Toen ik ergens de voorbije weken las dat er een grote vraag was naar jodiumpillen bedacht ik dat wij die in het verleden toch al gehaald hadden. Ik vergiste me niet, in maart 2018 om volledig te zijn.
Als ik het goed begrijp zijn die pillen enkel goed voor een eventueel ongeval in een reactor, daarom hadden wij toen de oproep gekregen om ze te halen, omwille van iets met Tihange.
Maar als ik het ook goed begrijp vallen wij volledig buiten de doelgroep, meer nog, zouden die pillen voor onze leeftijd meer kwaad dan goed kunnen doen.
Ik herinner me wel nog dat ik toen tegen de apotheker had gezegd dat we maar beter voorzien waren met af en toe kleindochters in huis.
Nu had men het er ook over dat er aangevinkt werd wie de pillen kreeg, maar -zegden ze erbij- wie ze indertijd al haalde en niet meer weet waar ze zijn kan er wel andere krijgen.
Ik heb het zekere voor het onzekere genomen. Ik heb de jodiumpillen -die ik dus wel nog wist liggen- uit de medicijnkast gehaald en in mijn reisapotheek gestopt.
En als we straks gaan reizen, reizen die pillen gezellig met ons mee. Ze kunnen net zo goed in de reisapotheek blijven in plaats van in de medicijnkast die gewoon altijd thuis blijft.
Je kan nooit weten.