Natuurlijk is niet alles kommer en kwel vandaag. Buiten het feit dat mske zich niet opgewarmd krijgt en hier dus heel bobonnekesachtig met een plaid over haar knieën aan die pc zit, waren die witte dingen in die witte saus deze middag weer zo vreed lekker dat ze alles opgegeten hebben. Niks bleef er over. Verdorie! En Slow en mske likten duimen en vingers af en mijn snorharen trilden van de goesting.

Poeh! Witte saus is met melk en mske en melk dat gaat niet samen! Wedden dat ze seffes cola wil hebben. Wedden? Diegene die de weddenschap aangaat en verliest, bezorgt mij een kommeke schorseneren met witte saus. Deal?

Zus aan de lijn en die was helemaal niet blij! De agent van haar autoverzekering weigert om de zaak van het ongeval in orde te maken omdat Zus noch haar brandverzekering noch haar familiale daar heeft. Dus zegt hij dat Zus een parasiet is. Hij wil dat ze eerst de papieren voor haar brandverzekering en haar familiale verzekering ondertekent.
 
Zus gaat daarmee verder wegens koppelverkoop.

Er lah een meus op tak hee,
en heure steert was af héé
en reen en reen en reen.

Eigenlijk was die meus een rat en dat stuk van haar staart was afgesneden omdat Dodebroer die in zijn mondje had gestopt en daarop braakneigingen had vertoond.

En Broer, zoals altijd, had dat domme beest omhoog gegooid en die was op het dak van de achterkeuken terecht gekomen. En toen het begon te regenen, …

En toen hij dat aan de familie in Brussel vertelde, bededen die zich bijna van het lachen.

Misschien was mske een saai kind, misschien is ze nog saai maar nooit of nooit heeft ze het grappige geweten aan de muis zonder staart.

Soms denk je echt dat ze denken met idioten te maken te hebben. Vandaag kwam er een schrijven van de advocaat. Advocaten sturen geen brieven, ze sturen schrijvens en wat voor belangrijk stond er in dat schrijven. Wel dat de betekening van Slow’s scheiding gebeurd was, maar dat wisten we zelf al van de betekenaars in kwestie maar ook dat tegenpartij geen antwoord had gegeven op zijn schrijven.

En ineens werd die hele rustige Slow boos! Maar dan echt boos! En hij zei: “ik ga daar op antwoorden dat tegenpartij zich nogal permitteert! Tegenpartij moet mij zoveel geld en tegenpartij wil dit en tegenpartij wil dat en als ik akkoord ga om er vanaf te geraken, vergewaardigt tegenpartij zich om niet te antwoorden. En omdat tegenpartij zich permitteert van niet te antwoorden moet ik een dure advocaat aanhouden die mij schrijvens aanrekent om te zeggen dat tegenpartij niet reageert. Weet je wat? Ik bedank meneer de advocaat voor bewezen diensten en zeg dat voor mij alles afgehandeld is en als tegenpartij nog wat moeilijk wil doen, kan tegenpartij zelf naar het gerecht stappen en dan moet tegenpartij zelf de gerechtskosten betalen waarvan ik haar de helft moet en die ik mij zal vergewaardigen van eveneens niet te betalen!”

En mske bekeek de stomende Slow die de keuken introk. Even later stapte mske ook de keuken in waar Slow iets stond te mishandelen in de kookpot. En toen ze later aan tafel zat en zijn vork niet wou blijven liggen zoals hij die legde, toen mepte hij met die vork net zoals mske met de muis kan meppen. En mske zei: “jong toch, seffes krijg je iets” en hij vroeg wat zij dan zou doen. En mske zei: “net wat jij gezegd hebt”. En Slow antwoordde: “als zij dat gerecht niet betaalt zal je eens zien hoe snel die hier gaan staan”. En mske vreest dat hij gelijk heeft, maar de ene dag na de andere. Eerst de volgende stap! Komaf maken met de man die hier in dit huis elke maand met de helft van Slow’s inkomen weg is … om schrijvens te sturen.

Er zijn mensen die beweren dat dromen uitgelegd kunnen worden, maar mske verkiest toch de uitdrukking: “dromen zijn bedrog”. Want de dromen van de twee vorige nachten zijn absoluut absurd.

Maar toen ze kind was droomde ze steeds dat ze viel en bleef vallen. Ofwel was dat in een schacht samen met vallende kolen. Ofwel reed ze met haar fiets over een smal fietspad waar aan beide zijden niets was en ze reed in het niets en viel. Bij deze dromen werd ze gewoonlijk wakker van de schok toen ze de aarde raakte en dan lag ze wel degelijk in bed.

Gelukkig stond dat bed steeds op de juiste plaats.

“Een kind moet een hele kruiwagen zand binnenkrijgen eer het groot is” zei Mei.

En later toen de toenmalige schoonzus van mske verbood dat haar dochtertje iets in haar mondje zou steken en het kindje verbood van op de grond te spelen dacht mske dat hygiëne wel een minimum was maar dat je niet moest overdrijven ook niet. En ze vroeg zich af of haar toenmalige schoonzus, haar dochtertje wel onder een glazen stolp zou kunnen houden, eens ze naar school ging.

En nu vraagt mske zich af of de huidige generatie, die toch wel allerlei ziektes krijgt, die vroeger niet bestonden, niet te steriel is opgevoed.

Heb je je handjes gewassen?

Hoe dikwijls is deze vraag in het verleden al gesteld? Hoe dikwijls wordt die per dag gesteld?
 
En wat blijkt nu?

4.000 Belgen sterven per jaar door ziekenhuisinfecties als gevolg van een tekort van handhygiëne van het ziekenhuispersoneel!

Minister Rudy Demotte -wie anders?- gaat daar iets aan doen! Hij start met een actie:

“Je bent in goede handen”.

Wees maar gerust dat, als mske ooit nog in de kliniek geraakt, ze er zal op staan dat ze hun handen wassen dat ze het ziet! Hier staat nog ergens een potje ontsmettende zeep van indertijd, ze zal die nog wel meenemen ook nog!

Licht gehandicapten -spreek uit gehendicepten, die samen wonen zouden wel eens een deel van hun uitkering kunnen verliezen, dus raden ze die mensen aan om niet officieel te huwen of samen te gaan wonen.

Waarom geldt dat weer niet voor niet gehandicapten? Waarom maakten de flikken van het Wat-was dorp dan een probleem van het feit dat Slow niet officieel bij mske woonde omdat hij daar meer was dan op zijn officieel adres?

Nu ja! Slow kreeg het weer zenne en hij begon van: “die van de VDAB zegden ook niet dat ik niet moest gaan samenwonen of dat ik …” Wat een wieten! Hij wóónde toen al samen! En toen mske zei van: “och wat is nu het belangrijkste: geld of wij twee” zei Slow: “geld natuurlijk” en toen rolden ze alletwee over de frigo van het lachen. En toen mske zei: “wij hebben sjaans, jij hebt mij en ik heb jou” stiet Slow een bloedstollende kreet uit en riep: “ze gaan hier nog meer komen pakken, azo twee gestoorde die samenwonen”.

Ik vraag me af wat er van die twee gaat terechtkomen moesten die ooit volwassen worden.

Toen Slow daarnet een vraagske stelde aangaande de genodigden voor de stoet binnen twee weken, waarvan we nog altijd niet weten of ze komen, begon mske -Slow weet wel altijd zijn momenten te kiezen- op te noemen, maar natuurlijk weer in de overdrijvendste trap.

En Slow zei: “dan hebben we geen stoelen genoeg!” en hij missprak zich toen hij vervolgde: “een wandelend buffet zou beter zijn” en mske schaterde en schaterde. En Slow groemfelde wat bij zichzelf dat hij wel wist dat dat een wandelbuffet was en dat hij niet lacht als mske zich misspreekt …

Gelukkig heeft mskes burostoel een goeie vering, maar de vloer wat minder.

En Slow greep al naar zijn scherm voor als we allemaal samen de kelder in zouden duiken.