Als ik zeg dat de tijd sneller en sneller gaat, klinkt dat nogal afgezaagd.
Toen we vrijdag naar huis reden over de Brusselse Ring na een uitstap naar zee, vroeg ik me af waarom we nog de moeite deden, het leek zo zonde van de reistijd voor één dag die voorbij was voor we er erg in hadden.
En zeggen dat we vroeger nog, na het werk, afspraken met vrienden aan de andere kant van Brussel en dat we dat toen wel nog zagen zitten.
Over de daguitstap naar zee op zich is geen slecht woord te vertellen. De zee was waar ze altijd is, zoals ze altijd is. En bovendien was het een mooie zonnige dag.
En toen we thuis kwamen bedacht ik dat we de 22ste waren en dat op de 23ste het al een jaar geleden was dat Sloef stierf. En vertel me nu eens waar dàt jaar gebleven is.