ms – Pagina 5 – Wizzewasjes

Het vliegmasjien

By ms

On 12 november 2024

De boekenmarkt van zondag was druk, de boekenmarkt van zondag was luid, de boekenmarkt van zondag leek irreëel. Achteraf dacht ik: “Wat is hier gebeurd?”

Van bij aanvang stonden er overal gegadigden. Van bij aanvang was er een geroezemoes dat de hele dag aanhield.

…

Zondagavond lag ik in bed en ik hoorde … “Vliegt hier nu een vliegtuig over?” vroeg ik Luc. “Neen” schrok hij. Die was verdorie al in dromenland.

Ik wist dat het geen vliegtuig kon zijn, zo met mijn dekbed op mijn oor en mijn hoorapparaten in hun oplader.

Ik spring uit een vliegmasjien
Alleen maar om jou te zien”
[Eddy Wally]

zong Tinnitus.

“Das lang geleden” dacht ik. En sliep in.

Ondanks ik dat midden in de nacht nog hoorde en bij ’t ochtendgloren ook nog was ik blij. Echt wel.

Ik was zo blij dat het zo uitzonderlijk was dat ik Tinnitus nog hoorde dat ik er een maandelijkse boekenmarkt zoals die van zondag voor over heb.

Uitgelichte afbeelding:

Afbeelding van Anja via Pixabay.

Het compliment bij Ikea

By ms

On 11 november 2024

In Za za, ze & zo

We komen samen aan de kassa van het Ikea restaurant, ik zoek de klantenkaart op mijn telefoon als Luc me aanstoot en vertelt dat één van de dames van de kassa had gezegd:

Uw vrouw heeft een mooi hoedje op.

Ik kijk op en zie beide dames hun duim opsteken. Mijn groene baret wordt effenaf rood van plezier en ik voel me deze keer echt wel blij met het compliment. Meestal vind ik het onwennig.

Niets om over naar huis te schrijven. Toch? Maar ik vond het wel een prettige anekdote.

Hopelijk staat mijn groene baret mij beter dan Jim.

Een feelgoodsjakosj

By ms

On 10 november 2024

In Za za, ze & zo

Het is nu toch al een poosje geleden dat ik merkte dat ik eigenlijk meer dan genoeg had van thrillers. Het gegeven is vaak hetzelfde en telkens wanneer ik een boek opende en er was een meisje verdwenen, sloeg ik het boek met een zucht dicht en dacht: “Niet wéér”.

Ik las een zogenaamde “Feel Good” roman en ik voelde me daar rustiger bij worden. Ik had zelfs minder nachtmerries.

Al snel ondervond ik dat ik niet alleen was. Een andere kraamhoudster op de boekenmarkt kocht dat soort boeken bij ons en ik bij haar. Eigenlijk hadden we ze gewoon kunnen ruilen ook. Feit is dat ze dezelfde redenen opgaf om ze te lezen. Voor de rust in haar hoofd.

Er zijn nog wel een paar kramen waar ik boeken naar mijn gading vind, maar is de verkoper er niet op uit om ze zelf te kopen.

En wat lees ik nu weer in de krant? Dat soort boeken wordt meer en meer gevraagd¹. Al zijn de boeken die in het artikel genoemd worden noch bij ons kraam noch bij het andere te vinden. Maar het genre komt wel overeen.

En daarna las ik iets, iets dat echt niet aansluit op het voorgaande maar dat enkel en alleen maar ook over boeken gaat.

Alhoewel? Over boeken? Met een titel als “Als boek en tas voor elkaar gemaakt lijken” kan je al vermoeden dat het maar wéér een artikel is om de aankoop van sjakosjen te promoten: “onze redacteurs tippen zeven boeken mét bijpassende handtas”.

Van alle redenen die ze vinden om de mensen te verleiden om een nieuwe sjakosj te kopen, is dit toch wel de zotste.

