Americano

Tag: Americano

Uit de machine

By ms

On 5 augustus 2024

Na die geslaagde test met de Americano bij Starbucks wist ik nu natuurlijk nog altijd niet hoe het gesteld was met die apparaten van Starbucks die je in de shops van bepaalde snelwegparkings vindt.

Dat moest ik dus écht nog eens uitproberen. En dat deed ik.

En om het kort te houden kan ik zeggen dat ik in het vervolg mijn Americano niet meer uit een automaat zal halen en als die automaten de enige koffievoorziening zijn zal ik wel een gewone koffie nemen en dan hoeft het nog geen Starbucks automaat te zijn ook niet.

Was die niet lekker misschien? Oh jawel, maar ik vond het eerder smaken als een dubbele espresso i.p.v. een Americano.

Efkes naar Antwerpen

By ms

On 29 juni 2024

In Za za, ze & zo

Eigenlijk wou ik het niet meer over verkeersperikelen hebben, maar toen ik donderdagavond las:

Daar zal avondspits allicht zelfs voor de middag beginnen”: al drie dagen op rij enorm veel files op onze wegen¹

waren wij al thuis en wisten er het nodige van en dacht ik: “we doen het onszelf toch aan”.

Toen Luc een poos geleden vertelde dat er in het KMSKA een tijdelijke tentoonstelling kwam -Het Prentenkabinet- en ik zag dat de Nottebohmzaal in de Bibliotheek Hendrik Conscience opnieuw open was voor het publiek, aarzelden we niet en ik zette ze -liefst nog voor de aanvang van de schoolvakantie- op de agenda, op donderdag dus.

Woensdag las ik dat het wegdek van de de A12 in Wolvertem omhoog was gekomen en dat men opriep de E19 te nemen². Op donderdag morgen, voor ons vertrek, las Luc, dat dat op de Ring rond Brussel, in Zaventem, ook van dat was³.

En tóch gingen we … over Kampenhout en Muizen dan maar weer, met alle werken onderweg aan die steenweg.

Beklagen we ons dat? Neen, bijlange niet, we hadden een prachtige dag in Antwerpen, waarbij alle verkeershinder in het niets viel.

We waren te vroeg, gingen naar een Twice as Nice waar ik nog iets -een kleinigheid- wou gaan halen, aten een stukje op de Groenplaats, wandelden naar de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience waar we gereserveerd hadden voor 13u.

We waren er in december 2022 al en wilden nog eens terug omdat er toen zoveel volk was geweest en we niet echt goed hadden kunnen rondkijken.

Dat was nu anders. We waren er als eersten binnen en er kwam helemaal geen overrompeling.

Bij gebrek aan fototoestel -dat ~~was ik vergeten~~ had ik thuis laten liggen- moest het dan maar met de telefoon.

We dronken een Americano en iets fris op een terrasje en wandelden daarna terug naar de tram.

Het “Prentenkabinet” was maar een kleine tentoonstelling, maar ze mocht er zijn. En zoals zo vaak gebeurt bij ons, denken wij achteraf: “We gaan nog eens terug”, want wij hebben steeds na een eerste indruk van iets, het gevoel dat een eerste impressie niet alles zegt.

En klein of niet, het KMSKA heeft altijd wel iets dat we willen zien of nog eens zien.

Normaal wilden we daarna nog mosselen à volonté gaan eten bij LunchGarden, maar we waren akkoord: daarvoor was het veel en veel te warm.

We reden dus al iets vroeger naar huis, over Kampenhout, deden er lang genoeg over maar ik denk wel dat we het ergste hebben vermeden.

____________________
¹ Het Nieuwsblad
² Het Nieuwsblad
³ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/06/27/twee-rijstroken-afgesloten-op-brusselse-binnenring-door-schade-a/

Beestjes op vakantie

By ms

On 12 mei 2024

In Center Parcs

De Gewone wijngaardslak. De eerste dag, iets na de middag, zag ik een bleke bol in het gras van ons tuintje. Een zwam, dacht ik maar dacht verkeerd.

Het was een Gewone wijngaardslak. Het beest was enorm.

Tijdens onze wandelingen en in het park kwamen we een beetje overal van deze mastodonten tegen. Ik nam ze niet allemaal op foto … de meeste wel.

(Lees verder onder de foto)

De eekhoorn. De regen en het binnenzitten van die maandag beu, sprong ik, tussen twee buien in, in mijn vest, kondigde aan dat ik eens naar de Market Dome wou gaan en een foto zou nemen van het meer. Ik vertrok, Luc ging niet mee.

Toen ik wat later met foto en een zjat Americano terug aankwam in het huisje wist Luc te vertellen dat hij een eekhoorn had gezien, maar niet zo dichtbij als die van vorige september. Hij heeft nog meerdere keren gezegd: “een eekhoorn” maar hij zit dan wel met zijn gezicht naar het venster tijdens het eten, ik met mijn rug.

Die eekhoorn? Daar ergens in die bomen.

(Lees verder onder de foto)

De goudvink. Nog diezelfde maandag avond landde het vogeltje in ons hofke. “Wat is dat voor iets?” dacht ik luidop. “Een roodborst” zei Luc. “Neen” zei ik en nam een foto en vroeg uitleg aan Obsidentify. “Een goudvink” zei die.

“Er zat een roodborst ook” zei Luc, daar onder het ligbed. Mja, dom van die roodborst, nu staat hij niet mee op de foto.

(Lees verder onder de foto)

De reebok. En we spreken nog altijd van die maandagavond, toen Luc zo tegen het vallen van de avond aan een kreet uitstootte waarvan ik dacht dat mijn tikker het niet ging overleven.

Want, zo zei hij, er was gewoon een ree gepasseerd tussen de vensterdeur en de barricade. Toen ik mezelf weer bijeen had geraapt en het fototoestel ook, ging ik buiten een kijkje nemen en stond dat beest daar voorbij het stukje van de buren gewoon tussen de bomen naar mij te kijken. Ik nam enkele minderwaardige foto’s. En ik zou me daarmee moeten content stellen hebben, ware het niet …

“Nu is die daar al voor de tweede keer gepasseerd” zei Luc en ging fluisterend verder “en hij staat nu achter u”. Ik nam stillekes het fototoestel, draaide me voorzichtekes om én gelukkig zat ik half verscholen achter het overgordijn, zodat ik daarnaast de foto’s kon maken. Die waren al stukken beter.

(Lees verder onder de foto)

De muis die ’s avonds voor de achterdeur het beton zat te stofzuigen heb ik niet gefotografeerd.

De merel, die ons tijdens ons volledige verblijf heeft verblijd met zijn vrolijke gezang wél … zij het vanachter het overgordijn en nogal flou.

(Lees verder onder de foto)

De uil. Op dinsdag 7 mei heeft die uil nogal zijn werk gehad. Dat beest wist van geen ophouden en oehoede de hele voormiddag lang.

(Lees verder onder de foto)

Dat het de uil op de foto zou zijn betwijfel ik, want die keek nogal bozig maar de uil, waarover ik het heb, had het dan ook ontzettend druk met Lucs telefoon, waar hij inkomende whatsappkes mag -en moet- melden.

By ms

On 6 mei 2024

In Za za, ze & zo

Die eerste keer – vergeet ik nooit meer. Het was in Oostende, we waren aan een opkikker toe, maar aan de dijk zat alles barstensvol. Maar in één van de zijstraten vonden we een leeg terrasje -inderdaad- met een viertal kleine tafeltjes -ook inderdaad- en een tweetal stoelen per tafeltje. Dat was voor ons.

En ondanks de gekende men-zegt, die stelt dat men bij lege terrassen of lege cafés op niet veel goeds moet rekenen, gingen we zitten. Binnen in de zaak was er wel geroezemoes van klanten en we zagen dat er wel redelijk wat volk binnen was. En zoals een ander gezegde over voorbeelden die trekken, zat het terrasje na onze aankomst ook snel vol.

Ik bekeek de kaart, ik wou geen kopje koffie dat je in één slok naar binnen kan krijgen -mocht je dat al willen- maar een zjat waar je met je neus in kan en de geur opsnuiven en waarvan je ogen gaan tranen van geluk en je haar staat te dansen op je hoofd terwijl je slokje na slokje neemt.

Normaal bestel ik een Cappuccino als we ergens iets gaan drinken in koffietijd en ondanks de puristen, die beweren dat je Cappuccino enkel bij het ontbijt zou mogen drinken¹, neem ik die als ik goesting heb, net zoals ik ook vierkant mijn voeten veeg aan de uitleg over ananas op pizza en ik denk dat ieder beter in zijn eigen zjat en talloor zou kunnen kijken dan in de mijne.

Terug naar Oostende dus, waar ik met mijn neus nog in die kaart zat en daar een foto van een zjat koffie zag staan, met de vermelding: “Americano” en ik bestelde.

Even later zat ik met een gelukzalig gevoel met met mijn neus in die zjat, de geur op te snuiven, maar gelukkig zonder tranende ogen, van slok na slok te genieten.

…

Daarna heb ik nog, telkens ik het op de kaart zag staan, een Americano besteld, maar aan de grootte van de kopjes te zien, die dansend op het dienblad stonden, kon ik telkens al merken dat het voor de zoveelste keer noppes was.

Vorige week, na Lucs afspraak, wilden we nog een uitstap doen en stelde Luc voor er in Leuven aan ’t Motel, door ons zo genoemd omdat er een Ibis Hotel bij hoort, een tussenstop te maken om iets te gaan drinken. Eigenlijk formuleerde hij het als: “dan kan je de Starbucks automaten eens uittesten”.

Maar daar vind je, behalve die Ibis, het snelwegwinkeltje en een BurgerKing, ook een échte Starbucks. Ik zette mijn Starbucks zjat op de toog en bestelde een Americano, de -laatste- dubbele chocolade muffin en een foto nemen van de muur. Ik kreeg ze alle drie.

(Lees verder onder de foto)

En even later zat ik blij met Lucs ingeving te genieten van een Americano zoals ik hem graag heb … en mijn haar ook.

Gelukkig zit die Starbucks-zjat –én de beker– altijd bij in de auto. Dan kan ik tenminste later die automaten nog eens gaan uittesten.

____________________
¹ Americano-koffie

Fotootjes kijken

By ms

On 25 oktober 2023

In Za za, ze & zo

Eerst gaf men regen op de dag dat ik naar de kust wilde, gisteren dus. Toen gaf men geen regen meer op de dag dat ik naar de kust wilde en ik plande de uitstap.

We zouden niet met de trein gaan, dat stond als een paal boven water. Dus zocht ik de nodige parkings. Eerst keek ik in Knokke-Heist voor de fototentoonstelling “True Wildlife¹” van Tom D. Jones in CC Scharpoord en daarna voor de “Internationale Fotobiënnale Oostende²“.

Gelukkig hebben zowel CC Scharpoord en Fort Napoleon een eigen parking. En de gratis parking in Oostende zelf kennen we al, want ja, het beperkt zich niet enkel tot de twee voornoemde locaties, er is ook een heel parcours af te wandelen doorheen Oostende.

Na een beetje wikken en wegen kwamen we tot de conclusie dat we, wilden we alles zien, in het weekend zouden moeten gaan. Maar dat doen wij niet. Wij gaan de massa mensen uit de weg, de -gesloten- galerijen namen we op de koop toe.

Op zondag keek ik nog eens op het KMI en zag ik dat ze van gedacht waren veranderd. Het zou de ganse week regenen.

We gingen toch.

Het regende in de voormiddag terwijl we bij CC Scharpoord binnen Tom D. Jones’ foto’s bewonderden.

Voor we Fort Napoleon binnenstapten stopte de regen. Na Fort Napoleon konden we zonder regen door Oostende slenteren, kuieren en kijken.

En als afsluiter genoten we op een terrasje met een deugddoend zonneke van een koffie Americano en een frisdrank.

En dààr zou een mens voor thuis blijven.

Uitgelichte afbeelding:

Vissersvrouwen – August Michiels – Stationsplein Oostende

____________________
¹ True Wildlife
² Internationale Fotobiënnale Oostende