Boekenmarkt – Wizzewasjes

Tag: Boekenmarkt (Page 1 of 4)

Een feelgoodsjakosj

By ms

On 10 november 2024

Het is nu toch al een poosje geleden dat ik merkte dat ik eigenlijk meer dan genoeg had van thrillers. Het gegeven is vaak hetzelfde en telkens wanneer ik een boek opende en er was een meisje verdwenen, sloeg ik het boek met een zucht dicht en dacht: “Niet wéér”.

Ik las een zogenaamde “Feel Good” roman en ik voelde me daar rustiger bij worden. Ik had zelfs minder nachtmerries.

Al snel ondervond ik dat ik niet alleen was. Een andere kraamhoudster op de boekenmarkt kocht dat soort boeken bij ons en ik bij haar. Eigenlijk hadden we ze gewoon kunnen ruilen ook. Feit is dat ze dezelfde redenen opgaf om ze te lezen. Voor de rust in haar hoofd.

Er zijn nog wel een paar kramen waar ik boeken naar mijn gading vind, maar is de verkoper er niet op uit om ze zelf te kopen.

En wat lees ik nu weer in de krant? Dat soort boeken wordt meer en meer gevraagd¹. Al zijn de boeken die in het artikel genoemd worden noch bij ons kraam noch bij het andere te vinden. Maar het genre komt wel overeen.

En daarna las ik iets, iets dat echt niet aansluit op het voorgaande maar dat enkel en alleen maar ook over boeken gaat.

Alhoewel? Over boeken? Met een titel als “Als boek en tas voor elkaar gemaakt lijken” kan je al vermoeden dat het maar wéér een artikel is om de aankoop van sjakosjen te promoten: “onze redacteurs tippen zeven boeken mét bijpassende handtas”.

Van alle redenen die ze vinden om de mensen te verleiden om een nieuwe sjakosj te kopen, is dit toch wel de zotste.

____________________
¹ Het Nieuwsblad
² Het Nieuwsblad

Nikkel

By ms

On 25 september 2024

In Za za, ze & zo

“We hebben maar één eurostuk meer in de kas voor de rommelmarkt” zei Luc “ik ga in de Colruyt vragen om een briefke te wisselen. “Dat moet je niet doen” zei ik “die vragen zelf om wisselgeld”.

Waar al dat nikkel naartoe gaat, ik zou het niet weten. We hebben ook al gehad dat iemand een boek wil betalen met een briefje van 50€. Daar moet je ook op voorzien zijn. Op de rommelmarkt zou ik weigeren. Ik stel wel altijd voor omdat met de bankapp te regelen, maar niet iedereen is daar voor in.

We gingen dus naar Aldi en Luc zegt: “ik ga bij Aldi vragen om een briefke te wisselen. “Dat moet je niet doen” zei ik “die winkels hebben zelf een nikkeltekort”.

En dan komen we aan de kassa. En wat vraagt Luc? Hij vraagt of ze geen briefke wil wisselen in nikkel. En wat zegt die kassierster? Dat kan niet want ze hebben zelf een nikkeltekort”.

En wat zei ik? Dat wilt ge écht niet weten …

Wie weet wat

By ms

On 10 september 2024

In Za za, ze & zo

Zegt de standhouder waar ik de reeks van drie boeken van één van mijn favoriete schrijfsters wil kopen dat die schrijfster maar drie boeken schreef.

Zeg ik dat ik er een hele boel in mijn boekenkast heb staan, dat er op een kraam wat verder nog ene staat en dat er bij mij in het kraam ook nog een ligt die ik dubbel had.

Waarmee ik weerom een dubbele koop want de eerste van de reeks had ik al. Maar dat kan geen kwaad. Die kan dan wel weer in ons boekenkraam.

***

Vraag ik zo terloops aan Luc of de man die geïnteresseerd is in Art Deco boeken ook geen Art Nouveau boeken zou willen en ik wijs hem op een boek met als titel “Jugendstil”. Zegt Luc dat dat Jugendstil is. Zeg ik dat dat het zelfde is als Art Nouveau.

Zegt de standhouder dat dat niet hetzelfde is en begint het verschil uit te leggen. Vertelt hij dat Jugendstil er eerst was en gevolgd werd door Art Nouveau. Vraag ik of hij niet verwart met Art Deco.

En ik zie zijn spreekwoordelijke nikkel vallen.

***

Komt een vrouw aan ons boekenkraam, haalt er een boek uit. Man begint hele lijst door te nemen. Zegt dat ze hem nog niet heeft.

