Mama riep tegen mij dat ik naar beneden moest komen om mijn haar te kammen.

Ella ging naar beneden en kwam terug naar boven. Ze zei dat mama wel naar boven zou komen.

Ella en ik wachtten.

Mama riep: “Amke en Ella, waar blijven jullie?”

Papa zei: “maar die staan hier boven op jou te wachten”.

Slow en mske waren, zoals reeds gezegd, vorige vrijdag in Leuven. Ze begaven zich naar de stelplaats om daar te merken dat ze nog wat te vroeg waren voor de bus om Amke en Ella te halen. Dus waggelden ze nog eens rond het blok en wilden in de wachtzaal gaan wachten. Daarbuiten was het weer nog altijd niet zo gunstig.

Ineens ziet mske dat Slow dan wel naast haar maar achter de ruit doorloopt. Die was in de Lijnwinkel binnengestapt en ging zo naar de doorgang naar de wachtzaal, terwijl mske nog de ganse wachtzaal rond moest. Ze zag hem door het venster al gaan zitten en ze zwaaide uitbundig. Hij deed dat ook.

Slow en mske begroetten en omhelsden elkaar als hadden ze elkaar al jaren niet gezien en toen gingen ze braaf op de bus zitten wachten.

Het meiske dat de rij er voor ook zat te wachten had hen al die tijd bespied. Eerst wat nieuwsgierig, daarna starend en daarna ongelovig toen ze doorkreeg dat er blijkbaar wat scheelde in de bovenkamer van die twee rare.

Verder is er niets mis met die twee hoor. Ze doen dan wat raar maar ze zijn niet gevaarlijk.

Toen mske vorige week onder voorbehoud aan Amke en Ella vertelde dat ze mogelijk mee zouden moeten gaan in de stoet en vroeg of ze dat goed vonden zei Ella: “dat had ik nu altijd al eens willen doen in mijn leven”.

Ella is toch ook al zes!

Het voorbije weekend was er eentje om in te kaderen. We gaan het dan ook niet reduceren tot een verslag. Hoe het juist op het blog zal komen zullen de volgende dagen uitwijzen.

We zullen beginnen met een klein detailke te vertellen.

Slow en Ella fietsen voorop. Amke en mske volgen.

“Oma” zegt Amke “er zit een vlieg in mijn oog”. mske raadt aan even te stoppen en het beest te verwijderen. Het is echt wel een plaag daar op die veldweg. mske zegt dat dan ook tegen Amke.

“Rotbeesten” foetert Amke “ik zou beter met mijn ogen dicht fietsen.

…

Ik mocht dit vertellen op één voorwaarde. En die is, dat ik het vervolg ook vertel. Het verhaal vervolgt dus met Amke die het kadaver van de vlieg wegkiept, mske ziet lachen en tot het besef komt wat ze heeft gezegd, waarop ze een kleine rechtzetting maakt zijnde : “als het kon”.

Historia Mundi was heel groot, wel drie weiden vol.

Er waren Vikingen, Kelten en soldaten van alle tijden.

Ze speelden een stukje van de tweede wereldoorlog. Daarna kreeg ik de huls van zo een losse flodder.

De kinderen mochten tegen de soldaten vechten met isolatiebuizen.

De soldaten kregen hulp van Piet Piraat en een middeleeuwse boerin.

Ella wou niet meedoen maar we hebben toch gewonnen.

Het was heel leuk!

We gingen naar de reuzenstoet. Wij mochten  het schild dragen.

Er waren veel mensen.

Het was een lange stoet. Er waren paarden, traktoren van vroeger en nu en er waren mensen verkleed zoals in de oude tijd.

De reuzen kwamen het laatst. Het werd al donker.

Wij vonden het reuzeleuk.

Straks gaan we naar Historia Mundi op Sinte Gitter.

Amke kwam bij mske staan. Ze had een notaboekje in haar hand. Er is niets speciaals aan dat notaboekje, het is heel gewoontjes met een harde kaft en de de gekarroode papieren blaadjes worden vast gehouden met een ressorreke. Een notaboekje zoals je er zoveel ziet.

Wat dit notaboekje speciaal maakt is dat ene blaadje, waarop Amke het dan ook opengeslagen had. Ze wees met haar vingertje het zinnetje aan en mske las: “het huis met de drie billen“.

Amke glimlachte, net zoals we het in die tijd voorspelden en ze zei: “er staat wel: “het huis met de drie bellen” maar de e lijkt wel echt een i” en ze grinnikte.

Ik ben met oma en Slow naar de zee geweest.

