Amke en Ella gingen slapen. Ella nam haar nijlpaard en haar doek, ze namen beiden hun tutjes. mske keek even rond maar zag Slaapkonijn niet. “Die zal al in bed liggen” dacht ze.

Boven ging het fout. Amke keek beduusd, in het bed, achter het bed, overal, overal, overal … Ineens bedacht ze: “nog in de zak van Oma”. Slow zocht beneden, ook in de zak van Oma. Geen Slaapkonijn.

Amke trok haar pantoffeltjes terug aan, slifslefte naar beneden en keek ontzet waar de zak van Oma moest staan, die stond er niet, die stond niet op zijn plaats maar dat hebben ze haar maar niet gezegd aangezien Slaapkonijn er toch niet in zat. “Aiaiai” dacht mske “die zit nog in de auto” en met die auto waren Bollie en Zoneke weg. Amke keek verschrikt. “Kom” zei mske “we gaan dat eens gaan oplossen” en ze nam Amke terug mee naar boven. Ze gingen allebei op bed zitten, Amke trok even een lipke en toen zuchtten ze alletwee heel diep. “Weet je wat we gaan doen?” zei mske en ze legde haar planneke voor. Ze stopten alle aanwezig knuffels, behalve Slaapkonijn, bij Amke in bed. “En als mama en papa thuis komen, brengen we direct Slaapkonijn naar bed” zei mske. “Dat is goed” zei Amke” nam haar tutje en ging slapen.

Toen Zoneke en Bollie terug kwamen, vroeg Bollie: “wou Amke goed naar bed?” en toverde Slaapkonijn van achter haar rug tevoorschijn “Ja hoor” zei mske “helemaal geen probleem”. “Vergeet straks niet van Slaapkonijn in bed te stoppen” zei ze toen ze vertrokken. mske vraagt zich af wat Bollie van de noodoplossing gedacht heeft.

Het waarom van volgend verhaal kan ik niet vertellen … omdat ik het zelf niet weet. Maar door die werken en aanverwanten zijn er hier een paar zaken niet meer op orde.

Gevolg daarvan is dat Slow, telkens er een broodzak leeg is, die op een prop propt en die over mskes hoofd in de vuilbak tracht te gooien. Met de nadruk op “tracht”.

Gisteren had mske echter een lege broodzak. Jawel jawel, Slow en mske eten verschillend brood. Slow eet meestal wit en af en toe een donkere en mske eet donker met af en toe eens een witte.

mske had dus een lege broodzak, propt die op een proppeke en zegt: “ik geef de voorzet” en ze gooide de prop naar Slow die hem richting vuilbak kaatste.

“We zullen dat maar niet doen als Amke en Ella in de buurt zijn zeker” gniffelde Slow. “Ik zie niet in waarom niet” zei mske “we mogen hen toch leren basketten”.

“Oma” zegt Amke “wij hebben nog geen boterhammekes gegeten hé” als mske de pyjamaatjes klaar neemt.

“Dat kan niet” denkt mske “anders zou Bollie dat gezegd hebben”.

“We hebben écht nog geen boterhammekes gegeten” houdt Amke vol.

“Ella?” vraagt mske. “Neen” zegt Ella die zeer druk bezig is om met het pillampje rode vlekjes op de vloer te maken.

mske maakt dan maar boterhammekes klaar.

“Natuurlijk hadden ze geen boterhammekes gegeten” zegt Zoneke later “we waren frieten gaan halen”.

Met sinterklaas hier in huis was er een klein onderhoud tussen Zoneke en Ella en Ella keek bepaald donker. “Kijk zo boos niet” zei Zoneke waarop Ella haar ogen opensperde en een koddig smoeleke trok. Dat kan je best aan Ella overlaten … koddige smoelekes trekken.

Gisteren deed Slow het er om. Eerst vroeg hij haar om eens boos te kijken, nadien om blij te kijken. Amke ging dat ook even demonstreren maar bij het boos van Amke vroeg mske zich al af hoe ze blij ging kijken.

In de auto zei Slow: “ik ben Amke, vraag me eens om boos te kijken”. En even later zaten ze te hikken van het lachen. “Ik wil een camera!” zei Slow.

En zo lang mske over die badkamer dacht en er mee begaan was, leek het net of de rest er niet toe deed, maar nu begint dat. Eerst natuurlijk die elektriciteit maar dan! Hoe gaan ze de kamer van Amke en Ella inrichten. Eigenlijk was dat oorspronkelijk de gastenkamer maar sedert Amke en Ella dat “ons kamer” genoemd hebben …

Amke had gesproken over stapelbedjes. Maar wat als er eens andere gasten komen?

Hier staat nog een mooi oud bed, maar het is een twijfelaar. Voor een klein Amke en een kleine Ella is een twijfelaar meer dan ruim genoeg, maar wat als er eens andere gasten komen?

Dus eventuele gasten van Slow en mske, het is geweten hé, ofwel flok genoeg zijn om op dat bovenste bed te geraken ofwel graag heel kort bij je partner liggen.

mske wou vanmiddag weer rijspap maken. Weer? Jawel en dat al voor de derde keer. Maar het is niet door gegaan, door omstandigheden. De eerste keer op speciaal verzoek. Dat viel enorm tegen, want blijkbaar was die rijst toch onderhevig geweest aan de vochtproblemen, ondanks hij toch wel verpakt zat in een speciaal buidelke.

Het resultaat was dat Ella zei dat ze de rijstpap niet ging opeten. En toen mske zich wou opofferen dacht ze: “bweik, dat ding is verdoeft”. Zodoende maakte mske dees week maar terug rijstpap.

Maar nu hebben ze er nog altijd zelf geen gegeten. Zodoende …

Hopelijk zal Ella nu geen tegengoesting hebben van rijstpap, maar dat denkt mske van niet. Want haar eigen eerste kennismaking ermee was ook niet vlekkeloos verlopen.

Ze gingen dan maar verstoppertje spelen. Niet Slow en mske natuurlijk, zij mochten de goeie plaatskes uitzoeken.

Met Ella verstoppertje spelen is één van de leukste dingen die je kan bedenken.

Je zoekt haar een uitgelezen plaatske en Amke zoekt en zoekt en zoekt en vindt niet. Wie verliest zijn geduld? Niet Amke maar Ella. Ze gaat hoorbaar zuchten of krabbelt wat aan de deuren of ze komt met haar hoofdje achter het hoekje uitkijken.

En dan gaat Amke zich verbergen. Ella telt tot 10, draait zich om. “Nog niet” gillen Slow en Amke en mske gelijk. Ella draait zich terug naar de muur en telt tot 10 en draait zich om.

Vrije interpretatie van een bestaand spelleke … ’t is ne keer iet anders …

“Gaan we het K3 spel spelen?” vroeg Amke en wees het koffertje op de kast aan.

“Neen hoor” zei mske “dat duurt veel te lang”.

“Oh maar” zei Bollie behulpzaam “ik zal het volgende week al klaarzetten tegen dat jullie komen”.

mske vraagt zich af of ze Sinterklaas zou kunnen overtuigen om een drumstelleke, of 2, te brengen.