Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Boeken (Page 1 of 2)

Ik weet het niet

Zoals gezegd, zijn er dingen die ik van mezelf niet snap. Onlangs was er nog zo een voorval.

Bij het blog zit een e-mail adres. Dat is niet echt bedoeld om te gebruiken. Ik bekijk dat dan ook enkel sporadisch een keer. Bij één van die keren zag ik een binnengekomen e-mail waarin men het had over een log van lang geleden waarin sprake was van een oud boek dat ik had.

De persoon vroeg of ik het wou verkopen voor zijn verzameling. Ik wist zo eerst even niet waar dat boek zat, mogelijk wel in de dozen van de boekenmarkt.

Ik keek alle dozen na en vond wel een andere versie maar niet het échte werk. Tot ik plots met een inval, naar boven liep, in de zelfgemaakte boekenkast, bij mijn jeugdboeken, keek en het daar vond.

Ik heb het boek niet verkocht. Ik kon het niet. De geïnteresseerde verzamelaar had het dan wel over een gepaste prijs, maar er is geen gepaste prijs. En weet je wat? Ik kan er geen reden voor geven.

En toen ik dacht: “Waarom niet?” dacht ik aan “Echo van de Eenzaamheid” van Judith McNaught dat ik in een moment van zinsbegoocheling in een doos voor een goed doel had gestopt. En weet je nog wat? Ik heb “Echo van de Eenzaamheid” opnieuw gekocht. Het voelde als een opluchting. En waarom? Ik weet het niet.

En zo bij tijd en wijle ruim ik die boekenkasten wel eens op en doe boeken weg. Zo denk ik er nu aan om mijn hele reeks van Arnaldur Indriðason mee te nemen naar de boekenmarkt.

Maar dan denk ik aan Val McDermid. Die heb ik óók allemaal ineens meegenomen en heb ze, zo goed als in één keer, allemaal verkocht. Ondertussen heb ik er daarvan ook alweer twee opnieuw gekocht omwille van een aflevering op TV. De andere hoef ik niet. Waarom? Ik weet het niet.

Gelukkig zijn er die waarvan ik zeker weet dat ze weg mogen. Die zijn zelfs al mee geweest. Verkocht? Ik weet het niet. Het was nogal druk op de vorige boekenmarkt.

Weten wat je wil is een verademing. Weten wat je niet wil is ook een verademing. Niet weten waarom je iets wil of niet wil is geen probleem. Het is gewoon een raadsel.

pske van mske:

    Er was een tijd, heel lang geleden, dat ik op een forum zei dat “ms” stond voor Mysterious Specimen. Ik zal het zelf nog zelf moeten gaan geloven.


Uitgelichte afbeelding:

    Gegenereerd met AI – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).



L’histoire du livre

We keken vorige week op een avond naar Henk Rijckaerts show “Maker1” en ergens daarin vertelt hij dat hij ooit op 2dehands een oventje kocht waar hij plastic mee wou smelten en hij vond het -zo leek me- wat zielig dat hij de herinnering van de verkoopster niet op die manier gebruikte die ze zou kunnen verwacht hebben.

Het deed me denken aan een bepaald voorvalleke op een boekenmarkt. Zo van tijd tot tijd foefelde ik eens een paar van de gekregen Franse boeken van vele jaren geleden tussen ons assortiment. Ik ken die boeken niet. Ik las ze niet want de letterkes zijn te klein en ze zijn te bombastisch van taal. Ze zaten in een doos met velen samen vergeeld -en verbruind- te zijn. En ja, zo sporadisch verkochten we er wel ene.

Wat hadden ze wél? Ze zagen er allemaal oud, authentiek en een beetje antiek uit. Hun omslag leek wel leder, maar was het niet. Het was vintage maar toch nep.

Het meisje kwam en wou een boek kopen. Dat vonden wij geen probleem, daar zijn ze voor. Maar, zo vertelde ze, ze zou het boek niet lezen, maar ze zou het verwerken tot iets anders, iets waarbij ze het boekblok niet nodig had, enkel de kaft, want dat zocht ze: mooie kaften.

Dat vonden wij nog altijd geen probleem, we hadden geen binding met die ouwe boeken, verre van zelfs.

Waarom vertelde ze dat dan? Wel, ze had dat ooit terloops, bij het aankopen van zo een boek, ook verteld en die keer ging die verkoop daarom niet door.

Waarom vertelde ze dat dan? Dat vroeg en vraag ik me nog steeds af. Want eens gekocht is het ding, of het nu een boek of een oventje is, toch van de koper en kan die daarmee toch doen wat hij wil? Daar moet je toch niet telkens de reden opgeven waarom je het koopt?

