Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Kerstboom

Nieuw in nieuw

Wat het nieuwe jaar ook brengt, vernieuwing in het nieuws is er niet bij of het zou het feit moeten zijn dat ze in Gent hun kerstboom willen opeten, of beter gezegd, dat er eerst was gezegd dat ze die beter zouden opeten dan bij het afval te gooien.

Ik had die van ons zo eens bekeken, die keek verschrikt terug maar moest geen schrik hebben. Het is geen echte. Hij is trouwens naar de zolder gevlucht en heeft heel zijn hebben en houden mee genomen.

Nu ja, het Voedselagentschap kwam al snel met tegenbericht1, net toen ik mijn tanden in de stam van een boom op onze berg wilde zetten.

En toen ze gingen beloven dat het ging sneeuwen ben ik mijn skipakken gaan passen, heb mijn rode muts en rode wanten klaar gelegd en stond met het fototoestel in aanslag op die sneeuw te wachten om die te verwelkomen als die om 18u zou aankomen.

Uren heb ik staan turen door die gordijnen met, om 20.18u, deze uitgelichte foto als resultaat.

____________________
1 Het Nieuwsblad

De dag na Driekoningen

Gisteren was het Driekoningen. En met Driekoningen eten we driekoningentaart. Dat doen we om de traditie in ere te houden, zelfs met ons twee.

En dan is er ook nog de boon, die geen boon meer is maar een porseleinen figuurtje en die mag dan ook, als het uit de taart komt, in het kerstdorp wonen.

Dat kerstdorp en de kerstboom en alle aanverwanten worden vandaag ook weer ingepakt en opgeborgen.

En als dat porseleinen figuur er gisteren niet uit kwam moeten we wachten tot we vandaag nog een stuk driekoningentaart hebben gegeten, want zo een hele taart in één keer voor ons twee is toch wat te veel van het goeie.

In elk geval kan dat figuur dan maar zelf maken dat het in zijn doos geraakt, want ik loop geen extra keer naar de zolder.

Uitgelichte afbeelding:

    Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).



Gedoe rond de kerstboom

Op zes december was het Sinterklaas. Maar aangezien we op 7 december een boekenmarkt hadden zou ik die kerstboom dan maar op Sinterklaasdag zetten … maar ik had geen zin.

Zoals gezegd, op 7 december was er een boekenmarkt en op 8 december ook trouwens.

Op 9 december bekijk ik die kerstboom eens een beetje verstoord. Ik had nog steeds geen zin. Maar ik zou wel zin maken … als ik wist hoe ik dàt moest doen.

Ik haalde die kerstboom binnen en Luc hing er de lichtjes in. En toen begon ik met de ballen.

Maar owee, die mooie purperen ballen die wij hadden vielen helemaal niet op in die boom. Volgens mij is die boom donkerder van kleur dan de vorige.

Mijn moed zonk in mijn schoenen. Want een boom optutten als je geen resultaat ziet, daar had ik echt geen zin in.

“We gaan naar de carwash” stelde Luc voor “en daarna springen we in de Kringwinkel binnen”. Die hadden namelijk een poos geleden een kerstactie gehad en héél, maar dan héél veel van die kerstrommeldecoratie lag nog altijd in die winkels.

Zo gezegd, zo gedaan. En ja er waren nog héél veel pakken met mooie witte en zilverkleurige ballen. En ik was wat kieskeurig en haalde er één pak uit.

Dus togen we nog naar de kringwinkel bij ons en daar vond ik er ook nog een paar die mijn goedkeuring kregen.

Terug thuis bekeek ik die boom, haalde mijn goesting vanonder al mijn gezucht en begon. Ik had te veel ballen gekocht. “In kerstfilms hangen die ook afgeladen vol” dacht ik opstandig en ging maar door met ballen hangen.

Gelukkig kwam Luc op het gepaste moment binnen en zei: “Amai, die is mooi geworden”. Dat was net op het ogenblik dat ik overwoog om boom en ballen door het raam te gooien.

En dan had ik, een poos terug, net tijdens die kerstactie ook nog een paar zakskes engelenhaar meegebracht omdat ik me daardoor herinnerde dat ons moeder dat ook altijd gebruikte. Maar ik wist toch niet hoe dàt in zijn werk ging zeker.

“Stomkop!” verweet ik me zelf en toog aan het draperen. “Zou ik dat engelenhaar daar niet terug uithalen?” vroeg ik nadenkend. “Néén!” riepen Luc en kerstboom samen.

’s Avonds zo met mijn boek in mijn handen keek ik naar de kerstboom en zei: “Toch gezellig in huis hé, zo’n kerstboom”.

De kerstboom staat al meer dan een week

Ergens rond Halloween vroeg ik me af …

Hoe zat het nu juist? Vorig jaar, toen we de kerstboom gingen weghalen? Ons boomke was hier gekomen als een tweedehandsje van een rommelmarkt en had nog 15 jaren goeie dienst gedaan. Maar het ging niet goed meer, we konden niet meer verstoppen dat zijn takken aan de achterkant wat schraal leken. We zouden hem wegdoen.

