Center Parcs – Wizzewasjes

Categorie: Center Parcs (Page 1 of 4)

Muurdecoratie Zo kan het ook

By ms

On 23 mei 2024

Na Sunparks Kempense Meren en Center Parcs Eifel, ging ik nu ook eens aan de Bostalsee naar de muurdecoratie kijken. Het waren geen schilderijen, maar foto’s.

Boven de TV hing onderstaande foto:

(Lees verder onder de foto)

en boven de eetplaatstafel hing deze:

(Lees verder onder de foto)

Dat dat me pas opviel nu we er voor de tweede keer waren, jawel in het zelfde huisje, maakte dat ik me ineens afvroeg wat er nu eigenlijk boven in de slaapkamer hing.

Volledigheidshalve, hier onder geplakt.

(Lees verder onder de foto)

Dat is natuurlijk omdat je zou weten dat je niet in bed moet liggen eten, want een TV hangt daar ook, maar dan aan het voeteneind.

Er zijn mensen die denken dat de natuur er enkel is voor hun vermaak. Daar zijn al voorbeelden genoeg van geweest, denk ik. Denk maar aan wildparken waar men zomaar even een grote wilde kat van dichtbij wil gaan bekijken.

Er zijn ook mensen die denken dat ze alle regels aan hun laars mogen lappen en die dan, als er wat gebeurt, de schuld in andermans schoenen schuiven. Daar zijn ook al voorbeelden genoeg van, denk ik ook.

Denk maar aan alle waarschuwingsborden die genegeerd werden en waarna de overtreders klacht neerleggen omdat die waarschuwingsborden hen niet tegen hielden.

Daaraan dacht ik, toen ik aan de Bostalsee de informatie las dat er ook een imkerij was en we de bijenkasten in de wei zagen staan.

(Lees verder onder de foto)

Iets verder, in dezelfde wei, stond het waarschuwingsbord.

(Lees verder onder de foto)

En mogelijk weet niet iedereen dat, mogelijk bestaat de kans dat er mensen zijn die denken dat wespen steken en bijen niet, maar dat is dan verkeerd gedacht. Dus ja, die waarschuwing? Waarom niet?

Maar ik dacht er toch even bij, dat bij eventuele bijensteken er klachten zouden kunnen komen over te weinig veiligheidsvoorzieningen of over slecht getrainde bijen.

De reviews

By ms

On 14 mei 2024

In Center Parcs

Als een vakantie er op zit, kunnen we natuurlijk de vraag over onze ervaring verwachten. Ze waren er snel bij, zaterdag morgen rolde die al mijn inbox in. Maar geven doe ik die niet, dat doe ik niet, zo goed als nooit, enkel in uitzonderlijke gevallen.

Net een dag of twee voor ons vertrek had ik gelezen dat die recensies -die nu opeens reviews¹ moeten genoemd worden- zo gemakkelijk te krijgen zijn dat ze zelfs door een niet bestaande firma kunnen verkregen worden², zodat het niet bestaande bedrijf zelfs een 4,5 op 5 kan scoren.

Waarop het natuurlijk niet kan mankeren dat er een vervolg op komt. Deze keer ging het artikel uitvlooien bij welke bedrijven je het gemakkelijkst een valse recensie neerpent en waar het al iets moeilijker gaat³.

Kijk, mijn mening -ongevraagd zelfs- is dat ik betaal voor iets of het nu een verblijf of een aankoop is en dat ik logisch gezien kan verwachten dat dat goed gaat. Gaat dat niet goed, dan kan ik klagen, maar dat zal ik dan wél persoonlijk met de firma of de aanbieder regelen. Komt het dan nog niet goed, dan kan ik verdere stappen ondernemen.

Maar om nu telkens na een aankoop -zelfs bij Veritas na het aanschaffen van een paar krimpparels vragen ze een recensie- als een brave seut een heel opstel te gaan schrijven over het hoe, het waarom en wat “het” nog meer, lijkt me te sterk op het obligate opstel na een schooluitstap waardoor je die hele uitstap al ging verwensen nog voor je vertrok.

