Ik kreeg een e-mail van Decathlon. Het bedrag op mijn kaart gaf me recht op een tegoed van 6€. Nu had ik -volgens mijn weten- niet echt iets nodig van Decathlon al zou er wel een wandelbloesje bij mogen komen. Het probleem met die wandelbloesjes is dat de kleuren voor vrouwenkledij niet bepaald natuurkleuren zijn, ik zou dan al eens bij de mannen moeten gaan kijken.

De eerste keer dat ik zo een tegoed had, hadden we ook niets nodig en hebben we de bon gewoon laten verlopen. Dat zouden we nu niet doen, we zouden gewoon eens gaan kijken.

En ik liep recht op iets waar ik wel al naar had uitgekeken: een opfrommelbaar regenjasje dat weinig plaats inneemt, maar waar ik niet meer aan had gedacht met de regenvrije periode.

Ik had er wel eentje in lichtblauw en daarmee had ik hetzelfde probleem als met fel gekleurde wandelbloesjes: alle beestjes- zelfs insecten- kiezen het hazenpad bij het zien van de weliswaar mooie, maar voor hen gevaarlijk ogende kleur.

En nu hing er een geschikter exemplaar in de winkel. Het was geen kaki maar had wel een groengrijs motief dat je eigenlijk ook als camouflage kan beschouwen. Het is snel van eigenaar gewisseld.

Binnenkort heb ik weer recht op een tegoedbon, dan niet via de kaart maar via het kanaal waar we al meer tegoedbonnen bijeen sprokkelden. We zullen toch eens moeten gaan denken wat we nog zouden kunnen gebruiken.

Op zeker moment op één van de evenementen kreeg ik een enorme jeuk aan mijn onderbenen. Er kwam een rode uitslag waartegen geen remedie gewassen was, behalve dan de tussenpozen tussen de evenementen in.

Ergens de voorbije week besloot ik dat ik de evenementensokken ook ging dragen om te gaan wandelen.

Na die eerste wandeling was de jeuk haast niet om uit te houden en de rode uitslag zat als een ring rond mijn benen. Vlammend rood waren die, als had ik brandwonden.

Waren die sokken de oorzaak? Ik begon er over na te denken. Ik had nooit problemen gehad noch met evenementensokken (zwarte van op de markt) noch met wandelsokken (grijze van bij Decathlon). Toen mijn zwarte sokken begonnen te verslijten had ik er eens van de makro meegebracht. Ik had, net zoals altijd, goed gekeken naar het etiket, kwestie van synthetisch spul te mijden.

Ligt het aan de makrosokken? Waarschijnlijk wel, mijn oude zwarte sokken zijn allemaal al in de sokkenhemel en zodoende kan ik het nu niet meer uitproberen.

Maar! Bij het overdenken kreeg ik ook een inval! Hier stond nog een blauw blik Nivea, dat Luc eens als relatiegeschenkje had gekregen. En vroeger had men die toch voor alles -maar dan ook alles- gebruikt. Ik wreef mijn benen in.

En ja hoor! Onmiddellijk voelde ik beterschap en de volgende ochtend was het rood zo goed als verdwenen.

Ga ik die sokken nog dragen? Ik weet het niet. En zeggen dat ik nog een nieuw pak van vijf paar liggen heb? Iemand sokken kopen?

Ik kreeg een tegoedbon van 20€, te besteden bij Decathlon. Geen probleem natuurlijk, Luc had een nieuwe wandelbroek nodig en ik zocht nog een lekvrije waterfles.

Ik wou betalen met de tegoedbon. Dat ging niet. Er stond wel een barcode op, maar de kassa scande het niet. En ja, dan konden we die bon niet gebruiken vermits er geen getal onder die barcode stond, die ze in geval van niet scanbaar wel manueel hadden kunnen invoeren.

Nog altijd geen probleem, ik printte de bon opnieuw af mét cijfers en ik wil andere wandelbloesjes. Want twee jaar geleden kocht ik er, vier ineens, maar gezien het vrouwenmodellen waren, had ik enkel keus tussen rood, donkerblauw, turkoois en felfluogroen. Dat felfluo had ik maar niets gevonden.

