Weet je waar mske soms heimwee naar heeft? Naar wat ze ooit als het meest typische aan een ochtend ervoer: de geur van versgezette koffie.

Maar Slow en mske drinken geen koffie, dus kunnen ze hier ook niet van dat aroma genieten.

Want een ganse pot koffie zetten, enkel voor het genot van het ruiken, dat is toch wat zottekes!

Een raar gevolg van het terugschroeven van de cola light, maar toch niet zo verwonderlijk is dat mske nu al twee dagen na mekaar zin heeft in koffie.

Vroeger dronk mske koffie, maar op een zekere morgen weigerde haar maag.

Om nu te verhinderen dat haar maag weer zou opspelen heeft ze al twee dagen na mekaar een tas Wiener Kaffee gedronken van Nescafé. Daar had ze ooit punten voor gespaard en die zaten in zakskes in een mooi roodhouten kisteke en die zitten daar nog in.

Het voordeel daarvan is dat die nu ook gaan op geraken voor ze af zijn, als ze dat tenminste al niet zijn, want die van gisteren smaakte een beetje verdoeft. Of dat nu waar is, of gewoon het feit dat mske al jaren geen koffie meer dronk, wat eigenlijk ook niet waar is, ze dronk soms eens een cappuccino en als het heel koud is een Hasseltse of een Ierse, maar ze heeft de Hasseltse het liefst, kwestie van wat chauvinistisch te zijn, of dat ze er nu te weinig water in gekapt heeft, want het was een grote Nescafé mok, doet er nu allemaal niet toe, want die van vandaag smaakte gewoon zoals die moest smaken.

En op die laatste zin mag iedereen zijn tanden stuk bijten, we hebben dat express zo geschreven. En wie er niet aan uit kan, moet maar een straffe zjat kaffei drinken en dan zal ’t wel lukken.

mske dronk zwarte Fort koffie toen ze in Antwerpen woonde.

Ze was vier jaar oud toen ze er vertrokken en mske lustte de koffie niet in de nieuwe woonplaats ergens in de Vlaanders.

Ze was zeven toen ze naar het Brabantse verhuisden. “Lekker” zei mske “dat is weer van die koffie zoals in Antwerpen”.