Zoek
Karboenkel is van de schouw gevallen!
Hij lag daar zo op zoals naar gewoonte en mske schrok zich een bult toen hij, om welke reden dan ook, plots naar beneden donderde, op de zijkant van de pc-tafel terechtkwam met zijn ribbenkast en gans verwrongen op de stoof en op de grond viel. En toen hij dan zo eigenaardig ging liggen voor Slow’s stoel dacht mske dat hij zich erg bezeerd had, sprong op en nam hem in haar arm.
En toen Slow kwam kijken zette mske hem om de grond om te zien of hij normaal rondliep en Slow zei dat hij helemaal niets mankeerde. mske bekeek Slow eens vernietigend en zei: “Maar ocharme, dat beestje”.
Iets later lag de soepkom bijna op de grond in de keuken!
Categorie: Kattenhistories (Page 19 of 22)
Het zat er aan te komen. Het kon niet uitblijven. Na enkele weken van relatieve rust had mske zich de laatste dagen al een paar keer gemoeid. Het ging telkens om Karboenkel die een van ons drie moest plagen meestal ondergetekende. Als ik op de schouw of op de kast ga liggen dan precies moet die zwarterik daar ook op liggen en dan ligt hij op mij of begint in mijn nek te bijten.
Meestal volstaat dan een kort “Karboenkel laat hem met rust” helemaal niet en dan zet mske zich recht maar dan ga ik ook maar liever weg. mske kan dan wel zeggen: “Brave Sloefie”.
Maar nu daarnet, terwijl Slow weg was, viel hij Toke lastig, wat een regelrecht gevecht tot gevolg had. De haren vlogen in het rond. mske was daar tussengekomen en had hen gescheiden, maar toen Slow binnenkwam wou die gek van een Karboenkel de volle aandacht en viel Toke terug lastig, wat een regelrecht gevecht tot gevolg had. De haren vlogen in het rond. Maar Slow sprong in de houding, Toke verdween met de noorderzon richting keuken en Karboenkel pakte zijn biezen richting mske, maar die was nu al voor de tweede keer gestoord in haar bezigheden en was dus wel wat ietsiepietsie opgesmeten zodat ze de vliegenmepper grabbelde en daarmee achter Karboenkel zat.
Rust!
Nu loopt hij in een grote boog rond Slow en staat al voor de tweede keer te flemen bij mske. Hij is gewoon jaloers omdat ze mij daarnet aanhaalde. Moet hij maar geen amok maken.
mske kan niet mikken. Als één van ons vier iets doet niet mag, gooit ze met de colafles … flagrant naast!
Nu is dat geluid op zich al genoeg om ons te laten ophouden maar toch … ze kan niet mikken.
Toen ze daarnet een kat hoorde krabben aan de deur kon ze niet zien wie dat was omdat haar buro in het zicht staat. Ze gooide gewoon de colafles over het buro.
Raak! Op Mouche!
Ze vroeg zich af of dat nu écht iets te maken heeft met “the force” …
Ik zou toch denken dat Karboenkel zijn lesje geleerd heeft.
Gisteren heeft hij tot een uur of vier in de gang gezeten. Dat kwam omdat gistermorgen de deur niet goed dicht was en we allemaal, op Mouche na, de gang in geschoten waren. Natuurlijk om dwarsig te doen, want eigenlijk is het daar te koud.
Dus toen mske de deur openzette en riep stoof ik als een haas terug naar binnen, Toke stoof ook maar iets minder hazig en Karboenkel zat op een goei 2m van mske wat treiterachtig te doen.
En mske deed de deur dicht en zei dat ze geen tijd had voor zever. En onmiddellijk daarna zat Karboenkel heel klaaglijk te mauwen voor de deur. En mske zei dat er hier niet met voeten gespeeld werd … of zoiets!
Toen Slow thuiskwam van de winkel ging hij boven zijn jas weghangen. En toen sprong Karboenkel, met zijn volle vijf kilo, van op de overloop, achter Slow op de trap.
Slow, die niet wist dat Karboenkel daar zat, stond met één reuzesprong boven en maakte daarbij een hels kabaal. Bovendien gaf hij een échte Tarzankreet ten beste zodat de achterburen zich afvroegen of het tijd was voor het laatste oordeel en zich snel nog eens onrustig omdraaiden in hun graf. Karboenkel sloeg compleet door en werd dol; hij stoof als een wervelwind door de gang, terug naar boven, naar beneden, in één sprong op de stelling, van de stelling, weer naar boven …
Slow kwam binnen en zei ontsteld: “Karboenkel is gek geworden”.
Nadien was Karboenkel onvindbaar. Hij had zich verstopt in de kartonnen bananendoos die klaar staat voor de zolder.
Dus … ik zou toch denken dat Karboenkel zijn lesje geleerd heeft. Maar neen hoor, nu zit hij in de kast! Die kan toch kwietig doen zé …
Zoals gezegd: “Ik zou nu niet Karboenkel willen heten!” Hij is wel niet in de emmer terecht gekomen maar …
Toen Zoneke gisteren dat gevaarte binnenreed, slopen Mouche en Toke onmiddellijk het buro in en ik ging op de kast zitten. Maar Karboenkel wou zien wat zich in dat ding bevond en was al een keer door Slow teruggejaagd. Maar als Karboenkel iets in zijn bolleke heeft, dan zet hij door! Dus is hij sluipend over de stoelen onder de tafel tot achter Bollie geraakt en sprong met één sprong in de kinderwagen!
En toen hij dat woedend mske, die woedende Slow, die geschrokken Bollie en het versteende Zoneke zag, is hij als een pijl uit een boog, bang voor represailles, het buro in gevlucht! En mske zei: “rotbeest”!
En toen alles rustig werd kwam ik van de kast en ging even dag zeggen aan Bollie en Zoneke, die alletwee zo verbaasd waren dat ik zo sociaal geworden was.
En toen was het moment aangebroken, ik wou ook eens kennis maken met Amke. Ik begon bij de wielen, die roken nog naar nieuw en rubber. En toen ik verder wou gaan met mijn inspectie kwam er van daarboven een eigenaardig, bizar geluid! Zo doen mske en Slow niet en ik ben het dus maar afgebold! En ze zijn alle vier gelijk in de lach geschoten.
Tijdens het eten waren Zoneke en Bollie zo verbaasd dat ik zo lief geworden was, maar die weten niet dat ik normaal een stukje kip in mijn bakje krijg.
En toen maakte die koets wéér lawaai en mske zei: “Nu is ze wakker” sprong recht en ging kijken en Bollie zei: “Pak ze er maar uit hoor”.
Amaai wat was dat? Een heel klein stukske mens dat spartelde en smoelekes trok. Ik ben de kast op gespurt! En ze lachten wéér!
Maar deze morgen sprong Karboenkel op mskes schoot, zoals hij meestal doet en ze grabbelde hem bij zijn vel en zette hem héél hardhandig weg en zei: “rotbeest”.
En daarnet zette ze twee lege colaflessen op het buro en zei tegen Slow dat hij die moest laten staan, dat dat haar arsenaal was. mske is vastbesloten Karboenkel eens op het juiste pad te brengen … alhoewel hij momenteel op de dossiers ligt alsof hij een penneke van een cent gebroken heeft!
Daarnet toen mske een natte dweil door de keuken haalde, zat Karboenkel … in de keuken! Slow, die Karboenkel ook al kent, zegt dat wij zo dwars zijn, dat we in de keuken gaan liggen als dat beter is van niet en als we er in moeten, er met geen stokken toe te bewegen zijn. Ahem!
Dus Karboenkel zat in de keuken. En Karboenkel heeft een hekel aan nat, aan de dweil en zeker aan een natte keukenvloer want hij is al een paar keer op zijn sjokkedeizen gegaan na een uitschuiver. Dus liep hij over de kast, over de frigo, over de wasmachine en over de vaatwasser en stootte daarbij de ganse ramsamsam om.
En mske plantte de vloertrekker op de grond en stak haar vinger uit naar Karboenkel en zei: “Als jij vandaag nog iets uitsteekt dat mij niet zint, dan steek ik jou eens in de emmer”.
En nu komen Bollie en Zoneke straks met Amke en mske is er al niet erg gerust in. Ze denkt wel dat wij Amke gaan negeren omdat we niet weten wat dat is maar dat Karboenkel wééral de cirkusheld zal spelen.
Ik zou nu niet Karboenkel willen heten!
Karboenkel heeft vanmorgen Slow’s stapel papieren omgegooid!
Eerst had hij al het glas Hasseltse koffie van gisteravond zitten uitlikken, dat dan maar op de wasbak belandde omdat de vaatwasser nog vol propere afwas van gisteravond stak. Toen Mouche daar ook ging van proeven, gooide mske maar met de lege colafles. Gelukkig kan mske nie mikken!
Maar toen die stapel papieren door het buro vloog, vloog Slow als een orkaan hier binnen, véél lawaai en véél misbaar en we zijn allemaal de keuken in gevlucht!
mske zat te lachen bij dat gekke zicht en Karboenkel vloog de kast op, gevolgd door Mouche … Daar zit hij nog, ineengedoken, getraumatiseerd door deze beproevingen.
Slow zei over Mouche: Zie, als ze normaal van de kast komt dan heeft ze een ladder nodig, nu niet zé, en ik heb niets gedaan!” En mske lachte nóg harder …
Karboenkel is tot nét op de middag op de kast blijven zitten. mske dacht al dat hij er nooit meer zou afkomen. Raar beest!
Nu hij er af is, is hij op de kattenbak geweest …
Wat is me dat?
Slow en mske “puffen” … en dan staan ze stom dat ik al twee dagen enkel korrels eet!
Soms … zo zonder aanleiding krijgt Slow het in zijn hoofd om kattenappèl te houden. Dan kijkt hij rond en als hij één van ons vier niet ziet, dan zoekt hij de kat in kwestie.
Daarnet wéér … hij vond mij niet en hij vond mij niet en hij vond mij niet! mske zegt: “Jong toch, maak je daar toch geen zorgen over, Sloef die ligt ergens goed verborgen, naar ons te kijken!”
mske maakt zich daar weinig zorgen over, maar Slow wél. En daarnet stond hij te zeggen van: “Stel dat tussen mijn voeten mee naar buiten geritst is …” Nu weet mske goed dat ik dat niet zou doen, maar toch begon ze uiteindelijk te twijfelen en zocht mee waarop Slow zei: “Die Sloef hé, ik denk dat hij zich onzichtbaar kan maken”. Daarmee doelde hij op enkele van de voorgaande keren, toen ik doodgemoedereerd kwam aanwandelen nadat hij het ganse boeltje op stelten had gezet.
mske zei echter: “En toch ben ik er zeker van dat hij hier ergens binnenpretjes ligt te hebben”. Plots kijkt Slow achter de deur tussen het buro en de keuken en zegt, net of mske alles in gang had gezegd: “hij zit achter de deur!”.
En ik zit helemaal géén binnenpretjes te hebben, maar iedere keer ze me “zomaar” beginnen te zoeken, zit de kans er in dat dat prikjesgevend mens binnen komt wandelen of dat ze me in de box zetten om me mee te nemen in de auto! Ik ben niet gek!
Of ik me onzichtbaar kan maken? Héhé … wat denk je?
Er zijn momenten dat je mske een uitroep hoort slaken, waarbij ze dan omvalt tegen de deurstijl of van het trapje springt of haar voet omslaat. De aanleiding daartoe is meestal één van ons vier die voor, tussen of onder haar voeten loopt. Het slachtoffer van deze ongevallen is dan meestal mske die zich in alle bochten wringt om ons toch niet te raken.
Erger is het gesteld als hetzelfde bij Slow voorvalt. Dan zijn het meestal de katten die een kreet slaken. Slow heeft blijkbaar minder evenwicht en zet zijn grote 48 zomaar pardoes op onze kleine pootjes.
Gisteravond liep mske door de keuken te schuifelen toen ze ons eten gaf en toen ik langs haar benen fleemde zei ze: “Mis hé poes!”
Mensen zitten gewoon verkeerd in elkaar! Véél te hoog en te weinig basis!
Toke wroette zich in het mandje. Het mandje ging tegen de vensterbank aanleunen. Toke sliep in het mandje.
Het mandje rolde als een wiel van de kast. Het mandje lag op de grond.
Toke ook!