Ondertussen blijkt dat tijdens het wandelen, als Luc zegt: “kijk daar een vogel”, de vogel wegvliegt bij het zien van mijn wel erg rode t-shirtjes.

De beste kleuren zijn donker. Ik keek op de site en ja, er waren er ook donkergrijze.

We togen naar de Decathlon. Die donkergrijze? Die zijn eindereeks en al niet meer beschikbaar. Dezelfde van twee jaar geleden stonden er nog. Ze kosten nu 4,49€ per stuk. Ik zou dan maar vier donkerblauwe nemen want die die ik heb zijn echt wel goed – behalve hun kleur dan.

Gelukkig besloot ik ze toch maar eerst nog eens te passen. Ik knip namelijk altijd alle labels weg, die kriebelen en irriteren te fel bij het dragen.

En ik keek mijn ogen uit naar de vrouw in de spiegel. Die had onder die blauwe t-shirt een witte BH aan, duidelijk zichtbaar.

Ik heb niets gekocht. Want bij het betasten van het materiaal en het vergelijken met het turquoise van twee jaar geleden, dat ik gelukkig aan had om daarna naar De Maten te gaan, voelde ik toch een verschil in dikte, in kwaliteit dus.

Ik ga niet zeggen dat het bewust gedaan werd, diezelfde kleuren, maar ik vond het toch maar verraderlijk.

Stel je voor, je loopt daar te wandelen in het bos en iedereen kan je ondergoed zien.

Hm … misschien blijven die vogels dan wél zitten.

Ik kreeg een mail. Dat valt wel meer voor. Maar bij deze mail zuchtte ik.

In de mail stond dat ik niet mocht vergeten om de 5€ tegoed die ik op mijn kaart had staan te verzilveren vóór dat tegoed verviel. Ik heb nu van die winkel niets nodig. Ik ga dus me dus zeker niet naar die winkel reppen om geld uit te geven aan iets wat ik niet nodig heb om een korting van 5€ te krijgen, die ik per slot van rekening verdiende door bij hen te kopen.

Bij de Gamma en bij Twice as nice doen ze dat ook. Je krijgt een korting op je volgende aankoop, maar die is maar drie maand geldig.

Bij Decathlon en bij Carrefour moet je jaren sparen voor voldoende punten en dan krijg je gelimiteerd de tijd om die korting te gebruiken.

En al doen ze net of het dat wel is, het is geen kado! Het is een verkooptruc en daar heb ik een beetje mijn buik van vol.

Sedert een pozeke steekt het idee van eens een vierdaagse mee te pikken zo nu en dan de kop weer op. Waarom dat idee ooit ter ziele ging, och we hadden onze redenen maar wie wordt daar nu beter van als ik ze ga vertellen. In elk geval, het idee is terug.

Zelfs in die mate dat we overwegen om ons een tentje aan te schaffen, inderdaad.

Wij hebben er al enkele tenten op aangekeken, bij Decathlon, en wat blijkt. We moeten een tent voor drie personen nemen. Niet omdat we te breed zijn om in een van twee personen te kunnen, natuurlijk niet, maar op de ruimte voor de derde persoon kunnen we dan mooi onze rugzakken en ander gepak plaatsen.

Daar komt nog bij dat de maximum lengte van een persoon voor zo een tent 1.80m aangeeft terwijl Luc toch een stukske groter is. “Dat is een staande maat” luidt de verklaring.

Goed, Luc is in die tent gaan liggen, om te proberen. Het kan. Hij kan een beetje schuin liggen of hij kan zijn voeten …

Je moet goed uit je doppen kijken. Dat is een vaststaand feit. Maar in welke mate je uit je doppen moet kijken, je zou er versteld van staan.

Gezien het geslonken aantal wandelbloesjes in mijn kast, ging ik eens opzoeken welk materiaal nu effectief het beste was voor langere tochten. En met dat antwoord ging ik een kijkje nemen op de Decathlon site. Zowel voor dames en heren stonden ze 3,95€/stuk geprijsd. Bij die van de dames echter stond vermeld: “× 2 = 6€”.

