Gisterenavond dus. Geen zin meer in werken en Slow had al komen vragen of mske mee op de zetel ging hangen. Er was niks op TV, dus ging mske efkes rommelen in de schuif met de video’s van vroeger. Eigenlijk zocht ze “Opportunity knocks” maar ineens was er de film zonder naam op. Ze trok hem er uit en er zat een papiertje in: “Thunderheart”. Voor diegenen die goed kunnen onthouden … Thunderheart is een film die mske wil kopen op DVD. Gisteren dacht ze dan terug aan de opname van die video. En ze herinnerde zich dat die cassette niet te bekijken was. Een brede band sneeuw liep indertijd over de volledige breedte en in het midden van de film. Toch stak ze Slow de cassette toe en zei: “wil je toch eens proberen?”

De film speelde klaar en duidelijk. Alleen was er een fout in het geluid. Het leek of er iemand met een boorhamer bezig was, niet naast de deur, maar verderaf, ruw geschat een tiental huizen. Maar mske was echt gebrand om Thunderheart nog eens te zien en zette zich. Ze genoot er van. De personages spraken luid genoeg om de drilhamer te negeren en na een pooske hoorde mske die zelfs niet meer. Zelfs Slow zat relatief stil.

En ondanks mske het einde kende, deed het haar terug iets. De cassette wordt nog bij gehouden tot ze de DVD eens tegen komen.

Gisteren wou mske er nog rap een dossier insjassen. Rap betekent voor dat soort dossiers toch een drietal uren werk.

Slow echter had andere plannen. Hij zette zijn kleine jongetjesoogskes op en zei dat hij liever had dat mske bij hem kwam zitten om mee naar Witse te kijken.

Aangezien mske geen neen kan zeggen tegen kleine jongetjesoogskes en omdat ze dat dossier niet ging kunnen afwerken, begon ze er gewoon niet aan en ging maar mee in de living zitten.

En wat kwam daar op?

Willy’s en Marjetten

mske dacht er het hare van, maar aangezien ze nooit TV kijkt, wist ze nu niet of dat Slow’s lievelingsprogramma was of niet en ze polste voorzichtig: “Zie jij dat graag?” “Dat is nieuw” zei Slow “dat is de eerste keer dat ze dat geven, ik wist ook niet wat dat ging zijn”.

“Brol” denkt mske en vrouwonvriendelijk want als Angelina Jolie met de vinger gewezen wordt omdat ze donkerder moet geschminkt worden en er toch donkere actrices genoeg zijn dan vindt mske het niet nodig dat een bende venten zich moet aanstoten als een vrouw, er zijn ook vrouwelijke actrices genoeg. Oh neen, er kwamen twee vrouwen in! Eén die zo dom was geweest om zich achter het schietkraam te laten zwanger maken door ene wiens adem naar bier stonk en de andere had in de stembus gekotst.

Er waren nochtans enkele goei gegevens in, zoals dat van de aliëns, maar het was zo verschrikkelijk dom uitgewerkt.

Gisteren was het een drukke dag. Druk met de nadruk op tof. Vanaf een uur of twee dan toch.

Eerst even de volledige Makro afgedweild. Er was een brief gekomen dat de Makro-kaart ging vervallen. Tja, Slow en mske waren al drie jaar in de Makro niet meer binnen geweest.

En wat vond mske in de Makro buiten enkele spullen die nodig waren?

1. Therapie van Jonathan Kellerman. Die stond daar zo onweerstaanbaar te roepen van: “Komaan mske, neem me mee … en hij keek daarbij zo verlokkelijk, dat mske het over haar hart niet kon krijgen om hem te laten staan.
2. French Kiss wisselde ook snel van eigenaar. Zodoende kunnen Slow en mske daar eens op hun gemakske, lui achterover op de zetel, met een glaaske witte Mateus, die ze ook meebrachten, zalig van genieten.
3. Cat Ballou. “Groebbel” dacht mske toen ze hem zag liggen. Slow grijnsde en vroeg of dat dat die film was waarin Lee Marvin dronken op zijn al even dronken knol zat. “Yep” zei mske en ze voegde er aan toe:”Hallelujah Brother” maar dat wist Slow niet meer. mske wel. Die film is gek gedraaid ten huize mske. Er kon geen vakantie voorbij gaan of Zus moest die zien. En ja, dan keken ze allemaal mee.

Ze hebben ook een voorraadje ingedaan om in het park van Tervuren te picknicken. Het was toch over met regenen en het zonnetje scheen zelfs.

En daarna … och ja, dat is voor sebiet, anders weten we straks misschien niet meer wat schrijven.

Eerst The Proclaimers of eerst iets over Johnny Depp? Eerst Johnny maar.

Toen Zus begeesterd vertelde dat Edward Scissorhands op TV ging komen, besloot mske mee te kijken. Maar mske die niet bepaald sprookjesgezind is, die dingen zijn veel te wreed, vond die film maar niks. Over Johnny had ze dan ook helemaal geen mening.

Na Benny and Joon echter veranderde dat, de jongen, sorry, maar mske kan daar geen man in zien, kon echt wel acteren en zelfs schitterend.

Maar mske heeft geen enkele van de volgende films met Johnny Depp gezien. Zoals reeds gezegd, leek de periode na “het” op een soort niemandsland, geen behoefte aan films of boeken of muziek, geen behoefte aan weggaan, geen bepaalde interesses. Dat komt nu pas allemaal terug en nu is er ook de herinnering aan een fragment uit een film met Johnny Depp die mske toch wel zou willen zien. Ze zal hem op internet moeten zoeken want ze kent noch titel, noch jaar …

mske heeft vandaag weer wat bijgeleerd. Eigenlijk niet bijgeleerd maar eer bevestiging gekregen van wat ze al wist.

Vanmorgen gingen ze dus nog enkele kilometers bijstappen op de geïmproviseerde band. Het was er druk. De tussenstand was nergens te horen of te zien te krijgen, wat mske deed vermoeden dat het slecht zat. Kwestie van de mensen niet te ontmoedigen hé!

En toen Perrongeluk moest optreden bleek dat echte bedriegtenboer te zijn. Die mannen mochten spelen terwijl er een trees, Helena genaamd, kwam zingen. Die had, volgens mske, het gedacht dat gans Landen één grote kleuterklas was. “Zijn wij er klaar voor?” bij elk liedje, steeds gevolgd dat ze het niet hoorde. Wanneer, oh wanneer gaan ze eens iemand zonder hoorproblemen van voor op zo een podium zetten, dat gedoe is zo afgezaagd. Och ja, het mens heeft niet al te lang gezongen want ze werd afgelost door Mr. Origineel himself:

Wij zijn de mannen die de gas doen branden!
Waar?
In Landen!

Goh! Wat een sublieme vondst! (Hoor je de sarcastische ondertoon in dit statement?)

Hoeveel keer hij oefende om een gans voetbalveld stil te krijgen en dan te laten uitbarsten in een gebrul … tot hij zei dat het telkens gefilmd werd, want jà … ze moesten televisie maken ook. Spontaan! Vooral heel spontaan.

We gaan hier gen volledig verslag geven, dat zou te negatief klinken en we gaan vooral niet verder in op de platte nonsens.

Het hindernissenparcours leverde een ster op, de klimmuur leverde een ster op en de fruitsla leverde een ster op. Quad na quad na quad met aanhangwagens afgeladen vol fruitsla zijn daar gepasseerd, niet alleen was er voor iedereen, neen iedereen kreeg 2à3 porties, wat mske liet bedenken dat het pover gesteld moest zijn met de vereiste 12.000.

De tocht rond de wereld werd niks. Ze haalden meer dan 28.000 kilometers en toen mske dat hoorde begon haar teller te gaan en ze besefte dat het nooit haalbaar was geweest. Maandag de opdracht gekregen. In het beste geval 50 loopbanden geleverd op dinsdag, dan bleven er 5 dagen om die 40.000km te doen. Dat wil zeggen dat er per loopband per dag 160km moest afgelegd worden. mske weet niet hoeveel km een ervaren loper kan doen en hoe snel hij die kan doen, maar het was gewoon niet haalbaar.

En die 12.000 aerobic’ers? Och … blijkbaar was het wel doenbaar geweest buiten de vakantie. Er waren er 9.622.

Besluit? Onze mening over Sergio is alleen maar bevestigd en na morgen wil mske maanden tijd om af te kicken. Geena Lisa daarentegen is een paar trappen omhoog in mskes achting. Die had tenminste geen nepredenen nodig om iets niet te doen. mske denkt dat ze het ganse hindernissenparcours afgelegd heeft en ze is ook nog op die klimmuur geklefferd, terwijl de grote blaffer enkel de schuifaf af ging. Een helling belegd met plastic, met bruine zeep ingesmeerd en daar de lans van de brandweer op. Maar … hij ging niet alleen, hij moest twee dames hebben om hem te vergezellen of hij deed het niet.

De uitspraak: “we hebben ons een ganse week geamuseerd vandaag” zal wel typisch zijn voor dit soort programma zeker.

Het is dus toch uitslapen geworden; het stappen zal voor straks zijn, het is dan wel warmer maar dat is dan maar zo.

mske had gisteravond nog naar die hommage aan Senne Rouffaer gekeken maar eigenlijk vond ze dat geen hommage maar gewoon een interview dat ze nog liggen hadden. Het is natuurlijk ook niet makkelijk om zo maar iets ineen te steken.

Eigenaardig was zijn gezegde dat hij indertijd “ook al een paar keer een jeugdfeuilleton had gedaan” maar dat dat “amusement” was. Het is nochtans dat amusement dat hem vereeuwigt en niet zijn serieuzere werk. Zou hij ooit geweten hebben welk een impact zijn amusement op meer dan één generatie kinderen gehad heeft.

Soms raakt iets uit het nieuws je zo hevig dat je er van schrikt. Dat is nét gebeurd. Senne Rouffaer is overleden.

Hij was een monument uit mijn kindertijd en jà, dat is het lot van iedereen maar er zijn van die mensen waarvan je hoopt dat ze onsterfelijk zijn.

Wat is me dat nu! 12.000 mensen waren er gisteren op de afsluiter van het Vlaamse feest in Brussel.

Precies het getal dat de uitdager vooropgezet heeft voor Fata Morgana, hier in Landen. Landen heeft ocharme 14.000 inwoners, waarvan er dan nog kweeniehoeveel op vakantie zijn.

Om verder te gaan over ergernissen. Gisteravond keken Slow en mske naar McCallum. En daar gingen ze weer, anderhalf uur betichten en verdenken ze hem van een affaire met een studente. Iedereen tegen hem en iedereen gelooft dat. En mske riep de kerel toe dat hij ze allemaal buiten moest schoppen! En ander werk zoeken! Dat ze het niet waard waren! Jaja, dat zei mske allemaal.

En toen hij op het laatste met zijn brommerke wegtufte en dat stom achterlijk mens liet staan zei mske: “wel besteed”.

Is het toeval dat de verjaardag van “het” nadert? Hij zal ook dit jaar nog niet, zoals mske stiekem hoopte, ongemerkt en in stilte voorbijgaan. Er zijn al tekenen aan de wand.