Ze hebben me boos gekregen, al drukt “verontwaardigd” beter het gevoel uit dat nogal spontaan tot een boze ontploffing leidde toen Luc me vrijdag vertelde dat er twee BV’s in een TV programma hadden verteld dat ze ook slachtoffer waren geweest van spiking¹.

Dat was ooit begonnen met het verhaal van de klacht van één enkel meisje/vrouw, waarna nog anderen klacht gingen neerleggen.

Maar toen het van kwaad naar erger ging, werd er meer en grondiger onderzocht en de voorbije week waren er vijf arrestaties², waarvan er twee in de cel bleven, die werkelijk verdacht zouden zijn omdat de fles, bijgevuld met ketamine aan de bar zou gestaan hebben.

En dan ergert het me dat mijn gazet het bericht schrijft over de twee BV’s. Niet dat ik boos ben op mijn gazet, maar wel op de twee BV’s omdat ze daar nù mee afkomen, nadat zo’n 41 dappere anonieme meisjes en vrouwen het openbaar maakten en zich -mogelijk- hebben geschaamd omdat het hen overkwam.

Van mijn gazet zou ik echter verwacht hebben dat ze dàt eens gingen vragen: “Waarom nù, nu een ander de kastanjes uit het vuur heeft gehaald?”

Want nu komt het echt over alsof ze de anonieme domme massa maar gebruiken om zichzelf nog eens in de belangstelling te werken. In dit geval komt die eer hén absoluut niet toe maar wél aan de anonieme dappere vrouwen die het uitbrachten met risico nog met de vinger gewezen te worden.

Er is niks in deze wereld dat aan een gewone anonieme mens in de straat overkomt waarna niet één of andere BV komt aanlopen om de aandacht op zichzelf te vestigen.

Ik wou maar dat de media nu eens stopten met die te helpen hen in het heldenharnas te hijsen.