Publiciteit & reclame – Wizzewasjes

Hoe lang leven wij mensen al op deze planeet? Toch al eeuwen.

Hoe lang hebben wij mensen al haar? Toch ook al eeuwen.

Hoeveel van die eeuwen werden de mooie lokken bewonderd en geprezen?

Hoeveel van die eeuwen hebben miljoenen mensen, mensenlevens lang, met die haren geslapen?

Hoeveel duizenden -zelfs meerdere miljoenen- keren hebben zowel mannen en vrouwen hun lange manen al losgeschud die dan als een golvende zee over hun schouders vielen?

Nu zat ik laatst toch verwonderd te kijken naar een TV-spot en zag hoe een vrouw met loshangende haren in bed belandde en verder sliep.

En ik dacht aan al die jaren dat ik geslapen had met mijn haar in een staart omdat dat beter is voor lang haar. Of zelfs in een dot, omdat ik toch niet op mijn hoofd ga staan ’s nachts. Soms maakte ik zelfs twee staartjes, maar daar was geen reden voor, alleen maar omdat ik daar zin in had.

Maar nu, dat TV-spotje. Chapeau! Eindelijk hebben ze het licht gezien.

Ze hebben een bescherming gevonden die je ’s nachts op je haar moet aanbrengen omdat je tijdens het slapen je haar beschadigt.

Het zal gaan tijd worden.

Hoe hebben we het al die jaren, eeuwen toch klaargespeeld? De geschiedenis had er zo heel anders kunnen uit zien.

Uitgelichte afbeelding:

Fragment van afbeelding van Ryan McGuire via Pixabay.

In de week na Kerstmis, zaten we genoeglijk naar een programma op TV te kijken en de tussendoor geserveerde publiciteit voor lief te nemen, toen ik, als door een wesp gestoken, opschrok.

Daar was die akelige kerel weer! Die kerel die, in plaats van de handen uit de mouwen te steken, een gezicht trok als had men hem daar ter plaatse een talloor beschimmelde patatten voorgeschoteld en dat omdat er kalkaanslag op een wijnglas zat. En ik dacht: “Die is lang geleden”.

Ondertussen zijn ze er wel allemaal terug: de man die aan zijn vrouw komt vertellen hoe ze de was moet doen, de vrouw die haar man belachelijk maakt als ze hem komt vertellen hoe hij een leiding moet ontstoppen en de onnozelaar die een wc te lijf gaat met afzuigsysteem dat groot genoeg is als hellegat.

En ik miste ze, de kerstpubliciteitjes. Als ik het zo overdacht kon ik ze ordenen naargelang mijn voorkeur.

Mijn favorieten? Niet moeilijk. Op een gedeelde eerste plaats hebben we die van Proximus: Think Possible¹ en die van Bol over die prikkels². Waarom? Dat moet je aan mijn bovenkamer vragen. Al vind ik van die van Proximus enkel een Franstalige -langere- versie terug op internet.

Wat mij er doet aan denken dat Bol ook wel een geslaagde had over Sinterklaas³.

En dan is er die ene, die ik niet echt goed vond. Maar die had één ding en dat ding is hier een eigen leven gaan leiden. Met een stopwoord als resultaat, omwille van een papegaai die volgens mij gewoon: “Oh! Kroketten” zegt. En dat ik nu te pas en te onpas gebruik als we gaan eten.

(Lees verder onder de foto)

Nog iets? Ook nog iets onnozel? Ergens daar tussen maakten ze ook reclame voor de zenders eigen programmatie en ging het over een -momenteel erg populair- persoon die ook nog kon dansen. Toen is Luc in een kramp geschoten en heeft die danspassen geïmiteerd. En dat doet hij ook te pas en te onpas.

Een mens moet blijkbaar ook selectief zijn in wat vervelend is en heeft niet echt veel nodig om plezier te maken, een paar kinderachtige onnozeliteiten volstaan soms.

Maar is dat nu niet net de bedoeling van de makers van die filmkes?

Uitgelichte afbeelding:

Afbeelding van Micha via Pixabay.