ms – Pagina 5 – Wizzewasjes

Auteur: ms (Page 5 of 440)

Lege dagen

By ms

On 23 februari 2025

En wat doet een mens zoal tijdens een zelfopgelegde quarantaineweek? Een beetje prullen opruimen die niet opgeruimd dienden te worden, wat lezen, een hele reeks “Ludwig” ineens bekijken, alle afleveringen van “Een nacht in het museum” bekijken, wat blogs schrijven die onder normale omstandigheden waarschijnlijk niet geschreven zouden worden, …

… en een spelletjesapp op de telefoon zetten. Ik zocht Tetris, dat leek nergens op. Dat moest er af. Ik vond een paar andere …

Kort verteld, ik heb een beetje een studie gemaakt van een paar beschikbare spelletjes in de Play Store.

De meeste die ik bekeken heb, zijn er na één keer spelen terug afgegooid, want na élk niveau dat je uitspeelt, moet je een ad bekijken. En dan verstaan ze het om één niveau uit gewoon 5 zetten te laten bestaan. Natuurlijk kan je ook het spelletje kopen, zonder die vervelende ads. Jaja, zo zeggen ze dat zelfs zélf: “no annoying ads”.

Er zijn er die het anders spelen, zo kan je een ingewikkeld spelletje geconcentreerd en met plezier zitten spelen maar je gaat kapot. Dat is brute pech! Of toch niet. Want je kan natuurlijk munten inleveren en als je er niet genoeg hebt kan je een ad bekijken en voortspelen. In mijn perspectief is dat valsspelen en heet dat omkoperij op klein niveau.

En dan zijn er de spelletjes die ik, lang geleden, op de pc ook speelde, zoals Mahjong, Patience, FreeCell, Spider Solitaire én Mijnenveger. Die zijn doenbaar. Waarom? Omdat elk niveau wel degelijk uit een spel bestaat en het spel langer duurt dan de ads. En omdat je, als de ad begint, het spel gewoon kan afsluiten. Je krijgt die ad toch wél te zien de volgende keer dat je het spel opstart.

Maar bij sommige daarvan is het dan weer een kwestie van snel zijn, want als je wat treuzelt, gaat het spel aanwijzingen geven, waardoor je je een kleuter gaat voelen en denkt: “Ja ja, ik kan dat wel alleen”.

Het wordt tijd dat die quarantaine afloopt. Dàt denk ik ervan.

Magazijnverkoop bij Standaard Boekhandel

By ms

On 22 februari 2025

In Za za, ze & zo

Ergens in de eerste week van deze maand kreeg ik een whatsapp van Kleindochter, met onderstaande link¹, voor een magazijnverkoop bij Standaard Boekhandel, in bijlage.

Ze vroeg: “Iets voor jullie?”.

Ik antwoordde: “Gade mee?”

Als ze geen les had, kon ze op vrijdag mee.

Omwille van dat gesnotter en de serieuze hoest, waar ik het gisteren over had, besloten we een week thuis te blijven, maar voor die magazijnverkoop maakten we -ook- gisteren wel een uitzondering.

Toen we binnenkwamen in die enorme hal stond er al een file aan de kassa’s die eigenlijk de hele omtrek van de zaal lang was. En ik dacht: “Hier koop ik niks, met zo’n wachtrij”.

Maar die boeken hé. En we doken er in en keken en bewonderden en waren binnen de kortste keren Kleindochter kwijt. Waar wij kijken bij wat ons interesseert en misschien interesseert, wil Kleindochter àlles gezien hebben, dat is niet alleen in musea zo, dat is ook bij een magazijnverkoop zo.

Toen wij klaar waren, gingen wij maar aanschuiven en terwijl Luc en ik die file volgden doorheen de hal in de breedte, de helft van de lengte van de hal, nog eens de hal in de breedte, de halve lengte van de hal, …

Enkel de laatste helft van de lengte en de voorgevormde slang aan de kassa hebben we met ons drieën afgelegd.

