Ondanks het feit dat mske hem al had verwittigd over de boten en bootjes keek Slow toch zijn ogen uit naar al dat water en watertjes en al dat verkeer op het water en bruggen en bruggetjes die openden en sloten voor al dat watergeweld.

“Jawadde” zei hij “wat moeten die doen als ze in panne vallen?”

En toen wist hij het! Hij zei: “dan bellen ze toch Touring Waterhulp!”

Jaja, Slow en mske waren dus op vakantie en jaja nu zijn ze terug. Mooie liedjes duren niet lang, lelijke trouwens ook niet maar dat valt zo niet op.

Uitgerekend op de warmste dag van het jaar kwamen ze naar huis, maar dat wisten ze natuurlijk nog niet toen ze boekten.

Ik heb hier wel al één en ander van tijdens hun vakantie verteld maar vanaf nu mag het dus officieel. We beginnen met hun terugreis. Ah ja, de spoorwegen, altijd goed voor een verhaal hé. En al ging de heenreis uitstekend, de terugreis …

Het ging goed tot in Utrecht. Daar hoorden ze dat enkele treinen uitvielen door de warmte. Die van hen? Die stond nog aangekondigd. Ze slenterden richting perron, ze hadden tijd genoeg, om daar te horen dat hij mogelijk toch niet zou vertrekken door problemen in Geldermalsen. Hij zou toch vertrekken, ze gingen die naar Nijmegen volgen en vandaar uit verder naar Maastricht sporen. Iedereen stapte op. De trein zou toch niet vertrekken en iedereen mocht af stappen.

Het alternatief? De volgende naar Nijmegen, daar de boemel naar Roermond en daar de boemel naar Maastricht. Zodoende kwamen ze in Maastricht aan op een moment dat ze normaal thuis hadden geweest. In Blerick mochten ze voor één of andere rede nogmaals bijkomend overstappen, maar ondertussen werden ze dat overstappen al wat gewend.

Ze zouden normaal gezien om 15.38u aan het station van Landen gestaan hebben, nu was het 17.38u. En dan dacht mske dat het toch goed was dat ze gisterenmorgen zo vroeg op waren, want eigenlijk wilden ze een uur later vertrekken.

Nu zou ik het hier met een citaat kunnen zeggen, maar mske heeft gezegd dat we geen citaten meer zetten. Dus zal ik het zelf moeten zeggen, zeker.

De dagen van vandaag staan klaar om herinnering te worden en mske weet niet of ze dat zo prettig vindt. Ze wou ze nog even langer laten duren, maar zelfs dan kan je er niet eindeloos een vervolg aan breien.

“Hoorntje of galet?” vroeg Slow. Haast automatisch had mske “galet” geantwoord.

Waarom dat haast automatisch komt? Dat is iets van vroeger. Bij mskes moeder thuis kregen de kinderen een hoorntje, zij, als ouders, aten een galet.

Op een zeker ogenblik voelde mske zich kind-af en kon zelf beslissen. Daarom heeft ze sedertdien steeds een galet genomen.

Maar nu bij die vraag van Slow realiseerde ze zich ineens dat ze daar niet meer naar hoefde te kijken. Ze is oud genoeg om een hoorntje te nemen zonder dat iemand haar als kind zal beschouwen. Bovendien is een galet onhandig en je morst er sneller mee.

“Hoorntje” zei ze.

Decor:

• een spooroverweg;
• een straat met fietspad.

Personages:

• een kind op een kinderfiets;
• moeder met fiets aan de hand;
• hond aan de leiband, vastgehouden door de moeder.

Actie:

• overweg geeft treinsignaal;
• kindje fietst als hel richting spoorweg;
• moeder roept: “stop!” maar zet geen stap rapper;
• kindje fietst als hel richting spoorweg;
• moeder roept: “stop!” maar zet geen stap rapper;
• kindje fietst als hel richting spoorweg;
• moeder roept: “stop … NU!” maar zet geen stap rapper;
• de trein stuift voorbij;
• kindje rijdt de spoorweg over.

Resultaat:

• mske haar tikker stond een wijle stil.

Het is jaren geleden, mske was op Schiermonnikoog en huurde een fiets. “Hij is wat aan de grote kant” zei de verhuurder en mske vond dat ze nog nooit met zo een zalige fiets had gefietst.

Toen ze eens met Slow’s zus’ fiets reed had ze hetzelfde gevoel van vlotter rijden alhoewel, die fiets zou te groot zijn geweest. Tja, Slow’s zus is wel serieus wat groter dan mske.

mske huurde zich nu weer een fiets en ze vloog gezwind langs bos en duin en ze vroeg maar aan de verhuurder welke framemaat die fiets had. “Eigenlijk is die wat groot” zei de man.

Wel verdraaid, als mske beter kan fietsen met een grotere fiets, zal ze zich eens een grotere fiets gaan aanschaffen en dan mogen ze nog op de proppen komen met de “juiste” maat. Het zijn zij niet die hem moeten trappen hé!

En dan heb je nog die uitleg van de fietshandelaars langs dees kanten. Die zeggen dat je met een Nederlandse fiets bij ons niets kan doen omdat die naafversnellingen hebben en dan beweren ze dat je, als je zo recht zit, geen kracht op dat stuur kan zetten in de bergop.

Dat is natuurlijk best mogelijk. Dat kan natuurlijk zijn. Maar het is ook mogelijk dat dat geldt voor koereurs en nepkoereurs die door het landschap zoeven. mske is geen koereur, ze fietst alleen maar graag. Ze hoeft dus ook niet te zoeven.

In de sportwinkel:

Slow legde zijn aankoop op de balie en vroeg of de plastic beveiliging van de riempjes mocht, omdat hij de lengte van die riempjes wou zien. Dat mocht.

Het meisje peuterde aan het plastiekske en ineens floepte dat er af, recht in haar décolleté. Ze schrok en keek wat geambeteerd.

mske vroeg: kan je dat met het andere ook, waarop het meisje er ook kon om lachen.

Slow vond dat al een sport op zich.