Als Center Parcs me mijn mening vraagt over serieuze zaken, antwoord ik wel. Zoals nu een kleine poos geleden, toen ze wilden weten wat ik ervan dacht moest ik geld op die digitale armband -die ze nu stilaan overal invoeren als sleutel en toegangspas- kunnen zetten wat -volgens hen- mijn verblijf zou vergemakkelijken en ik geantwoord heb dat ik mijn verblijven zo al gemakkelijk genoeg vind …

… maar dan wat aangekleder verwoord.

____________________
¹ Recensies
² Het Nieuwsblad
³ Het Nieuwsblad

Afrekening in wandelland Foto-strip

By ms

On 13 mei 2024

In Center Parcs

Beestjes op vakantie

By ms

On 12 mei 2024

In Center Parcs

De Gewone wijngaardslak. De eerste dag, iets na de middag, zag ik een bleke bol in het gras van ons tuintje. Een zwam, dacht ik maar dacht verkeerd.

Het was een Gewone wijngaardslak. Het beest was enorm.

Tijdens onze wandelingen en in het park kwamen we een beetje overal van deze mastodonten tegen. Ik nam ze niet allemaal op foto … de meeste wel.

(Lees verder onder de foto)

De eekhoorn. De regen en het binnenzitten van die maandag beu, sprong ik, tussen twee buien in, in mijn vest, kondigde aan dat ik eens naar de Market Dome wou gaan en een foto zou nemen van het meer. Ik vertrok, Luc ging niet mee.

Toen ik wat later met foto en een zjat Americano terug aankwam in het huisje wist Luc te vertellen dat hij een eekhoorn had gezien, maar niet zo dichtbij als die van vorige september. Hij heeft nog meerdere keren gezegd: “een eekhoorn” maar hij zit dan wel met zijn gezicht naar het venster tijdens het eten, ik met mijn rug.

Die eekhoorn? Daar ergens in die bomen.

(Lees verder onder de foto)

De goudvink. Nog diezelfde maandag avond landde het vogeltje in ons hofke. “Wat is dat voor iets?” dacht ik luidop. “Een roodborst” zei Luc. “Neen” zei ik en nam een foto en vroeg uitleg aan Obsidentify. “Een goudvink” zei die.

“Er zat een roodborst ook” zei Luc, daar onder het ligbed. Mja, dom van die roodborst, nu staat hij niet mee op de foto.

(Lees verder onder de foto)

De reebok. En we spreken nog altijd van die maandagavond, toen Luc zo tegen het vallen van de avond aan een kreet uitstootte waarvan ik dacht dat mijn tikker het niet ging overleven.

Want, zo zei hij, er was gewoon een ree gepasseerd tussen de vensterdeur en de barricade. Toen ik mezelf weer bijeen had geraapt en het fototoestel ook, ging ik buiten een kijkje nemen en stond dat beest daar voorbij het stukje van de buren gewoon tussen de bomen naar mij te kijken. Ik nam enkele minderwaardige foto’s. En ik zou me daarmee moeten content stellen hebben, ware het niet …

“Nu is die daar al voor de tweede keer gepasseerd” zei Luc en ging fluisterend verder “en hij staat nu achter u”. Ik nam stillekes het fototoestel, draaide me voorzichtekes om én gelukkig zat ik half verscholen achter het overgordijn, zodat ik daarnaast de foto’s kon maken. Die waren al stukken beter.

(Lees verder onder de foto)

De muis die ’s avonds voor de achterdeur het beton zat te stofzuigen heb ik niet gefotografeerd.

De merel, die ons tijdens ons volledige verblijf heeft verblijd met zijn vrolijke gezang wél … zij het vanachter het overgordijn en nogal flou.

(Lees verder onder de foto)

De uil. Op dinsdag 7 mei heeft die uil nogal zijn werk gehad. Dat beest wist van geen ophouden en oehoede de hele voormiddag lang.

(Lees verder onder de foto)

Dat het de uil op de foto zou zijn betwijfel ik, want die keek nogal bozig maar de uil, waarover ik het heb, had het dan ook ontzettend druk met Lucs telefoon, waar hij inkomende whatsappkes mag -en moet- melden.

Aan en rond de Bostalsee

By ms

On 11 mei 2024

In Center Parcs

In september 2023 waren we voor de eerste maal aan de Bostalsee¹ en op de wandeling rondom het meer kwamen we voorbij:

(Lees verder onder de foto)

Geen vermelding, geen plaatje, geen naam noch van beeld noch van kunstenaar.

