Agatha Christie – Wizzewasjes

De tuinkamer op Charnley

By ms

On 14 november 2023

Telkens we in Sunparks vanuit de lift zicht hebben op de bovenverdieping van de ontbijtzaal denk ik aan de tuinkamer op Charnley.

(Lees verder onder de foto)

De tuinkamer op Charnley bestaat niet echt. Ze speelt een bijzondere rol in een verhaal van Agatha Christie.

Het verhaal handelt over een schilderij, dat dus ook niet bestaat, en dat: “De dode harlekijn” heet. Die dode harlekijn op het schilderij ligt dus in de tuinkamer op Charnley.

Waarom ik telkens die link leg zou ik niet echt weten, maar ik veronderstel dat het een samenspel van meerdere elementen is: de planten in de achtergrond, de ramen aan de voorzijde en het dambordmotief op de vloer.

Het betreft één van die kortverhalen waarin Mr. Harley Quin¹ een rol speelt aan de zijde van de oudere Mr. Satterthwaite.

Dank zij bepaalde voorzetten van Mr. Quin doorziet Mr. Satterthwaite gebeurtenissen die in het verleden met mysterie omhangen waren en kan alzo oude zaken tot klaarheid brengen.

Of die link met die ontbijtzaal ook een hint is van de mysterieuze Mr. Quin zou ik niet weten, maar hij is echt wel vasthoudend.

____________________
¹ De Geheimzinnige Mr. Quin

Bohinj is …

By ms

On 6 oktober 2019

In Slovenië - Bled

… too beautiful for murder.

Agatha Christie¹ had het daarbij over de Sloveense Alpenvallei, inclusief Bohinj dus.

En omwille van de regen van de vorige dag, stelden we ons bezoek aan de Pokljuka kloof maar weer eens uit, want regengladheid in een kloof … is dat droog na een nacht tussen rotsen?

Het werd Bohinjsko Jezero, volgens de sites beschreven als mooier dan het meer van Bled, met een wandelpad dat volledig rond dat meer liep en dat 12km lang was én plat – Luc was er blij om. Niet te versmaden dus.

Dat viel tegen. Niet onze uitstap, niet dat meer. Maar wel dat je de auto moest parkeren en betalen voor de tijd dat je dacht weg te zijn. Wij? Treuzelaars en bewonderaars voor wie een wandeling van 12km een dagvulling zou kunnen zijn. We waagden het niet. We betaalden voor vijf uur parking en volgden de boorden van het meer, soms op de oever, soms op het wandelpad als de oever te steil was, want dat wandelpad -wie haalt het in zijn hoofd- lag aan de andere zijde van de rijbaan.

Het was een schitterende wandeling, dat wel. Bohinj ís te mooi voor een moord.

Maar is het meer mooier dan dat van Bled? Ik vind van niet. Het is groter en het is een prachtig meer, maar mooier …

Simpel gezegd, we wandelden al kijkend en al treuzelend en bewonderend zo een drie kilometer heen, aten een boterham en wandelden over het wandelpad terug. In totaal hebben we zo een 4 uur en 40 minuten over die zes kilometer en die boterham gedaan.

Qua inschatting kan dat tellen.

Meer foto’s
en
Filmke van Luc ____________________
¹ RTV SLO

Een schaduw op papier

By ms

On 22 januari 2016

In Boeken en schrijvers

Ik heb het gevonden, het boek van Sophie Hannah, die van de erfgenamen van Agatha Christie toestemming kreeg om een misdaadmysterie met Hercules Poirot in de hoofdrol, te schrijven.

Toen ik het vond heb ik maar even in het logje van die dag, bij de reacties geschreven:

Hebbes! En voor 9,99 €.

Maar omdat dat daar zo onnozel stond, heb ik het nu weggehaald.

Het boek zelf? Zoals verwacht. Het hoofdpersonage heet Hercules Poirot, maar is Hercules Poirot niet. Het personage komt gewoon niet uit de verf. Het verhaal hangt met haken en ogen aan elkaar en is zo waterdicht als een verroeste zeef.

Had Sophie Hannah haar personage anders genoemd, had geen kat het boek gelezen. Hoe de zakelijke kant met de erfgenamen geregeld is, gaat me niet aan, maar volgens mij heeft ze niet voor de nagedachtenis van Hercules Poirot gedaan. Die is er echt niet beter van geworden.

9,99€ om tot de conclusie te komen dat mijn eerste opinie:

ik was een beetje uit mijn hum terwijl ik dacht: “wat is me dat nu? Enkel Agatha Christie mag over Hercules Poirot verhalen”

de juiste was.

Ik ga het boek houden. Ik ga het zelfs bij de Agatha Christies zetten, als ik ooit die boekenkast heb.

Hercules Poirot nog maar eens

By ms

On 8 december 2015

In Boeken en schrijvers

Ik had het boek in mijn handen gehouden, had de titel gelezen en ik was een beetje uit mijn hum terwijl ik dacht: “wat is me dat nu? Enkel Agatha Christie mag over Hercules Poirot verhalen”.

Want dat was nu precies wat niet klopte. De schrijfster van het boek was niet Agatha Christie. Meer nog, Agatha Christie had Poirot zelfs laten sterven.

Ik zette het boek terug en dacht er niet meer aan tot ik een paar weken geleden ineens bedacht dat ik het toch had moeten kopen, al was het alleen maar om het eens te lezen vóór ik er me een oordeel over velde.

Ik begon dus een beetje uitpluiswerk.

Sophie Hannah is dus de eerste schrijfster die van de erfgenamen van Agatha Christie toestemming kreeg om een boek met Poirot in de hoofdrol te schrijven. Poirot is niet uit de doden verrezen. De schrijfster situeert het verhaal ergens in 1929.

Nu blijft er nog één ding te doen! Het boek vinden.