Avon – Wizzewasjes

Dan ga ik maar eerst even afwerken waar ik in dit log aan begon.

Er waren demonstratieavonden en het eerste wat ik daar als kind van meekreeg ging over Avon. Daar is mijn moeder wel meerdere keren naartoe geweest.

Een keer herinner ik me dat ze een erg rode lippenstift voor zichzelf had meegebracht. En dat was het ogenblik dat ik lippenstift leerde kennen. Ik had nooit geweten dat ze het gebruikte. Daarna deed ze die wel op als we naar de grootouders treinden.

Later was er nog die keer dat ze voor mij twee miniatuurvaasjes meebracht, gevuld met een reukske: eentje met meiklokjesgeur –muguet om het wat eleganter te laten klinken- het andere rozengeur. Het was een wat kinderachtig reukske maar ach, de flesjes waren lief en snoezig en het was het gebaar dat telde.

Er waren ook de Tupperware-avonden. Maar daar ging ze niet zo vaak naar toe. Ze vond Tupperware te duur, volgens mij. Al bracht ze dan wel eens vormpjes voor waterijsjes mee.

Later kreeg ik te maken met een vorm van snobisme. Want ik werd, als jong-getrouwde, niet uitgenodigd voor die Tupperware-avonden en miste ze niet, maar telkens kreeg ik te maken met neerbuigende opmerkingen zoals: “Ik wil énkel Tupperware”.

Nog later ging ik wel een paar keer naar zo’n avond en vond de eierdopjes -die nog steeds dienst doen- wel handig en de stapeldoosjes voor het broodbeleg -welke Luc helemaal niet handig vindt en dus ongebruikt in de kast staan (misschien eens meenemen naar de rommelmarkt).

Sedert we hier wonen ging ik niet meer naar zo’n avond en bleef dus niet op de hoogte. Maar het verwonderde me wel toen ik ze op een dag in Antwerpen in de hal van de onderste verdieping van een winkelcentrum zag staan met een stand. Was het gedaan met hun selectieve reputatie? Was het een vorm om de verkoop op te vijzelen?

Nu las ik weer dat Tupperware officieel faillissement aanvraagt en een overnemer zoekt¹. En terwijl ik dit log aan het typen ben, vind ik ook terug dat Avon ook al failliet zou zijn². Maar daarvan vind ik dan ook niks terug in onze media. Maar ja, ik heb er dan ook niet echt op gezocht.

Het laatste artikel heeft het wel over the “rise and fall” en blijkbaar geldt dat wel voor meerdere reuzen uit het verleden.

____________________
¹ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/09/18/potjesproducent-tupperware-vraagt-officieel-faillissement-aan-en/
² Avon

Het is heel lang geleden, ik was nog klein, toen ik voor het eerst hoorde over iets dat ze “odekolonje” noemden. Was het bij mijn grootmoeder? Ik denk het wel, want bij mijn moeder was het, denkelijk, niet in huis.

Maar mijn moeder legde wel één en ander uit, over speciaal water waardoor ik ging denken dat het iets was zoals het water uit de bron van de Mariagrot in Lourdes.

Toen ik Franse les begon te krijgen, ging ik snappen dat Eau de Cologne ook wel “Keuls Water” kon genoemd worden, waarop mijn moeder me inpeperde dat ik namen niet moest, noch mocht, vertalen.

Dat moet zo de tijd geweest zijn dat ik er interesse in had en las dat het alcohol bevatte en iets of wat geneeskrachtig was en dat nog altijd met dat water uit de bron van de Mariagrot in Lourdes in gedachten dat efkes ging uitproberen.

Later in mijn tienerjaren waren mijn klasgenoten er eens erg begeesterd over. Jawel, één van hen had een mooie fles Eau de Cologne gekregen en het was zelfs 4711. En oh, wat hadden de anderen dààr bewondering voor. Mijn flesje parfum geurde toen naar meiklokjes -muguet om het wat eleganter te laten klinken- en mijn moeder had het gekocht op een Avon-demonstratieavond. Daar moest ik bij de klasgenoten niet mee aankomen.

Eens getrouwd was het volgende Eau de Colognemoment toen de grootmoeder vertelde over het gebruik ervan in klinieken. Daar raadde men langdurig bedlegerige patiënten aan om een fles Eau de Cologne mee te brengen. Dat was goed tegen doorligwonden, vertelde ze. Of dat zo was en/of is heb ik nooit nagevraagd.

Verder hoorde ik ook vertellen dat sommige mannen, na het scheren, Eau de Cologne aanbrachten. Dat heb ik niet geweten. Wel stond en staat er bij ons op de badkamer aftershave.

Ergens in die tijd ging men de spelling veranderen en was er ene die voorstelde om Eau de Cologne ook te vereenvoudigen en er gewoon “Odeklonje” van te maken, waar toen net zo lacherig over gedaan werd als nu bij het lezen of horen van sommige voorstellen over het fenomeen waar we nu mee te maken hebben.

Ondertussen was Eau de Cologne 4711 al lang tot de enige echte gebombardeerd maar was het niet meer zo erg in trek als geschenk. Men gaf al eerder een goeie fles of zo.

De twee flessen op onderstaande foto kreeg ik -met een jaar tussen- van mijn toenmalige buurvrouw voor nieuwjaar, ergens beginjaren ’90 van de vorige eeuw.

(Lees verder onder de foto)

Ze stonden op de badkamer -in hun oorspronkelijke geschenkverpakking- op het schap waar andere producten -die eerder voor de sier bedoeld waren- ook stonden.

Ze verhuisden mee bij mijn scheiding, zaten lang in een bananendoos maar zijn uiteindelijk toch weer op de badkamer beland, deze keer zonder hun oorspronkelijke doos, die was wat verkleurd. Luc gebruikt het ook niet. Er staat aftershave en balsem bij zijn verzorgingsproducten.

Er staat ook nog en fles die geen 4711 is, die kreeg ik ooit ook eens en die gebruik ik om insectenbeten mee in te roefelen.

Wat ik me nu afvraag is waarvoor Eau de Cologne nog gebruikt wordt. Want dàt verkopen ze ook nog steeds, zelfs in grote literflessen.