Leffe – Wizzewasjes

Jup met Lef

By ms

On 30 april 2024

Ooit, toen ik 14 was, zei de enige dokter die ik ooit aan mijn kant heb weten staan, dat ik beter een pilsje dronk bij mijn eten in plaats van de -gesuikerde- limonade die bij ons thuis het enige was dat we mochten drinken buiten water en koude koffie. Ik vond het niet lekker, maar het leste de dorst.

Toen ik uitging zou ik ook eerder een pils genomen hebben dan frisdrank, ik hield niet echt van gesuikerd. Eens getrouwd dronk ik liever donker bier, maar dan wel ’s avonds voor de TV, of als we ergens iets gingen drinken natuurlijk.

Maar er was wel een ander eigenaardig iets. In het begin van de lente, bij de eerste warmte, kon ik in de late namiddag, na verrichte arbeid wel een pils verdragen, meer nog, ik had er zin in. Dat duurde dan geen hele maand want dan kwam de tegenzin.

En dat herhaalde zich jaar na jaar. Vorig jaar zag ik de Jupiler 0,0% en ik probeerde. Vroeger was die niet te drinken -echt bweuk- maar vorig jaar viel die mee. Wat ik vorige lente niet uitdronk, zou wel wachten op deze lente.

En toen kwam die dag in de jeugdherberg, waar ik plots een Leffe 0,0% uit de drankautomaat toverde en die echt best lekker vond, al had ik dan altijd liever Grimbergen gehad.

Sedertdien is er altijd donkere Leffe 0,0% in huis en vraag ik telkens als we iets gaan drinken ook naar alcoholvrij bier. Dat kan. Soms kan het niet.

En ik vind het vervelend dat we in de hamburgerketens, waar we af en toe eens stoppen, enkel de keuze hebben tussen bier mét ofwel frisdrank, waarbij ik bier een gezondere keuze zou vinden, maar dan liever niks drink dan iets alcoholisch waar ik slaperig van word. Er is natuurlijk altijd een mouw aan te passen.

En nu lees ik dat alcoholvrij bier in België in de lift zit. Er is een toename van zo een 25 procent op twee jaar¹.

Ik kan me ook niks riskeren hé. Ze hebben me altijd in het snotje!

____________________
¹ Het Nieuwsblad

Twee pogingen

By ms

On 8 februari 2024

In Za za, ze & zo

Toen we, tijdens de boerenprotestacties, naar de Colruyt gingen, zagen wij wel de bon die aangaf dat je bij aankoop van twee potten van mijn favoriete koffie een korting kreeg, maar we zagen geen koffie. En in de Colruyt in Sint-Truiden stond ook geen koffie. Dat zag ik toen ik er in het voorbijrijden even binnen wipte.

Toen Luc deze week in de folder van de Colruyt keek, zag hij dat je bij mijn favoriete donkere Leffe 0,0% 25% korting kreeg voor 12 blikjes, maar 30% korting voor 18 blikjes. Maar er waren niet zoveel blikjes.

We gingen niet speciaal daarvoor naar de Colruyt, maar we hadden nog wel andere zaken nodig, die er de vorige keer, door de blokkades, ook niet waren.

Zodoende stapten we vóór het zwemmen onze Colruyt binnen. Luc zag al vlug dat het aanbod aan toespijs nog steeds beperkt was en stelde zich met minder tevreden.

De koffie en de Leffe waren er ook niet, maar ach, daarvan staan er hier nog wel, we kopen niet alles op het allerlaatste ogenblik.

De appelsienen vond ik erger. Omwille van mijn unfair mechanisme, eet ik veel fruit: een appel, een appelsien, een mandarijn en een banaan staan dagelijks op het menu.

Maar ach, het is wat het is en het zij zo. De Colruyt kan het niet helpen en de boeren begrijp ik ook wel.

“We kunnen na het zwemmen nog wel eens in die van Hannut gaan kijken” opperde Luc want ja, die vestiging ligt dichter bij het zwembad dan die van Landen.

Zo gezegd, zo gedaan. En hoera! We kwamen naar huis mét appelsienen, mét Leffe en een beetje meer keuze in toespijs. We konden ook nog twee andere producten van ons lijstje schrappen. De koffie … helaas niet. Maar kijk, van alles wat we wilden meebrengen, staan er nu nog maar twee op de boodschappenlijst.

Ze hadden het gezegd, ze hadden het in de gazet gezet, dat het wel twee weken kon duren eer alles terug aangevuld zou geraken.

En een verwittigd man is er twee waard, al is één van beiden dan een vrouw.

Uitgelichte afbeelding::

De lege ruimte waar normaal gezien drankverpakkingen en bierbakken tot boven toe gestapeld staan.

____________________
¹ Het Nieuwsblad

Het donkere bier

By ms

On 27 december 2023

In Za za, ze & zo

In een tijd van lang geleden, toen ik af en toe eens last had van een te lage bloeddruk, raadde de dokter me aan om ’s avonds een Stout¹ te drinken.

Dat was in een tijd dat dokters nog aanrieden om bier te drinken, want dit was nu al de tweede keer. De eerste keer was zo rond mijn veertiende toen hij zei dat ik beter een pils bij mijn eten kon drinken dan limonade. Al weet ik nu niet echt meer of dat nu de zelfde dokter was of een andere.

Door de loop der jaren werd de Stout vervangen door donkere Leffe, door donkere Grimbergen, door niks meer … en toen we op pensioen waren kwam er zo af en toe eens een pak Piedbœuf mee naar huis en dronken we die -heel af en toe- ’s avonds voor de TV.

Toen we die dag in de jeugdherberg waren, wilde ik ’s avonds iets gaan drinken in de bar, wat een groot woord is voor de ontbijtzaal met enkele drankautomaten. Het enige dat me aanlokkelijk leek was een donkere Leffe.

Eens die ingeschonken was en ik de fles eens goed bekeek, bleek dat die 0,0% vermeldde en daar was ik niet kwaad om. Zodoende is nu de donkere Leffe zonder alcohol ingeburgerd. Die drink ik. Luc houdt het bij de Piedbœuf. Het voordeel is dat je er ook wel twee van kan drinken.

Blijkbaar zou er nu ook alcoholvrije wijn bestaan. Wil ik dat proberen? De laatste tijd heb ik neiging om in slaap te vallen bij het drinken van -zelfs maar één glas- alcohol.

Maar eerlijk gezegd denk ik niet dat dat hetzelfde zou zijn.