In de winkel was niets van die actie terug te vinden, dus vroegen we het maar. Ze vielen uit de lucht. Na grondig onderzoek bleken we gelijk te hebben en konden we inderdaad twee bloesjes meenemen voor 6€. Ze moesten wel handmatig worden ingevoerd bij het afrekenen.

Hoe kwam dat zo? De winkel was blijkbaar niet op de hoogte gebracht van de actie.

En wat hebben we dus geleerd? Als we naar de sportwinkel willen, kunnen we er best eerst even de website bij halen.

mske ging voor de derde keer. Het ging niet zo vlot als de twee voorgaande keren. Dat was een tegenvaller die er geen was, enkel voor mske. Het duurde gewoon een uur langer.

Daarna was mske uitgedroogd. Ze had geweldige dorst. Ze had geen drinken van thuis meegenomen omdat dat met deze hitte toch gewoon warm wordt. Ze wou een drankje kopen. Er stond een dame die een ijsje had gekocht voor haar zoontje. Die was aan het afrekenen. De man zei tegen mske: “ik kom zo bij jou”. Net op dat ogenblik komt er een andere vrouw op de plaats staan waar de ijsjeskoopster had gestaan en vraagt: “mag ik wat vragen?” Wat doet de man? Die luistert eerst naar de vragende dame. Wat doet Slow? Wat doet mske? Die hadden geen zin in ruzie en zijn het dan maar zonder drinken afgebold. mske is het namelijk zo wat beu om als tweederangsburger beschouwd te worden. Maar goed geweten dat die kerel aan hen geen cent meer zal verdienen.

Ze gingen dan maar eerst naar Decathlon. Daar halen ze wat ze willen, vinden iets niet wat ze willen, maar vinden iets wél dat ze hadden vergeten te willen.

En dan maar terug naar de stad. Slow en mske kochten een reuzefles pepsi max voor mske en een grote fles seven up voor Slow. Terug in het station had mske zin om die flessen met de nodige commentaar onder die kerel zijn neus te duwen maar ze had nog steeds geen zin in ruzie.

De rechtstreekse trein uit Landen komt binnen gereden. Slow en mske willen opstappen maar het bord zegt: “niet opstappen”. Slow en mske doen niet wat niet mag. mske ziet de twee vrouwen naderen alhoewel zij met hun beiden vooraan willen opstappen omdat ze anders in Landen veel te ver moeten gaan maar dat voor andere reizigers geen belang heeft. Ze denkt: “attention, there comes trouble” in tweevoud dan nog. Op dat ogenblik verandert het bord. Slow en mske stappen snel in. Double trouble achtervolgt hen en die twee zeggen tegen elkaar dat het daar toch maar erg warm is in die wagon, ondanks dat alle vensterkes open staan.

Zo wat voor die trein vertrekt begint dat mens toch al die vensterkes dicht te doen zeker. mske vraagt haar om ermee te stoppen waarop dat eigenwijze wijf zegt dat “het gaat trekken” en ze doet opvallend het raampje dicht in de coupé schuin over mske maar wél achter haar in de rijrichting.

mske, die helemaal geen zin had in ruzie maken, pakt haar tassen, haar flessen en haar glazen en zegt: “kom Slow, we zoeken maar een wagon op waar minder egoïsten zitten” en de tang roept haar na: “er is airco zenne!” Jaja zeker, in een ouwe blikkendoos van een trein waar de vorige reizigers de vensterkes hadden open gezet. Nu ja, mske had geen zin in ruzie, we zegden het al.

mske stapte van de trein en zei: “ik ben echt geradbraakt” en stapte als dusdanig in de wachtende taxi. Ah ja, want bij die verre bloedgaven hebben ze telkens een taxi besteld, waarop de chauffeur zei dat het morgen nog warmer zal worden en volgende week een hittegolf.

Oh jeetje! Waar gaan we met Slow blijven?

Ergens tussen hier en Decathlon reden Slow en mske de parking vol splinternieuwe volkswagens voorbij.

“Goh! Zoveel volk bij Decathlon!” zei Slow.

Bij de tweede parking vol nieuwe auto’s zei hij: “en nog meer!”

Bij de derde keek hij mske bedenkelijk aan en zei: “flauw! Maar ik mag toch wel onnozel doen hé.”