Stel dat je dat bij elke aankoop zou moeten doen.

Uitgelichte afbeelding:

    Gegenereerd met AI – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

____________________
1 Henk Rijckaert MAKER

Een feelgoodsjakosj

Het is nu toch al een poosje geleden dat ik merkte dat ik eigenlijk meer dan genoeg had van thrillers. Het gegeven is vaak hetzelfde en telkens wanneer ik een boek opende en er was een meisje verdwenen, sloeg ik het boek met een zucht dicht en dacht: “Niet wéér”.

Ik las een zogenaamde “Feel Good” roman en ik voelde me daar rustiger bij worden. Ik had zelfs minder nachtmerries.

Al snel ondervond ik dat ik niet alleen was. Een andere kraamhoudster op de boekenmarkt kocht dat soort boeken bij ons en ik bij haar. Eigenlijk hadden we ze gewoon kunnen ruilen ook. Feit is dat ze dezelfde redenen opgaf om ze te lezen. Voor de rust in haar hoofd.

Er zijn nog wel een paar kramen waar ik boeken naar mijn gading vind, maar is de verkoper er niet op uit om ze zelf te kopen.

En wat lees ik nu weer in de krant? Dat soort boeken wordt meer en meer gevraagd1. Al zijn de boeken die in het artikel genoemd worden noch bij ons kraam noch bij het andere te vinden. Maar het genre komt wel overeen.

En daarna las ik iets, iets dat echt niet aansluit op het voorgaande maar dat enkel en alleen maar ook over boeken gaat.

Alhoewel? Over boeken? Met een titel als “Als boek en tas voor elkaar gemaakt lijken” kan je al vermoeden dat het maar wéér een artikel is om de aankoop van sjakosjen te promoten: “onze redacteurs tippen zeven boeken mét bijpassende handtas”.

Van alle redenen die ze vinden om de mensen te verleiden om een nieuwe sjakosj te kopen, is dit toch wel de zotste.

____________________
1 Het Nieuwsblad
2 Het Nieuwsblad

Naar huis

wij wilden nog niet naar huis.

Dus stelde ik voor om over Diest naar huis te rijden i.p.v. langs binnendoor. Dan moest ik de gps niet opzetten en in de Kringwinkel van Diest hebben ze veel boeken …

Dat viel tegen. Die vele boeken waren gereduceerd tot één rek waar ook weeral hetzelfde van overal te vinden was. We liepen zonder iets naar buiten.

Dus stelde Luc voor om van Diest via het Gouden Kruispunt te rijden. De Kringwinkel van Tielt-Winge heeft wel veel boeken.

Dat viel tegen. Er waren veel maar waar ook weeral hetzelfde van overal te vinden was. Ik vond er wel een houten ampersand voor een prijsje. Met een plankske onder zijn Q kan die mee de dienst uitmaken van de twee andere ampersand-boekensteunen die ik al heb.

Naar huis? Dat dacht je maar. In Tienen nam Luc niet de afslag naar huis maar wel naar de kringwinkel. De Kringwinkel van Tienen heeft ook veel boeken …

En terwijl ik, zoals al eerder vermeld, sneller als kan tellen, een boek had gepakt dat ik wou -al moest Luc dat wel doen, het stond op de bovenste plank en het trapke was in gebruik- en de achterflap las en op mijn telefoon mijn lijstje nakeek om zeker te zijn dat ik het nog niet had …

… stond Luc wat verder met een ander boek te flapperen. Dit boek:

(Lees verder onder de foto)

Hoe lang zat ik daar al op te wachten, niet bepaald op dit boek maar op een boek over Léon Spilliaert.

In Tienen heb ik wel al meer kunstboeken gevonden o.a. “Van Ensor tot Permeke“, in Sint-Truiden trouwens ook. In Tienen zijn ze wel wat prijziger -de Kringwinkels van het Hageland hé- maar je doet er wel telkens nog een goeie zaak aan.

Daarna zijn we wel naar huis gereden. De dag was compleet.

Zoeken doe’k ze niet

Er zijn schrijvers waarvan ik nog een paar boeken niet heb. Die boeken die ik wél heb houd ik wel, maar ik ben niet zo gebrand om de ontbrekende exemplaren te gaan zoeken. Het zou een speld in een hooiberg worden.

Maar zo af en toe, bij tijd en wijle is er één van die boeken die mij vindt.

Zo had ik in april 2019 de meevaller dat ik één van die boeken tegenkwam en er een log over Ma Joeng ging aan wijden.

En als ik zoiets vind ga ik rangschikken en goed zetten om daarna én schrijver én boeken opnieuw te vergeten, tot ik het volgende verloren gelopen exemplaar ergens vind.

Dat gebeurde een paar maanden -juni of juli- geleden toen we in Mortsel even in de Kilomeet binnensprongen in afwachting van wat we dan ook daar in de buurt wilden gaan doen en ik daar wat verloren en nogal slordig neergesmeten een ontbrekend exemplaar zag liggen en het sneller als kan tellen in mijn handen had.

En Luc had ook wat gezien dat hij sneller als kon tellen wou pakken, maar het enige wat hij vond was een diepe snee in de muis zijn hand waar de kassierster een grote pleister op plakte. Daar zat verdorie een nagel in die oude ongeschaafde plank. “Je moet voorzichtiger zijn” zei ik hem.

Dat ik daarna, in de Kringwinkel zelf, de halve stand met oorbellen heb omgestoten zullen we maar vergeten zeker.

En ja, ik ging rangschikken en goed zetten om daarna én schrijver én boeken opnieuw te vergeten, tot …

… we vorige zaterdag in Schoten naar een boekenverkoop gingen. De boeken kostten er 1€ tenzij anders geprijsd.

Daar vond ik er twee met elk twee verhalen, die ik allebei meenam al had ik de verhalen van dat ene al in de versie van een andere uitgever. Soms zit ik raar in mekaar, ik weet dat, ik geef dat toe, maar daarom mag iemand anders het nog niet zeggen.

En ja, weer ging ik rangschikken en goed zetten, maar deze keer heb ik ook mijn hele lijst opnieuw gemaakt. Oorspronkelijk dateerde die al van in den beginne, getypt op een schrijfmachine, daarna ingescand om telkens aangevuld en bijgewerkt te worden. Het was niet duidelijk meer.

Zover staan we nu. Nu nog efkes wachten tot ik én schrijver én boeken opnieuw vergeet, …

… tot de volgende keer dat één van de ontbrekende mij nog eens vindt.

Luxe-editie

Een goed jaar geleden koop ik enkele boeken op een rommelmarkt voor 0,50€ per stuk. Thuis zoek ik de waarde van dat ene boek op en kom tot de conclusie dat dat boek waarde heeft, nu niks om stinkend rijk van te worden. Dat word je niet van 31€ niewaar.

Maar dat boek wordt een twijfelgeval: houden of verkopen. Het komt in de twijfeldoos.

Laatst dacht ik weer aan dat twijfelboek en wel toen ik het op Kringding zag afgaan voor 50,72€1.

De mensen zouden allemaal eens moeten leren googelen.

____________________
1 Kringding

Uitstappeke

Gisteren nog eens naar de tandarts. Afspraak om 10.30u.

Om 19.00u thuis gekomen.

Dat moet een zware verdoving geweest zijn.

Het eigenaardige is wel dat we een hele koffer hadden om uit te laden: wintersloefen, walnootbroodjes, een zak patatten, enkele boeken, wat decoratie voor de komende dagen, weken en maanden, …

En we moeten ook nog ergens getankt hebben anders waren we wel stil gevallen onderweg.

Nog meer boeken

In een tijd van lang geleden, kreeg ik van uit alle hoeken boeken, de onderpastoor, de buren van mijn ex-schoonouders, bekenden en bekenden van bekenden, bezorgden me boeken. De uitleg was haast altijd: “Want jij leest toch graag”.

De meeste van die boeken geraakten in dozen, die dozen geraakten gestapeld en de uitleg was haast altijd: “Voor later. Als ik meer tijd heb”.

Later, toen ik meer tijd had, waren veel van die boeken overtijd en ik ging selecteren: wat ik wél wou lezen, wat ik niet wou lezen en wat weg mocht. Alles wat kapot was ging naar het oud papier, sommige gingen naar de Kringwinkel en/of naar de boekenverkopen voor het goede doel.

Wat ik niet wou lezen maar niet weg mocht op bovenstaande manieren ging mee naar de boekenmarkt. Bij tijd en wijle ging ik door mijn boeken en sorteerde opnieuw. Na Covid_19 had ik weer meer boeken in stock.

Op de boekenmarkt hoor ik verhalen over mensen die hele vrachten boeken krijgen. Dat doen wij niet meer. Wij kregen geen boeken meer, wél de vraag van meerdere bezoekers of we hùn boeken niet wilden overkopen. Daar beginnen wij niet aan.

Wil het toeval nu toch niet dat we ergens de voorbije week een Whatsapp kregen met de vraag of we geen boeken wilden, het huis moet leeg en als wij ze niet namen gingen ze naar de Kringwinkel met daarbij foto’s van twee planken van een boekenkast.

En al oogden de boeken dan niet bijster actueel, wij zegden ja. Als het niks werd konden wij ze ook nog bij de Kringwinkel binnen brengen, maar ondertussen zijn wij echt niet meer geneigd om nog eender wat aan de Kringwinkels te geven.

Waar hadden we geen rekening mee gehouden? De boeken stonden dubbel t.t.z. achter de twee zichtbare rijen stonden nog eens zoveel boeken geparkeerd.

Gisteren voormiddag deed ik een eerste selectie, gisteren namiddag een tweede.

Er zitten interessante boeken tussen, ook tijdloze. Bij de romans hebben we nu wel meer van die oubollige zoete, maar op de boekenmarkt vind je wel een paar verkopers die vooral dat soort boeken in hun stand hebben, dus ja … er is blijkbaar nog steeds vraag naar.

Nu moeten we ze nog gestockeerd krijgen, de boekenkamer barst straks uit haar voegen.

Een reukje aan

We gingen gisteren naar een rommelmarkt, gewoon een kijkje nemen.

We vonden er een paar boeken, waaronder een mooi, wel dun, kunstboek van een kunstenares die ik nog niet kende, boek dat na wat doorbladeren snel van eigenaar wisselde.

Eens thuis wou ik het boek wat nader bekijken, maar sloeg het onmiddellijk, de adem ontnomen, terug dicht.

De geur van sigarettenrook was misselijkmakend.

Gelukkig vond ik al één en ander via Google en kan aan de slag met een paar -hopelijk goede- hulpmiddeltjes.

Rap content

Op zeker ogenblik in het verleden had ik alle boeken van één van mijn meest favoriete schrijvers in mijn bezit, behalve het laatste boek en deel twee en drie van een trilogie.

Ook had ik alle boeken van Bollie’s meest favoriete schrijver gevonden en waren op beide lijsten dus zo goed alle titels afgevinkt.

Toen kwam Covid_19 roet in het eten gooien.

En daarna vond ik ergens een, zo goed als nieuw, exemplaar van het ontbrekende boek. Dat vond ik een geslaagde dag.

Een kleine poos terug vond ik een boek van Bollie’s meest favoriete schrijver. Dat stond niet op de lijst. Ik whatsappte en Amke wist me te vertellen dat er na dat laatste nog zeker twee nieuwe waren bijgekomen.

En ik bedacht dat ik de beide boekenlijsten niet meer had bijgewerkt sedert die ene dag dat ze -vóór de pandemie- volledig waren geweest.

Ik dacht het al meer. Ik zei het zelfs al. In mijn bevinden was er een breuk tussen het leven vóór Corona en dat na Corona. Net of er zich een afgrond tussen beide heeft gegaapt.

Dat controleren van de boekenlijsten heb ik toen maar zo snel mogelijk gedaan en ik vulde ze aan, van alle schrijvers en schrijfsters op ons beider lijst. Zo ook van die ene van mijn meest favoriete schrijvers. Daar ontbraken er gewoon -behalve die twee van de trilogie- ook nog drie nieuwere.

Een pozeke later vond ik er een van bij ons in de kringwinkel. Dat vond ik een geslaagde verrassing, zeker omdat ik die boeken niet terzijde kan leggen, behalve als het écht, maar dan echt écht moet.

Daarna vond Luc een omnibus van de trilogie wat ook wel een beetje een juich-moment was. Om terug goed mee te zijn heb ik ook het eerste deel nog eens herlezen.

Ik vond een boek voor Bollie, van een andere auteur, waar ze zeer verheugd op reageerde.

Eergisteren vond ik mijn tweede ontbrekende, ook bij ons in de kringwinkel. Dat was ook net op tijd, ik had niks te lezen meer, behalve natuurlijk de stapel waar ik al in begon maar die me niet aanspraken.

Maar dat laatst gekochte boek moest ik wel terzijde leggen, we waren gisteren de ganse dag, de avond uitgezonderd, op stap.

Hopelijk komt nu snel nóg een geslaagd kringwinkelbezoek. En daarna wordt het -denkelijk- tijd om de lijsten nog maar eens op mogelijke nieuwe onvolledigheden te controleren.

Page 1 of 2

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén