De TV heeft een poging tot verzoening ondernomen.

Slow kwam binnen en hij was aan het nazien geweest of dat politiefeuilleton op TV was, maar hij had beter gevonden! Het was de nacht van de politiefeuilletons en er mocht gekozen worden.

Dalziel en Pascoe haalden het en mske zat tegen Slow aangeleund te kijken en te genieten. En toen toen kwam Midsomer Murders en mske zat tegen Slow aangeleund te kijken, maar dat wat er toen begon kende ze niet. Had het Prime Suspect geweest … alhoewel het was al laat!

Toen Slow en mske al boven waren bedacht Slow dat de TV nog opstond en hij vroeg of mske die wilde afzetten. En mskes haren rezen ten berge -allé ze deden een poging- want mske en de TV, dat zijn geen maten. En mske zei: “ik zou niet weten hoe!” “Rechterknop” antwoordde Slow.

mske stapte manmoedig op haar aartsvijand af, bekeek hem eens en dacht: “en nu tussen ons, ellendig stuk” en ze duwde op de rechter knop … en ja, het beeld ging weg, maar kwam terug op een andere post en mske foeterde van “rechterknop, wisselt gewoon van post”. Slow had haar horen foeteren en kwam beneden en mske zei: “die rechterknop? Niks van! Nen baksteen, jà”. En Slow antwoordde terwijl hij op de knop wees, die mske had ingedrukt: “dàt is een knoppeke”.

Mei was van de pre-televisie generatie en boerenvrouwke als ze was, heeft ze nooit veel op gehad met het ding. Meestal zat ze dan met mske in de keuken terwijl de anderen keken. Maar het was een echte leut om met Mei naar TV te kijken. Dan nam ze haar stoel en ging naast pee zitten. Pee had maar één oog en kon de ondertiteling niet lezen. Mei ook niet, al deed ze alsof, het ging haar te snel. Bovendien tolkte ze niet gewoon wat er zogezegd gezegd werd, maar voegde ze er telkens “zeitem” of “zeise” aan toe.

Het leidde toch wel tot hilarische toestanden, zoals met de drie cowboys, die tegenover hun vijanden kwamen te staan en na wat heen en weer gescheld, door Mei als volgt verteld:

• “Wat doen jullie hier?” zeitem.
• “We passeren gewoon” zeitem.
• “Dat is hier wel mijn land” zeitem.
• “Kan je dat bewijzen?” zeitem.
• “As ge ni wil leusteren schietek aa oren af” zeitem.

hun weg vervolgden. Het gaf het geheel altijd een volledig onverwacht tintje.

Mei wilde wel begrijpen dat het maar gespeeld was maar kon niet aannemen dat één acteur in twee verschillende films een andere rol kon spelen. Zo werd ze eens razend omdat in een retrospectieve een bepaald acteur een vrouw het hof maakte en ze riep verontwaardigd uit: “Gij krapuul! Ge zijt pas vorige week met een ander getrouwd!”

Nog enkele bemerkingen bij enkele films?

Against all odds : een zogezegde aanrader. Voor ons een melig gedoe om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat geld primeert boven houden van, maar dan gebracht alsof het niet anders kan. Het kan altijd anders, zelfs als je je erfenis in iemand’s zijn gezicht moet gooien. Vuilbakfilm.

Rainman : op de film zelf geen commentaar. Prachtige film. Prachtige vertolking van Dustin Hoffman. Maar als die broer zo erg aan Raymond gaat houden waarom gaan ze dan terug zo ver uit mekaar wonen? Omdat hij zijn rijkeluisleventje anders moet omgooien en elders opnieuw beginnen? Wat primeert dan weer?

Shrek: misselijk tot op het botte af! Een mooie prinses trouwt nooit met een monster of ze moet eerst zélf monster worden. Prachtig gegeven om aan die jonge kinderen mee te geven! Verkeerd signaal mensen! Heel verkeerd signaal!

Frost is nog altijd even goed qua verhaal maar mske vond het wél beter toen Frost minder in achtervolgingen kwam te zitten. Wat ergert ze zich daaraan en zeker dat die dan nog zo klungelig gefilmd zijn.

Maar wat een schitterend acteur was die kerel die die autistische jongen speelde! Waw! Gewoonweg overtuigend.

Een film waar ook zo een onwaarschijnlijkheid in voorkwam was Se7en. Over het algemeen genomen was de film niet slecht maar dan verbrodden ze het einde en mske kan er geen goed woord meer over zeggen. Neen, dat einde strookt niet met de logica en dan kan het in mskes ogen ook niet.

Er zijn films die met minder middelen werden gemaakt, waar minder blablabla rond verkocht werd die beter en geloofwaardiger in mekaar steken.

The Third Man (1949) is een thriller die speelt in het, op sociaal, economisch en moreel vlak, corrupte Wenen na Wereldoorlog II. Wenen was op dat ogenblik verdeeld in sectoren, volgens geo-politieke lijnen. De zwart/wit film is eerder pessimistisch doch is één van de grootste Britse trhillers van de na-oorlogse periode.

De film vertelt het verhaal van Holly Martins (Joseph Cotten), een romantische naïeve Amerikaanse schrijver van pulpwesterns die in het bezette na-oorlogse Wenen tracht de mysterieuze verdwijning, dood en begrafenis van zijn oude schoolvriend Harry Lime (Orson Welles) te doorgronden. Harry Lime echter heeft zich, buiten het weten van Holly Martins om, bekwaamd als moreel corrupt uitbuiter en verrijkt zich op de zwarte markt voor geneesmiddelen als dealer van verdunde peniciline.

Graham Greene, schrijver ervan, zei zelf over The Third Man: “My film story, The Third Man, was never written to be read but only to be seen”.

Het typische muziekthema van The Third Man is een stuk dat gespeeld werd met een citer om niet te vervallen in de typische Weense Walsmuziek en is typerend voor de film.

Er is een jubileum uitgave van de film uitgebracht. mske gaat die dvd in huis halen. Het zal een genoegen zijn om daar eens ongestoord van te genieten.

Op een avond dat ze thuis weggingen en grootmoeder kwam thuiswachten, mocht mske naar de film kijken. Niet dat ze dat gevraagd had, maar haar vader vond Fernandel zo een schitterend acteur dat hij beslist had dat mske naar: “De krijgsgevangene en de koe” mocht kijken.

Veel weet ze er niet meer over. Enkel dat grootmoeder op een zeker moment begon te klagen dat die film veel te lang duurde en dat mskes vader daar zeker geen rekening had mee gehouden. En uiteindelijk besliste grootmoeder dat het genoeg was en ze zette de TV uit net toen Fernandel de koe achterliet ergens aan een treinspoor.

En alhoewel ze later die film nog eens zag, blijkt dat ze film zelf en het einde blijkbaar niet kan memoriseren, ze blijft steeds steken bij die koe aan de treinsporen.

En eerlijkheidshalve dient gezegd dat mske nu niet bepaald een fan is van Fernandel … en nog minder van die koe.

Shrek kwam uit in de tijd dat mske Ex het huis niet meer uitkreeg. “En och ja, een film meer of minder doet er nu ook niet toe”, dacht mske. Nu is er Shrek2 en iedereen heeft er de mond van vol maar mske kan daar niet naartoe want ze heeft de eerste niet gezien.

Gisteren is Slow naar de Colruyt gereden. En hij kwam thuis met … jà!

Hij was in het stadje op onderzoek gegaan om een videotheek te vinden.

Slow en mske vinden Shrek helemaal geen goeie film. En dan wou die film op de DVD speler niet praten. Enkel muziek. Hebben ze die uiteindelijk hier op de pc bekeken.