Scheldeprijs – Wizzewasjes

Luc is soms wel een beetje een lepe. Dan komt hij op zijn kousevoeten aan en zegt: “Kijk, die foto die je gemist hebt, zou je kunnen hernemen als we woensdag nu eens naar de Scheldeprijs zouden gaan kijken en dan konden we intussen ook dat spul waar je vanaf wil naar de Kringwinkel in *** brengen”. “Maar” voegt hij er een beetje achterafkes aan toe “het gaat wel de hele dag regenen”.

“Goed idee” zeg ik. Ik vind dat ook een toffe uitstap zo af en toe, de andere dingen zijn mooi meegenomen en tegen de regen kunnen we ons kleden, zolang we maar geen boeken mee hebben en we er niet de ganse dag -verplicht- in staan.

“Ik heb een goed plaatske gevonden” zegt hij. Dat had hij -natuurlijk- al uitgezocht “tussen de vrouwen en de mannen zit er anderhalf uur en dan kunnen we daar ook een wandelingske maken in het natuurgebied”. Slim gezien.

Heeft het geregend? Ah bah neen. Enkel toen we na het wandelen bijna terug aan de auto waren heeft het gedruppeld. De buitenkant van mijn regenfrakske was wel nat maar het stopte al snel en tegen dat de mannen hun eerste passage maakten was het al weer droog.

Ge zoudt er maar voor thuisblijven …

Wat was er wel? Na dat kleine buitje? Wind! Veel wind! Zo’n straffe wind dat de auto waggelde op zijn vier wielen en ik bijna wegwoei daar aan dat kanaal en dat Luc, die altijd een beetje alomtegenwoordig is op zo’n koers, moeite moest doen om terug aan de auto te geraken.

Het resultaat daarvan zagen we achteraf op de terugweg. We hadden alle twee een gezicht zo rood als een pioen.

pske van mske:

Mijn gedacht over de tussen-n in bepaalde woorden kan je op deze pagina vinden.

Spullen binnenbrengen bij de Kringwinkel doen we altijd ver van hier. Ik wil de spullen achteraf niet te koop zien staan. Het volstaat dat ik spullen, die van mijn moeder waren, in de rekken terugzag.

Wie meer foto’s wil zien, kan ze nu op “In Beeld” bekijken.

“Woensdag Scheldeprijs” las mske op paasdag en ze dacht aan enkele jaren terug toen ze er een daguitstap van maakten, maar sedertdien is er veel veranderd en er is nog zoveel werk, maar …

“Ik werk op paasmaandag door” zei mske “we gaan woensdag naar de Scheldeprijs”.

Slow was direct akkoord. En hij begon te rekenen hoe lang het geleden was en mske rekende mee. Juist ja! Vijf jaar al, de laatste keer was toen de Rebel hier op vakantie was.

Het jaar daarna kwam die blooper van een dokter er tussen en de twee daaropvolgende jaren waren er de contracten met de dikke klant. Over vorig jaar spreken we niet, dat was een rotjaar en zodoende weet mske daar nog enkel van dat Cavendish die koers won op een manier … tja mske heeft al zo dikwijls gezegd dat ze hun armen zo vroeg niet moeten omhoog steken, ze kunnen nog altijd op hunnen tutter gaan zo nét voor die streep.

Gisteren Scheldeprijs dus, ’t zonneke scheen, ze hadden de stoelekes mee, de koffer van de auto open en daar het thermoske thee en een fleske bruis -water natuurlijk- en een zonnebril op hunnen toet. En die koereurs maar zweten.

Eigenlijk kan je een koers wel beter volgen zo thuis voor de televisie maar dan hadden ze weer binnengezeten. Er zijn natuurlijk ook mensen, zoals die toeschouwer wat verder dan zij, die een ganse uitrusting -televisie, verschillende antennes voor de verscheidene radiozenders, schotelantenne incluus, een kompas, een satellite finder en nog wat kaskes waarvan Slow niet weet waarvoor ze dienden- bij hebben, maar daarvoor moet je al een fanatieke fan zijn. Het enige dat Slow en mske misschien nog eens zullen aanschaffen is een vissersparaplu want Slow kan niet zo goed tegen de zon en bovendien is zo een paraplu tegen de regen ook goed.