Maar hadden we dat nu gedaan, of zouden we dat nog doen? We hadden hem weggebracht, wist Luc.

Op Halloween kwam het besef: we hadden geen kerstboom meer, al hadden we toen wel gedacht dat we in de nasleep wel ergens een ander tweedehandsexemplaar op de kop zouden kunnen tikken. Maar dat hadden we niet gedaan. En nu hadden we nog geen kerstboom



Onze kerstboom staat hier nu een dikke week, een beetje in de weg in de eetplaats. Volgende maand pas, op 7 december zoals gangbaar is, gaan we de rest van het kerstgerief van de zolder halen en hem aankleden.

Oh Denneboom in de zomer

Waarschijnlijk ben ik niet de enige die al gemerkt heeft dat op bepaalde huizen de kerstversiering blijft hangen. Ze wordt dan wel niet aangestoken maar ze is er.

Nu las ik de voorbije week over een kantoor waar de kerstboom het hele jaar door blijft staan, met aangepaste versiering per seizoen1, wel te verstaan.

En dan denk ik aan mijn eigen gedachten daaromtrent rond die periode. Vóór de kerstboom van de zolder komt, neem ik een foto van de hoek waar hij komt, want ik vind het een gezellig hoekske.

Als ik, na die dagen, de kerstboom heb opgeruimd, vind ik het hoekske eerder leeg ogen. De kerstboom komt hoe dan hoger dan de tafellamp.

Zou ik de kerstboom laten staan met telkens andere versierselen? Ik denk het niet. Er komen wel de veranderlijke en aangepaste attributen per seizoen en de kerstboom hoort daar -volgens mij- bij de winter bij.

____________________
1 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/06/18/linda-zet-heel-jaar-kerstboom-op-kantoor-in-aangepast-thema/

Wij in de sneeuw

Zoals gezegd, nodigde het weer ons tot een wandelingetje in de sneeuw. Het zicht daarbuiten zag er al van bij het ochtendgloren verlokkelijk uit.

(Lees verder onder de foto)

Veel valt daar niet over te vertellen behalve misschien dat we op het pad, waar we hadden gedacht ons als pioniers te voelen, merkten dat er al meerdere wandelaars waren door gestapt.

We kwamen ook nog een paar andere liefhebbers tegen, allemaal jeugd van vroeger.

Ook noodde de sneeuw uit tot een praatje. De man alleen, die we al meer op onze wandelingen en zijn joggingtocht ontmoetten, vertelde wat we ook al wisten: hoe we dat hadden gemist, hoe erg genieten het wel was, dat er jongere mensen waren die het nog nooit hadden meegemaakt, …

Om bij onze thuiskomst van een voorbijgangster te horen hoe goed gedaan het was dat we een doorgang op onze trottoir hadden gemaakt.

En dat was nu precies de oorzaak dat ik minder foto’s in de mist heb dan ik gewenst had. Een mens kan niet alles tegelijkertijd.

pske van mske:

    Wie meer foto’s wil zien, kan ze op “In Beeld” bekijken.



De kerstboom

De kerstboom hadden we vorige zondag al geplaatst omdat ik -gegrond- vreesde dat ik vandaag geen zin zou hebben.

De voorbije week waren we van maandag tot gisteren in de Eifel en konden we hem niet zetten, die traditioneel aangewezen dag na Sinterklaas.

Morgen is er de boekenmarkt. Die staat ook al voorbereid.

Maar om nu, de enige dag ertussen, die kerstboom te gaan zetten, kan echt niet. Dat komt door mijn ingebouwde planning die zegt dat ik, de dag na een vakantie, mijn foto’s moet sorteren en mijn indrukken in concepten gieten. Het komt er eigenlijk op neer dat ik dat een prettige manier vind om de vakantie een beetje te rekken.

Zodoende stond de kerstboom ons gisteren bij thuiskomst op te wachten en moesten we enkel nog de lichtjes aansteken.

Dat hadden we ook wel kunnen plannen met een slimme schakelaar, maar zo zot ben zelfs ik nog niet.

De komende elf

Hij is weg. Zijn gevolg en aanhang ook.

Als ik dan denk aan de tijd tussen het begin van zijn tijdelijk verblijf en het einde ervan vraag ik me af of het allemaal de moeite loonde alhoewel …

De tijd tussen 7 december en 7 januari is juist geteld één maand. Een maand is een twaalfde deel van een jaar.

Zo bekeken is één twaalfde niet te verwaarlozen, wordt het voorheen vermelde gevoel veroorzaakt door het gevoel van een steeds sneller vliedende tijd en kan ik deze bedenking beter bewaren tot binnen elf maanden als ik me weer ga afvragen of … en dat irritante gepeins van wel of niet over een kerstboom en drie bananendozen naast me neerleggen.

We zijn er weer van af en deze keer had ik een foto genomen zodat ik me weer niet moest lopen afvragen wat er in ’s hemelsnaam op de leeggekomen plaats had gestaan.

Gesprekske van gisteren

Vraag ik:

Hoe komt het dat de kerstboom vandaag niet gebrand heeft?

Antwoordt Luc:

Omdat de paasklokken voor de deur staan.

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén