegen met de macadamwegen met die naden en ik zei dat ik wel een kussen onder mij zou kunnen verdragen.

En toen wist Luc te vertellen dat er kussens in de folder van de Aldi stonden. En wij togen naar onze Aldi. Wat vonden we niet? Die kussens. “Die zullen uitverkocht zijn” zuchtte Luc.

We zijn daarna, in het passeren, in een andere Aldi gaan kijken, waar er ook geen kussens waren en dan, ook in het passeren, in nog een andere Aldi gaan kijken, waar we ook geen kussens tegenkwamen.

Daar lagen wel folders en ik ging die eens bekijken. En weet je wat? Die actie begon pas de zaterdag daarop!

“Jamaar” zegt Luc “die datum staat alleen op de linker pagina”.

***

Waarom dat kussen nu van bij Aldi moest komen is eigenlijk gewoon een uitproberen dat, bij ons, in het verleden al meermaals tot goeie resultaten heeft geleid.

Zo heeft ons eerste broodoventje van bij Lidl, dat we kochten om het zelf bakken uit te proberen, langer dienst gedaan dan zijn opvolgers van de meer geroemde merken.

En ook onze eerste airfryer van bij Action hebben we nog, al hebben we nu ook een meer gesofisticeerde. Maar twee airfryers is wel handig als je bezoek hebt.

***

Over dat kussen kan ik voorlopig nog niet veel zeggen. Ik heb het nog maar zo een anderhalve week, maar het is een feit dat ik geen kussen in mijn rug meer nodig heb sedert ik wat hoger zit. Dus voorlopig bevalt het best.

Huisarrest

Omwille van een onszelf opgelegd huisarrest waren we de voorbije week drie volledige dagen ons huis niet uit gekomen.

De reden waarom was niet echt ernstig, maar ook niet niks, alleen maar een erg vervelende oorstoring.

We hebben gisteren ons scha ingehaald. Wij hebben zo goed als alle winkels -volgens mijn overdrijvende trap- van hier tot in Hasselt aangedaan: Colruyt, tanken, Lidl, Action, Ava, Veritas en terwijl we dan toch in Hasselt waren zijn we daar ook nog eens de Kringwinkel binnen gelopen, Action (want die van Hasselt is groter dan die van Sint-Truiden), Ava (want die van Hasselt is groter dan die van Sint-Truiden) en Ikea en terwijl we onderweg waren hebben we, in het naar huis komen, ook nog maar eens de Kringwinkel van Sint-Truiden bezocht.

Hopelijk hebben we nu alle prutsen en frullen, die we nodig hadden, meegebracht -hopelijk stonden die wel allemaal op ons lijstje- zodat we niet te snel terug moeten.

Zelf scannen is eenvoudiger

We waren al meer bij Ikea en we waren al een paar keer bij Action, het vaakst waren we bij Decathlon. We waren wel al bij andere winkels ook. Maar bij de drie voornoemde hebben ze een zelfscan en wij, wij gebruiken die.

Soms staat er dan iemand mee over mijn schouders te kijken, als vrezen ze dat ouder wordende vrouwen zo een zelfscan niet aankunnen. Soms doen ze dat niet maar vragen ze: “Gaat het?” Soms vragen ze niks maar zitten ze er gewoon met hun handen tussen.

Op een keer, niet zo heel lang geleden, kwam er een melding op één van die zelfscans. Die melding zei dat we moesten wachten, dat we waren geselecteerd voor een controle en dat er iemand van het personeel aan kwam.

Ik begreep dat. Want ik denk nu niet dat iedereen even eerlijk is en en dat zo’n zelfscan toch wel verleidelijk kan zijn.

Laatst las ik dat er bij Jumbo meer gestolen wordt dan dat er winst1 gemaakt wordt. Ze wijten het grotendeels aan de zelfscans.

Vervolgens las ik dat het een sport is om zoveel mogelijk te pikken2.

En zoals goeie media betaamt gaan ze dat nog wat verder uitmelken en maken ze een profiel van de winkeldief3 in ons land: een man van ± 46 en die komt op dinsdag na 15 uur boodschappen doen.

Nu moet ik zeggen dat ik nog nooit heb meegemaakt of gezien dat iemand anders op een controle moet wachten. Wij maakten het ondertussen wel al meer mee.

Mijn vraag is nu op welke basis die machines beslissen dat ze een klant moeten controleren? Of wordt het door de persoon die toezicht houdt ingevoerd? Want als het over kleine bedragen gaat … daarvoor zijn die zelfscans er toch in de eerste plaats gekomen?

De laatste keer -grappig hoor- in een winkel waar we niet vaak komen, zei de medewerker dat we met zo weinig artikelen beter de zelfscan konden nemen. Daarmee bedoelde hij dan niet die waar we bij stonden maar wel dat we eigenlijk moesten aanschuiven aan een kassa waar een handscan lag, zelf inscannen en betalen. Eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat hij er bij vermeldde: “Als er niet te veel volk is”.

Wij moeten er echt wel verdacht uit zien. Ik denk dat die van de media hun profiel moeten herzien3.

____________________
1 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/01/04/supermarkt-jumbo-over-winkeldiefstallen-meer-diefstal-dan-we-
2 Het Laatste Nieuws
3 Het Nieuwsblad

En … Action!

Het begon op te vallen en het begint me te storen.

“Everyday” en “Boni” zijn huismerken van Colruyt en laat nu precies van de eerste een paar producten niet meer voorradig zijn en blijkbaar niet meer worden.

Het begon met het flesje dissolvant waarvan de bodem in zicht kwam. Niet dat ik het voor mijn nagels gebruik, maar een hardnekkig kleeflaagje van een etiket is er ook mee op te lossen.

Die van “Everyday” was er niet, de duurdere merken wel. Ik kocht er geen en wachtte … en wachtte … in die mate dat iemand van Colruyt zelf me aanried om eens bij Kruidvat te gaan kijken.

Het volgende was de schoonmaakazijn, die bracht ik wél mee van het duurdere merk, maar dat ga ik niet weer doen.

Ik zocht beide artikelen op op de website van Kruidvat, vond ze, maar vond ze ook bij Action. En als het toch over goedkoop gaat, bij Action waren ze goedkoper.

Zouden we? Of zouden we niet? Rekening houdend met de perikelen die we daar al meemaakten en het gevoel van de ezel die zich dan wel twee keer, maar geen drie aan dezelfde steen zou stoten, zouden we al eerder geneigd zijn om daar niet wéér onze hand op een leeg nest te leggen.

Maar ach, Action en Kruidvat zitten daar toch samen en we gingen.

Wonder boven wonder! Bij Action vonden we zowel de dissolvant als de schoonmaakazijn. Wij waren content.

Maar om nu de vergelijking met die ezel verder te zetten … We scanden de artikelen, we betaalden met de telefoon, maar dat poortje wou me daarna niet doorlaten. Ik wou daar even mijn brute force tegen zetten, toen Luc zei dat ik eerst het kassaticket moest scannen om dat te openen.

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén