Samsung – Wizzewasjes

In duplo

By ms

On 15 april 2024

Nadat mijn eerste smartphone, een Nokia op Windows, aan vervanging toe was en ik de aankoopprijs van de andere merken nogal aan de dure kant vond, wist een bevriende brandweerman ons te vertellen dat hij een Huawei had en daar zeer, maar dan meer dan content van was.

Ik kocht een Huawei en was daar zeer maar dan meer dan content van. We waren 2017.

Toen Lucs Nokia op Windows aan vervanging toe was, nam hij de Huawei over, omdat ik ondertussen heel wat telefoons had bestudeerd en vergeleken en ik een toestel wou dat meer mogelijkheden had bij het fotograferen. Al was er met die foto’s van de Huawei niks mis, getuigen daarvan zijn de foto’s op Lucs Instagram, zoals die hier in de zijkolom te bewonderen zijn.

De Samsung die ik in 2019 kocht is het exemplaar dat ik vorige november heb vervangen door een nieuwe. En de Huawei? Hij ging door, onverwoestbaar. Alleen jammer dat er geen updates meer kwamen en de eerste uitvallende apps al snel te verwachten zouden zijn.

Vorige dinsdag kon Luc niet meer tanken. De Xtra-app wou niet meer. Luc zei een beetje bozig dat er aan die telefoon niets scheelde alleen kwaaie wil van zijn makers. Maar hij begon al snel over mijn telefoon, of hij misschien niet best dezelfde zou kopen.

Dat Luc dezelfde telefoon als de mijne wil is eenvoudig te verklaren. Als er dan iets scheef zit, weet hij waar hij moet kijken voor de eerste hulp.

We zijn er woensdag om gereden en sedertdien ~~is hij~~ zijn wij een poos zoet geweest met het installeren van de nieuwe telefoon. Want Smart Switch met een oude Huawei ging niet zo vlot als Smart Switch tussen mijn twee Samsung-telefoons.

Achteraf keek hij met spijtige ogen naar de Huawei en zei: “Dat is toch altijd een goeie telefoon geweest, ja”. En dat kon ik alleen maar beamen.

Weggooien? Hoe moeilijk hebben wij het toch om iets weg te gooien. Hoe erg kan een mens gehecht zijn aan een ding. Ik kende het fenomeen.

De Huawei ligt nu bij de Samsung die ik in november heb vervangen.

Het nut van een powerbank

By ms

On 29 november 2023

In Za za, ze & zo

Had ik het over een kapot kabeltje van mijn mijn powerbank is dat eigenlijk een gsm probleem dat al een hele poos geleden begon.

Die batterij liep leeg als een zeef en ik weet dat aan een update waarna dat begon. Wat ik ook deed, wat ik ook probeerde, het bracht geen aarde aan de dijk.

Enkele apps van die telefoon zwieren had ook al niks geholpen. En ondertussen nam ik toch al een jaar, als het niet langer is, die powerbank overal mee naartoe. De laatste maanden echter moest die ook mee op wandel want ook dat kon de telefoon niet meer aan. Dat weet ik dan weer aan de overname van Runtastic door Adidas. Vroeger frette die gps van Runtastic die batterij niet leeg. Eens Adidas gebeurde dat wel.

Nu ja, ik kon excuses verzinnen zoveel ik wou, die telefoonbatterij was naar de Filistijnen. Het was na ’t Kuipke dat ik besloot dat het genoeg geweest was. Ik zou een andere telefoon kopen en dat moest vóór mijn volgende vakantie. Het storende woord in die zin is “zou”. Alle excuses waren goed zoals: “Het is een beetje kort dag” en “Dan zit ik op vakantie met een telefoon die ik -nog niet goed ken” …

… “of met een telefoon die zegt: ’trekt nu uwe plan’ en het verder vertikt” vulde Luc aan.

Ik hield vast aan mijn plan. De week nà de vakantie zou ik werk maken van die telefoon. Ik ging met die grote drukte van Black Friday toch niet tussen die mensenzee gaan hangen, zeker …

Het heeft niet mogen zijn.

Vorige zondagmorgen vroeg ik: “Rijden we morgen maandag om een nieuwe telefoon?” “Waarom maandag?” vroeg Luc “De winkels zijn nu op zondag ook open”. En dus reden we zondagavond na onze uitstap nog naar een telefoonwinkel. Gelukkig wist ik wat ik wou en moest ik enkel nog enkel even aftoetsen of het wel die werd of toch maar een andere.

Ondertussen draait die al naar behoren, zijn er een paar apps afgegooid en de andere ingelogd.

Enkel zijn frakske is nog onderweg. Hij gaat nu nog overal mee in zijn doos.

Bekabeld

By ms

On 12 december 2020

In Za za, ze & zo

Mijn laatste nieuwe vriendje is een stuntel, een sukkelke van kan-niet-meer. Je kan niet geloven in welke onmogelijke situaties die terecht komt en als je hem wil helpen loopt hij of de verkeerde richting uit of hij springt zich te pletter, verdrinkt in een bodempje water of loopt recht in de kokende lava.

Mijn laatste nieuwe vriendje heeft me al meermaals aan het lachen gekregen met zijn strapatsen. Hij is mijnwerker en er wordt verondersteld dat ik voor hem de doorgang naar de uitgang vrij maak.

Mijn laatste nieuwe vriendje is ook een batterijvreter, dat is wel spijtig want zodoende moet ik wel vaker mijn telefoon opladen.

Zo kwam ik ergens eind vorige week uit bed en merkte het rode alarm. De batterij was zo goed als leeg en ik moest snel naar beneden om de telefoon aan te hangen alvorens toilet te kunnen maken.

“Heb je geen reservekabel?” vroeg Luc. Die had ik niet. Mijn Samsung heeft een andere aansluiting en zodoende … bestelde ik maar een reservekabel en terwijl ik toch bezig was nog een tussenstukje voor tussen de Samsung en de gewone kabels die we hebben.

Gisteren kwam de bestelling aan en als ik goed kan tellen heb ik nu vier kabels. Hoe dat mogelijk is? Wel ja, bij de Samsung zat ook al een tussenstukje maar dat stak ik op de kabel van mijn powerbank.

Nu niet dat ik zó vaak in de mijnschachten te vinden ben, maar het was wel een verwittiging dat ik er rekening moest mee houden dat ik ooit eens ergens zou staan zonder oplaadmogelijkheid.