Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Bloggen (Page 6 of 22)

De dag dat er geen nacht was

De dag begon als naar gewoonte. We stapten in de auto rond 11u in de ochtend en we reden naar onze eerste stopplaats alwaar men geen wc had voor klanten -enkel voor privé mevrouw- en dus ook geen klant want probeer maar eens te winkelen met hoge nood.

Eens dat opgelost reden we naar de volgende stopplaats, alternatief voor de wc-loze en we haalden ons hart op.

We werkten echt wel onze planning mooi af met meevallers en tegenvallers om zo tegen de avond aan op onze definitieve bestemming te geraken, alwaar we tot een uur of drie ’s nacht zouden vertoeven.

Om klokslag 3 stapten we in de auto, met anderhalf uur rit voor de wielen. We wisten wel dat het een korte nacht zou worden en we hadden de wekker al gezet voor gisterenmorgen 8uur omdat we een levering verwachtten die nà achten zou arriveren.

Onderweg zag ik dat het blog uit lag: een serverprobleem waarvoor ik mijn provider moest contacteren. Om me wakker te houden kon dat wel tellen. Ik heb op geen enkel ogenblik zitten doezelen.

Thuis startte ik de laptop op, niet dat ik dat probleem om half vijf ging zitten regelen, maar om te weten of dat op de laptop ook in de fout ging. Ja dus!

En net toen ik zei: “dat is een probleem voor morgenochtend” floepte de server error weg en kwam het blog erdoor. Zou je niet … Ik belandde om tien voor vijf in bed maar lag nog wakker en ik heb half zes op de wekker gezien alvorens in slaap te vallen.

Waren we gisteren moe? Bah nee! We waren topfit. Jonge springers zoals wij kunnen daar tegen. Het enige wat niet snor zat was dat de koude die zich in mijn binnenzijde had genesteld er na die luttele uren slaap niet uit was.

Na de levering zijn we maar een kant-en-klare fles Hasseltse koffie gaan halen in de Colruyt en dan was het euvel ook snel verholpen.

De enquête

Luc vulde al jaren zo af en toe eens een enquête in. Meestal doet hij dat gewoon en zegt er niets over.

Dat ging gisteravond lichtjes anders. “Mor allee” zei hij ineens. “Hoe belachelijk” zei hij verder en hij keek verwonderd naar zijn scherm, terwijl hij de vraag voorlas:

Denkt u eens aan uw laatste aankoop van kattenvoeding. Kunt u in uw eigen woorden vertellen hoe dat ging? We zijn benieuwd naar uw verhaal vanaf het moment dat u op het idee kwam om dit te gaan kopen tot het moment van gebruik.
In dit onderzoek gebruiken we de term kattenvoeding voor zowel de echte maaltijden die u uw kat geeft als de snoepjes/snacks. Mocht er een vraag specifiek over de hoofdmaaltijden of de snack gaan dan zal dit duidelijk staan aangegeven bij de vraag.

Daarop ging hij dan maar even zijn antwoord formuleren. Hij dacht luidop bij het typen en dat ging als volgt:

Ik stond op en zag de kat rond mij draaien. Zut bij het voederen, ik zat bijna door mijn voorraad. Ik besloot om mijn laptop op te zetten en naar de site te surfen waar ik altijd bestel. In een paar klikken was het klaar. Na betaling is het een dag of 2 wachten tot ik een mail krijg dat het eten bij het afhaalpunt is afgeleverd. Ik ga thuis niet zitten te wachten … oh neen.

Toen ik de mail had ontvangen reed ik met de auto, enkel ik, want de kat bleef thuis.

Ik reed naar het afhaalpunt en de vriendelijke mevrouw gaf mijn pakket, daarna terug naar huis, daar zat de kat te wachten op mij.

Vervolgens deed ik de verpakking open en kapte het in een daarvoor voorziene ton en gaf de kat zijn eten.

Ik was ik de enquête geweldig dankbaar: ik wist meteen wat vertellen vandaag. Want om één van mijn andere -saaie- concepten uit te werken … daar had ik echt geen zin in.

Niets geschikts

Murphy’s Law zegt dat je alles pas op de laatste plek vindt waar je zoekt. Dat is juist. Gewoon omdat je daarna niet meer verder zoekt.

Ik weet niet wat het is, maar het is nu al drie dagen op rij dat ik het schrijven van een blogbericht uitstel en uitstel en uitstel tot het eigenlijk al vanmorgen is in plaats van gisterenavond.

Wat is het? Gebrek aan inspiratie? Niet echt. Mijn concepten zijn goed gevuld, maar ik heb geen zin om het dààr over te hebben.

Dus zoek ik in alle donkere hoeken van mijn brein naar een onderwerp waarover ik het toch maar zou kunnen hebben. En dan denk ik: “Schrijf dat dan!”

En ik beloof mezelf voor de derde keer op rij: “Morgen begin ik er vroeger aan”.

Gezocht! Zoekterm …

In de tijd dat ik nog op skynet blogde wou ik weten waar sommige haatreacties vandaan kwamen.

Skynet had wel de mogelijkheid om een teller te installeren maar die telde inderdaad, maar dan enkel het aantal views. Die teller bleek dan ook nog een valsspeler aangezien hij je eigen bezoekjes ook meetelde en dat nummer interesseerde me niet.

Luc vond de oplossing: “Statcounter”. Zoals de naam zegt was dit meer een statistiek. Echt handig vond ik de vermelding van de zoektermen waarmee mensen op mijn blog kwamen.

Het blog verhuisde, Statcounter kwam mee. Tot Google er zich ging mee bemoeien en besloot dat het vermelden van die zoektermen eigenlijk een schending van de privacy van de zoekers was. Sindsdien kon ik nog enkel de zoektermen zien van bezoekers die geen google-account hadden.

Het was op te lossen hoor! Ik kon een plugin installeren: “Google Analytics”. Eerst dacht ik “foert“. Enkele jaren later, nu enkele maanden geleden, ging ik het eens proberen. Het was me te omslachtig en bovendien bleek het ondertussen alweer aangepast en krijg je helemaal geen zoektermen meer te zien, behalve dan

Ik gaf er de brui aan. Nogmaals: “foert“.

Statcounter? Ja dat stond daar nu ongebruikt. Tot ik het een maand of zo geleden nog eens opende. Het kwam nogal brutaal uit de hoek met:

Ad Blocked

We know you’re not here for the ads. However, this free version of StatCounter is made possible by advertising revenue. Please consider whitelisting StatCounter in your ad blocker or upgrading to an ad-free version for just €4 a month. Click Here.

Over lef gesproken! Zij laten zich ringeloren door Google, waardoor ze minder -in mijn geval helemaal niet meer- interessant zijn en dan gaan zij vertellen wat ik moet aanpassen?

Weet je wat ik aangepast heb?

Definitief het einde

Toen ik mijn blog verhuisde die eerste april van 2008, heb ik gepoogd om de dingen te vertellen zonder na te trappen naar de provider van het vorige blog. Dat doe ik nog niet.

Groot was mijn verbazing toen ik vorige zaterdag volgende mail ontving:

Beste blogger,

Na de vele ongeruste berichten die we ontvingen op ons eerder bericht, willen we jullie graag wat meer info bezorgen over onze maatregel om bepaalde blogs te verwijderen.

Enkel blogs die aan deze criteria voldoen, zullen worden verwijderd:
– De blog bevat minder dan drie berichten (enkel blogs met 0, 1 of 2 berichten zullen worden verwijderd)
EN
-De blog is niet meer aangepast sinds 01/01/2016

Als u meerdere blogs bezit, zullen enkel de blogs die voldoen aan deze criteria worden verwijderd, andere blogs worden niet aangepast. Zoals al aangegeven in ons eerste bericht, volstaat het om een bericht te posten indien u één of meerdere getroffen blogs toch wil behouden.

Hebt u hulp nodig (u vindt uw login of paswoord niet meer terug), contacteer ons dan! We zullen u met alle plezier helpen.

Onze excuses indien we met ons vorig bericht voor enige ongerustheid hebben gezorgd.

Met vriendelijke groeten,

Het Skynet team

Want ja, dat oude blog bestaat nog steeds. Ik haalde alle berichten er af maar liet het bestaan met een scriptje dat de mensen die het openden naar hier bracht.

Het lezen van de mail riep ook een “aha” gedachte op omdat ik had gemerkt dat er een paar oudere slapende blogs terug aangevuld werden al was het om te zeggen dat er niets te zeggen was.

Allemaal goed en wel, we gaan niet natrappen, maar het is toch weer typisch. Er staat namelijk in die mail:

Onze excuses indien we met ons vorig bericht voor enige ongerustheid hebben gezorgd.

Wélk vorig bericht? Tsss tsss tsss …

Frons

Soms zijn we onderweg. Ik kijk naar het blog op de telefoon en ik wil reageren op een reactie. Op het moment suprême rijdt die auto in een put. Lap! Fout in de reactie of te snel gepost. Gelukkig een reactie op mijn eigen blog en bij te werken.

Zo gebeurde het dat ik de beslissing nam dat ik geen reacties op andermans blog meer post als ik in de auto zit. Nogal belachelijk als je zo ineens een uitschieter gaat posten.

Belachelijk logje als ik het zo nalees, dus enkel te gebruiken op een dag van minder inspiratie of als opvulling voor een te plannen periode of zoals nu het geval is: wegens geen zin om één van de concepten uit te werken.

Al net zo onnozel als een verkeerd uitgedraaide reactie.

Eindelijk een oplossing

Toen Luc zich registreerde bij WordPress, diende hij ook een blog te maken. Aangezien hij dat blog niet nodig had, noemde hij het dan maar: “Nodeloze Blog”. Dat blog bestond maar bleef leeg.

Toen ik de likeknop plaatste herinnerde hij zich zijn registratie maar moest hij wel zijn naam aanpassen, aangezien hij zichzelf ook “Nodeloze” had genoemd. Luc krijgt een beetje de kriebels van inloggen hier en registreren daar en maakt er zich dan ook zo gemakkelijk mogelijk van af.

Luc filmt ook. Maar die filmpjes waren niet zichtbaar. Ik probeerde hem te overhalen om die ergens op een blog te zetten. Maar neen, daar begon hij niet aan. Ik maakte dan zelf maar een kanaal aan op youtube omdat ik het zo jammer vond.

Eind september 2016, na die ene wandeling maakte hij een eigen kanaal aan. Sedertdien plaatst hij zijn filmpjes daar.

Eerst probeerde ik nog te bekomen dat hij dat, wat op mijn kanaal stond, op het zijne zou overzetten omdat ikzelf dat niet meer nodig heb, maar dat vond hij te omslachtig.

Vorige week bedacht ik ineens dat ik nu die filmpjes niet meer zag. Ik zette én de link naar zijn én de link naar mijn kanaal boven het blog. Maar dat leek nu eens nergens op, tot ik bedacht …

“Je kan die linken op het Nodeloze Blog zetten” zei ik “dan link ik daar naartoe”.

Zo gezegd, zo gedaan. Nu heeft het Nodeloze Blog eindelijk een bestemming.

En Luc zag dat het goed was.

Onopvallend stillekes

Valt het eigenlijk op dat ik bij tijd en wijle niet zo vaak op de blogs verwijl omdat ik tijdens de evenementen enkel tijdens de pauzes op internet kom, waardoor ik enkel lees en weinig of niet reageer?

Telkens na zo een opbouw neem ik me voor: “volgende keer, voor het slapengaan”. Het komt er niet van. Want telkens bij het slapen gaan, is het dat precies wat er gebeurt. Ik val in slaap: in bed voor de TV, voor de pc, met mijn bril op mijn neus.

Ooit, lang geleden, werd ik ’s nachts wakker, het licht was uit en ik had mijn leesbril nog op. Ik had toen, die morgen, even gezegd: “je mocht mijn bril wel afgezet hebben. En sedertdien … heeft Luc de goedheid om de neiging te vertonen om mijn bril af te zetten. Hij moet die namelijk nog maar aanraken en ik schrik wakker, zet mijn bril zelf af en slaap verder.

Valt het op dat ik dit gisteravond half in slaap boven mijn toetsenbord heb getypt? En dat terwijl ik de nacht ervoor, in mijn slaap weliswaar, een heel relaas had geschreven. Het heeft niet mogen zijn. Bij het ontwaken was alles weer blanco.

Nu? Als alles goed gaat, draai ik me momenteel nog eens om met de zalige wetenschap dat vandaag niets moet en alles mag en ik zal zeker nog een paar uurtjes niet fysiek aanwezig zijn.

Maar ik kom er aan! Straks!

Met gevolg

Wat ik dus ook al een paar keer voorhad is dat ik een blog dat ik volgde, lompweg ging ontvolgen omdat mijn cursor op de verkeerde plaats stond als ik klikte of gewoon omdat ik niet weet hoe het kwam. Ik geneerde me telkens een beetje en vroeg me af wat de ontvolgde gevolgde daar van zou vinden. Ik kon niet snel genoeg weer gaan volgen.

En in tegenstelling tot wat ik op het internet las, volg ik geen blogs in functie van het aantal volgers dat het mij kan opleveren, maar betreft het echt wel blogs waar ik wil gaan lezen en waarbij de nood ook niet bestaat dat ik ga ontvolgen, al begrijp ik wel de zienswijze van deze blogster.

Maar nu laatst, bij de laatste update van WordPress vond ik een lijst van diegenen die mij volgden. Verwonderd keek ik naar de knop ernaast. Ik -iedereen waarschijnlijk- kan dus ook volgers verwijderen. En dat begrijp ik ergens niet.

Mogelijk kan zo een verwijderde volger niet terug volgen, want anders is die knop hoogst ridicuul. En bovendien waarom zou ik? Het blog kan gelezen worden, volgen of niet.

En blijkbaar zijn er ook bloggers die helemaal niet gevolgd willen worden. Waarom? Dat zouden we aan iemand die niet gevolgd wil worden moeten vragen want daar kan ik niet op antwoorden.

Hacken is hard labeur

Gisteren zag ik in de rechterkolom dat het twee jaar geleden is dat ik tot de bevinding kwam dat er onverlaten pogingen ondernamen om ook Wizzewasjes te kraken.

Eerst stond ik wat verbaasd dat het al twee jaar was. Ik sta de laatste tijd wel meer verbaasd over de tijd die aan sneltreinsnelheid voorbij raast. Maar dit terzijde.

Ondertussen heeft Akismet die taak mooi overgenomen en zit ik nog verbaasder te kijken naar het aantal inbraakpogingen op dit blog. Want dat aantal stijgt ook aan sneltreinsnelheid. Precies gisteravond rondde dat aantal de kaap van 400.000.

Gaat het hier over één hardnekkige hacker? Of over een massale toeloop van hacklustigen? Of is het een examenoefening in de hackersschool?

Kan me nu iemand het nut uitleggen van het kraken van een blog zoals dit? Ik weet wel dat ze stilvallende domeinnamen gebruiken om valse publiciteit te verspreiden of websites namaken om de mensen in de val te lokken.

Maar een bestaand blog dat alle dagen wordt aangevuld? Met een gemiddelde aantal pogingen van 547,43 per dag? Daar moet toch geld mee gemoeid zijn.

Eigenlijk zijn wij, de mensen die werken voor de centen, toch wel erg dom.

Page 6 of 22

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén