Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Audioloog

Enige logica

Hij zei tegen Luc: “Je vrouw zegt niet eens goeiedag terug tegen mij”. Ik zeg tegen Luc: “Die zegt niet eens goeiedag tegen mij”. Luc zegt tegen mij: “Jawel, maar hij stond drie meter achter u”.



Zij zegt tegen mij: “Gij kent mij zeker niet meer?” Ik zeg tegen haar: “Jawel, waarom?” Zij zegt: “Ik zeg goeiendag tegen U en ge loopt gewoon door”. Ik vraag: “Waar?” Zij zegt: “Ik kwam achter u naar binnen”.



Als ik in de auto op de passagierszetel zit en er zitten medereizigers op de achterbank, dan moet ik zo goed als achterstevoren in die auto gaan zitten om mee te kunnen klappen.



Ik vraag aan de audiologe: “Waarom hoor ik niet wat men achter mij vertelt?” De audiologe zegt tegen mij: “Dat is normaal omdat die microotjes van het hoorapparaat naar vóór gericht staan.”



En dan vraag ik me af of daar soms de uitdrukking “achter je rug praten” vandaan komt.

pske van mske:

    De twee eersten hebben het me kwalijk genomen en ik ga me niet verantwoorden. Want als je een hond wil slaan vind je licht een stok.



Dag Maria

Ze is vriendelijk. Lief? Dat weet ik nog zo niet. Ze zegt in iedere zin mijn voornaam: “Dag Maria. Kom binnen Maria. Ga maar door Maria. Hoe gaat het Maria?”

Die naam klinkt als een verwijt in mijn oren, omdat het mij eerder een soortnaam lijkt dan een eigennaam. Een gevoel dat nog versterkt wordt door het feit dat mijn moeder me vertelde dat ze voor mij geen naam hadden en dat ze “het” maar een naam moesten geven, maar er moest wel een verwijzing naar Maria in voorkomen en later, in het middelbaar, de lerares die morde: “Met al die marias altijd”.

Daar kan de vrouw in kwestie niks aan doen, ik weet het wel, maar het gevoel is er wel.

En dan is deze Maria zo dom om op de vraag: “Hoe gaat het Maria?” het onnozele feit te vermelden dat ik even naar de audioloog moet omdat mijn rechterkant nazicht nodig heeft. Hoe dom kan je zijn? In plaats van dan af te handelen zodat ik kon vertrekken, ging ze rekken: “Maar ze gaan je wel helpen hoor Maria. Ze hebben meestal wel vervangapparaatjes ook Maria. Dat komt allemaal wel in orde Maria”.

En dan staat ze vóór mij, vóór de deur met de klink in haar hand, mij voor te houden dat het wel goed komt Maria.

Vriendelijk, ja. Lief? Dat weet ik nog zo niet. Ik voelde me eigenlijk alsof ik thuishoorde in een bejaardentehuis.

Uitgelichte afbeelding:

    Themabeeld: Woonzorgcampus Sorgvliet Linter.



Powered by WordPress & Theme by Anders Norén