De vorige week had ik de affiches al zien hangen. Er kwam een circus op ons af.

Nu ben ik nog nooit in mijn leven naar een circus gaan kijken, behalve die ene keer, lang geleden, naar Cirque du Soleil en dan nog omdat mijn ex-man tickets had gekregen.

Ooit had er in mijn kinderdorp een circus gestaan en had ik wel gevraagd om te gaan omdat ik het niet kende. We gingen niet.

Maar er kwamen wel circusvoorstellingen op TV en ik leerde gaandeweg dat het me niet zinde. Ik hield er niet van en dat is nog licht uitgedrukt.

Welke gek gaat nu met messen gooien naar een mens en dan soms nog op een ronddraaiend rad. De koorddansers vond ik wel iets hebben maar enkel als er een net onder gespannen was. Paardenshows en wilde dieren vond ik zielig.

Broer kon liggen schokken -en zijn buik vasthouden- van het lachen met die clowns. Ik vond dat maar onnozel en kinderachtig. Zeker als ze met taarten gingen gooien dacht ik er het mijne van. En nog meer moeite had ik het met dat betweterig personage -Pierrot- dat daar soms los liep.

Er zijn mensen met Coulrofobie. Dat had en heb ik niet, ik vond en vind ze eigenlijk gewoon te onnozel voor woorden.

Dus ja, er komt een circus naar de stad en ik vraag niet om er naartoe te gaan maar het stoort me ook niet.

Dinsdag, tijdens het wandelen, zagen we de trage stoet op de weg van Velm naar Landen rijden.