____________________
¹ Het Nieuwsblad
² Het Nieuwsblad

Mijn opslagruimte

By ms

On 9 november 2024

In Za za, ze & zo

Ik kreeg een e-mail op mijn gmail. Die vertelde me dat mijn opslagruimte vol zat en dat er voor hen niks anders op zat dan mijn bestanden te verwijderen.

Ik moest echter niet panikeren. Gezien mijn account bij hen kon ik genieten van een prijs van 2,99 per jaar. Daar kon ik nu toch niet voor sukkelen.

Ik zuchtte. Niet omdat mijn opslagruimte vol zat, want dat deed ze niet. Maar ik zuchtte omdat dat soort onverlaten nooit stoppen. En dat mijn gmail zelfs geen nep e-mail van google zelf kan herkennen. Ik zuchtte en ik zuchtte.

Ten overvloede heb ik nog maar eens mijn opslagruimte gecontroleerd. Wie weet hadden ze die zelf niet vol gepompt. Maar neen dus.

Dus heb ik hun hele e-mail en dreigementen maar doorgestuurd naar Safeonweb.

En ik zuchtte nog maar eens. Want criminelen zoals dat zorgen er wel voor dat mijn opslagruimte onder mijn hersenpan wat overvol geraakt. En dat kan je niet oplossen met 2,99€ per jaar.

Misschien helpt een vroege duik in bed en het beddengoed over mijn oren getrokken.

Uitgelichte afbeelding:

Gegenereerd met AI – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

Een inhaalmanoeuvre

By ms

On 8 november 2024

In Za za, ze & zo

De mist van de laatste dagen en de vondst van een paar boeken hebben me aan het lezen gezet. Daardoor is het sorteren van de foto’s van het Schulensmeer en -broek wat in de verdrukking geraakt.

Ik dacht het wel telkens en ik zei het ook. “Ik zou die foto’s moeten sorteren” zei ik dan en las verder.

Gisteren ochtend, weeral mist en ik besloot dat het toch wel het ideale moment was om er nu eindelijk werk van te maken.

Daarvoor moest de voorziene kuisbeurt van de hobbykamer dan wel wijken, maar dringender zaken gaan voor natuurlijk.

(Kijk verder onder de foto’s)

Luc maakte er ook een filmke. Dat kan hier bekeken worden.

Naar huis

By ms

On 7 november 2024

In Za za, ze & zo

… wij wilden nog niet naar huis.

Dus stelde ik voor om over Diest naar huis te rijden i.p.v. langs binnendoor. Dan moest ik de gps niet opzetten en in de Kringwinkel van Diest hebben ze veel boeken …

Dat viel tegen. Die vele boeken waren gereduceerd tot één rek waar ook weeral hetzelfde van overal te vinden was. We liepen zonder iets naar buiten.

Dus stelde Luc voor om van Diest via het Gouden Kruispunt te rijden. De Kringwinkel van Tielt-Winge heeft wel veel boeken.

Dat viel tegen. Er waren veel maar waar ook weeral hetzelfde van overal te vinden was. Ik vond er wel een houten ampersand voor een prijsje. Met een plankske onder zijn Q kan die mee de dienst uitmaken van de twee andere ampersand-boekensteunen die ik al heb.

Naar huis? Dat dacht je maar. In Tienen nam Luc niet de afslag naar huis maar wel naar de kringwinkel. De Kringwinkel van Tienen heeft ook veel boeken …

En terwijl ik, zoals al eerder vermeld, sneller als kan tellen, een boek had gepakt dat ik wou -al moest Luc dat wel doen, het stond op de bovenste plank en het trapke was in gebruik- en de achterflap las en op mijn telefoon mijn lijstje nakeek om zeker te zijn dat ik het nog niet had …

… stond Luc wat verder met een ander boek te flapperen. Dit boek:

(Lees verder onder de foto)

Hoe lang zat ik daar al op te wachten, niet bepaald op dit boek maar op een boek over Léon Spilliaert.

In Tienen heb ik wel al meer kunstboeken gevonden o.a. “Van Ensor tot Permeke“, in Sint-Truiden trouwens ook. In Tienen zijn ze wel wat prijziger -de Kringwinkels van het Hageland hé- maar je doet er wel telkens nog een goeie zaak aan.

Daarna zijn we wel naar huis gereden. De dag was compleet.

Het Schulensmeer met -broek

By ms

On 6 november 2024

In Za za, ze & zo

Wij wandelen graag op niet te drukbezochte wandelpaden. Enige hulp van internet heb ik wel altijd handig gevonden om onze wandelingen op te zoeken.

Zo waren we in 2018 al twee keer aan het Schulensmeer. En twee keer moesten we op onze stappen terugkeren omwille van het broedseizoen.

Zoals ik al meer zei heeft de coronaperiode een gaping in mijn geheugen veroorzaakt en dacht ik niet meer aan het Schulensmeer. Tot ik het een goeie week geleden aangeprezen in het Nieuwsblad¹ zag staan. Ze hadden het over drie wandelingen: 2,6km, 8,5km en 10km. Meer informatie vonden we ook op de website zelf².

En ik dacht dat we dat nog gemakkelijk eens konden doen. Het is nu toch geen broedseizoen.

De wandeling kwam op de agenda voor vrijdag. Maar toen hadden we donderdagavond die Urban Run & Walk gedaan.

De wandeling verhuisde naar zondag. Maar toen kreeg ik een e-mail van Natuurpunt en die lieten me weten dat ze zondag de 10^de november een gegidste wandeling organiseerden aan … ja warempel, het Schulensmeer. En ik dacht dat we dan, om eventuele gegidste wandelingen te vermijden, beter op maandag konden gaan.

Op maandag was de mist zo dik dat we hem in plakjes konden snijden. Maar na de middag zou hij optrekken. Wie niet optrok was de mist.

Zo verschoof de wandeling nog maar eens naar gisteren, dinsdag. Maar toen wist Luc te vertellen dat er mààr tot 14u zon zou zijn. Dus zijn we maar per direct in ons schoenen gesprongen terwijl we ook onze vesten hebben aangetrokken.

We vorderden traag. Er was dan ook veel te zien en veel te beleven en veel te fotograferen. Eenmaal in het Schulensbroek ging het een ietsje sneller.

Toen we na de wandeling in de auto stapten en vertrokken zag de hemel al grijs. En wij wilden nog niet naar huis …

____________________
¹ Het Nieuwsblad
² Het Schulensmeer

Zoeken doe’k ze niet

By ms

On 5 november 2024

In Za za, ze & zo

Er zijn schrijvers waarvan ik nog een paar boeken niet heb. Die boeken die ik wél heb houd ik wel, maar ik ben niet zo gebrand om de ontbrekende exemplaren te gaan zoeken. Het zou een speld in een hooiberg worden.

Maar zo af en toe, bij tijd en wijle is er één van die boeken die mij vindt.

Zo had ik in april 2019 de meevaller dat ik één van die boeken tegenkwam en er een log over Ma Joeng ging aan wijden.

En als ik zoiets vind ga ik rangschikken en goed zetten om daarna én schrijver én boeken opnieuw te vergeten, tot ik het volgende verloren gelopen exemplaar ergens vind.

Dat gebeurde een paar maanden -juni of juli- geleden toen we in Mortsel even in de Kilomeet binnensprongen in afwachting van wat we dan ook daar in de buurt wilden gaan doen en ik daar wat verloren en nogal slordig neergesmeten een ontbrekend exemplaar zag liggen en het sneller als kan tellen in mijn handen had.

En Luc had ook wat gezien dat hij sneller als kon tellen wou pakken, maar het enige wat hij vond was een diepe snee in de muis zijn hand waar de kassierster een grote pleister op plakte. Daar zat verdorie een nagel in die oude ongeschaafde plank. “Je moet voorzichtiger zijn” zei ik hem.

Dat ik daarna, in de Kringwinkel zelf, de halve stand met oorbellen heb omgestoten zullen we maar vergeten zeker.

En ja, ik ging rangschikken en goed zetten om daarna én schrijver én boeken opnieuw te vergeten, tot …

… we vorige zaterdag in Schoten naar een boekenverkoop gingen. De boeken kostten er 1€ tenzij anders geprijsd.

Daar vond ik er twee met elk twee verhalen, die ik allebei meenam al had ik de verhalen van dat ene al in de versie van een andere uitgever. Soms zit ik raar in mekaar, ik weet dat, ik geef dat toe, maar daarom mag iemand anders het nog niet zeggen.

En ja, weer ging ik rangschikken en goed zetten, maar deze keer heb ik ook mijn hele lijst opnieuw gemaakt. Oorspronkelijk dateerde die al van in den beginne, getypt op een schrijfmachine, daarna ingescand om telkens aangevuld en bijgewerkt te worden. Het was niet duidelijk meer.

Zover staan we nu. Nu nog efkes wachten tot ik én schrijver én boeken opnieuw vergeet, …

… tot de volgende keer dat één van de ontbrekende mij nog eens vindt.

Verleiding zonder kleur

By ms

On 4 november 2024

In Za za, ze & zo

Bij het buitenkomen uit een winkel zei Luc dat hij zich afvroeg wat de Scouts daar verkochten. Wat Scouts? Welke Scouts?

Even rondkijken en ik zag het standje. De Scouts verkochten marsepein per kilo of per halve kilo. We kochten een halve kilo. We zouden toch niet zomaar efkes een hele kilo verleiding in huis halen.

Toen Luc gisterenmorgen twee schijfjes afsneed, bedacht ik opeens dat ik als kind altijd liever de marsepein had dan de chocolade. Jammer dat ik de roze varkentjes, oranje appelsientjes en andere gekleurde figuurtjes moest delen met Broer die dan wél liever de chocolade had.

Eens getrouwd heb ik één keer zelf marsepein gemaakt omdat de gekochte me te veel naar papier leek te smaken. Het viel me tegen, al weet ik niet meer waarom. Te omslachtig? Te duur?

En nu? Hoe lang zou het nu geleden geweest zijn dat ik het nog at? Ik kan het me zelfs niet herinneren.

En ineens bedacht ik: “k Had er een foto van moeten nemen vóór Luc er stukjes afsneed” wat ik nog snel deed, zolang er nog genoeg van halve kilo overbleef”.

En eigenlijk, eerlijk gezegd, vind ik deze marsepein erg lekker en denk ik dat Luc en ik elkaar in de gaten zullen moeten houden om er niet teveel ineens van te eten.

Sluikstorter

By ms

On 3 november 2024

In Za za, ze & zo

Ergens op een snelwegparking stond onze auto op ons te wachten terwijl wij even de binnenzijde van de bijhorende shop aan het bekijken waren.

Toen we terugliepen zag ik de auto die zich naast de onze had geïnstalleerd en een man die een grote zak uit de koffer haalde en die in de naast onze auto staande afvalbak kieperde, waarop hij terug naar de koffer liep, er weer een afvalzak uithaalde en die in dezelfde afvalbak gooide, waarop …

Toen we bij de auto aankwamen zag ik hem nog net de vierde zak in die vuilbak gooien.

Ik bliepte onze auto open, de man schrok en liep terug naar zijn auto. In die koffer, dat kan je haast niet geloven, lagen meer dan 50 petflessen. Klaar om die vuilzakken te vervoegen?

Wij stapten in, de man gooide zijn koffer dicht. Wij vertrokken. Hij vertrok.

En omwille van een herinnering van een poos geleden, noteerde ik al snel zijn nummerplaat, de kleur en het merk van de auto.

Veel zal ik er niet mee doen, maar het voelde even heel normaal aan.