Dit blog is ons blog. Hier doen wij wat we willen.

We bemoeien ons niet met andere blogs. We willen zelfs niet weten wie met wie maatjes/maatjes is of wie net niet. Het interesseert ons geen moer.

Dit blog is ons blog. Hier doen wij wat we willen.

En als we dan iets lezen waardoor we ons misschien geviseerd voelen en we wil dat weten, dan krijgen we daar geen antwoord op. Er zijn al gemene aanvallen geweest tegen dit blog, net als tegen bevriende blogs. Er zijn al blogs gestopt omwille van zulke zaken. Maar wij niet, maar we willen wel een antwoord op onze vraag.

Dit blog blijft ons blog. Hier doen wij wat we willen.

Soms open je een blog en krijg je een popup, ondanks een popupkiller. Niet erg op zich, je klikt die weg. Maar net wilden we een blog lezen, er gaat iets open, je klikt hem weg, er opent zich een andere, je klikt hem weg, er opent zich een ganse paternoster en de laatste dreigt ermee je ganse pc te scannen. Ctrl/Alt/Del dan maar en het ganse Internet ligt dicht.

Waarom geven we de naam van het blog niet? Omdat we het opnieuw geprobeerd hebben en hij gewoon open ging.

Nu vragen we ons af, is het iets dat op dat aan dàt blog hangt of is het iets dat aan dè blogs hangt?

Nog iemand?

Wel, wel, wel, dat is schitterend! We komen terug en ze zijn al daar! Hier zie mannekes van Skynet! Dat is omdat we wat sceptisch waren. En een dikke bees toe!

Wel verwarrend in de update lijst, daar staat de naam van het blog niet meer, maar zijn titel. Dat wordt effe aanpassen.

Even bijsturen! Niet dat die teller ons interesseert. Zo gingen we vorig jaar ergens in december eens kijken hoe het zat en zagen we die naar de 50.000 neigen. En dat was na bijna anderhalf jaar bloggen.

Toen gingen we, eerlijkheidshalve af en toe nog eens kijken of hij nog altijd vooruitging, maar we vergaten dat uiteindelijk weer, tot de dag dat we roze werden en toen dachten we: “o jee, op minder dan een jaar!” Roze betekent 100.000. Op hoeveel hij nu staat? We zouden het verdorie niet weten. Volgend jaar in november zullen we nog eens gaan kijken. Tja, 150.000 gaan we niet zo maar laten voorbijgaan.

En aan die lammeling daar beneden … blijven draaien verdorie!

mske!

brulde ik gisteravond.

Wat scheelt er?

vroeg mske. En ik legde uit dat ik een blogcrisis had, want ik had bij iemand gelezen dat een groot % van alle blogs maar onzin was en ik vroeg me af of de schrijver dit blog daar ook toe rekende.

En mske ging zitten en zei: “Er zijn geen onzinblogs. Er zijn enkel blogs. Dat deze of gene vindt dat dit of dat blog onzin is, is enkel een persoonlijke interpretatie. Er zijn ook blogs die wij maar niks vinden, maar dat houden we voor onszelf, want ieder blog waar een blogger achter zit die er plezier aan beleeft is geen onzin maar voldoet aan een bepaalde verwachting van iemand. En ik ben er zeker van, dat het blog waar je dat heb gelezen zich voordeed als intelligenter omdat de schrijver ervan het over politiek en actualiteit kon hebben. Wel, dat is dan goed voor die blogger, maar politiek en actualiteit, daar heeft iedereen het al over, maar de interesses van het gewone leven, de zaken van de mensen zelf, daar is geen horen naar. En dus hé Sloef, gaan we daar nu eens dik ons broek aan vegen”.

En mske opende een blog en zei: “lees dit en vertel nu eens wat er staat” en ik moest zeggen dat ik niet snapte waar het over ging. En mske ging verder en zei: “er zijn mensen die zo lang gestudeerd hebben dat ze zich zo vervolmaakt hebben in het spreken en schrijven van een taal zodat geen mens nog een jota van snapt, maar zij gaan verder met het schrijven van literair gebraak en voelen zich beter dan de anderen. En als je deze post leest” en ze toonde me iets verder “dan zie je dat ze zelfs literair ruzie kunnen maken”.

“Maar mske, waarover gaat het dan?” vroeg ik en mske antwoordde “over mekaar de loef afsteken ten koste van wat dan ook, tot op het onbeschofte af”.

We hebben goesting om eens met de potten te rammelen en als we daar goesting voor hebben, dan doen we dat gewoon.

Enkel de volgorde, waren we nog niet goed uit, maar we gaan beginnen met de “bezoekertje nr. xxx”.

Er was een tijd dat op praktisch ieder blog de vraag voorkwam dat die bepaalde bezoeker zich zou melden. En och ja, als je de mensen daarmee een plezier doet, dan doen we dat gewoon. Maar … wat bleek, onze reactie verdween en bezoeker nr. xxx was een goede vriend en per toeval had de blogger zelfs een trouwfoto van die goede vriend op zak om die van op zijn werk zomaar te posten dat die goeie vriend bezoekertje nr. xxx was.

“Wel verdorie” dachten wij “tenoste keer nemen wij een printscreen”.

En de keer erop melden wij dat heel convenabel mét inbegrip van printscreen maar de blogger zweeg ineens in alle talen en wij dachten: “wel verdorie, wij waren niet het juiste bezoekertje nr. xxx”.

En we besloten nooit nog op zulke vragen te reageren.

En waar het aan te wijten was, weten we niet, maar ofwel is er een periode geweest dat de vraag minder “in” was ofwel bezochten wij minder blogs. Dus hebben we alle printscreens maar gedelete.

En pas onlangs werden we wéér geconfronteerd met “bezoekertje nr. xxx”. Dus mensen, als er geen reactie komt op die vraag, zit de kans er in dat wij dat waren, want als we iets is dat wij niet willen zijn, is het “bezoekertje nr. xxx”.

Weet je waar wij hier den hippentrip van krijgen? Wel drie keer nalezen en als het postje al enkele uren op het blog staat nog een kanjer van een fout zien staan!

Dat is toch om:

• dood te vallen;
• plat achterover te gaan;
• al je haren uit te trekken;
• met je hoofd tegen de muur te lopen;
• de muren op te lopen;
• op het dak gaan te zitten;
• de kouw seskes te krijgen;
• groen te kakken;
• de bovengenoemde hippentrip te krijgen;
• …

Vul maar aan, wij zijn nog met dat haar bezig.

Als gevolg van het één en het ander, waaronder een reactie gisteren op dit blog, efkes een kleine mededeling aangaande onze opinie over Skynet in het algemeen en de blogs in het bijzonder.

Die reclamebanner is groot, maar op ons eigen blog stoort ons dat niet zo, omdat we gewoon wat lager scrollen en dan zit die banner toch achter de rand van het scherm.

Wat stoort ons wel? En dat zijn verschillende zaken.

• Dat ze dat na méér dan twee jaar doen en dat we dat blog zomaar niet in de steek kunnen laten. Maar het eenzijdig aanpassen van zaken is momenteel overal de trend.
• Dat, na maanden van frustraties en aanpassingen, de blogs eindelijk goed werkten en we nu, door deze nieuwe aanpassingen, weer in het oude straatje verzeild zijn geraakt:
  • posten gaat moeilijk;
  • openen gaat traag;
  • aanpassingen moeten soms 2à3 maal herhaald worden;
  • …
• Dat we ook wel graag zouden hebben dat enkele van de zaken geregeld worden die op het skynetforum worden vernoemd, namelijk:
  • gemakkelijker door de bladzijden lopen;
  • postjes van vroeger terugvinden om te herwerken (als we die schrijvers zouden willen aanpassen bijvoorbeeld);
  • …

En wat als eindbedenking? Skynet is in hoofdzaak voor de zaak en zolang we daar niet te klagen hebben, is de rest maar bijzaak.

mske kan gedachten lezen. Gisteren dacht ze nog van: “goh, die blogs werken nu al enkele maanden vlot, wanneer gaan ze er beginnen aan chipoteren?” en lap! We hadden prijs. Ons prentjes hier vanboven moesten verzet worden. Okee, dat is geen probleem, klein aanpassingske! Maar deze morgen, stond er een banner boven het blog en stonden die prentjes weeral in het ijle luchtledige te hangen! We hebben ze nog maar eens verplaatst.

En dan begon het: banner weg – banner terug – banner weg – banner terug – … gelukkig dat we niet iedere keer die prentjes verzet hebben, wat een zottekesspel zou dat geweest zijn.

En toen … ging het licht uit en was alles weg. Toen de blogs er terug doorkwamen hebben we maar ons oogskes en ons venteke er af gehaald. Beter geen prentjes dan prentjes die storen.

We zullen ons eens toeleggen om te vinden waar we die oogskes aan dat design kunnen koppelen maar dat manneke op de wolk, tja …

En dan valt dat bij ons precies nog mee, maar er zijn blogs waar die reclamebanner pardoes in de afbeelding van de achtergrond valt en das heel schoon!