Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Sneeuw

Uitwaaien in het veld

Op het einde van vorige week zaten we met een dik pak sneeuw. En toch zag de wereld er zonniger uit. Op zondag stopte het met vriezen. En ik dacht: “Dan zal het maandag wel regenen”.

Wat te denken was, werd bewaarheid. Op maandag regende het en was alle sneeuw weg. Enkel in het veld lag hier en daar nog een beetje overschot.

En wandelen deden we tussen twee buien door. Zelfs de lucht wist niet welke kant het op moest.

(Lees verder onder de foto’s)

Gelukkig zijn we droog terug thuis geraakt, ik had het regenfrakske van mijn fototoestel niet meegenomen.

Wat me ook opviel de laatste tijd is dat we nu geen gewoon weer meer hebben, alles moet in overdrijving zoals “een sneeuwbom”.

Maar niet enkel met sneeuw doen ze het. Ook wind hebben we niet meer. Dat is direct een storm. Gisteren zou ik gezegd hebben: “Het waait nogal” maar neen, het was Ischa, een storm die wel huisgehouden had in Ierland, maar hier ten lande te Landen enkel maakte dat ik mijn regenhoedje onder mijn kin heb vastgeknoopt.

En houdt U vast aan uw bretellen, de volgende storm is ook al in zicht, die heet Jocelyn1.

(…) en storm Jocelyn ligt al op de loer (…)
____________________
1 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/kijk/2024/01/22/weerman-storm-update-ischa-arvato-63301918/

Wij in de sneeuw

Zoals gezegd, nodigde het weer ons tot een wandelingetje in de sneeuw. Het zicht daarbuiten zag er al van bij het ochtendgloren verlokkelijk uit.

(Lees verder onder de foto)

Veel valt daar niet over te vertellen behalve misschien dat we op het pad, waar we hadden gedacht ons als pioniers te voelen, merkten dat er al meerdere wandelaars waren door gestapt.

We kwamen ook nog een paar andere liefhebbers tegen, allemaal jeugd van vroeger.

Ook noodde de sneeuw uit tot een praatje. De man alleen, die we al meer op onze wandelingen en zijn joggingtocht ontmoetten, vertelde wat we ook al wisten: hoe we dat hadden gemist, hoe erg genieten het wel was, dat er jongere mensen waren die het nog nooit hadden meegemaakt, …

Om bij onze thuiskomst van een voorbijgangster te horen hoe goed gedaan het was dat we een doorgang op onze trottoir hadden gemaakt.

En dat was nu precies de oorzaak dat ik minder foto’s in de mist heb dan ik gewenst had. Een mens kan niet alles tegelijkertijd.

pske van mske:

    Wie meer foto’s wil zien, kan ze op “In Beeld” bekijken.



Een winter met sneeuw

Er was eens een vrouw in peignoir
Zij stond buiten op het trottoir
Nam foto van Luc
Hij had het wat druk
Naarstig veegde hij een couloir

[© ms – 16 januari 2024]

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén