De Blankaart – Wizzewasjes

Ergens in december waren we op een verkoop van oude boeken en vonden er wel meerdere naar onze gading.

Welk boek herinner ik me het beste? Het boek dat ik niet kocht. Het was een Frans boek over de erotische werken van Paul Delvaux en -en daar slaat de twijfel toe- Fernand Khnopff of Félicien Rops, al denk ik de laatste.

In elk geval, toen ik het jammer ging vinden dat ik het niet mee had gebracht zette ik Paul Delvaux op mijn lijstje voor tijdens ons verblijf bij Sunparks Oostduinkerke in januari, wat toen helemaal niet kon doorgaan.

Ondertussen stond Paul Delvaux dus samen met Permeke en De Blankaart op de agenda. De Blankaart? Met al die regen? Die verhuisde al snel naar een ander lijstje, samen met de The Crystal Ship¹ en Beaufort 2024².

Paul Delvaux bleef op de planning, al wist ik niet wat ik er mocht van verwachten. Maar ook die tentoonstelling was méér dan de moeite waard, meer dan wat losse foto’s van werken hadden laten vermoeden. We liepen van de ene verwondering in de andere bewondering.

(Lees verder onder de foto)

Zeker en vast vast was het wel dan wel de eerste keer maar zeker niet de laatste keer dat we er waren.

Het was al na etenstijd toen we er buiten kwamen.

Eigenlijk stond er dan nog een bezoek aan Mu.ZEE in Oostende op het programma, hun laatste tentoonstelling “Full House Collectie³” voor ze dicht gaan voor de verhuis. Die tentoonstelling loopt nog tot in januari 2025 en die hebben we dan maar verschoven. Te veel impressies op één dag geeft ook een indigestie vrees ik.

We besloten dan maar naar onze volgende stop te rijden, ergens tussen Gent en Antwerpen in, ingepland om de werken op de Viaduct van Vilvoorde te vermijden en langs de E19 naar huis te rijden.

Dat het allemaal zo simpel niet was, komt in het derde deel aan bod en ik sluit dit log dan ook af met een beeld in de tuin.

Wordt vervolgd …

____________________
¹ The Crystal Ship
² Beaufort 2024
³ MuZEE – Full House Collectie

Wilden wij eens naar De Blankaart in Woumen om naar die twee zeearenden te kijken, zouden we dat nu moeten aanpassen en zeggen dat we eens naar De Blankaart willen om naar die drie zeearenden te kijken … en mogelijk was er nog eentje op komst. Dat vertelde VRT NWS ons de voorbije week¹.

Ondertussen, tussen oorspronkelijk concept en nu zou er een tweede jong uit het ei zijn gekomen².

Het zal nu ook het goede moment niet zijn om er een kijkje te gaan nemen, nu alle vogelaars daar verzamelen om toch maar als eerste een glimp van de borelingen op te vangen.

Ondertussen had Luc zijn licht al eens opgestoken op de website van Natuurpunt en wist me te vertellen dat die volledig vernieuwd was. Dus moest ik daar ook een kijkje gaan nemen³.

En wat me opviel was niet de berichtgeving over de zeearend, maar wél een verwijzing naar de komende verkiezingen, met “hulp” om op de juiste partij te stemmen.

En daar werd ik niet blij van, net zomin ik blij werd van de paar e-mails die ik van hen reeds mocht ontvangen over dat onderwerp.

Oh ja, ik begrijp hun zorgen en ja, natuur vind ik ook erg belangrijk. Maar anderzijds begrijp ik ook de zorgen van de boeren en dat vind ik ook erg belangrijk. En ik begrijp ook andere knelpunten en die vind ik ook belangrijk. Waarmee ik wil zeggen dat ik niet de geschikte persoon ben om de overweging tot een voor iedereen passende oplossing te krijgen.

En las ik in het verleden al niet een artikel over Natuurpunt? Over hoe machtig ze werden en dat ze dé grootgrondbezitter in Vlaanderen waren? Ook daar kan ik geen oordeel over vellen⁴.

Maar waarover dan wel? Simpel gezegd, ik houd er niet van dat iemand, wie dan ook, me politiek wil gaan beïnvloeden.

Politiek is voor mij een som maken van wat ik de voorbije jaren zag en las en op basis daarvan zal ik zélf wel afwegen wat ik wél of niet belangrijk vind en in functie daarvan mijn stem uitbrengen, wel wetend dat ze nà de verkiezingen toch gaan lobbyen en ik het een beetje jammer zal vinden van de tijd die ik het stemmen heb gestoken.

Er zit voor mij een diepe kloof tussen een vogeltje dat uit een ei kwam en ruziënde mensen rond een vierkante tafel.