Boekenmarkt – Wizzewasjes

Tag: Boekenmarkt (Page 1 of 4)

Bobonne moet zwijgen

By ms

On 13 december 2024

Ergens in de zomer liep een man de boekenmarkt binnen met rode sneakers aan zijn voeten. En ik vond dat geweldig en dacht: “Dat zou ik ook wel willen”.

“Toch geen rode schoenen zeker” dacht Bobonne.

Het toeval wil dat ik ergens de voorbije week voorbij het rek met enkellaarsjes wandelde, ineens ging remmen zoals we de roadrunner vaker zagen doen, twee stappen terugzette en het paar rode er uit haalde.

“’t Is winter” zei Bobonne “dan doe je toch geen rode schoenen aan”.

Ik stak mijn voeten in de bottinnekes, ze pasten. Ik liep een paar heen en weerkes over de mat en ze zaten als gegoten.

“Gaat ge nu écht naar rode schoenen kijken?” vitte Bobonne.

Ze hadden wel een verhoog van de hiel, maar die zat aan de binnenkant.

“Ge gaat uw voeten omslaan” wist Bobonne.

En toen ik ze in mijn winkelmandje zette, ging ze zich uitputten met het aanhalen van allerlei argumenten om me te overtuigen dat ik zeker geen rode schoenen mocht kopen.

Toen ik ze afgerekend had zei ze dat ze niet meer voor mijn leeftijd was. Toen heb ik haar de mond gesnoerd met de gedachte dat ik dan misschien niet piep meer was maar daarom nog geen Bobonne.

Ik besloot ze te dragen op de boekenmarkt.

En toen zei Luc dat ik toch best zou overwegen om een paar platte als reserve mee te nemen. Dat was ik sowieso van zin geweest, maar dat wou ik hem niet zeggen. Bobonne zou nogal gelachen hebben.

pske van mske:

Voor wie het niet zo goed begrepen heeft, Bobonne is geen bestaand personage … nu toch nog niet.

Ik weet het niet

By ms

On 9 december 2024

In Boeken en schrijvers

Zoals gezegd, zijn er dingen die ik van mezelf niet snap. Onlangs was er nog zo een voorval.

Bij het blog zit een e-mail adres. Dat is niet echt bedoeld om te gebruiken. Ik bekijk dat dan ook enkel sporadisch een keer. Bij één van die keren zag ik een binnengekomen e-mail waarin men het had over een log van lang geleden waarin sprake was van een oud boek dat ik had.

De persoon vroeg of ik het wou verkopen voor zijn verzameling. Ik wist zo eerst even niet waar dat boek zat, mogelijk wel in de dozen van de boekenmarkt.

Ik keek alle dozen na en vond wel een andere versie maar niet het échte werk. Tot ik plots met een inval, naar boven liep, in de zelfgemaakte boekenkast, bij mijn jeugdboeken, keek en het daar vond.

Ik heb het boek niet verkocht. Ik kon het niet. De geïnteresseerde verzamelaar had het dan wel over een gepaste prijs, maar er is geen gepaste prijs. En weet je wat? Ik kan er geen reden voor geven.

En toen ik dacht: “Waarom niet?” dacht ik aan “Echo van de Eenzaamheid” van Judith McNaught dat ik in een moment van zinsbegoocheling in een doos voor een goed doel had gestopt. En weet je nog wat? Ik heb “Echo van de Eenzaamheid” opnieuw gekocht. Het voelde als een opluchting. En waarom? Ik weet het niet.

En zo bij tijd en wijle ruim ik die boekenkasten wel eens op en doe boeken weg. Zo denk ik er nu aan om mijn hele reeks van Arnaldur Indriðason mee te nemen naar de boekenmarkt.

Maar dan denk ik aan Val McDermid. Die heb ik óók allemaal ineens meegenomen en heb ze, zo goed als in één keer, allemaal verkocht. Ondertussen heb ik er daarvan ook alweer twee opnieuw gekocht omwille van een aflevering op TV. De andere hoef ik niet. Waarom? Ik weet het niet.

Gelukkig zijn er die waarvan ik zeker weet dat ze weg mogen. Die zijn zelfs al mee geweest. Verkocht? Ik weet het niet. Het was nogal druk op de vorige boekenmarkt.

Weten wat je wil is een verademing. Weten wat je niet wil is ook een verademing. Niet weten waarom je iets wil of niet wil is geen probleem. Het is gewoon een raadsel.

pske van mske:

Er was een tijd, heel lang geleden, dat ik op een forum zei dat “ms” stond voor Mysterious Specimen. Ik zal het zelf nog zelf moeten gaan geloven.

Uitgelichte afbeelding:

Gegenereerd met AI – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

Een feelgoodsjakosj

By ms

On 10 november 2024

In Za za, ze & zo

Het is nu toch al een poosje geleden dat ik merkte dat ik eigenlijk meer dan genoeg had van thrillers. Het gegeven is vaak hetzelfde en telkens wanneer ik een boek opende en er was een meisje verdwenen, sloeg ik het boek met een zucht dicht en dacht: “Niet wéér”.

Ik las een zogenaamde “Feel Good” roman en ik voelde me daar rustiger bij worden. Ik had zelfs minder nachtmerries.

Al snel ondervond ik dat ik niet alleen was. Een andere kraamhoudster op de boekenmarkt kocht dat soort boeken bij ons en ik bij haar. Eigenlijk hadden we ze gewoon kunnen ruilen ook. Feit is dat ze dezelfde redenen opgaf om ze te lezen. Voor de rust in haar hoofd.

Er zijn nog wel een paar kramen waar ik boeken naar mijn gading vind, maar is de verkoper er niet op uit om ze zelf te kopen.

En wat lees ik nu weer in de krant? Dat soort boeken wordt meer en meer gevraagd¹. Al zijn de boeken die in het artikel genoemd worden noch bij ons kraam noch bij het andere te vinden. Maar het genre komt wel overeen.

En daarna las ik iets, iets dat echt niet aansluit op het voorgaande maar dat enkel en alleen maar ook over boeken gaat.

Alhoewel? Over boeken? Met een titel als “Als boek en tas voor elkaar gemaakt lijken” kan je al vermoeden dat het maar wéér een artikel is om de aankoop van sjakosjen te promoten: “onze redacteurs tippen zeven boeken mét bijpassende handtas”.

Van alle redenen die ze vinden om de mensen te verleiden om een nieuwe sjakosj te kopen, is dit toch wel de zotste.

____________________
¹ Het Nieuwsblad
² Het Nieuwsblad

Nikkel

By ms

On 25 september 2024

In Za za, ze & zo

“We hebben maar één eurostuk meer in de kas voor de rommelmarkt” zei Luc “ik ga in de Colruyt vragen om een briefke te wisselen. “Dat moet je niet doen” zei ik “die vragen zelf om wisselgeld”.

Waar al dat nikkel naartoe gaat, ik zou het niet weten. We hebben ook al gehad dat iemand een boek wil betalen met een briefje van 50€. Daar moet je ook op voorzien zijn. Op de rommelmarkt zou ik weigeren. Ik stel wel altijd voor omdat met de bankapp te regelen, maar niet iedereen is daar voor in.

We gingen dus naar Aldi en Luc zegt: “ik ga bij Aldi vragen om een briefke te wisselen. “Dat moet je niet doen” zei ik “die winkels hebben zelf een nikkeltekort”.

En dan komen we aan de kassa. En wat vraagt Luc? Hij vraagt of ze geen briefke wil wisselen in nikkel. En wat zegt die kassierster? Dat kan niet want ze hebben zelf een nikkeltekort”.

En wat zei ik? Dat wilt ge écht niet weten …

Wie weet wat

By ms

On 10 september 2024

In Za za, ze & zo

Zegt de standhouder waar ik de reeks van drie boeken van één van mijn favoriete schrijfsters wil kopen dat die schrijfster maar drie boeken schreef.

Zeg ik dat ik er een hele boel in mijn boekenkast heb staan, dat er op een kraam wat verder nog ene staat en dat er bij mij in het kraam ook nog een ligt die ik dubbel had.

Waarmee ik weerom een dubbele koop want de eerste van de reeks had ik al. Maar dat kan geen kwaad. Die kan dan wel weer in ons boekenkraam.

***

Vraag ik zo terloops aan Luc of de man die geïnteresseerd is in Art Deco boeken ook geen Art Nouveau boeken zou willen en ik wijs hem op een boek met als titel “Jugendstil”. Zegt Luc dat dat Jugendstil is. Zeg ik dat dat het zelfde is als Art Nouveau.

Zegt de standhouder dat dat niet hetzelfde is en begint het verschil uit te leggen. Vertelt hij dat Jugendstil er eerst was en gevolgd werd door Art Nouveau. Vraag ik of hij niet verwart met Art Deco.

En ik zie zijn spreekwoordelijke nikkel vallen.

***

Komt een vrouw aan ons boekenkraam, haalt er een boek uit. Man begint hele lijst door te nemen. Zegt dat ze hem nog niet heeft.

Zeg ik dat ze moet oppassen met dat boek. Dat boek is namelijk door twee verschillende uitgevers uitgegeven, elk met een eigen titel. En dat boek, met de andere titel, heeft ze wél.

Ze dankt me voor het verwittigen.

***

Conclusie? Die houd ik voor mij. Ik mag elk van die personen in deze kleine verhaalkes.

Schrikken – geschrokken

By ms

On 1 september 2024

In Za za, ze & zo

Een hele poos geleden, na een boekenmarkt, tijdens het uitladen van onze auto, liet Luc me schrikken met de boodschap dat er iets binnengevlogen was, een vogel veronderstelde hij.

We hebben gekeken, gezocht en gespeurd en vonden niks dat wees op de aanwezigheid van welk vliegend wezen dan ook.

We vergaten.

Vrijdagavond zitten we bij gedempt licht TV te kijken -de Paralympische Spelen zijn nog steeds bezig- als ik opschrik en zeg: “Hier vliegt iets” maar terwijl ik het zeg vliegt het alweer terug de woonplaats uit, terug de woonplaats in … en ik herken het.

“Een vleermuis” zeg ik en Luc springt op loopt het beestje achterna en sluit de woonkamerdeur.

Luc heeft ze langs de voordeur buiten gelaten.

En wat hadden een goede drie kwartier eerder gedaan? De auto geladen voor de rommelmarkt van gisteren. Jawel!

En ik vraag me af …

was het de vorige keer ook een vleermuis geweest die binnen was geraakt maar weer naar buiten was gevlucht?
zouden we, bij het lossen en laden voor rommel- en boekenmarkten, niet beter flappen voorzien zoals voor de koelruimte in de Colruyt?

Het raadsel

By ms

On 27 augustus 2024

In Za za, ze & zo

De eerste keer dat we op die bepaalde boekenmarkt waren, kwam een man naar ons en vroeg of we ook Art Deco en architectuurboeken hadden. Die hadden we wel, maar die lagen thuis. We kunnen echt niet alles meenemen.

Toen we aan het babbelen waren, wist hij ons te vertellen dat in Landen meerdere Art Deco huizen van een bekend architect waren te zien en dat hij daar ooit met Open Monumentendag was geweest.

Aangezien wij daar geen weet van hadden heb ik daar achteraf op gegoogeld. Zonder resultaat.

Een andere keer kwam diezelfde man weer naar ons, met dezelfde vraag maar neen, we hadden ze nog niet mee. Blijkbaar herinnerde hij zich de vorige keer niet meer want hij vroeg vanwaar we waren en hij vertelde opnieuw over de bekende Landense architect en de Art Deco huizen.

Ik googelde niet.

Nu om een verhaal niet langer te maken dan nodig, we hebben de man nog twee keer aan ons boekenkraam gekregen op een boekenmarkt. De laatste keer hadden we de Art Deco en architectuurboeken wél bij. En ja, drie van de vier had hij al, het vierde nog niet.

En hij vertelde ons, voor de vierde keer dus, over de Landense architect.

“En nu wil ik het weten” zei Luc en Luc googelde. En ja, het is soms bizar en eigenaardig maar vaak gebeurt het dat Lucs laptop andere resultaten geeft dan de mijne of mijn telefoon. Hoe ongeloofwaardig het ook klinkt. Het gebeurt heel dikwijls.

Luc vond: “Eigenaars enige art deco huis van Landen zetten deuren open¹“.

Bij het lezen van het artikel viel mijn nikkel en ik zei: “Ik weet dat huis staan” want ik had die huizenrij op de Hannuitsesteenweg wel al gezien en ze waren me opgevallen. Maar had ik het juist voor? Ik wist het niet.

Wat ik me nu afvraag is of de man bij het vertellen verkeerdelijk heeft verteld dat er meerdere Art Deco huizen in Landen stonden of hebben wij dat verkeerd begrepen, want het is er maar één -volgens het artikel- maar er staan wél meerdere huizen van die architect -René Vanvaek- in Landen.

____________________
Het Nieuwsblad

Gisteren Boekenmarkt

By ms

On 25 augustus 2024

In Za za, ze & zo

Half zes op … drie zjatten koffie en een boterham … auto in en weg … sanitaire stop in Waarloos … aankomst 8 uur … auto uitladen … tafels zetten … boeken uitpakken … op klanten wachten … geld ontvangen … babbelkes doen … nog babbelkes doen … veel babbelkes doen … vijf uur … boeken inpakken … tafels ineenklappen … auto laden … drup … flits … onweer … geen hand voor ogen zien… thuis … auto uitladen … eten … lui … lam … moe … en meurreg …

Nog meer boeken

By ms

On 25 juli 2024

In Za za, ze & zo

In een tijd van lang geleden, kreeg ik van uit alle hoeken boeken, de onderpastoor, de buren van mijn ex-schoonouders, bekenden en bekenden van bekenden, bezorgden me boeken. De uitleg was haast altijd: “Want jij leest toch graag”.

De meeste van die boeken geraakten in dozen, die dozen geraakten gestapeld en de uitleg was haast altijd: “Voor later. Als ik meer tijd heb”.