Ik dacht dat we er een uur over hadden gedaan, maar volgens Luc zou het eerder anderhalf uur kunnen geweest zijn. Wat eigenaardig was, we hebben ons geen seconde verveeld.

En we hebben afgesproken dat, als Standaard Boekhandel ooit nog een magazijnverkoop doet, wij weer van de partij zullen zijn.

____________________
¹ Magazijnverkoop bij Standaard Boekhandel

Bijna zes weken

By ms

On 21 februari 2025

In Za za, ze & zo

Het was niet bepaald de plezantste periode om mee te maken, al liep het in het begin wel los. Ik heb het nu over de zes weken die het zou duren eer die Lipitor volledig uit mijn corpus verdwenen zou zijn.

Die eerste week, ja, daar zag ik al verbetering. Ik twijfelde niet meer zo hard aan mijn bril, mijn oren stopten met dat overdadig jeuken en ik voelde alsmaar minder die dreiging achter mij.

Hoe verder het vorderde, hoe meer ik weer mijzelf ging herkennen. De vakanties werden niet meer gevuld met bezorgdheid van wat thuis weer loos kon zijn en ik kon er weer meer van genieten.

Maar! Wat erger werd, maar dan wel héél erg, waren die stresspieken, met die paniekaanvallen. Zo heb ik er drie gehad. Over die ene in de Colruyt heb ik op het blog verteld, de twee andere waren niet minder erg, maar met een minder drastische reactie.

Plots ging die stress ook liggen, niet langzaamaan maar van de ene dag op de andere.

Er kwam wat anders in de plaats. Ik had een ijl hoofd en ik leefde als het ware in een irreële wereld. “Dat zijn afkickverschijnselen” zei een vrouw op de boekenmarkt. Ik kon dat best geloven al kon ik het niet weten, aangezien ik nooit eerder met dat soort zaken te maken had.

Het duurde anderhalve week eer ik dacht dat er opheldering zat aan te komen. En ineens was het weg, we gingen terug eens zwemmen, we planden allerlei uitstappen voor deze voorbije week, maar dan stond ik toch op met wat gesnotter en een serieuze hoest en schuiven we de hele planning maar weer opnieuw voor ons uit.

Die zes weken zullen pas op 25 februari voorbij zijn. De laatste stuiptrekkingen? Of toch ergens iets een vies beestje tegengekomen?

Waar was ik wél blij om? Dat die hele pakskes- en postgeschiedenis en ook die e-mail uit China niet voorgevallen zijn tijdens die periode met die stresspieken. Dat zou me nogal een situatie geweest zijn.

zullUitgelichte afbeelding:

Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

De snelste van het pak

By ms

On 20 februari 2025

In Za za, ze & zo

Toen ik die e-mail kreeg van Amazon, die me vertelde dat de levering van mijn pakje door onvoorziene omstandigheden niet door kon gaan op 10 februari zoals voorzien, werd me ook gevraagd om hen te contacteren als ik mijn pakje niet had op 14 februari. Op 14 februari was ik niet thuis en dacht dus: “Ach ja, de post staakt, misschien nog maar een weekje afwachten”.

Maar, zo dacht Luc, als het pakje dan nooit aankwam, was dat misschien een reden voor Amazon om te zeggen: “Eigen schuld, dikke bult”. Dus ik verwittigde hen op zaterdag. Krak daarna las ik dat de geblokkeerde sorteercentra van Bpost overvol zaten¹ om op zondag te lezen dat de staking gebroken was². Het artikel werd daarna nog wel aangepast maar het belangrijkste was dat, wie aan het werk wou gaan, dat ook kon.

En ik dacht dat mijn pakje toch niet de hoogste prioriteit zou hebben.

Op maandag beloofde Bpost me dat het pakje op dinsdag 18 februari in de pakjesautomaat zou liggen.

Dat deed het dan ook.

Uitgelichte afbeelding:

Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

____________________
¹ Het Nieuwsblad
² VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2025/02/16/de-stakingsposten-aan-sorteercentra-van-bpost-in-brussel-charle/

Nog eens Thomas

By ms

On 19 februari 2025

In Za za, ze & zo

Op de dag zelf, dat ik op het blog vertelde dat er een nieuw seizoen van “Een nacht in het museum” zat aan te komen, las ik ook dat ook “Factcheckers” met o.a. ook Thomas Vanderveken, aan een nieuw seizoen zou beginnen, het zesde al.

