Kinesiste – Wizzewasjes

Samenloop

By ms

On 28 februari 2024

Vorige vrijdag reden we naar Antwerpen. We hadden gelezen over het schilderij van James Ensor -De Vertroostende Maagd¹– dat nieuw aangekocht werd en tijdelijk te zien was in het MAS, alvorens langdurig naar het MSK verhuisd te worden.

We konden er dan een daguitstap van maken en ook nog eens binnenlopen in het KMSKA. Ik wou deze keer nog eens een bezoekje brengen aan de Madonna omringd door serafijnen en cherubijnen” van Jean Fouquet.

We parkeerden de auto ergens langs de straat -want op vrijdag is er markt op de parking van de PIDPA- en namen de tram. Geloof het of geloof het niet, van het Kiel naar het MAS zit je haast een uur op die tram, met overstap.

Na het MAS namen we de tram naar het KMSKA. En na het KMSKA namen we de tram terug naar het Kiel.

Daarna reden we naar een boekenverkoop voor het goede doel een half uurke verder. Daar zouden we ook een paar boekendozen afgeven. En ondanks dat ik het karreke had meegenomen heeft straffe Luc toch maar een doos van de auto tot onder de luifel gedragen.

Op zaterdag is hij te voet naar de Rally van Haspengouw gestapt, niet langs de veldwegen binnendoor omdat je daar niet overal door mag tijdens de rally, je moet er op sommige plaatsen zelfs inkom betalen, maar langs de straat, wat natuurlijk een heel eindeke om is.

Op zondag stonden we om kwart voor zeven ’s morgens op de carpoolparking op Bollie en kleindochter te wachten om samen verder naar het sportevenement te rijden. Kleindochter stopte haar spullen in de koffer en Luc klapte het deksel dicht.

We komen aan de sporthal, ik stap uit, Bollie stapt uit, kleindochter stapt uit en haalt haar spullen uit de auto.

Tot hier is het verhaal nogal saai. Niet soms?

Maar waar is Luc? Die komt met alle moeite ter wereld uit die auto en staat krom gebogen te proberen om recht te geraken, zet met moeite een paar strompelstappen en zegt dat er iets in zijn rug zit.

In januari pas waren de twee sessies bij de kinesiste afgelopen. Hij doet nog dagelijks meermaals zijn oefeningen en toch had ik de laatste weken al gemerkt dat hij soms eens naar zijn rug tastte.

Eens hij zondag recht was ging het verder vlotter. Maar maandag was het weer koekenbak. Zitten en dan rechtstaan blijkt nu weer een probleem. Gisteren vond ik hem toch een ietsje eleganter opstaan.

Wat is de oorzaak? Een samenloop van omstandigheden?

____________________
¹ MAS

Kra kra kra …

By ms

On 20 december 2023

In Za za, ze & zo

We stonden in een winkel aan de kassa aan te schuiven toen mijn telefoon ging en ik de hele wachtrij verraste door zomaar in het niets tegen niemand luidop te gaan praten. Ik vertelde de beller dat ik in een winkel stond en ze zou me terugbellen. Maar ik wou eerst wel weten wie ze was, als ik een ongewenste beller al zou kunnen ontmoedigen …

Maar dat was het nu juist. Het was geen ongewenste beller. Het was de firma van onze waterontharder voor een afspraak voor het jaarlijks onderhoud. Ik liep naar buiten, maakte een afspraak voor gisteren, waarbij ik mijn agenda niet kon bekijken om een paar redenen waaronder het feit dat ik nooit te maken krijg met opbellende afspraakmakers. Dat gaat altijd per e-mail of sms.

Natuurlijk bleek achteraf dat Luc die dag naar de kinesiste moest. Maar ach, ik ben een groot meiske en kon toch wel mijne plan alleen trekken zeker …

Vorige zondag begon Luc af en toe hevig te hoesten. Maar dan echt maar af ten toe, maar hij had wel een vervelend gevoel in zijn keel.

Maandag in de vooravond kreeg ik een vervelend gevoel in mijn keel en jeukende oren, maar jeuken dat die deden. En ik wist hoe laat het was.

Dinsdagmorgen, bij het ochtendgehoest, vroeg Luc: “Zou ik niet beter de kinesiste afzeggen?” Dat deed hij.

Voor de man van de waterontharder hebben we wel ons mondmasker opgezet en afstand gehouden.

Gisteravond kraste mijn stem als die van een heks omringd door een kraaienkoor. Wat dat straks gaat geven bij het opstaan …

De -niet zo grappige- limerick

By ms

On 28 maart 2023

In Gerijmd, Za za, ze & zo

Over alles kan je blijkbaar rijmen. Soms helemaal zonder moeite te doen rolt het zomaar naar binnen en slaan je vingers het op je toetsenbord.

En al is een limerick dan bedoeld om geestig te zijn, de invallende muze stoort zich daar niet aan:

Er was eens de voorbije week
Die, als je ze nadien bekeek,
Geschrapt mocht zijn
Veel zeer en pijn
Zodat het wel op pesten leek

[© ms – 26 maart 2023]

Wat was er gebeurd? Weten wij dat? Neen, dat weten we niet.

Na een geslaagde zondag in Antwerpen, kwam Luc op maandag uit bed en voelde iets in zijn rug schieten. Na een poosje ging het beter. Volgens de kinesiste had het waarschijnlijk toch iets met zijn spieren te maken. Hij bracht wel een bal met gewicht mee, om te oefenen.

Op woensdag heeft hij de hele dag last gehad en op donderdag heeft hij de hele dag op de zetel gelegen, niet wetend welke houding aannemen van de pijn.

Donderdagavond hebben we, samen, de marathon van de woonplaats geschuifeld. Gewoon stappen lukte niet echt, maar op het laatst kon hij wel al kleine stapjes zetten zonder op mijn schouder te steunen.

Vrijdag? Niks meer. Of jawel, maar die zware crisis was bezworen zodat we konden gaan zwemmen.

Zaterdag deden we het rustig aan en zondag waren we op stap.

Ik kon dit gisteren al posten, maar dan kwam het veel te kort na al die andere krakkemikkige verhalen en bovendien wilde ik eerst wel de mening van de kinesiste weten.

Dat met die bal gewicht? Daar is hij na twee keer mee gestopt. Het ging niet.

Wat ik niet begrijp is dat men wel zegt dat je door je knieën moet gaat om iets op te heffen maar dat hij die bal gewicht wél met gebogen rug moest omhoog halen en laten zakken.