Een ietsje verder zagen we:

(Lees verder onder de foto)

En weer geen gegevens, maar een dag of twee later zag ik volgende plaatje:

(Lees verder onder de foto)

En toen ging ik even aan het googelen. De Skulpturenstraße² loopt van Sankt Wendel naar Bosen² en maakt deel uit van een groter geheel.

Er zijn er wel meer van die Skulpturenstraßen und -Wegen die bij “Straße des Friedens – Straße der Skulpturen³” in Europa behoren.

(Lees verder onder de foto)

We wilden die wel afwandelen, maar men maakte gewag van 25km en dan ben je nog niet terug. En omdat we geen zin hadden om daar naar bussen en bushaltes te gaan zoeken, gingen we vanuit ons verblijf een aantal kilometer die Straße richting Sankt Wendel volgen.

We kregen geen enkel beeld te zien en keerden onverrichter zake terug en beloofden onszelf dat we tegen volgende keer, wél de busdienst naar Sankt Wendel zouden raadplegen en dat we dan vandaar de 18km richting Bosen zouden nemen, maar niet tot in Bosen, maar wel tot aan ons verblijf.

En terwijl we daar toch waren boekten we al voor “de volgende keer”. Het was ons zo goed bevallen dat Luc het park verkoos voor ons verblijf rond zijn verjaardag.

De tijd is er overheen gegaan en veel gedachten ook. Uiteindelijk hebben we beslist die kunstroute niet af te wandelen, vermits we op het stuk dat we wél deden, geen beelden meer stonden behalve de twee die hierboven op de foto’s staan.

En ergens in de aanvang van de lente van dit jaar besloten we het anders aan te pakken. De plannen waren er dus al, maar hoe we ze realiseerden komt in de loop van de volgende dagen nog aan bod … of misschien niet.

Vast staat enkel: we waren er nog maar pas en het was al voorbij.

pske van mske:

Googelen gaf me ook meer info over de twee beelden hierboven op foto: “Leo Kornbrust: Liebesthron (1979) – Bostalsee” en het tweede: “Shlomo Selinger: „Requiem für die Juden“ (1980) – Bostalsee.

De foto’s van het project vind je hier⁴. Maar wellicht staan niet meer alle beelden tentoongesteld.

____________________
¹ Bostalsee
² Straße der Skulpturen St. Wendel
³ St. Wendel
⁴ Straße des Friedens – Straße der Skulpturen in Europa
____________________

De vierde dimensie

By ms

On 26 maart 2024

In Center Parcs

Over de vierde dimensie¹ is al veel geschreven, maar de meningen zijn blijkbaar erg verdeeld zodat ze niet echt een volledig bewezen waarheid bevatten.

Ook las ik zelfs dat de vierde een soort lift is tussen de derde en de vijfde dimensie².

Mijn persoonlijke gevoel bij de vierde dimensie is die, waarbij het lijkt alsof ik constant in een dimensie leef, waar ik dan wel de anderen zie, maar zij mij niet.

Zo gebeurt het me telkens dat, waar iets te zien is, zo iemand van twee keer zo breed en twee keer zo groot als ik, vlak voor mij gaat staan. Veel sportevenementen heb ik zo al meegemaakt waar ik onder de oksels van één of andere lomperik door moet kijken. Ik probeer wel telkens om vooraan te staan of ergens waar niemand anders wil staan. Maar net dàt lijkt de uitdaging om mijn plaatske een goed plaatske te vinden.

Zeg ik er wat van? Neen.

Dat vierde dimensie gevoel had ik ook weer bij Center Parks, met een paar spelende kinderen die een paar huisjes verder dan wij vakantie hielden. Als we buitenkwamen leek het net of we onzichtbaar waren. Ze gingen zo op in hun spel dat we moesten opletten dat ze vooraan niet tegen ons op botsten terwijl we ook moesten uitkijken dat ze achteraan niet op onze hielen reden. Met hoeveel ze waren hebben we niet geteld, 4? of 6?, maar het leek wel een hele school en we hadden geen ogen genoeg om lijf en leden te beschermen.

Kinderen die zo overtuigd buiten spelen, je ziet het niet zo vaak meer.

