Ja! Waarom zei ik nu neen, die dag in de zomer, toen er sprake was van de -nu voorbije- vakantie?

We hadden toen een paar dagen Kempense Meren geboekt toen Luc las dat het BK op de piste in de vernieuwde Velodroom van Heusden-Zolder zou doorgaan op onze laatste vrijdag in Sunparks en op de zaterdag erna.

En we wilden de binnenkant van die Velodroom wel eens zien en dat BK ook wel. Dus boekten we een nacht Sunparks bij en besloten dat we op zaterdag -in het naar huis komen- naar dat BK zouden gaan. Toen Luc opperde van de beide dagen een kijkje te gaan nemen, zei ik dus “neen”.

Wetende dat ik na wat onbestemd gebrom van Luc twee zitjes boekte voor de Lotto Zesdaagse van Gent¹ waarvan ik al vertelde dat het op de planning stond, wel dat was gisteren.

Dat begon gisteravond om 18.30u en was daarnet om 1u zoiets gedaan. Het is nu 1.45u en we zijn onderweg naar huis.

En zo twee keer op vier dagen tijd vond ik wel kunnen maar drie keer op vijf dagen tijd, dat vond ik wat veel van het goede.

Ergens in oktober viel ik al googelend op een kalender van de Lotto Zesdaagse 2022 in ’t Kuipke¹ van Gent.

Luc kijkt wel meer naar het baanwielrennen op TV; soms kijk ik mee maar -eerlijk gezegd- snapte ik er de hond zijn voeten van.

Omwille van de interesse van Luc en ook omwille van een paar gedeelde jeugdherinneringen zei ik er wat van. Ik vroeg of hij niet geïnteresseerd was om eens een kijkje te gaan nemen. Na een beetje onbestemd gebrom zijnentwege werd er niet verder op ingegaan en werd het gewoon vergeten.

Tot ik ineens, zo’n twee weken geleden, “Pistemeeting Gent” op de agenda zag staan, niet in ’t Kuipke maar in het “Vlaams Wielercentrum Eddy Merckx²” (International Trackmeeting Belgium³).

“Op zaterdag valt er het meest te zien” vertelde Luc en zodoende waren we vorige zaterdag onderweg en gingen we nog meer jeugdherinneringen ophalen. Want ja, in mijn kindertijd had ik het wel gezien op TV. Eigenaardig eigenlijk, als het ik het zo bedenk, dat in de jaren van de zwart/wit TV er meer baanwielrennen te zien was geweest.

“Broer en ik gingen dat nadoen” zei ik. “We gingen ook surplacen”. “Surplacen mag nu niet meer” zei Luc, al verbeterde hij onmiddellijk dat het wel nog mag, maar niet te lang omdat het vooruit moet gaan.

Met wat spijt in het hart dacht ik aan die onbeweeglijk stilstaande coureurs daarboven op die scheve bocht, terwijl Broer en ik in spanning zaten af te wachten tot hun vertrek.

En daarna speelden we dat na, maar dan zonder scheve bocht en, eerlijk gezegd, met veel valsspelen.

Derny’s⁴ had ik de laatste tijd ook niet al te vaak meer gezien op TV, maar die zijn er wel nog, volgens Luc. Maar stayeren was wel nog iets anders geweest … en daar was ik niet meer mee. Dat herinnerde ik me niet.

De proef heette nu “Keirin⁵” maar de traag trappende motorrijder vond ik nog altijd even hilarisch als indertijd toen ik kind was, of misschien precies daarom.

Veel meer valt er niet te vertellen. Het duurde een hele dag, er was inderdaad heel veel te zien en het werd laat. Maar in de auto, onderweg naar huis, besefte ik ineens dat ik het blijkbaar wel snapte. Het is al zo onoverzichtelijk op een piste en als ze dan op televisie ook nog herhalingen inlassen, wordt het gewoon chaotisch.

En wat zei Luc in de auto? Die begon over de Lotto Zesdaagse⁶ in ’t Kuipke van Gent op ’t eind van ’t jaar, wat ik heb beantwoord met wat onbestemd gebrom.

Foto’s nemen viel niet mee. Anders gezegd, ik vond het resultaat niet bepaald geslaagd. Hieronder gewoon een paar actiefoto’s om het af te maken.