En dat bekeken wij ook al meer. Of we alle voorgaande seizoenen gezien hebben, durf ik eigenlijk te betwijfelen.

Maar we zijn wel gisteren voor de eerste aflevering¹ gaan zitten.

Het resultaat?

De volgende keer dat er ene een scheve snuit trekt als ik zeg dat ze mijn koffie in mijn meegebrachte tas mogen gieten, zal ik wel eens een scheve snuit trekken en zeggen dat ze maar eens naar Factcheckers moeten kijken.

Kartonnen bekers gebruiken omdat plastic bekers milieuonvriendelijk zijn? Die kartonnen bekers zitten vol met microplastics².

Uitgelichte afbeelding:

Afbeelding van OpenClipart-Vectors via Pixabay.

____________________
¹ Het Nieuwsblad
² VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2025/02/17/kartonnen-drinkbekers-wegwerpbekers-microplastics-plastiek/

小飾品

By ms

On 18 februari 2025

In Za za, ze & zo

Gisteren, maandagmorgen, ging ik nog eens naar mijn mindergebruikte e-mailadressen kijken. Er is namelijk dat ene dat samenhangt met het domein en waar ik weinig -om niet te zeggen zo goed als nooit- een bericht in krijg. De laatste keer ging het over het boek dat ik niet wou verkopen.

Nu stond er weer een bericht, echt zoiets om op een maandagmorgen onmiddellijk klaar wakker te zijn. Ik kreeg namelijk een e-mail van een Company met de vraag om even aan mijn CEO de vraag voor te leggen of Wizzewasjes wel degelijk van hem/haar of ons was. Volgens het topleveldomein kwam deze e-mail uit China.

Volgens deze Company zou een bepaalde firma die naam aangevraagd hebben om er een website en alles wat erbij komt kijken aan te maken, allemaal met domeinextensie “.cn“. En deze Company had, bij het verifiëren, gemerkt dat er een conflict was aangezien “Wizzewasjes” al benomen was.

Mijn eerste gedacht was: “Yeah Right!” Wel ja, soms denk ik ook wel eens iets in het Engels. Maar een Chinese firma die de naam “Wizzewasjes” gaat gebruiken? Dat is toch hoogst bizar. Zeker dat ik de naam bewust met een fout heb geschreven omwille van de Vlaamse uitspraak. En ik dacht: “Dat is zeker om mensen te kunnen op lichten”. En ik dacht ook: “Negeren”.

Maar dan ging dat liggen woelen en vroeg ik me af: “Wat als?” Want wat heeft een Company er aan om me te melden dat er een domeinnaam “Wizzewasjes” werd aangevraagd. Als ze zien dat het bestaat, hoeven ze het ook niet te vragen.

En ik ging mijn provider lastig vallen. Gelukkig is er de Live Chat, want hoe langer ik wachtte, hoe irritanter het aanvoelde en hoe geïrriteerder ik werd.

De uitleg? Het is wel degelijk phising. Het is een poging om Wizzewasjes ook bij die Company geregisteerd te krijgen, mits betaling natuurlijk.

De raad was: “Negeren”.

En toen ik daarna, uit nieuwsgierigheid, de naam van de geïnteresseerde en zogezegd aanvragende firma ging googelen, bleek die sedert 2021 “dissolved” te zijn ik het U.K.

Ik heb die e-mail wel opgeborgen in een map, maar ik ga nog geen Chinees leren, al vind ik China dan wel een fascinerend land.

Uitgelichte afbeelding:

Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

Nog eens een buizerd

By ms

On 17 februari 2025

In Za za, ze & zo

Onderweg naar een boekenmarkt wijst Luc me op de buizerd, maar ik had hem al gezien.

Hij kwam wat schuinweg richting onze auto hangen om dan gewoon naast ons verder te vliegen.

Ineens gaat die vogel in het midden van de weg voor ons uit vliegen, zodat Luc het gaspedaal moet lossen en ik zeg: “Je zal moeten remmen”.

Gelukkig sloeg hij af en ging een clubke kauwen pesten.

En ik zeg: “Natuurlijk heb ik het fototoestel niet bij” waarop Luc antwoordt: “Dat is niet erg, als je het bij hebt, gebeurt zoiets toch niet”.

Op Europees vlak

By ms

On 16 februari 2025

In Za za, ze & zo

Aangezien het vandaag zondag is en de meeste bloggers toch aangeven dat ze op zondag niet op de blogs te vinden zijn, kan ik hier dus ongegeneerd mijn bedenkingen over dat EK-gebeuren neerpennen.

En die zijn als volgt:

Eigenlijk waren er geen lockers voorzien, maar omwille van die e-mail die ik kreeg, mochten we er wel eentje gebruiken. We waren de enigen en ik heb de hele dag wel een beetje met onze jassen en mijn pulleke in mijn maag gezeten. Dat was niet nodig geweest. Van al die aanwezigen -en dat waren er veel- werden wij ’s avonds door de medewerkers herkend. WOW!

…

Er waren geen standjes of kraampjes, maar er was wel een “buffet” van Odiel en daar kon je aan een broodje en drank geraken. Gelukkig maar want mijn fleske water mocht niet mee naar binnen. Voedsel en drank mocht dus niet. En dan was dat buffet wel een nuttige voorziening, want voor zover ik zag, was “Odiel bistronomie” niet geopend. Men mag mij verbeteren als ik scheef gekeken heb.

Maar eerlijk, ik vond die hotdog absoluut niet lekker. Maar dan écht niet. Al zag ik veel anderen het ding naar binnen spelen zonder een scheef gezicht te trekken. Mocht er al eens een volgende keer komen, zal ik wel tijdens de pauze naar de auto lopen en daar een meegenomen boterham opeten, al was het daar vrijdag dan wel wat koud voor.

…

Was het een meevaller? Was het een tegenvaller? Weet ik dat? Het is wel zo dat het plezant is om naar baanwielrennen te gaan kijken, maar een EK (laat staan een WK) is eigenlijk te groot. Je krijgt dan te veel te maken met kwalificaties, met achtste finales, met kwartfinales, met halve finales, met finales, wat het geheel wat langdradig maakt. Dat is bij een BK allemaal niet zo uitgebreid.

En in ’t Kuipke al zeker niet, daar heb je maar 12 ploegen van 2 renners. Daardoor kom je dan in een golf van enthousiasme die niet gaat liggen.

Als het van mij afhangt zullen we wel nog naar baanwielrennen gaan kijken -de volgende staat trouwens al op de agenda- maar niet meer naar dingen die hoger gaan dan een BK.

Nog iets! De stoeltjes waren hard en van het lange zitten hadden we pijn aan ons Q. Al zullen de af en aan lopers naar het buffet daar wel minder last van gehad hebben.

Maar een echte tegenvaller was het niet. Er waren de goeie momenten. Er waren de betere wedstrijden en de finales waren spannend.

Maar gisteren …

By ms

On 15 februari 2025

In Za za, ze & zo

waren we wél bij het EK Baanwielrennen in Heusden-Zolder¹. Dat stond ook al langer vast, die tickets had ik al op 21 oktober besteld.

En dan kregen we eergisteren de e-mail met de praktische info. En wat staat daar in? Ze raadden aan om er rekening mee te houden dat het binnen in het gebouw 25° zou zijn. Wablieft? Ik ging er al onmiddellijk van zweten. Want dan precies gaven ze opnieuw nachtvorst. Gelukkig zijn er lockers met een digitaal slot. Daar heb ik toch wel efkes een e-mail voor gestuurd, want ik vond wel lockers voor sporters maar niet zo direct voor bezoekers.

