Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Erperheide (Page 2 of 2)

De eekhoorns

Al jaren zien we zowat op elke vakantie eekhoorns lopen. Al jaren probeer ik zo een beest op de foto te krijgen. Al jaren zijn die snoezige krengetjes me te snel af.

Tijdens één van onze vakanties op Arran, zijn we zelfs een hele avond bij de voederplaats van de Rangers gaan zitten om er toch maar in beeld te krijgen.

Nu we in Center Parcs Erperheide, alle bagage in het huisje, inclusief fototoestel, onderweg waren om de auto op de voorziene parking te plaatsen, staken er twee de weg over. De eerste sprong met een joepke op het talud en was verdwenen, de tweede knotste met zijn snoezige snuit tegen het talud en gaf een vertoning waar een komiek nog iets kon van leren.

Uiteindelijk nam hij een nieuwe aanloop en verdween achter zijn spitsbroeder.

“Fototoestel niet bij zeker” informeerde Luc ten overvloede. Ik heb zelfs niets geantwoord, druk doende met mezelf inwendig te vervloeken.

De eerste keer -na twee jaar- dat we terug gingen zwemmen hingen we de handdoeken en de badpakken buiten, het was er toch zulk mooi weer.

Ik haalde alle mogelijke -interessante- buit terug uit het kluisje, inclusief fototoestel en liep naar de zithoek en verstijfde …

“Niet bewegen!” waarschuwde ik Luc, waarmee ik niet bedoelde dat hij stokkestijf moest blijven staan, maar dat hij geen brute of zwaaiende bewegingen mocht maken.

Ik greep het fototoestel en sloop richting schuifdeur. “Hij moet achter de hoek zitten” fluisterde ik, want ik had in een flits een voorbijstuivende eekhoorn gezien die daar ergens aan het tuinmeubilair moest zitten.

Op dat ogenblik sprong de eekhoorn op de stoel, inspecteerde het opgehangen zwemgerief, keek naar de op een kier staande schuifdeur, controleerde stoelen, tafel en paradeerde een paar keer uitdagend voorbij mijn lens.

Mijn dag, die toch al goed was door dat hernieuwde zwemmen, kon ineens niet meer stuk. “Dat zijn foto’s om te koesteren” dacht ik.

(Lees verder onder de foto’s)

Daarna zagen we in het bosje achter “ons grondstuk” wel meer eekhoorns waarbij ik af en toe wel eens snel probeerde af te drukken, met wazig gevolg. Maar eerlijk? Op die ene wazige foto staat die eekhoorn toch óns te begluren. Had hij ook een fototoestel in aanslag?

(Lees verder onder de foto’s)

Was het dat? Niet echt. Na twee dagen serieus wandelen, opstaan met een link gevoel in die heup is niet bepaald om vrolijk van te worden, dus besloten we donderdag maar wat langs de bospaadjes van het park rond te lopen om de mooie plekjes vast te leggen. Er zat nog een andere verwachting in, maar daarover vertel ik morgen wel.

We gingen een paar vijvertjes -vijvers is een te groot woord- bekijken, toen Luc mijn arm greep en met zijn kin naar boven wees.

En ja, daar zat hij … en hij bleef zitten … lang genoeg om hem mooi op foto te krijgen.

(Lees verder onder de foto)

En die foto, die gaat echt wel bij de “Koesterfoto’s” in de zijkolom.

Een beetje idioot om op mijn vorderende leeftijd zo blij te zijn met een -voor mijn gevoel dan toch- uitermate geslaagde foto? Een ouder kinderhart is snel gevuld.

De midweek maal twee

Even op een rijtje zetten wat er nu verder gebeurde met de afgezette midweek Erperheide.

We kregen al snel een mail met nog eens alle uitleg over corona, zoals we die natuurlijk ook al in de media hadden gelezen.

Daarin kregen we ook de melding dat we in de loop van de komende weken een voucher zouden ontvangen waarmee we voor het betaalde bedrag een nieuwe boeking zouden kunnen doen.

Als die boeking duurder werd zouden we moeten bijbetalen, zo die goedkoper zou uitvallen zoden we nog een voucher krijgen om te gebruiken in de parkwinkels en/of -restaurants.