Iets heel anders was dat ene kind dat, een paar bochten verder, ons met een stok voor zijn borst, met boos starende ogen op ons gefixeerd, stond op te wachten, een beeld waarbij ik ineens Chucky³ in mijn gedachten kreeg. Werkelijk, ik had het onbehaaglijk voorgevoel dat hij mij met die stok een slag zou verkopen.

Ineens komt daar een man buiten gestormd en die roept iets, waarop die kleine de bosjes in duikt, daar een voetbal uit de struiken plukt en die daar een schop van jewelste geeft richting huisje.

Ik heb niet achterom gekeken.

pske van mske:

Mijn vergelijking gaat niet helemaal op, want zie je, als ze iets van mij/ons nodig hebben dan lijken wij wel de enige personen op deze aardbol die hen kunnen helpen. Maar dat is dan weer een ander verhaal.

____________________
¹ Vierde dimensie
² Inspirerend leven
³ Chucky

Het Bruegelhuis

By ms

On 24 maart 2024

In Center Parcs, Za za, ze & zo

Natuurlijk weten we dat, als we naar Center Parcs Erperheide gaan, het daar voornamelijk om het wandelen gaat. We zitten er in de buurt van Bosland en vanuit het park zijn er ook wel een paar mogelijkheden om te wandelen zonder de auto van de parking te moeten halen.

Maar wat doe je dan voor de rest van de dag? Je kan toch niet met halve dagen in de Market Dome gaan hangen. Allee, wij toch niet.

We zouden er kunnen gaan zwemmen, maar in bepaalde regio’s in Duitsland was het vakantie. In Nederland mogelijk ook, gezien het aantal Nederlandse nummerplaten met bijhorende kinders. Dus er waren ballekes genoeg in de soep.

Maar in Peer op het marktplein is een Bruegelmuseum, vond Luc. Het zou dan wel enkel om reproducties gaan, maar dan wel van Pieter Bruegel de Oude.

En al stond er bij dat het een familiezoektocht betrof, we trokken onze stoute schoenen aan en gingen een kijkje nemen. Zoals Luc het zegt: als we telkens moeten wegblijven waar hun doelpubliek jonger is dan 15 dan moeten we nergens meer zijn.

Al bij al was het een aangenaam bezoek. We waren er helemaal alleen met de Oude Pieter.

Is het aan te raden? Ik weet het zo niet. Het zijn nu eenmaal reproducties.

Maar anderzijds, waar vind je alle schilderijen van Pieter Bruegel de Oude onder één dak? Om de originelen te zien zou je de hele wereld moeten afreizen.

Neen, wij namen geen deel aan de zoektocht, maar toch waren we content dat we het bezochten, wij vonden het het bekijken waard.

We zijn daarna nog wel even in de Market Dome gepasseerd voor een drankske en gelukkig zaten de ballekes nog in de soep.

____________________
¹ Het Bruegelmuseum

Center Parcs Erperheide

By ms

On 22 maart 2024

In Center Parcs

Wat is dat toch met dat park? De vorige keer ook al.

Toen hadden we twee midweeks geboekt: één in de Eifel en één in Erperheide. Toen hadden we ook -niet geboekt- de coronaperiode waardoor de twee midweeks een paar keer opschoven om uiteindelijk te resulteren in één midweek … in Erperheide.

De eerste dag, eerste kennismaking met het park, hadden we zoiets van “dit is het toch niet”, maar we gingen uiteindelijk, uiterst tevreden over ons verblijf, naar huis.

Toen we dus via Touring Wegenhulp een korting konden krijgen bij hun partner Center Parcs hebben we niet geaarzeld. En toen Luc opperde dat Erperheide toch wel prettig was geweest, was de beslissing snel genomen.

De eerste dag hadden we zoiets van “dit is het toch niet”, maar we kwamen uiteindelijk, uiterst tevreden over ons verblijf naar huis.

Kunst in de Eifel

By ms

On 14 december 2023

In Center Parcs

Zei ik al dat in de huisjes van Center Parcs veelal dezelfde decoratie te vinden is? Ja dat deed ik al. Ergens herinner ik me waterlelies maar ik weet nu niet meer bepaald waar. Maar in de Eifel zijn het Eifeltaferelen.

Toen ik het voor het eerst zag vond ik onderstaande rechtsboven wel iets hebben. Nu we het al telkens opnieuw zagen, vind ik het niks speciaals meer al vind ik het nog altijd het meest typische van de drie.