Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Hercules Poirot

Sophie Hannah

Ik zag het boek “Ondraaglijk” van Sophie Hannah -in de Kringwinkel of op een rommelmarkt- en ik nam het mee.

Sophie Hannah is namelijk de schrijfster waar ik het in niet al te vriendelijke termen had gehad toen ik “De Monogrammoorden” had gelezen met iemand die Hercules Poirot heette als hoofdpersonage, maar die het niet was.

Ik wou nu weten of schrijfsels met haar eigen personnages me wel konden bekoren. Dat kunnen ze niet.

Ik zou het vorige keer ook minder onvriendelijk kunnen stellen hebben, want weet ik veel wat katten lezen.

Ondertussen schreef Sophie Hannah al meerdere boeken met Hercules Poirot, ik zal ze niet lezen.

Een ander boek van Sophie Hannah proberen? Dat zal ik misschien wel nog eens doen … als ik er voor een prijske in de Kringwinkel of op de rommelmarkt kan aan geraken.

Een schaduw op papier

Ik heb het gevonden, het boek van Sophie Hannah, die van de erfgenamen van Agatha Christie toestemming kreeg om een misdaadmysterie met Hercules Poirot in de hoofdrol, te schrijven.

Toen ik het vond heb ik maar even in het logje van die dag, bij de reacties geschreven:

Hebbes! En voor 9,99 €.

Maar omdat dat daar zo onnozel stond, heb ik het nu weggehaald.

Het boek zelf? Zoals verwacht. Het hoofdpersonage heet Hercules Poirot, maar is Hercules Poirot niet. Het personage komt gewoon niet uit de verf. Het verhaal hangt met haken en ogen aan elkaar en is zo waterdicht als een verroeste zeef.

Had Sophie Hannah haar personage anders genoemd, had geen kat het boek gelezen. Hoe de zakelijke kant met de erfgenamen geregeld is, gaat me niet aan, maar volgens mij heeft ze niet voor de nagedachtenis van Hercules Poirot gedaan. Die is er echt niet beter van geworden.

9,99€ om tot de conclusie te komen dat mijn eerste opinie:

ik was een beetje uit mijn hum terwijl ik dacht: “wat is me dat nu? Enkel Agatha Christie mag over Hercules Poirot verhalen”

de juiste was.

Ik ga het boek houden. Ik ga het zelfs bij de Agatha Christies zetten, als ik ooit die boekenkast heb.

Hercules Poirot nog maar eens

Ik had het boek in mijn handen gehouden, had de titel gelezen en ik was een beetje uit mijn hum terwijl ik dacht: “wat is me dat nu? Enkel Agatha Christie mag over Hercules Poirot verhalen”.

Want dat was nu precies wat niet klopte. De schrijfster van het boek was niet Agatha Christie. Meer nog, Agatha Christie had Poirot zelfs laten sterven.

Ik zette het boek terug en dacht er niet meer aan tot ik een paar weken geleden ineens bedacht dat ik het toch had moeten kopen, al was het alleen maar om het eens te lezen vóór ik er me een oordeel over velde.

Ik begon dus een beetje uitpluiswerk.

Sophie Hannah is dus de eerste schrijfster die van de erfgenamen van Agatha Christie toestemming kreeg om een boek met Poirot in de hoofdrol te schrijven. Poirot is niet uit de doden verrezen. De schrijfster situeert het verhaal ergens in 1929.

Nu blijft er nog één ding te doen! Het boek vinden.

Meeting with Hercules Poirot

“Mr. Satterthwaite looked cheered.

Suddenly an idea struck him. His jaw fell.

“My goodness,” he cried, “I’ve only just realized it! That rascal, with his poisoned cocktail! Anyone might have drunk it! It might have been me!”

“There is an even more terrible possibility that you have not considered,” said Poirot.

“Eh?”

“It might have been me,” said Hercule Poirot.”

Agatha Christie, Three Act Tragedy

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén