Ik mis de zomer en hij is nog niet eens voorbij.
Gelukkig heb ik de hele zomer door het winterdekbed op gehad. Dààr moest ik tenminste niet aan wennen.
Maar het is verdorie koud op dat binnenhuisveloke, zo met blote armen en blote benen. Het voordeel is wel dat ik meer dan een kilometer méér afleg per half uur.
Zou ik er een accu kunnen mee opladen?
En over recensies gesproken … ik ben toch blij dat ik dat nooit doe, dat ik denk dat ik betaal voor goede diensten en dat ik bij slechte wel rechtstreeks contact zal opnemen.
De voorbije week las ik namelijk over een man die een advocaat “op zijn dak kreeg” na een slechte review. Met daarachter de vraag of je veroordeeld kan worden voor laster1.
Dus is de bedoeling van die vraag om een oordeel gewoon dat je enkel “ja” en “amen” mag zeggen en zeker veel sterren geven.
Voor dat pakje waarover sprake heb ik trouwens nog geen vraag gekregen. Misschien weten ze het zelf al wel … dat dat een brug te ver zou zijn, al zou ik er, zoals gezegd, nooit een geven …
… al zeg ik dat wél tegen de muren als ik me er kwaad in maak, wel met wat meer decibels dan normaal, maar als de kwaadheid bekoeld is, is de intentie over en de recensie mondeling gegeven.
Uitgelichte afbeelding:Afbeelding van Kiều Trường via Pixabay.
Op 4 september doe ik, via een verkoopplatform, een bestelling bij een firma die een achtervoegsel “België” heeft. Bij het afhandelen blijkt het item toch uit Nederland verzonden te worden en kan ik geen afhaalpunt in België opgeven. De levering kan ik verwachten tussen 6 en 9 september.
Nog op 4 september ’s avonds krijg ik de melding dat mijn pakje aan de vervoerder werd overhandigd.
Op 5 september héél erg vroeg ’s morgens (5u) krijg ik een bericht van de vervoerder dat mijn pakje in het magazijn in België is aangekomen en dat ik vanaf dan mijn afleveradres niet meer kan wijzigen, om dan om 8u een e-mail te krijgen dat de vervoerder onderweg is en dat terwijl wij nog inkopen moesten doen, die we in zeven haasten hebben gedaan, terwijl er een briefje aan de voordeur hing dat ze het pakje maar in de brievenbus moesten stoppen.
Eens thuis hangen we ons ander briefje op de voordeur, waarop in stripverhaal gemeld is dat er geen bel is en ze moeten kloppen op de ruit. Waarom in stripverhaal? Omdat niet alle bezorgers Vlaams spreken tiens.
Iets na de middag krijg ik de mededeling dat het pakje toch niet vertrokken is, wegens een anomalie buiten hun wil om.
En op 6 september begint dat spelleke opnieuw: bericht dat ze geladen zijn, bericht dat ze vertrokken zijn … en om halfvijf een bericht dat hun chauffeur bij ons heeft aangebeld maar dat er niemand was. De leugenaars! Wélke bel? En wat dan met ons briefke? En in de brievenbus?
Maar om dat in het vervolg te vermijden, mocht ik nu wél een afhaalpunt opgeven. En dat deed ik.
Later kreeg ik de melding dat mijn pakje opnieuw bij hen in het depot was aangekomen.
Op 7 en 8 september gebeurde er niks in pakjes land, al wist ik toen al dat mijn pakje hier nooit op 9 september zou kunnen zijn zoals eerst aangegeven, want dat afhaalpunt heeft de sluitingsdag op maandag.
Op 9 september krijg ik een bericht dat ze onderweg zijn -de stomme kalveren- naar een winkel die gesloten is. Het vervolg laat zich raden. Ik krijg in de namiddag bericht dat er niemand was komen opendoen. En dat op anderhalve kilometer van ons deur.
Later kreeg ik de melding dat mijn pakje opnieuw bij hen in het depot was aangekomen.
Op 10 september vertrekt dat pakje terug en ik krijg daar melding van. Deze keer gaat het goed en rond vier uur krijg ik bericht dat ik mijn pakje kan halen.
Bijkomend moet ik nog even zeggen dat ik al die berichten twee keer heb gekregen: zowel de verkoper als het verkoopplatform hielden me op de hoogte.
Tot nu toe kreeg ik dus 22 e-mails en er zijn er waarschijnlijk nog komende. Ze vroegen nog geen recensie. En dan kan ik eigenlijk noch de verkoper noch het platform iets verwijten … tenzij ze misschien eens moesten overwegen om gewoon met de meer voor de hand liggende bezorgers te werken.
En dat allemaal voor een pakje dat gewoon in de brievenbus kon – zie uitgelichte afbeelding.
En die vervoersfirma, wat is me dat voor iets? Die kennen de sluitingsdagen van hun eigen afhaalpunten niet. Het heeft hen toch een ferme lap aan transport gekost. De leugenaars! Ik zal in het vervolg uitermate wantrouwend zijn als ik maar weer eens lees over mensen die bestellen en dan niet thuis geven.
Nog iemand die zich afvraagt waarom ik altijd kies voor levering in afhaalpunten?
Het is september. Gedaan met de vakantieloze periode. Onze kleine vakantietjes zitten er aan te komen.
Voorlopig staan er drie op de agenda, twee in Duitsland, nog dit jaar.
En wat doet Duitsland? Ze gaan de grenscontroles terug invoeren1+2+3.
Gelukkig is de derde midweek, gepland begin 2025, voorzien in Frankrijk. Het moet niet zotter meer worden.
____________________
Zegt de standhouder waar ik de reeks van drie boeken van één van mijn favoriete schrijfsters wil kopen dat die schrijfster maar drie boeken schreef.
Zeg ik dat ik er een hele boel in mijn boekenkast heb staan, dat er op een kraam wat verder nog ene staat en dat er bij mij in het kraam ook nog een ligt die ik dubbel had.
Waarmee ik weerom een dubbele koop want de eerste van de reeks had ik al. Maar dat kan geen kwaad. Die kan dan wel weer in ons boekenkraam.
Vraag ik zo terloops aan Luc of de man die geïnteresseerd is in Art Deco boeken ook geen Art Nouveau boeken zou willen en ik wijs hem op een boek met als titel “Jugendstil”. Zegt Luc dat dat Jugendstil is. Zeg ik dat dat het zelfde is als Art Nouveau.
Zegt de standhouder dat dat niet hetzelfde is en begint het verschil uit te leggen. Vertelt hij dat Jugendstil er eerst was en gevolgd werd door Art Nouveau. Vraag ik of hij niet verwart met Art Deco.
En ik zie zijn spreekwoordelijke nikkel vallen.
Komt een vrouw aan ons boekenkraam, haalt er een boek uit. Man begint hele lijst door te nemen. Zegt dat ze hem nog niet heeft.
Zeg ik dat ze moet oppassen met dat boek. Dat boek is namelijk door twee verschillende uitgevers uitgegeven, elk met een eigen titel. En dat boek, met de andere titel, heeft ze wél.
Ze dankt me voor het verwittigen.
Conclusie? Die houd ik voor mij. Ik mag elk van die personen in deze kleine verhaalkes.
Ik weet dat er mensen zijn die enkel hun eigen zienswijze en manier van leven als “normaal” beschouwen.
Ik vind ook dat er meerdere manieren zijn om als “normaal” door het leven te gaan.
Ik weet ook dat er meerdere rare voorvallen zijn die je eventueel nog als “normaal” kan beschouwen.
Tijdens een interventie een ambulance stelen en er een plezierritje mee gaan maken, hoort daar volgens mij niet bij1.
____________________
.Ik ga even verwijzen naar een ouder log, namelijk dat over de pinda’s en kleine kindjes.
Toen ik in de reacties vermeldde dat mijn moeder, bij Broer, een verkeerd gegane Valda met haar vinger had doorgeduwd, moet ik zeggen dat ik haar altijd wel had geloofd maar ik besefte wel dat ik niet wist hoe ze dat dan had gedaan.
Nu blijkt dat het blijkbaar meer gebeurt.
Dat las ik namelijk in een bericht op VRT NWS waarin verteld werd over het kleine jongetje dat een snoepje uit een bak nam en er zich in verslikte. Het was ernstig. Gelukkig was er de verpleger die ingreep en het snoepje -inderdaad- doorduwde1.
Of het een erkende verpleegkundige ingreep betrof stond er jammer genoeg niet bij.
____________________
Toen donderdagavond de hemel groen werd zag ik op de app van het kmi “wolkbreuk” voorspeld staan en zo geschiedde. Het regende niet, er werd gewoon een marmite van liters en liters water over ons uitgekapt, wat er uit zag alsof we met huis en al onder water zaten.
Daarna bliksemde en donderde het, met veel gekletter, zowat aan alle kanten en dat deed het een uur later nog.
Na de wolkbreuk was de beek een heel klein beetje over de boord van de brug gekomen. Vrijdagmorgen bleef alleen nog de modder en zag de beek er zo uit:
(Lees verder onder de foto)
Het had het blijkbaar een beetje op deze regio1 gemunt.
____________________
over irritante voorvallen die spoken uit het verleden wekken die je in je dromen confronteren met koeien in een oude gracht …
en tegen de ochtend verdwijnen met de noorderzon en enkel de mist een hele dag rond je hoofd laten hangen, terwijl die, zo goed als de hele dag, zachtjes uitviel en miezerde …
om ’s avonds over te gaan in een lucht, groen van nijd, met een wolkbreuk die de grachten vulde en liet overlopen als gevolg …
…Nog nodig te zeggen dat gisteren niet bepaald een prettige dag was?
Wij eten graag eieren. Ik zou ze wel alle dagen eten bij het ontbijt, maar we beperken het tot drie per week … ’s ochtends., gekookt, gebakken, spiegelei, … het speelt geen rol.
Luc kookt de eieren in de airfryer, zet ze dan in een eierdop en brengt ze zo mee aan tafel.
Toen ik mijn ei wou onthoofden, was dat nog gloeiend heet en ik blies op mijn vingers en zei: “Oewoe, hete pootjes”.
Luc bekeek me vragend en ik vroeg of hij nooit het gedicht “Heete pootjes” van Guido Gezelle had geleerd.
Niet dus.
Ik ook niet.
Broer wel.
Maar mijn onthouder werkte sneller dan die van Broer en twee of drie keer iets horen volstond voor mij om het van buiten te kennen … en om het zovele jaren later, nog voor een groot stuk voor te dragen, terwijl mijn ei wat afkoelde.
Voor wie niet weet waar ik het over heb1 … en de bij? Die kwam ons vorige zondag op de rommelmarkt gezelschap houden.
Powered by WordPress & Theme by Anders Norén
Zoek