Ella en ik hebben schelpjes geraapt. We hebben een fort gebouwd. De zee heeft het fort mee genomen.

We reden met de tram om een ijsje te gaan eten. Er was een vlootparade.

Na een wandeling op de pier gingen Ella en ik met de go-cart rijden.

En toen aten we nog frietjes.

De trein zat vol.

Ik zou graag nog eens terug gaan.

mske is een vriendelijk meiske. Zeg dat ik dat gezegd heb en het gaat hier niet over dat gezegde van: “wiens brood men eet, diens woord men spreekt” want ik eet geen brood.

Maar soms, en dat heb ik vroeger ook al verteld, dan gebeurt er iets en dan neemt mskes automatische piloot het commando over en dan is de vriendelijke mske foetsie, want die piloot is niet om mee te lachen … Of toch wel? Een beetje? Dan kan het gebeuren dat je van die situaties meemaakt.

Op de trein in het terugkomen van de zee, niet vorig weekend maar dat van de week ervoor heeft mske er ook een paar haar gedacht gezegd.

De trein zat bomvol en zij zaten beneden in een dubbeldekwagon zo alle vier naast mekaar zo stom op de andere kant te kijken waar ook iedereen naast mekaar zat, ook zo stom op de andere kant te kijken en waar er al miserie was geweest met een mens dat … Ik zal dat op een andere keer vertellen.

En dan zei mske, die altijd de goeie kanten van iets zoekt, zo stommelings tegen Slow dat ze tenminste geen wc moesten gaan zoeken, die was namelijk in die wagon al was het er dan een voor gehandicapten.

Nu zaten er boven hun hoofd een groep Franstalige kinderen. En die hielden die wc constant bezet, speelden er in en zo meer en toen leek het net of op die ganse trein geen enkele andere wc was. Daar onstond een file zodat de deur van de wagon niet meer dicht kon.

Op een zeker ogenblik komt er zo een dikke matrone kijken waar die klein mannen bleven, gooide die wc deur open en die begon die uit te schelden als een viswijf. Ze zette er daar drie in hun onderbroek op de gang en liep er al foeterend achter. “Wat een boze tante” roloogde Amke.

En toen was er iemand die luidop zomaar aan de file vroeg of er geen andere wc in die ganse trein was waarop een vrouw zei dat op de andere wc geen papier meer was. Tja, mske gebruikt dan een papieren zakdoekske.

Op een zeker moment had ze ook wel kunnen gaan maar in de rij gaan staan? Dat doet mske niet. Ze vindt dat je dan kan al evengoed een bord kan nemen waar op staat: “ik moet”.

Ze zou wel wachten tot in Landen. Die rit duurt 2 uur en 10 minuten en in Brussel was dat wc nog geen moment vrij geweest en toen zaten er drie van dat klein grut in die wc en stond er een vent verdraaid ambetantig net met zijn kont voor haar gezicht te draaien.

mske stond recht, trok die deur van die wc open en zei tegen dat spul dat het geen speeltuin was. Waarop die zegden dat ze moesten en je weet wel de uitleg die kinderen dan hebben. mske zei dat ze vijf minuten ervoor ook al geweest waren en een kwartier ervoor en een half uur ervoor ook al en dat ze nu konden opkrassen zodat andere mensen óók eens konden gaan. Ze dropen af.

Komt toch een vijftal minuten later die bende terug naar beneden gestommeld zeker, terug allemaal die wc in. En nog iets later kwam de dikke matrone en die stond daar weer zo van haar oren te maken en die trekt óók die deur open en stapt binnen bij die kleine kwispels.

En toen kwam de conductrice, die zag die rij wachtenden en vroeg of er een probleem was met de wc waarop mskes automatische piloot antwoordt dat er al van aan de kust een probleem was met die wc want dat er daar een telkens een ganse speeltuin op zat, zonder de dikke matrone te vermelden natuurlijk. Oeps!

De conductrice bonsde op die deur en zei dat ze onmiddellijk moesten openmaken waarop die dikke matrone brulde dat ze op het wc zat. Toen maakte dat mens de deur open. En boos dat die was. Boos! En ze schold. Dat zij ook het recht had van naar de wc te gaan en die kinderen ook. Maar die conductrice ging ineens ook van vriendelijk over op automatische piloot en zette op een correcte maar kordate manier de puntjes op de I. Ze hebben de bende niet meer gezien.

En toen moest Amke en toen moest Slow en de mensen van de wagon gingen ook en toen moest ook Ella.

En toen mske ging? Toen was het wc-papier op en gebruikte ze maar een papieren zakdoekske.