Wat er ook nog kwam bij kijken? We konden ook een ticket nemen voor een parkeerplaats. Dat er daar niet veel plaats is om te parkeren, herinnerde ik me van de vorige keer dat we er waren en dat was dan nog een Belgisch kampioenschap geweest en geen Europees, zoals dit. Dat ticket hebben we dan ook maar onmiddellijk besteld.

Dan bleef er ook nog het eten over. Maar standjes of kraampjes kwamen er niet. Daar had Luc naar geïnformeerd.

Er is wel “Odiel bistronomie²” en dat ziet er enorm gezellig uit, maar ook enorm druk. Dat wisten we ook nog van de vorige keer. En eigenlijk wilden we dat niet. De zitjes van de tribune zijn niet genummerd en als je met twee weggaat, ben je waarschijnlijk je zitje kwijt.

Eigenlijk gingen we niet om te tafelen maar voor de sport met een stukje eten tussendoor.

Wat het werd?

Laat! Dat werd het. Ik heb hier nog snel een foto in geschoven en het licht uit gedaan.

____________________
¹ Circuit Zolder
² Odiel bistronomie

Oefeningen voor de hersenen

By ms

On 14 februari 2025

In Za za, ze & zo

Waarom zou ik het niet over baanwielrennen hebben als ik daar zin in heb? Mja, dat vraag ik me nu eigenlijk ook af.

Er is, om te beginnen, een hemelsbreed verschil met het bekijken op de piste zelf tegenover wat de TV voorschotelt, want eerlijk gezegd zie ik daar ook enkel maar rondfietsende mannen en geen logica. Op de piste zelf kan je zélf beslissen waar je kijkt en wat je volgt.

Het Kuipke is dan toch weer wat anders, de renners zijn niet echt landgebonden, er zijn twaalf ploegen van twee renners en elke ploeg heeft een renner met een wit en een renner met een zwart nummer.

En daar begint het hersenwerk. Want om te kunnen weten wat er gebeurt moet je weten wie wie is. Maar hoe begin je daaraan met onderstaande lijstje voor ogen.

(Lees verder onder de afbeelding)

Vorige keer begon ik bij een goudkleurige helm. Dat was de Olympische kampioen Omnium en Benjamin Thomas met Fabio Van den Bossche.

Als ze bij de voorstelling heel luid: Lindsay De Vylder (sommige reporters zeggen De Vilder, andere zeggen De Vijlder) en Robbe Ghys roepen bij de twee renners met het mooie mauve truitje dan doop je die ploeg “De Belgen” al zijn er nog meer Belgen natuurlijk.

En “Van Schip” in een mooi turkooizen truitje? Dat worden onmiddellijk “De Nederlanders” al zeg ik het met het schielijk verboden “Hollanders”, al waren er nog meer Hollanders.

De Fransen dragen zwart en dat is iets te gemakkelijkheid te benoemen met “De Fransen” maar omwille van het vorige jaar wordt dat dan “Julien” of het nu Julien is of zijn compagnon, het doet er niet toe.

Soms zijn namen zo verleidelijk om te gebruiken. Vorig jaar had ik de heel gemakkelijke naam Tim Thorn Teutenberg, die was er dit jaar niet. Maar er waren wel Havik en Hoppezak. Zeg nu zelf. Mooier kan je het toch niet bedenken. En dan zit ik daar met een vest die ik zelf “Mijn Hobbezak noem”. Jammer genoeg is Havik met ziekte uitgevallen.

Duitsland, een heel ander paar mouwen, herkenbaar omdat één van beide renners veel groter was en er dus veel imposanter uitzag dan al die lichtgewichten. Maar hij heette geen Tim Tom Teutenberg, pas achteraf noteerde ik dat hij Klugge (kloeke) of Rheinhardt heette.

En je had de ploeg van Jules, knalgeel en opvallend.

Verder heb ik er me eigenlijk niet in verdiept.

Waarom ik dat nù vertel? De kogel is door de kerk. De beslissing is gevallen. We gaan dit jaar niet naar ’t Kuipke.

De voorbij week bekeek ik de ticket corner nog eens en vond nog enkel plaatsen op woensdag, wat ons niet zinde, op plaatsen die ons ook niet zinden.