Later, toen ik meer tijd had, waren veel van die boeken overtijd en ik ging selecteren: wat ik wél wou lezen, wat ik niet wou lezen en wat weg mocht. Alles wat kapot was ging naar het oud papier, sommige gingen naar de Kringwinkel en/of naar de boekenverkopen voor het goede doel.

Wat ik niet wou lezen maar niet weg mocht op bovenstaande manieren ging mee naar de boekenmarkt. Bij tijd en wijle ging ik door mijn boeken en sorteerde opnieuw. Na Covid_19 had ik weer meer boeken in stock.

Op de boekenmarkt hoor ik verhalen over mensen die hele vrachten boeken krijgen. Dat doen wij niet meer. Wij kregen geen boeken meer, wél de vraag van meerdere bezoekers of we hùn boeken niet wilden overkopen. Daar beginnen wij niet aan.

Wil het toeval nu toch niet dat we ergens de voorbije week een Whatsapp kregen met de vraag of we geen boeken wilden, het huis moet leeg en als wij ze niet namen gingen ze naar de Kringwinkel met daarbij foto’s van twee planken van een boekenkast.

En al oogden de boeken dan niet bijster actueel, wij zegden ja. Als het niks werd konden wij ze ook nog bij de Kringwinkel binnen brengen, maar ondertussen zijn wij echt niet meer geneigd om nog eender wat aan de Kringwinkels te geven.

Waar hadden we geen rekening mee gehouden? De boeken stonden dubbel t.t.z. achter de twee zichtbare rijen stonden nog eens zoveel boeken geparkeerd.

Gisteren voormiddag deed ik een eerste selectie, gisteren namiddag een tweede.

Er zitten interessante boeken tussen, ook tijdloze. Bij de romans hebben we nu wel meer van die oubollige zoete, maar op de boekenmarkt vind je wel een paar verkopers die vooral dat soort boeken in hun stand hebben, dus ja … er is blijkbaar nog steeds vraag naar.

Nu moeten we ze nog gestockeerd krijgen, de boekenkamer barst straks uit haar voegen.

Jeroen Krabbé – Schilder

By ms

On 17 juli 2024

In Za za, ze & zo

Soms kan het gebeuren dat een nieuwe standhouder op de boekenmarkt opduikt. Soms vertellen die nieuwe standhouders dat het hen enkel te doen is om van eigen boeken af te geraken. Soms gebeurt het dan ook dat die eenmalige standhouders, tegen het sluiten aan, een karton bij de stand zet. Soms vermeldt dat karton dan een minimum prijs per boek.

Daar gaan we dan met zijn allen de boeken eens grondiger bekijken. Niet dat wij er op uit zijn om boeken bij te kopen, maar je weet maar nooit dat er geen boek tussen zit waarvoor je niet de volle pot wilde betalen, maar die misschien toch wel interessant is.

Ik haalde er een kunstboek uit: Jeroen Krabbé – Schilder. En ik dacht: “Hé, schilderde die ook?” Want Jeroen Krabbé kende ik wel als acteur. Efkes googelen en ik wist dat Jeroen Krabbé het schilderen in de genen had. Zijn grootvader –Hendrik Maarten Krabbé– schilderde, zijn vader –Maarten Krabbé– schilderde en dus is het niet zo verwonderlijk dat Jeoen Krabbé ook schildert.

“Ha! Dat dacht ik wel” zei onze –al eerder vernoemde– buurvrouw op de boekenmarkt, die mijn interesse in kunst, schilders, schilderaars en verfkladderaars kent.

“Krabbé?” vroeg Luc. Blijkbaar kende Luc Jeroen Krabbé niet. “The Prince of Tides”, “Jumpin’ Jack Flash” probeer ik. Die kent Luc niet. Maar Luc ken wel Martijn Krabbé van op de Nederlandse TV en ik google verder en vind Martijn Krabbé, Jakob Krabbé en Jasper Krabbé, zonen van … en deze laatste schildert ook.

Luc kent ook Tim Krabbé, broer van …

Eenmaal thuis heb ik het boek bekeken, herbekeken en heb ik uiteindelijk besloten dat ik nog niks ga besluiten. Het boek is te goed, de schilder ook, om het zomaar te lezen en het weer te verkopen. Maar is het goed genoeg om het te houden? Het ligt nu op de plank van de twijfelgevallen.

Jeroen Krabbé lag niet in mijn bovenste schuif als acteur. Maar eigenlijk zou hij dat wel moeten doen. Hij vertolkte nogal vaak de rol van de slechterik en hij moet zeker een goed acteur zijn om dat zo overtuigend te doen.

Terug naar de boekenmarkt: één van de keren stond er gewoon één prijs voor alle boeken. Die werden dan door een mede-standhouder over genomen.

Daar beginnen wij niet aan, zolang we boeken genoeg hebben om onze stand vol te leggen, hebben we daar geen nood aan.