Er was het artikel waarin verteld werd dat het leven van vrouwen écht zwaarder is omdat hun gezondheid wordt verwaarloosd¹ en het raakte een gevoelige snaar.

Natuurlijk kan ik niet voor alle vrouwen spreken. Natuurlijk denk ik soms over bepaalden dat ze lijden aan hypochondrie. Maar het is wel een feit dat ik al vaker dan vaak, maar niet constant, heb gedacht dat ik er gewoon niet lijk toe te doen.

Daarom heb ik eens een lijstje opgemaakt van de huisdokters die ik in mijn leven heb geconsulteerd met mijn ervaringen daaromtrent.

Een heel simpel voorbeeld? Als ik lees over menopauze bij anderen, hebben die altijd wel één of ander hulpmiddel gekregen. Ik? Iedere vrouw moet daardoor hé madam! Voilà. Daarmee wordt het wat duidelijk?

Maar blijkbaar ben ik daarin niet alleen, als men het zelfs als algemeen voorkomend als nieuwsbericht in de media gaat zetten.

Die huisdokters dus …

Wel, die heb ik netjes in een lijstje gezet voor mijn eigen herinnering, al denk ik niet dat ik ze zal vergeten. Maar dat lijstje is dus niet voor publicatie geschikt.

Nu ben ik gezegend -en nu ga ik efkes hout vasthouden- want ik ben haast nooit ziek, heb een beetje artrose, mijn oren zijn niet meer hoe ze moeten zijn, ik draag een bril, maar al bij al vind ik dat ik op gezondheidsvlak goed scoor.

Behalve … die hevige stressaanvallen op bepaalde onverwachte momenten. Ik ken de oorspronkelijke oorzaak en ook zijn nageslacht, al is dat wel allemaal verwerkt. Maar het hele zaakje is nogal chronisch geworden en soms weet ik waardoor het getriggerd wordt, maar soms is er helemaal geen aanleiding toe maar kan ik zitten schudden en beven van stress.

In elk geval, toen men het begon te hebben over psychologen voor de jeugd, zou ik er eindelijk eens werk van gaan maken.

Ik sprak er de dokter op aan, die me zei dat een beetje vermageren wel zou helpen …

Ondertussen heb ik zo een afkeer van dokters, maar zo een tegenzin om ze te consulteren omdat ik toch altijd het deksel op de neus krijg, waardoor ik voor de kleine ietsjes, die mijn broer kleine bobokes noemt, wel zelf een oplossing zoek –al ben ik er dan tegen– en ook voor die stress een bevredigend medicijn vond.