“Mama” zei Zoneke, een pozeke terug “wij gaan ons een nieuwe frietketel kopen”. “Ah ja” vroeg mske “is hij kapot” “Neen, maar die is niet demonteerbaar en we krijgen dat vuil ding niet meer proper” was het antwoord en Slow wou die frietketel hebben. Die was nog niet oud en Slow zou die wel proper krijgen.

En Slow kocht een product van HG en ging vandaag twee frietketels te lijf. Terwijl hij toch bezig was, nam hij de onze dan ook maar mee onder handen. Het werkt goed, het werkt heel goed, het werkt zelfs zo goed dat hij de gradering er terug moet opzetten.

Slow had vanmiddag te kennen gegeven dat hij eigenlijk graag vanavond pannekoeken had gehad.

Om drie uur verandert hij van gedacht en zegt: “door al die frietketelerij heb ik nu wel zin in frietjes, maar die zijn op”. Dus neemt mske haar handtas, want Slow en mske verstaan mekaar zonder dat het gezegd moet worden, ze stappen in de auto en Slow zegt: “kijk eens welk schitterend weer en wij zitten binnen, we gaan eerst iets drinken. En dus hebben Slow en mske op een gewone donderdagnamiddag zomaar een kriek -en meer dan één gaan drinken en mske dacht: “die zullen ze ons niet meer afpakken”. Daarna gingen ze dan maar in de winkel binnen en kwamen met meer aan de kassa dan voorzien was en toen merkte Slow dat ze eigenlijk de frieten hadden vergeten. En hij snelde er snel om. En nu? Zoals Amke zegt:

Slow fietjes maakt!

En we blijven maar in de feestsferen en blijven over eten denken. Slow had een voorstel, een prachtig voorstel! We gaan driekoningen vieren, wel op zaterdag, maar we doen het! Niet met een kersenpit in een stuk taart, hier is iedereen evenveel waard, maar met een stapel pannekoeken. En mske verheugt zich op het bakken ervan en Zus en Zoneke komen af en dat … jawel …

Dat wordt weer smikkelen en smullen!

Toen Zoneke iets groter was deed zich ongeveer hetzelfde voor. En mske lag op de loer en ze zag hem naar de zeempotten gaan. En daarin zaten … boterhammekes. Hoe hij er in slaagde om die daar in te hamsteren weet mske nog altijd niet aangezien ze er bij zat als hij zijn boterhammekes at, maar ze vermoedt dat hij hetzelfde systeem gebruikte als met de pannekoeken.

Er was een tijd dat Zoneke nog in een kinderstoeltje paste. En ze hadden zo een mooi hoog kinderstoeltje in hout met een rieten zitting. En daarop had mske dan een kussen gemaakt. Zoneke was oud genoeg om alleen te kunnen eten, al was het dan met een minivorkje. En mske bakte pannekoeken en sneed die in stukjes zodat Zoneke die mooi kon opeten.

En Zoneke die altijd een goed eter geweest is, gaffelde die pannekoeken zo snel binnen dat mske er grote ogen van trok.

Later toen de tafel al lang afgeruimd was en Zoneke liep te spelen zag mske hem constant lopen kauwen en vroeg: “wat heb jij in je mondje” en hij brabbelde “panne-oe”. En mske hield hem in het oog en zag dat hij richting kinderstoeltje trok en dan liep te eten. En ze ging kijken en vond zijn voorraad. Allemaal kleine stukjes pannenkoek voor een honger die nog kon komen.

Dus heeft mske later steeds eerst alle pannekoeken gebakken, zodat ze bij hem kon blijven zitten terwijl hij at.

Deze morgen zijn Slow en mske naar Tienen geweest. Een beetje investeren in publiciteit voor de zaak. En toen ze thuis kwamen zei Slow: “ik heb zin in pannekoeken!”

Vroeger, toen Zus en Zoneke kind waren bakte mske iedere woensdag het één of het ander en de kinderen uit de buurt wisten dat ook. Maar sedert Zus en Zoneke volwassen waren deed ze dat niet meer.

Toen Slow en mske eens in Antwerpen in een koffiehuis zaten zag Slow dat ze daar broodpudding hadden en nam zich een stuk. En dat heeft mske ook veel gemaakt.

En nu … nu bakt ze één keer pannekoeken en vraagt hij daar toch om de twee weken om. En mske zal geen bloem of zelfrijzende bloem noch suiker meer in het groot kopen zoals vroeger maar ze gaat er toch terug meer van in voorraad hebben dan 1kg.