Toen mske na haar danspartij aankondigde dat ze in beweging wou blijven en ze dus eens aan dat jobke ging beginnen dat al lang gedaan had kunnen zijn en dat dan zondag ook effectief deed kwam ze al rap tot de constatatie dat ze daar met een stoel wel aan kon maar dat dat toch nog iets te laag was om tot aan het plafond te geraken. Ze zei dan ook dat ze eerst zo hoog mogelijk ging en daarna de ladder zou halen.

Iets later kwam Slow met de ladder en met een serieus verschot in zijn rug aandraven. Bij het opnemen van dat ding was er iets in zijn rug geschoten en het schoot er zo direct niet uit.

Gistermorgen is hij dan als een ouwe pee uit bed gekomen, hij was ineens zo groot niet meer want hij liep dubbel geplooid. mske haalde de Algipan uit de verzorgingskorf en wreef zijn rugske in. Dat dat er goed aan deed bleek toen hij iets later hier weer de pronte kwam uithangen maar dat was niet van lange duur. Oh neen, iets later liep hij weer gebukt richting zetel.

Toen mske dan aan het eten wou beginnen -aangezien de chef in twee gevouwen op de zetel lag- zag ze waarvoor hij iets ervoor uit zijn zetel was gekomen. Alle ingrediënten stonden klaar.  Er stond zelfs al water in de kookpot.

De volgende inwrijfbeurt met die Algipan deed er ook beslist goed aan want toen mske met de ladder naar boven ging om daar de werkzaamheden verder te zetten ging Slow  mee om te zien dat ze er niet afviel.

Ik ga er toch efkes bijzeggen dat dat niet is om met Slow te lachen en dat mske dat dan ook erg geruststellend vond al zou hij niks kunnen doen hebben als ze daar wél zou afgevallen zijn. Het was een moeilijk gevalleke. Die ladder moest eigenlijk kops tegen de halfsteense muur staan waarnaast de diepte gaapt. Halfsteense muren vertrouwt mske niet. Zodoende had ze de ladder tegen de volle muur van de overloop gezet en was er achterstevoren gaan opstaan.

Zo tegen donker aan wist Slow te zeggen dat vandaag de mannen van de GFT kwamen en de bak zat vol. Slow had vorige week nog een sticker gehaald voor de gelegenheid. Dus nam mske de GFT bak en rolde die richting poortje. En Slow ging mee, ah ja, iemand moest toch die sticker dragen. Toen de bak schoon op de daartoe voorziene plaats stond ging Slow die sticker rond dat handvat … “krak” zei die sticker, in twee stukken. Slow kent ook het einde van zijn force niet.

Vanmorgen kwam hij nog altijd krakkemakkig uit bed maar blijkbaar was het toch beter want toen mske opstond had hij al brood gehaald. Hij zat een ganse tijd hier aan de pc. Hij ging wat op de zetel. Hij maakte het middageten. En daarna ging hij terug efkes op de zetel.

Nu komt hij net naar hier en zegt: “ik zou willen rijstpap maken”. mske heeft gezegd dat ze hem gaat vastleggen als hij zich niet rustig gaat houden tot het volledig gedaan is.

Het is nochtans de Giro, maar ik denk dat hij dat niet echt een schoon koers vindt.

Vannacht om half twee ging het alarm ergens in de buurt. Dat alarm is op de jaren dat we hier wonen wel al eens meer af gegaan zo op de ochtend of in de dag. Op één van die dagen heeft dat alarm een anderhalf uur staan biepen. Dus je kan peizen dat mske vannacht dacht: “oh neen, ’t is niet waar hé”, maar het stopte. Slow had niets gehoord en sliep ongestoord verder.

Om vijf uur werd mske wakker omdat Slow in zijn floerevaan over de overloop liep. Hij kwam terug in bed en het alarm ging weer. Het stopte. Om twintig voor zes, om tien voor zes en om twee voor zes is dat alarm telkens terug afgegaan.

Om enkele minuten na zes begon Lawijtmaker te blaffen. “Is die duif al gepasseerd?” vroeg Slow.

Nu moeten we zeggen dat Lawijtmaker sedert mske haar stoute schoenen aantrok ’s morgens geen lawaai meer maakte. Ook hebben we de duif niet meer gehoord vanaf Slow en mske gisteren naar Amke en Ella vertrokken.

mske die geen ervaring heeft met alarmsystemen had om twintig voor zes op de klok gezien dat het zo een drie minuten duurde en ze heeft deze morgen al naar Zoneke gebeld om te horen of het zijne ook luidop kabaal maakt. Blijkbaar is dat normaal, blijkbaar mag dat maximum drie minuten afgaan en is dat van dat anderhalf uur niet normaal geweest.

Het geluid komt, volgens Slow die, nog steeds in zijn floerevaan, voor het venster ging staan, uit de richting van het huis waarvan het achterpoortje van de tuin wel degelijk in het reukveld van Lawijtmaker ligt.

Zou dat alarm een mankement vertonen? Zouden die mensen op konzjee zijn? Of was er werkelijk wat meer aan de hand?

Ondertussen is ook nog Toke vertrokken. Op de zaterdag van pasen, vandaag twee maanden geleden, gingen Slow en mske naar het boshuizeke. Toke schoot buiten en kwam niet terug binnen. Ze stond zo wat uit te dagen aan de andere kant van de straat en dat bleef maar duren.

mske zei dat ze genoeg had van dat getreiter en ze trokken de deur achter zich dicht en reden weg. mske dacht dat Toke ’s avonds wel voor de deur zou zitten, maar dat deed ze niet. Sedertdien hebben we haar niet meer gezien.

Ze was de laatste tijd wel erg vervelend, dat heb ik hier ook al verteld maar dat was ondertussen nog veel erger geworden.  Ze had die laatste week ook zo goed als alle dagen in de gang geplast. Slow kuiste die gang dan maar telkens met nat.  Blijkbaar vond ze dat niet treiterachtig genoeg meer en begon ze ook boven op de plancher voor de badkamer.

Telkens als Slow en mske weggingen moesten ze opletten dat ze niet tussen hun benen door naar buiten glipte en als ze thuis kwamen moest mske eerst haar kabas naar binnen steken om haar tegen te houden. Ze was zo wel enkele keren buiten geraakt maar toen was ze onmiddellijk terug binnen gestoven behalve die ene keer dat de buurman hier kwam kloppen en ze daar zo gans idioot aan de overkant van de straat met Slow’s voeten stond te rammelen en dan op paaszaterdag.

“Ze komt wel terug” zei mske. Broer dacht dat ook. Broer had vroeger een zwarte kater.  Die was ook op een dag verdwenen om na zes maand terug te komen. Later verdween hij terug om weer maanden later op te duiken maar intussen was Toke naar hier verhuisd en had Broer een hond aangeschaft. Bij het zien van die hond is de kater weggestoven om niet meer terug te komen.

Momenteel denkt mske dat al dat gepest een manier was om duidelijk te maken dat ze buiten wou, dat ze weg wou. Op een avond liep er tussen licht en donker een kleine kat met het silhouet van Toke richting feestzaal. mske heeft geroepen maar ofwel was ze het niet ofwel hield ze zich stokkedoof.

mske denkt dat het ook wel zou kunnen dat ze het met mij niet kon vinden.  Ach … als ik wou spelen wou ze nooit meedoen en dan groebelde ik die bij haar nekvel en krijste ze ’t huis bijeen. Dat vonden Slow en mske ook niet leuk.  Ach ja, ik weet ook wel dat dat niet zo aangenaam was in de nachtelijke uren. Zo hebben Slow en mske een paar keer tegen het plafond van hun slaapkamer geplakt van ’t verschieten.  En Toke?  Die krijste dan wel maar ging met dezelfde nonchalance van altijd op mijn plaatskes liggen.

Ondertussen zijn Slow en mske echter gewend om ’s nachts zonder oppassen over die overloop te lopen. Ergens deze week zei mske dat ze, moest Toke toch nog opduiken, haar niet meer in huis zelf binnenlaat maar het is nog zeer de vraag hoe dat in zijn werk moet gaan … aangezien ze zo rap tussen de benen door slibbert …

Zaterdagavond werd het laat. Er was het communiefeest en daarna nog anderhalf uur rijden. Maar op zondagmorgen hebben Slow en mske dat wat ingehaald. Zondagnamiddag hebben ze dan al terug een siësteke gedaan waarop mske zei dat ze precies meer in hun bed lagen dan niet.

Gistermorgen waren ze al om half acht present, ah ja, ’t was werkendag en er kwam bezoek zo ergens in de voormiddag en de stoof moest nog efkes aangestoken want s’ochtends is ’t nog frisjes en ontbijten en douchen moest ook nog, maar dat moet alle dagen natuurlijk.

Op de middag passeerde hier de oudijzermarchand die niet de oude ijskast wou meenemen maar wel de Citroën. En toen bleek dat de appelsienen op waren. Geen siësteke dus want appelsienen gaan voor.

Maar mske kon gisteren niet goed werken, het vlotte niet en iets voor negen zei ze tegen Slow: “ik ga naar bed”, wat ze dan ook deed. Ze viel als een blok in slaap. Ze heeft nog wel halvelings Slow horen slapen komen. Ze heeft een paar idiote dromen gehad en is om half zes even over de overloop gewandeld maar echt wakker … neen, dat werd ze niet. Vanmorgen is ze om half negen opgestaan en dan nog niet met volle goesting.

Momenteel zou ze best een siësteke kunnen verdragen, maar dat gaat ze nu eens niet doen. Een mens moet naar zijn lichaam luisteren, dat wel, maar daarom moet het nog geen baas gaan spelen.

Maar toch vraagt mske zich af wat er gaande is. Dat is toch niet normaal. Zou ze iets onder de lenden hebben of hebben ze hier een zwerm tsétsévliegen losgelaten?

Toke heeft mske aangevallen!

Het was al een pozeke bezig. Wete tees nog? Sedertdien is dat alleen maar erger geworden. Het lijkt er op of Toke altijd iemand moet hebben om te ambeteren. En toen Mouche stierf was er niemand meer, want ik ik ben een braaf beest maar als Toke mij ambeteert dan laat ik mij niet doen en krijst ze ’t kot bijeen.

Dus bleven enkel Slow en mske over. Ze had indertijd, voor ik vertelde dat ze het uithing, bij het altijd op de meubelen zitten ook al op de kapstok gezeten maar sedert die ragebolaffaire was ze daar afgebleven. Nu was dat herbegonnen. Zo schoten Slow en mske eens midden in de nacht wakker van een vreselijke slag. Ten waren geen zeven vlooien, maar Toke die de houten eend van de kapstok gestoempt had. Sedertdien ging ze er terug op liggen. Dik tegen de goesting van mske, die eens met een zwarte cape vol kattenhaar in ’t stadje stond en zo naar ’t stadhuis mocht.

Bovendien kreeg Toke ook de onhebbelijke gewoonte om voor hun voeten te gaan lopen als ze de trap op of af gaan of net voor hun voeten uit te schieten als ze op de overloop lopen. Niet per ongeluk maar zo echt treiterachtig. Gaat één van beiden naar boven, dan rent Toke naar beneden maar zo dat ze, ofwel over haar sjoempelen, ofwel dat ze efkes moeten inhouden om niet over haar te sjoempelen. Gaat één van beiden naar beneden, dan rent Toke naar boven, zelfs als ze daarvoor eerst snel naar beneden moet lopen om terug naar boven te kunnen, om dan net voor hun voeten efkes te haperen. Zo heeft ze eens gekrijst, toen Slow, ’s nachts op blote voeten, haar niet had gezien. En zo heeft mske al twee keer gedacht dat ze beneden zou zijn zonder de trap te gebruiken.

Dat hoeng mske haren appel uit en toen ze gisteren naar beneden kwam en Toke, met gebruik van haar klauwen,via haar goretex jas op de kapstok zag klimmen werd ze boos. Ze brulde! Ze hebben de jassen in de zetel gelegd en wilden eens deftig overleggen wat er nu moest gebeuren.

Vandaag echter ging mske naar boven en ziet Toke komen en mske haperde al vóór Toke haperde -’t is te zeggen, ze zette haar rechter voet al op de hogere trap en bleef staan- en dat had Toke niet verwacht. Ze draaide zich om en liep terug naar boven om op de overloop te gaan zitten … mokken (?). Toen mske terug naar beneden ging hing Toke half door de balustrade en mske dacht dat ze op haar hoofd zou springen, maar dat deed ze niet.

Het was pas toen mske en Slow wilden vertrekken en mske nog snel efkes naar boven ging dat ze in het terug naar beneden komen Toke zag komen. En Toke wou tussen haar en de balustrade door -dat dacht mske- maar neen, het beest vloog recht op haar been en klauwde en bleef daar gewoon aan hangen.

mske zegt dat Toke gewoon haar zin wil doen in huis en dat, dat denk ik niet dat mske over haar kant zal laten gaan. Ik peis dat we een serieus probleem hebben.

Zaterdagmorgen en het bed is leeg, niet leeg natuurlijk want jij ligt er nog in, maar putteke nacht ligt er gewoonlijk meer in dat bed dan jij alleen.

Zaterdagmorgen dus en het bed is leeg, je gooit het beddegoed af, schiet in je flanellen hemdeke en in je sleffers, je neemt je gsm en je bril en sleft de overloop over, bovenaan de trap geniet je nog even van het zicht van je eigen imposante traphal voor je naar beneden gaat.

Het is er warm want de stovekes branden goed, je moet ze wel nog efkes opkoteren maar voor wat hoort wat.

Je ontbijt staat op tafel, je geliefde heeft al vers brood gehaald en zelfs de vellekes zijn al van je salami verwijderd.

Aan je pc staat de tas thee al te doempen en je wordt verrast door een kleinigheidje dat hij achter zijn rug verborgen houdt. Een formulier van “3.000 for life”. Je wint dan wel niet maar het heeft je toch een pozeke rozige dromen opgeleverd.

De badkamer is op temperatuur en het water is heet en je besluit ineens zijn voorstel om je rug te wassen toch maar te accepteren. Je opent de douchedeur en roept: “kom je?”

Zaterdagochtend en het is nog maar half elf.