Vele jaren geleden, in een vorig leven heb ik een paar dagen gelogeerd aan het Lauwersoog. We hadden daar één en ander bezocht, waren naar Schiermonnikoog overgestoken, hadden er gefietst en waren op een zondag zomaar als echte zondaars een boerderijwinkel binnen gestapt.

In bovenvermeld log staat dan ook dat we dat dorpje met alle Duitse nummerplaten doorreden, jammer genoeg vind ik dat dorpje niet terug -op de kaart ook niet- en daar waren de Nederlandse inwoners niet over te spreken. Ik begreep hen. Hun dorp was overgenomen, bij manier van spreken.

Wat zien we nu, hier bij ons? Ons grensgebied lijkt wel Nederland. Ook in in ons binnenland wonen veel Nederlanders. Veel commentaren heb ik daar nog niet over gehoord, laat staan gegeven, al durf ik, bij contact met een hooghartig/laatdunkend Nederlands medemens, wel eens “arroganten Ollander” denken.

Vorig jaar, op vakantie in de Duitse Eifel zagen we de bordjes met “Te Koop” in de voortuintjes staan en het meisje in de bakkerij van de supermarkt vertelde dat hun kassiersters ondertussen wel al een aardig mondje Nederlands kenden. En onze Duitse gastvrouw vertelde toen dat er wel meerdere Nederlandse makelaars in de streek werkzaam waren.

Ach ja, onze samenleving verandert. We zitten niet meer opgesloten tussen onze grenzen. En soms is het voordeliger om in het buurland te gaan wonen.

Gisterenmorgen schrok ik dan ook toen ik na het openen van mijn ogen, als eerste nieuwsbericht te lezen kreeg dat vele Nederlandse inwoners van het Nederlandse Putte zich dik ergerden aan de invasie van Belgen, die daar huizen aankopen omdat het er goedkoper is¹. Jammer genoeg is het een +artikel, maar het begin is in elk geval wel duidelijk.

Wij weten ook dat de prijzen aan onze grenzen stijgen door het inwijken van gegoede Nederlanders. Malen wij daar om? Ach ja, Belgen malen om niks, die hebben een soort “laisser-aller” over zich en gaan wat verder wonen.

Maar dus ja, gisterenmorgen heb ik wel gedacht aan mijn vroegere lessen uit de bijbel: “Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet gij dat ook een ander niet” en ik was eerlijk gezegd nogal ontgoocheld in onze Noorderburen.

Maar zoals altijd was mijn onmiddellijk volgende gedachte dat ik niet iedereen over dezelfde kam moet scheren.