Ondertussen echter bleef ik nieuwsbrieven krijgen die trachtten me te lokken met: “boek nu, kies de datum later” zodat ik uiteindelijk de telefoon greep en belde.

Want we waren nu toch al 3 weken later en waar bleef die voucher? En als iedereen zo maar kon boeken, moesten wij dan tevreden zijn met een datum die ons eigenlijk niet zinde omdat het verder volzet was? Of was er misschien nog die andere mogelijkheid die ik overwoog?

Ik kreeg antwoorden, de goeie. Want die voucher zou sowieso komen en neen, die nieuwsbrieven waren in zekere mate niet zo belangrijk omdat reserveren wel altijd zou kunnen.

Bovendien -en dat was waar ik had op gehoopt- bestond inderdaad de mogelijkheid om onze verplaatste boeking aan onze komende boeking voor november in de Eifel te koppelen zodat we er geen midweek maar acht dagen zouden verblijven. Dat zou ik kunnen regelen als ik de voucher ontving.

Ik zei stante pede die nieuwsbrieven op. Ik had me daar trouwens nooit voor ingeschreven.

De voucher kwam, dag op dag één maand na de voorziene incheckdatum, te boeken binnen het jaar na die voorziene incheckdatum maar het verblijf zelf kon dan wel tot september 2021.

Ik verlengde de midweek Eifel in november. Kan ze dan weer niet doorgaan dan moeten we maar één periode verschuiven en dan hebben we toch maar weer 8 maanden gewonnen om opnieuw te boeken.

Of het in november kan doorgaan of niet, ik ben blij met deze oplossing. Een mens leert blij te zijn met een slag in het water … als die goed uit komt.

De midweek in het water

We hadden een midweek Center Parcs geboekt, volgende week maandag tot vrijdag. Tot eergisteren noen zagen we het nog compleet zitten en bereidde ik al een log voor waarin ik zei dat we waren vertrokken met in ons valies:

  • Het kloek besluit dat we onze vakantie niet gingen laten vergallen door vieze beestjes.
  • De wetenschap dat ieder in zijn eigen huisje woont, slaapt en eet.
  • De hoop dat ons vertrouwen in viroloog Marc Van Ranst1 en ons betrouwen op ons gezond verstand niet beschaamd wordt moesten we gaan zwemmen.
  • Het idee dat we mits in acht name van enige voorzichtigheid misschien ook een avondje uit eten konden.
  • De overtuiging dat een paar dagen bos wandelen niet bepaald nefast is.

Donderdag middag kwam de twijfel en wel omdat je ook daar weer afhangt van de goede wil van anderen en we momenteel nogal veel domme mensen opmerken. Dom in de mate dat ze geen afstand houden, in een winkelgang recht op je aflopen en haast in je gezicht ademen … afin -dachten we- dat zouden ze in zo een park ook wel doen.

Donderdagavond kwam de zekerheid. Als de scholen dicht gingen zouden alle jonge gasten wel eens kunnen afzakken naar dat park aangezien alle Limburgse zwembaden dicht gingen. Ik zou zondag afmelden … je weet maar nooit dat ze nog zouden gaan sluiten en als de beslissing van hen komt in plaats van van ons maakt dat toch wel een verschil.

Ze sloten! Vrijdagmorgen belde Luc zelf naar de instantie die hem meldde dat Erperheide ook dicht ging, waarop ik met henzelf contact opnam en het bevestigd kreeg. Gelukkig had Luc dat opgezocht nog voor het in het nieuws2 kwam, zodoende kon ik hen nog bereiken. Binnen enkele dagen zullen we meer informatie krijgen om het verdere verloop te bekijken.

We moeten dus niet meer bang zijn dat we naar huis zouden komen met vieze beesten, van welke soort of ondersoort dan ook3.

____________________
1 Radio2 – url: https://radio2.be/de-inspecteur/coronavirus-wat-met-een-bezoek-aan-een-subtropisch-zwembad-en-is-cashgeld
2 Het Laatste Nieuws
3 Het Nieuwsblad

Page 2 of 2

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén