Alsof het allemaal nog niet erger kon liet mijn linker hoorapparaat het afweten.

Even die korte aanzet wat langer uit vertellen. Over de aankoop van mijn hoorapparaten schreef ik ooit over hoe ik de keuze maakte.

Niet de gemiddelde, want bij de écht dure informeerde ik niet, maar de goedkopere oplossing dus. Maar die voldeed. Ik gaf nooit de naam van de zaak omdat ik iedereen al meewarig zag kijken, maar bij deze: ze komen van Hans Anders.

Waarom zou ik meer betalen als ik op die manier geholpen werd? Geen probleem voor mij want bij een probleem kon ik zo onmiddellijk bij hen terecht, al moest ik er dan wel voor naar Leuven. Ik nam een verzekering voor drie jaar en voelde me gerust. Alle herstellingen, alle onderhoud en alle nodige batterijtjes waren inbegrepen en de prijs voor de aankoop van die batterijtjes alleen al lag al hoger dan de premie. Die verzekering kon ik verlengen met twee maal één jaar.

En wanneer verliep die drie jaar? Drie keer raden? Op 21 april, in volle corona. Met onze meivakantie en het verlengen van die verzekering in het achterhoofd had ik al een afspraak voor 9 april … die niet kon doorgaan. Maar kijk, een tweetal dagen voor die afspraak werd ik opgebeld met de vraag of er problemen waren. Die waren er niet. En die verzekering, ach die liep gewoon door, dat konden we regelen nadat de maatregelen soepeler werden en ik weer naar de zaak kon.

Wat is nu typisch iets wat mij moet overkomen, iets wat ik zelfs had voorspeld? Twee dagen later begon mijn linker apparaatje tegen te wringen. Ik hoorde metaalklanken, tinnitus had de boventoon.

Tot … de 22ste viel het ding gewoon uit. Maar bij problemen kon ik altijd het nummer bellen. Ik kreeg een computer die me vertelde dat ze overbelast waren maar … ze zouden me terugbellen. Ik wacht nog steeds.

Ik verwijt niemand iets. Het is voor iedereen moeilijk maar vind het toch maar weer: “trek uwe plan”. Daar ben ik dan wel een straffe in, maar -dat zei ik ook al- ik heb er de laatste tijd een enorme hekel aan als men mij de indruk geeft dat ik er niet toe doe. En geloof me, dat is hier in mijn geval wel schering en inslag.

En laat me nu toch enkele dagen terug op dat log van vorig jaar vallen, waarin ik het heb over een uitvaart maar wel vermeld dat mijn hoorapparaat uit lag. Ik herinner het me niet meer precies maar toen kon ik ook niet onmiddellijk bij de zaak terecht.

Ondertussen hebben we nu ook wel in in Landen een Hans Anders met audioloog, maar ik heb toch enkele bedenkingen. Ik ben over het algemeen genomen tevreden over die apparaatjes maar als ik dan hoor dat anderen:

• die zelf dag per dag kunnen aanpassen, dan wil ik dat ook. Mijn oren voelen niet altijd hetzelfde, mijn hoofd ook niet, situaties ook niet;
• zelfs hun gps kunnen horen via het apparaatje, dan wil ik dat ook. Nu voel ik me onzeker en rijd dus geen auto. Sommige dagen hoor ik de pwieoewieo’s niet, op andere dagen sneller dan Luc. De vraag is: “wat hoor ik nóg niet?”

Binnen twee jaar heb ik opnieuw recht op terugbetaling van de ziekenkas. Ik overwoog tegen dan wel te opteren voor het écht dure merk.

Luc zegt dan wel dat ik daar momenteel ook niet terecht zou kunnen voor losse draadjes. Of dat zo is, ik weet het niet. Er staat ook een telefoonnummer vermeld op de site maar een telefoonnummer zegt niets als de beller ook beantwoord wordt door een computer.

Anderzijds moest ik mijn “ik doe er niet toe” gevoel ventileren en deed dat door er tenminste voor mezelf wel toe te doen. Maar als ik het zo lees op een forum van betreffend merk, lees je daar wel dezelfde zaken -klachten zo je wil- en zij kunnen dan wél hun apparaatjes zelf afstellen.

Ach, ik heb nog twee jaar. Eens dit opgelost is vergeet ik het toch weer, want het is zoals men ook op dat forum aanhaalt, die toestelletjes zijn hulpmiddelen die een goed gehoor niet kunnen vervangen en een slechter geworden gehoor niet kunnen herstellen.

Foto: Diksmuide – 2 april 2017