Zeg ik dat ze moet oppassen met dat boek. Dat boek is namelijk door twee verschillende uitgevers uitgegeven, elk met een eigen titel. En dat boek, met de andere titel, heeft ze wél.

Ze dankt me voor het verwittigen.

***

Conclusie? Die houd ik voor mij. Ik mag elk van die personen in deze kleine verhaalkes.

Schrikken – geschrokken

By ms

On 1 september 2024

In Za za, ze & zo

Een hele poos geleden, na een boekenmarkt, tijdens het uitladen van onze auto, liet Luc me schrikken met de boodschap dat er iets binnengevlogen was, een vogel veronderstelde hij.

We hebben gekeken, gezocht en gespeurd en vonden niks dat wees op de aanwezigheid van welk vliegend wezen dan ook.

We vergaten.

Vrijdagavond zitten we bij gedempt licht TV te kijken -de Paralympische Spelen zijn nog steeds bezig- als ik opschrik en zeg: “Hier vliegt iets” maar terwijl ik het zeg vliegt het alweer terug de woonplaats uit, terug de woonplaats in … en ik herken het.

“Een vleermuis” zeg ik en Luc springt op loopt het beestje achterna en sluit de woonkamerdeur.

Luc heeft ze langs de voordeur buiten gelaten.

En wat hadden een goede drie kwartier eerder gedaan? De auto geladen voor de rommelmarkt van gisteren. Jawel!

En ik vraag me af …

was het de vorige keer ook een vleermuis geweest die binnen was geraakt maar weer naar buiten was gevlucht?
zouden we, bij het lossen en laden voor rommel- en boekenmarkten, niet beter flappen voorzien zoals voor de koelruimte in de Colruyt?

Het raadsel

By ms

On 27 augustus 2024

In Za za, ze & zo

De eerste keer dat we op die bepaalde boekenmarkt waren, kwam een man naar ons en vroeg of we ook Art Deco en architectuurboeken hadden. Die hadden we wel, maar die lagen thuis. We kunnen echt niet alles meenemen.

Toen we aan het babbelen waren, wist hij ons te vertellen dat in Landen meerdere Art Deco huizen van een bekend architect waren te zien en dat hij daar ooit met Open Monumentendag was geweest.

Aangezien wij daar geen weet van hadden heb ik daar achteraf op gegoogeld. Zonder resultaat.

Een andere keer kwam diezelfde man weer naar ons, met dezelfde vraag maar neen, we hadden ze nog niet mee. Blijkbaar herinnerde hij zich de vorige keer niet meer want hij vroeg vanwaar we waren en hij vertelde opnieuw over de bekende Landense architect en de Art Deco huizen.

Ik googelde niet.

Nu om een verhaal niet langer te maken dan nodig, we hebben de man nog twee keer aan ons boekenkraam gekregen op een boekenmarkt. De laatste keer hadden we de Art Deco en architectuurboeken wél bij. En ja, drie van de vier had hij al, het vierde nog niet.

En hij vertelde ons, voor de vierde keer dus, over de Landense architect.

“En nu wil ik het weten” zei Luc en Luc googelde. En ja, het is soms bizar en eigenaardig maar vaak gebeurt het dat Lucs laptop andere resultaten geeft dan de mijne of mijn telefoon. Hoe ongeloofwaardig het ook klinkt. Het gebeurt heel dikwijls.

Luc vond: “Eigenaars enige art deco huis van Landen zetten deuren open¹“.

Bij het lezen van het artikel viel mijn nikkel en ik zei: “Ik weet dat huis staan” want ik had die huizenrij op de Hannuitsesteenweg wel al gezien en ze waren me opgevallen. Maar had ik het juist voor? Ik wist het niet.

Wat ik me nu afvraag is of de man bij het vertellen verkeerdelijk heeft verteld dat er meerdere Art Deco huizen in Landen stonden of hebben wij dat verkeerd begrepen, want het is er maar één -volgens het artikel- maar er staan wél meerdere huizen van die architect -René Vanvaek- in Landen.

____________________
Het Nieuwsblad

Gisteren Boekenmarkt

By ms

On 25 augustus 2024

In Za za, ze & zo

Half zes op … drie zjatten koffie en een boterham … auto in en weg … sanitaire stop in Waarloos … aankomst 8 uur … auto uitladen … tafels zetten … boeken uitpakken … op klanten wachten … geld ontvangen … babbelkes doen … nog babbelkes doen … veel babbelkes doen … vijf uur … boeken inpakken … tafels ineenklappen … auto laden … drup … flits … onweer … geen hand voor ogen zien… thuis … auto uitladen … eten … lui … lam … moe … en meurreg …

Nog meer boeken

By ms

On 25 juli 2024

In Za za, ze & zo

In een tijd van lang geleden, kreeg ik van uit alle hoeken boeken, de onderpastoor, de buren van mijn ex-schoonouders, bekenden en bekenden van bekenden, bezorgden me boeken. De uitleg was haast altijd: “Want jij leest toch graag”.

De meeste van die boeken geraakten in dozen, die dozen geraakten gestapeld en de uitleg was haast altijd: “Voor later. Als ik meer tijd heb”.

Later, toen ik meer tijd had, waren veel van die boeken overtijd en ik ging selecteren: wat ik wél wou lezen, wat ik niet wou lezen en wat weg mocht. Alles wat kapot was ging naar het oud papier, sommige gingen naar de Kringwinkel en/of naar de boekenverkopen voor het goede doel.

Wat ik niet wou lezen maar niet weg mocht op bovenstaande manieren ging mee naar de boekenmarkt. Bij tijd en wijle ging ik door mijn boeken en sorteerde opnieuw. Na Covid_19 had ik weer meer boeken in stock.

Op de boekenmarkt hoor ik verhalen over mensen die hele vrachten boeken krijgen. Dat doen wij niet meer. Wij kregen geen boeken meer, wél de vraag van meerdere bezoekers of we hùn boeken niet wilden overkopen. Daar beginnen wij niet aan.

Wil het toeval nu toch niet dat we ergens de voorbije week een Whatsapp kregen met de vraag of we geen boeken wilden, het huis moet leeg en als wij ze niet namen gingen ze naar de Kringwinkel met daarbij foto’s van twee planken van een boekenkast.

En al oogden de boeken dan niet bijster actueel, wij zegden ja. Als het niks werd konden wij ze ook nog bij de Kringwinkel binnen brengen, maar ondertussen zijn wij echt niet meer geneigd om nog eender wat aan de Kringwinkels te geven.

Waar hadden we geen rekening mee gehouden? De boeken stonden dubbel t.t.z. achter de twee zichtbare rijen stonden nog eens zoveel boeken geparkeerd.

Gisteren voormiddag deed ik een eerste selectie, gisteren namiddag een tweede.

Er zitten interessante boeken tussen, ook tijdloze. Bij de romans hebben we nu wel meer van die oubollige zoete, maar op de boekenmarkt vind je wel een paar verkopers die vooral dat soort boeken in hun stand hebben, dus ja … er is blijkbaar nog steeds vraag naar.

Nu moeten we ze nog gestockeerd krijgen, de boekenkamer barst straks uit haar voegen.

Jeroen Krabbé – Schilder

By ms

On 17 juli 2024

In Za za, ze & zo

Soms kan het gebeuren dat een nieuwe standhouder op de boekenmarkt opduikt. Soms vertellen die nieuwe standhouders dat het hen enkel te doen is om van eigen boeken af te geraken. Soms gebeurt het dan ook dat die eenmalige standhouders, tegen het sluiten aan, een karton bij de stand zet. Soms vermeldt dat karton dan een minimum prijs per boek.

Daar gaan we dan met zijn allen de boeken eens grondiger bekijken. Niet dat wij er op uit zijn om boeken bij te kopen, maar je weet maar nooit dat er geen boek tussen zit waarvoor je niet de volle pot wilde betalen, maar die misschien toch wel interessant is.

Ik haalde er een kunstboek uit: Jeroen Krabbé – Schilder. En ik dacht: “Hé, schilderde die ook?” Want Jeroen Krabbé kende ik wel als acteur. Efkes googelen en ik wist dat Jeroen Krabbé het schilderen in de genen had. Zijn grootvader –Hendrik Maarten Krabbé– schilderde, zijn vader –Maarten Krabbé– schilderde en dus is het niet zo verwonderlijk dat Jeoen Krabbé ook schildert.

“Ha! Dat dacht ik wel” zei onze –al eerder vernoemde– buurvrouw op de boekenmarkt, die mijn interesse in kunst, schilders, schilderaars en verfkladderaars kent.

“Krabbé?” vroeg Luc. Blijkbaar kende Luc Jeroen Krabbé niet. “The Prince of Tides”, “Jumpin’ Jack Flash” probeer ik. Die kent Luc niet. Maar Luc ken wel Martijn Krabbé van op de Nederlandse TV en ik google verder en vind Martijn Krabbé, Jakob Krabbé en Jasper Krabbé, zonen van … en deze laatste schildert ook.

Luc kent ook Tim Krabbé, broer van …

Eenmaal thuis heb ik het boek bekeken, herbekeken en heb ik uiteindelijk besloten dat ik nog niks ga besluiten. Het boek is te goed, de schilder ook, om het zomaar te lezen en het weer te verkopen. Maar is het goed genoeg om het te houden? Het ligt nu op de plank van de twijfelgevallen.

Jeroen Krabbé lag niet in mijn bovenste schuif als acteur. Maar eigenlijk zou hij dat wel moeten doen. Hij vertolkte nogal vaak de rol van de slechterik en hij moet zeker een goed acteur zijn om dat zo overtuigend te doen.

Terug naar de boekenmarkt: één van de keren stond er gewoon één prijs voor alle boeken. Die werden dan door een mede-standhouder over genomen.

Daar beginnen wij niet aan, zolang we boeken genoeg hebben om onze stand vol te leggen, hebben we daar geen nood aan.

Vertaald – Verhaald

By ms

On 13 juli 2024

In Za za, ze & zo

“I prefer to read in English. This is Flemish.” zei ze tegen de vrouw die haar vergezelde.

Ze had het boek bij manier van spreken al half uitgelezen terwijl ze er stond. En ik bedacht dat ik ook liefst boeken lees in de oorspronkelijke taal van de schrijver/schrijfster. Als ik de taal machtig ben, tenminste.

Het was een boek van Charlotte Link. Charlotte Link is een Duitse schrijfster.

…

“Ik heb hier twee kunstboeken gekocht én betaald en gevraagd om ze bij te houden” zei ze -met zéér veel decibels- van in het midden van de straat. Ik werd er ambetantig van. Ze had bij ons geen boeken gekocht.

“Eerst roepen en dan pas praten” zei de dame die in een boek van onze stand aan het kijken was. En: “Ze heeft die boeken ergens achtergelaten en weet niet meer waar” zei ze.

“Plezant is anders” zei ik.

Later bleek dat ze het toneeltje ook al bij andere standhouders had opgevoerd, maar dat hadden mijn half dove oren dan weer niet gehoord.

Plezant is inderdaad anders.

Een poos later paradeerde ze -als een grande dame- voorbij met een grote tas met twee grote boeken er in. Ze liep in het midden van de straat en gunde het gepeupel geen blik.

Yeah right!

By ms

On 27 juni 2024

In Za za, ze & zo

Lang geleden, toen ik nog uit werken ging, wou ik telkens voor ik op vakantie vertrok, alles in orde hebben, zowel thuis als op het werk. Simpel was dat niet, want telkens kwam er zo op het laatste ogenblik nog wel een voor-je-vertrekt-klus op mijn bord te liggen.

Na mijn vakantie had ik ook graag nog een dag om het vakantiestof uit mijn valies te schudden en alles op te bergen.

Later, toen ik zelfstandige werd, was dat ook nog zo. Maar toch waren er nog steeds zaken die nog snel even moesten gebeuren.

Daarna zijn Luc en ik jaren niet op vakantie gegaan, er was geen speld te krijgen tussen de opdrachten van de klanten en ik beloofde mezelf dat ik het later wel zou inhalen.

Dat “later” ging aan de boom schudden toen Boerbuur overleed, toen Max overleed, de overbuurman overleed, de collega van de evenementen overleed, … en we dumpten de dringende zaken weer in hun eigen klantenschoot en gingen.

Op pensioen plan ik telkens een dag vóór en na de vakantie om op mijn gemakske alles klaar te krijgen en dat geeft me plezier op voorhand en laat me nagenieten. Op de agenda stond op die twee dagen telkens “Buffer”.

Denk je dat dàt werkte? Niet dus. Zoneke ging die dag in 2019 gebruiken om een vlucht later te nemen zodat de beestenboel bovendien nog een dag alleen zat. Maar ook durft er nog een interessante boeken- of rommelmarkt op de proppen te komen. En telkens denk ik: “Nooit meer”. Maar er is iedere keer wel iets. En ik kan zo moeilijk “neen” zeggen.

En ik schrijf geen “Buffer” meer op de agenda. Er staat nu: “Blijf-er-af!”. En bij de vraag wanneer we weg zijn tel ik beide dagen gewoon mee in.

Laatst schrok Luc. Hij wilde iets op de agenda zetten en zei: “Oei? Blijf-er-af!?” En ik schrok terug en antwoordde: “Waag het niet!”

Als het nu niet werkt kan ik toch geen doodskop met “Doodsgevaar” in de planning gaan zetten … Dat lijkt me nogal drastisch.

En dan zetten ze in de gazet dat je je out-of-office een dag vroeger én later moet instellen om alles in goeie banen te leiden¹.

Maak dat de ganzen wijs!

____________________
¹ Het Laatste Nieuws