In onze lichtjes verijzende wereld gaat het leven natuurlijk ook nog gewoon door. We eten, we slapen, we strooien zout op onze trottoir en we gaan naar een boekenverkoop.

Die stond nu eenmaal al langer op het programma. We stapten gisteren in ons winterbottinnen, deden onze rode dikke frak aan, zetten een onnozele rode muts op, deden ons -niet zo onnozele- rode wanten aan, stapten in onze ijsvrij gemaakte -niet rode- auto en waren weg.

De romans liet ik voor wat ze waren, ik heb nog genoeg voorraad liggen en kom niet aan lezen toe.

De kunstboeken, ach ja, Rubens, Rembrandt, China, Griekenland en al wat je overal kan vinden. Er stonden wel veel dozen en ik wurmde me er door om uiteindelijk toch een boekje over de “Latemse School” te vinden. Het andere boek dat ik mee bracht betrof een museum waar we nog niet waren en waarvan ik nog niet weet of we er ooit zullen zijn.

Nu ja. Die Latemse School alleen al maakte de uitstap de moeite waard. Je vindt zo weinig buiten het meer algemene. Ik was dus content.